Chapter 1: The Imperials

“Good morning po ma’am, O-Shop delivery po,” sabi ng lalaki mula sa kabilang linya.

Kasalukuyang nagba-browse ng internet si Sana nang mga sandaling iyon nang makatanggap siya ng tawag mula sa unknown number. Abalang-abala siya sa pagja-job hunting kaya wala sana siyang balak na patulan ang caller pero makulit ito. Ganoon na lamang ang kanyang pagtataka matapos marinig ang sinabi ng lalaki. Wala siyang matandaang nag-order siya ng kahit ano sa kahit na saang on-line shop. “I’m sorry, but I think you’re calling to a wrong number. I didn’t placed an order to any on-line shop,” naguguluhan man ay mahinahon niyang sagot.

“Pero tama naman po ang number na di-n-ial ko mam. Kayo po ba si Miss Saniah Sandejas from number 301 Imperial St. Saint Ignatius, San Antonio, Nueva Ecija?” paglilinaw ng lalaki sa kabilang linya.

Mas lalo lamang nagulumihanan si Sana. Kung tama ang address na binanggit ng lalaking kanyang kausap ay hindi nga malayong sa kanya ang ano mang parcel na dala nito. Dalawa lang naman kasi ang nakatira sa buong Imperial Street –ang kanyang pamilya at ang mga Imperial, na siyang nagmamay-ari ng lupaing nasasakupan ng buong street na iyon. Number 301 ang home address nila samantalang 302 naman ang numero ng bahay este mansiyon ng mga Imperial.

Hindi mahihirapan ang sino man na hanapin ang bahay nila dahil pagpasok na pagpasok pa lamang sa boundary ng kanilang barangay ay kitang-kita na ang napakataas na bahay ng mga Imperial. Sa tabi niyon ay ang kanilang munting tahanan na tila isa lamang dog house kung ikukumpara sa bahay ng mga ito.

Napilitang tumayo si Sana mula sa pagkakalugmok sa upuan sa harapan ng kanyang maliit na study table upang daluhan ang pobreng delivery boy. Paglabas na paglabas mula sa kanilang simple at maliit na bahay ay kaagad niyang nakita ang isang lalaking nakasuot ng kulay green na T’shirt. Nakasulat sa harapan ng T’shirt na suot nito ang pangalan ng on-line shop na pinagtatrabahuhan nito.

“Magkano po ba ang parcel na ‘yan?” she asked. Mukha lang siyang kalmado pero ang dibdib niya, sumasasal na sa kaba. Oras na lumampas kasi ng isang libo ang halaga ng buwisit na parcel ay tiyak na mapapahiya siya sapagkat wala ng isang libo ang natitirang pera sa loob ng wallet niya.

 Halos dalawang buwan na rin kasi ng umuwi sila sa Nueva Ecija matapos na mawalan ng trabaho ang mga magulang niya. Kahit anong pakiusap ang gawin niya na magpapaiwan siya sa Maynila para maghanap ng trabaho ay hindi pumayag ang mga ito. Hinding-hindi niya malilimutan ang anyo ng mga ito nang sabihin niya ang plano na ‘yon. It seems like staying in Manila was the scariest thing on Earth, samantalang halos tatlong oras lang naman ang biyahe mula roon hanggang Nueva Ecija.

“Forty-eight thousand po ito ma’am…”

“Forty-eight thousand?!” pakiramdam ni Sana ay umakyat ang lahat ng dugo niya sa kanyang ulo. Napakaliit ng package na hawak ng lalaki kumpara sa halagang sinabi nito. “P-prank ba ‘to, kuya? Ni wala nga akong isang libong piso sa pitaka kaya bakit naman ako maglalakas ng loob na mag-order ng halagang forty-eight thousand pesos?”

The man smiled. Mas lalo siyang nairita. Paano pa nitong nakukuha na ngumiti nang ganoon samantalang siya ay halos panawan na ng ulirat? That forty-eight thousand could be their budget for three-long months. Kahit noong nagtatrabaho pa ang kanyang mga magulang bilang parehong guro sa pribadong paaralan sa Maynila ay hindi siya naglakas-loob na umorder ng isang bagay na ganoon kalaki ang kahalaga.

 If there’s one thing that she can be proud about herself, it’s probably being wise in spending money. Bata pa lamang ay mulat na mulat na siya sa kahalagahan ng bawat sentimong ibinibigay sa kanya ng mga magulang. Alam niya kasing hindi ganoon kadaling kitain ang pera. Isa pa, sadyang hindi marangya ang kaniang pamumuhay para magwaldas siya ng ganoon kalaking halaga.

“Bayad na po ito, ma’am. Bale ang kailangan n’yo na lang pong gawin ay irecieve ang parcel at pumirma po rito,” iniabot sa kanya ng lalaki ang isang resibo na kaialngan niya raw pirmahan. Nakasulat sa kapirasong papel na iyon ang laman ng parcel na dineliver sa kanya. It’s a brand-new phone.

“P-pero hindi ko po ito matatanggap, kuya. Ni hindi ko po alam kung saan ito nanggaling. Baka mamaya niyan, singilin ako ng kung sino mang nagpadala niyan sa akin.”

“Don’t worry, Sana, I won’t do that. Hindi ako naniningil para sa isang bagay na naibigay ko na,” ang sabi ng isang pamilyar na tinig mula sa likuran ng delivery boy. Standing few steps away from them was none other than Klyde Sylvan Imperial –one of the six heirs of the Imperial Clan at ang parehong lalaki na naging regular na tagasira ng bawat araw niya.

Ang lalaki rin ito ang buhay na paalala ng mga bagay na wala sa kanya o sa kahit na sino mang lalaki sa kanyang edad. At the age of thirty-two, Klyde was multi-billionaire. Ito lang naman kasi ang CEO ng Imperial Software Company –the largest software developer in the country. He earns millions of pesos every year.

 Mula ulo hanggang paa ng lalaki ay nagsusumigaw ng karangyaan. Naroon ang suot nitong relo at damit bilang katunayan. He’s wearing a classic rolex submariner, a very expensive watch, at the moment. Mapusyaw na asul na lacoste polo-shirt ang suot nito ngayon na ipinares nito sa isang simple pero halatang mamahalin na cream khaki shorts.

Habang sila ay kailangang kumayod ng doble para kumain ng tatlong beses sa isang araw, ito ay kailangan lang maligo, magbihis at lumabas ng bahay para ipakita sa buong mundo kung gaano ito kayaman. He’s literally wearing thousands of pesos every single day.

“Hindi rin ako tumatanggap ng regalo o donasyon mula sa ibang tao, Mr. Imperial. I’m not a charity case so you don’t have to buy me stuffs like this. Besides, gumagana pa naman ang cellphone ko kaya hindi ko kailangan ng bagong cellphone,” sabi niya, deretso ang tingin kay Klyde na hayun at halata ang amusement sa mga mata. Walang pagkakaiba ang eksprseyon ng mukha nito ngayon sa ekspresyon nito noong mga nakaraang araw nang walang kaabog-abog na ibalik niya rito ang mga nauna nang parcel na ipinadala nito sa kanya.

Iniisip niya rin kung ganoon na ba ito ka-bore sa buhay nito para pagdiskitahan siyang i-order ng kung ano-ano sa online shop.

“Why you’re so stubborn, Sana? Ano pa ba ang kailangan kong ipadeliver sa’yo para lang makumbinsi ka na pumayag sa offer ko?”

Ang offer na tinutukoy nito ay ang maging nanny ng kambal na anak na ito. Well, maling-mali nga siguro siya nang sabihin at isipin niya kanina na wala nang ibang bilyunaryo sa edad na treinta y dos. Sa laki at lawak ng mundo, hindi malayong may mangilan-ngilan na kasing yaman ng lalaki sa murang edad. But she bet, no man would have such adorable twins at young age. Aaminin niyang napakababait at napaka-cute ng kambal na anak ni Klyde.

Sa hindi maipaliwanag na dahilan, malapit ang loob niya sa mga anak nito. Malayong-malayo sa nararamdaman niyang inis para sa lalaki. Siguro ay dahil musmos pa ang mga bata at wala pang muwang, hindi kagaya ng ama ng mga ito na bali-balitang napakalikot sa mga babae.

At the age of thirty two, hindi na mabilang ang babaeng na-link kay Klyde, bagay na hindi nakapagtataka dahil obvious na nasa lalaki na ang lahat ng katangian na puwedeng hanapin ng isang babae. He’s super rich, very successful, and has a godly looks. Not to mention that he’s a jerk and a douchebag.

“Hindi lahat ng tao ay makakaya mong bilhin ng pera mo, Mr. Imperial. And please, bear this on your mind, hindi isang hamak na cellphone ang kapalit ng dignidad ko,” aniya habang naglalakad palapit sa lalaki. Tumigil siya sa mismong harapan nito kung saan halos magmukha siyang isang hamak na bata. Napakatangkad ng lalaki kung ikukumpara sa isang kagaya niya na may taas na five feet and seven inches. Ganoon pa man, hindi siya nagpasindak. She looked him straight on his eyes.

Pero hindi pa man nagtatagal na nakikipagtitigan at nakikipagtagisang ng tingin sa lalaki ay tila gusto nang mabahag ng buntot niya. Klyde was blessed with such beautiful set of eyes. Hugis almond ang mga iyon, adorned with long and thick lashes. Hazel brown ang kulay ng mga iyon na kung tumitig ay tila inaabot ang bawat sulok ng kanyang pagkatao. Pero bakit ganon? Bakit tila may kislap ng kalungkutan at pangungulila ang mga titig nito sa kanya?

Come on, Sana! You’re imagining things again!

Ibinaling niya sa ibang bahagi ng mukha nito ang paningin. Pakiramdam niya ay biglang tila hinahalukay ang sikmura niya sa paraan ng pagtitig nito sa kanya kaya naman pinili na lang niyang tingnan ang mga labi nito. But even his lips spell for perfection. Manipis at likas na mapupula ang mga labi nito. Ilang babae na nga kaya ang napaligaya ng mga iyon?

Now, you’re being bold and wild!

Napapahiyang ibinaling niya sa makinis at mamula-mulang pisngi nito ang kanyang mga mata. Ngunit maging iyon ay hindi niya matagalang gawin kaya naman sa huli, nagfocus siya sa ilong nito. Napakatangos ng ilong ni Klyde, she can imagine its tip brushing on hers if they would kiss.

Mariin siyang napapikit. Ano ba ‘yong tumatakbo sa isip niya? Saan nanggaling iyon? Nang dahil sa nakakabaliw na imahinasyon iyon ay ramdam na ramdam niya ngayon ang pag-iinit ng magkabilang pisngi niya. Gusto man niyang takpan ang mga pisngi na tiyak na namumula nang mga sandaling iyon ay huli na ang lahat sapagkat hayun si Klyde at may pigil na pigil na ngiti sa mga labi.

Kitang-kita na ngayon ang malalim na dimples sa kaliwang pisngi nito. Humalukipkip ang lalaki ngunit ang kanang kamay ay hinayaang maglanding sa baba nito, his cleft chin makes him looks even more godly.

“You’re blushing, Sana. I can sense that your knees are trembling at the moment and your mind driving you wild. I bet that you’re imagining us kissing, with my hands caressing your back. Your heart for sure is now pounding so loud. Not to mention that you are feeling so hot and cold at the same time,” he said, looking so sure about his assumptions towards her feelings at the moment.

Magkaubusan na ng lahi ng mga langaw sa mundo pero hinding-hindi niya aaminin sa lalaki na tama ang lahat ng sinabi nito. Hanggang ngayon, hindi pa rin niya maunawaan kung bakit sa kabila ng lahat ng inis na kanyang nararamdaman para sa lalaki –na hindi niya alam kung saan nagmumula –ay palagi na lamang siyang natatalo ng kagustuhan na titigan lang ito. Sambahin sa sarili at tahimik niyang paraan at damahin ang malakas na hatak ng buong pagkatao nito. Hindi niya rin alam kung bakit sa tuwing tatangkain niyang paglabanan ang hindi maipaliwanag na atraksiyong nararamdaman niya sa lalaki ay tila mas lalo lamang iyong tumitindi.

Ibinuhos niya ang lahat ng natitira niyang lakas sa katawan. Sa naginginig na mga tuhod at sa saliw ng dumadagundong na kabog ng dibdib ay tinawid niya ang natitirang distansiya sa pagitan nilang dalawa. Inilapit niya ang mukha sa mukha nito. Sumpain ang sino mang magsasabi na hindi siya naapektuhan matapos masamyo ang mainit at mabangong hininga nito. Huli na para pagsisihan pa niya ang ginawang iyon. Isa siyang gamu-gamo na piniling lumapit sa nakakaakit na rikit ng apoy. Wala na siyang pakialam kahit pa alam niyang hindi malayong madarang siya sa init na taglay ng nakakaakit na lagablab niyon. Isang bagay lang ang mahalaga sa kanya nang mga sandaling iyon…ang ipakita at patunayan kay Klyde na mali ito sa lahat ng iniisip nito tungkol sa kanya.

“Listen, Klyde, I’m not like those girls that you can fool so easily. Hindi ako cheap. Mas lalong hindi pa ako nababaliw para maapektuhan ng isang kagaya mo,” aniya sa mabagal at pilit na kinontrol na tinig.

Pagkasabi niyon ay iniabot niya sa lalaki ang hawak na parcel at tinalikuran ito. Kung iniisip ni Klyde na mapapabilang siya sa mga babaeng nabiktima nito ay nagkakamali ang lalaki. Wala siyang planong pumila sa hanay ng mga tangang babae na nagpadala sa mga boladas nito. Ang mapalapit sa kahit na sinong Imperial ang pinakahuling bagay na gusto niyang mangyari. Ayaw niya ng komplikadong buhay at iyon ang buhay na ipinapangako ng isang Imperial.

Hindi siya ang tipo ng babae na kayang makipagsabayan sa alta sociedad na kinabibilangan ng mga ito. Mas gusto niya na naroon siya sa simpleng mundo niya, tahimik, walang pressure at malayo sa mapang-mata at mapaghusgang lipunan na kinabibilangan ng mga Imperial.

Isa pa, sa edad na twenty-eight, alam na alam ni Sana na ang tangkaing sungkitin ang isa sa mga Imperial ay katumbas ng paglipad ng mataas. Kung magtagumpay ka at mapaibig ang isa sa mga ito, mabubuhay ka sa itaas na malayang nakikita ang mga nasa ibaba. Pero kung mabigo ka, lalagapak ka sa lupa na bali ang mga pakpak at hindi na muling makakalipad pa.