Elijah"Nasa tatlong oras na nang umakyat ako ulit at hindi pa rin lumalabas, eh. Gusto mo ba katukin ko na? Alas-diyes na rin at hindi pa naghahapunan."Kio was giving me updates on what was happening at the Vera Esperanza mansion since Pristine and I left. And it turns out that Pierre Vera Esperanza never left his daughter's room. I know it's not easy for him to process everything he learned. It's too heavy and feels like a bomb dropped in front of him. But he needs to know about this, how his own father treated her only child."Wala rin pala akong narinig na bagong balita tungkol kay Halyago. Ang huli ay yung nagpapagaling pa raw. Hindi pa natuluyan yung matandang 'yon, ano? Sayang.""Pero feel ko ang sobrang sadness ni Mr. Pierre, Elijah. Sana magkaayos rin sila ni Pristine."My gaze then turned to my baby who was sleeping peacefully.Pagkatapos namin na makarating dito sa bahay ko ay naging tahimik lang siya nang sabihin ko na ako ang nagmamay-ari nito. But I know she has a lot o
PristineKanina pa ako gising. Alas sais ng umaga ay napadilat na ako at ipinaalala sa akin kung ano ang mga nangyari kagabi. At pagbangon ko ay inilibot ko talaga ang paningin ko sa buong lugar--sa silid kung saan muna ako mananatili dito sa bahay ni Elijah."Sa bahay ni... Elijah," pagsasaboses ko dahil kahit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapaniwalaan na ang buong lugar na ito, ang napakalaking mansion na ito ay sa kaniya!I'm not looking down on him as if he's poor. I’m just curious about how much bodyguards earn to afford a lifestyle like this. L-like this is too much. Pakiramdam ko ay mas mayaman pa siya sa pamilya namin."Pristine, baka may iba pa siyang trabaho! O-Or he has business?"But it's been almost a year, and whenever I see him, he's watching over me. He's always attentive. Ni hindi nga siya gumagamit ng phone kapag magkasama kaming dalawa eh and! He doesn't leave our house to make me think that he has other things he's busy with."Should I ask Eli?"Naitakip ko an
We're having breakfast right now. And I felt a little bit awkward after coming in this dining area. Mukhang bawat parte ng bahay niya ay ikabibigla ko. I just know that from looking outside, this place is huge, pero mas malaki pala siya sa loob. At itong dining room, mas malaki rin sa nasa mansion namin. Napansin ko pa na 12 seats itong lamesa. Ang laki. Kung mag-isa lang naman siya dito sa bahay na 'to ay bakit ganito naman pang malakihan na pamilya."Why are you not eating? Didn't you like the food, princess?" tanong ni Elijah nang mapagawi sa akin ang tingin niya. Napailing naman ako agad dahil. Masarap naman sa tingin ko ang pagkain at ito ang usually na inihahanda sa akin sa mansion."Okay ako. M-Masarap, Eli," sagot ko dahil nakadalawang subo naman na ako. Siguro dahil lang rin sa nagugulat pa rin ako.Pagkapasok namin kanina sa bahay pagkatapos niya na magjogging ay nagpaalam rin siya sa akin na maliligo muna siya. Ako naman ay sinabi ko rin na magsa-shower rin ako dahil nasana
I've never been this afraid of Elijah before. Whenever I saw him, I always felt at ease, knowing nothing bad would happen to me. His presence, even when cold and menacing, used to comfort me. But right now, it feels like a completely different person is standing in front of me. He's so different that I almost trembled in his presence. And as he looks at me, waiting for my response, I can't even lift my head to meet his gaze. It feels like I've lost the courage to face him. At pinagagalitan ko ang sarili ko sa pakiramdam na ito dahil hindi ako dapat makaramdam ng kahit anong takot dahil hindi naman ako sasaktan ni Elijah. "Princess..." pagkatapos niyang sabihin 'yon ay napapikit ako nang haplusin niya ang pisngi ko. Nanatili doon ang kamay niya. Ano ang ikinakatakot mo? Lahat ng 'yon ay sinabi ni Elijah para sa 'yo. The world is so cruel for you, Pristine. Ang taong malapit na dapat isa sa nagpoprotekta ay siyang nanakit sa 'yo. And the person, standing in front of you has a
Narito ako sa labas, nakaupo sa wooden bench habang nakatingin sa paligid. Malamig ang hangin, at malilim ang kinalalagyan ko dahil sa mga nakapalibot na puno. Wala akong magawa kundi manatili muna rito. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Elijah sa dining area, nagpaalam siya na may pupuntahan sandali. I could see in his eyes that he didn't want to leave me here alone in his house dahil nakatitig lang siya sa akin kahit ilang segundo na ang lumipas mula nang magpaalam siya. Wala naman akong pangamba, kasi nga teritoryo niya 'to. Pero ang tingin niya kanina, kung saan man siya pupunta, parang gusto niya akong isama.Ang sabi niya, uuwi siya sa bahay nila—sa pamilya niya. Bigla naman akong na-curious nang sabihin niya 'yon. Naisip ko ang mga magulang niya, kung ano ba ang ugali ng mga ito, ang itsura. Kasi ang huling nabanggit niya tungkol sa mga ito ay noong umuwi ang kaniyang ina at ang 'hindi normal' na argumento, na ibig sabihin ay nami-miss lang daw ng mga magulang niya ang isa't isa
"Are you sure okay ka na?"Napatingin ako sa babae na nag-comfort sa akin kanina sa labas. Ngumiti ako ng tipid at kinuha ang iniaabot niyang tubig. Siya rin ang umalalay sa akin papasok dito sa loob ng bahay, hawak-hawak niya ang kamay ko ng mahigpit kanina at hindi agad binitawan. Kahit nang makaupo na ako sa sofa ay kinakalma pa rin niya ako. Naalala ko tuloy ang mama sa kaniya, sa paraan ng malumanay niyang pagsasalita.That dream earlier... no. It's a nightmare."Maraming salamat po. Okay na po ako," sagot ko. Tumabi siya sa akin ng upo. I saw in her face the worry. Ramdam ko naman na mabuti siyang tao dahil sa ekspresyon sa mukha niya. Hanggang ngayon ay naroon pa rin ang pag-aalala. And the way she held my hand, I felt the care and gentleness. Pero kalakip rin noon, nababasa ko sa mga mata niya ang matinding kalungkutan. Lungkot na may kasama rin na awa.Kilala ba niya ako? Sa pagtawag niya rin kasi ng pangalan ko kanina. "If you ever feel something strange, o kung sumasakit an
“Mom…” bulong ko na alam kong narinig nila pareho. Napalunok ako at hindi ko alam kung bakit ako napatango pagkatapos non, maybe because I didn't really expect that I would be meeting Eli's mother in this situation--in that worse situation where I was calling and crying for my mother. At teka, a-alam kaya nito na may relasyon kami ng anak niya? I mean, I am here in his son’s house! And Eli rushed like that towards me. Is she thinking right now that I’m young? B-Bigla akong kinabahan kaya napabaling ako ulit kay Eli."C-Can we talk?" Tanong ko. Para naman siyang natauhan dahil napabuntonghininga. Pero bago siya makapagsalita ay naunahan na siya ng kaniyang ina. "Are you nervous, hija? Nahihiya ka ba sa akin? Oh, by the way, alam ko nang may relasyon kayo ng anak ko so don't worry."A-Alam na niya! My eyes closed tightly because of what I heard. Para akong nahilo bigla. Right after recalling a lost memory, here I am, nagugulat sa mga sinasabi ng babae na nagcomfort sa akin na ina pa
I have no intention of hiding the dream I had. Lalo na kanina, pagpasok ko ng bahay, I realized it wasn’t just a simple dream. It triggered my memories—ones I hadn’t remembered until now. I know it's a part of me... but was lost, or maybe, intentionally removed.But with so many things I want to talk about—especially with Elijah, his mom, and this strange dream—here I am, still trapped in his arms, kissing me like it's the first time he’s ever tasted my lips. Ito na naman. At alam ko na hindi ito basta mahihinto kahit pa sinabi niya na pigilin ko siya. Hindi naman siya tumitigil!Ramdam ko na mas lalong humigpit ang yakap niya, and I know he won’t let me go or even loosen his grip. He doesn’t even want to give me a few seconds to breathe!"Eli..." I whispered against our kiss. The sound of his breathing, and the soft movement of his lips tasting mine, filled the room. Pati ang pagsinghap ko sa pagsagap ng kaunting hangin ay rinig dahil halos ayaw na niya akong bitawan."C-Can we... sto
PristineI never thought that one day, Elijah and I would be out in the daylight, simply enjoying the view of the lake while watching the swans glide gracefully across the water. Kahit noong bodyguard ko pa siya, hindi ko talaga naisip na makakalabas ako ng ganito kasama siya. Siguro dahil dati, noong nasa bahay pa ako, hindi ko man lang sinubukan na magpaalam para lumabas o kahit maglibot sa mall. That’s because I knew Lolo wouldn’t agree, and Papa would also tell me to just stay at home.My world back then was limited to the mansion and school, doon lang talaga, kahit nga field trip? Hindi ako pwedeng sumama. It wasn’t just about strict rules, it was about safety. Lolo’s enemies were always lurking, and I knew that stepping outside meant taking a risk. Syempre, ayokong mag-alala ang papa noon kaya’t sumusunod rin ako. Isa pa, wala rin akong mga kaibigan na maaari kong maisama dahil nga takot na makipaglapit sa akin ang mga ito dahil isa akong Vera Esperanza.The surname alone speaks
“What did you say? Ulitin mo nga ang sinabi mo!”Rinig na rinig sa labas ng malaking gate ng mansion ng mga Ynares ang boses ni Halyago Vera Esperanza. Hindi siya makapaniwala na maaga siyang tumungo doon para makausap si Margus ngunit ang ibubungad sa kaniya ng guard ay bawal siyang pumasok! “Sinusunod ko lang po ang trabaho ko, sir.”What the hell just happened!“Bago ka lang ba dito, ha? Hindi mo ba ako nakikilala?!” he shouted. Umabante pa siya upang mas malapitan ang guard na bahagyang nakayuko. Ang dalawang tauhan niya na nasa likod niya ay naglakad rin palapit at ang isa ay nagsalita pa.“Kasosyo sa negosyo ni Mr. Ynares ang amo namin, pwede na tawagan mo siya at sabihin na narito si Mr. Vera Esperanza para makausap siya.The old man’s hands clenched as he took his phone out from his pocket. Dati-rati ay nakakapasok naman siya kaagad ng diretso sa mansion ng mga Ynares dahil pinagbubuksan siya ng kahit na sinong guard. “Kung bago ka dito, I’ll make sure you’re fired once Mar
Pierre ignored it before because he hoped that one day, his father would treat them well.“I-I’m sorry… I’m s-so sorry…”Nanghihina ang katawan ni Pierre na napahawak sa gilid ng sofa at muling napaupo. His head tilted to the side, his gaze unfocused and his eyes wide and unblinking in shock while tears kept on falling. Patuloy rin siya sa pagbulong ng patawad pero ganoon rin si Kamila, nagpatuloy rin ito sa paglabas ng saloobin at hinanakit sa kaniya.“Tapos ngayon gusto mo pa rin na kausapin ang ama mo? You tried last night, and for me, that was enough! Wala ka nang nakuhang maayos na salita, tapos sasabihin mo pa ‘yon for the last time? Gumising ka, Pierre! Your words will never change him! Even if you beg, or even if your life was on it, hinding-hindi na magbabago si Halyago!”His mind still refused to process it. Yet Kamila’s firm voice echoed in his ears. Alam ni Pierre na hindi ito magsisinungaling para lang idiin ang ama niya dahil ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat salit
Nanlalamig ang pakiramdam ni Pierre. His body felt cold, his mind struggling to catch up after she revealed that his wife’s death wasn’t an accident and it’s because of his father.D-Dad… no… a-alam niya kung gaano ko kamahal si Alondra. H-He will never dare do that.But now, his question from earlier was answered. Kanina pa niya iniisip kung bakit ginagawa ito ni Kamila—why she was risking everything. Their name, their lives… all just to help him.And now he knew.It wasn’t just about her son, Elijah. It was about something deeper that Kamila had carried for so long.At base sa pagkakahawak dito ni Antonious ngayon, sa pag-alalay ay alam niyang napakahalagang tao ng kaniyang asawa para kay Kamila. The look on her face said it all… pero hindi pa rin niya kayang iproseso ang sinabi nito.He couldn’t accept that his father was involved in his wife’s death.His mind rejected it—even if he knew… it was possible.“Alondra… She’s a close friend of mine… matalik kong kaibigan, and I was ther
“I-I understand why he wanted to do it, Kamila,” Pierre said, his voice unsteady. The heaviness in his chest remained. Pero hindi… ayaw pa rin niyang dumating sa ganoong punto.“M-Mahal niya si Pristine… at ginawa niya lang ‘yon para sa anak ko, k-kaya nauunawaan ko.”Parang nabingi siya sa sarili niyang mga salita. His own words echoed in his mind. Did he really understand? Or was he just forcing himself to?Pagkasagot niya noon ay sandaling katahimikan ang namayani sa kanila. Nakatingin lang sa kaniya si Kamila ng seryoso at para bang binabasa nito ang nasa isipan niya, at nang magpakawala ito ng buntong-hininga, saka ito nagpatuloy sa pagsasalita.“Do you really understand, Pierre? I am saying this in front of you—that my son, the man your daughter is going to marry, has planned many times to kill your own father. Alam ko kung gaano mo pa rin kamahal ang ama mo. That in your head right now, if there’s another way to reconcile with him, to make him go on your side and change for the
Pierre was ashamed of himself, that even after the suffering of his daughter, he asked for help from the Regalonte.“Huwag kang makaramdam ng hiya, Pierre. If it’s for our child’s sake and for their happiness, we will do everything, we will seek for help. Kung ako rin ang nasa kinalalagyan mo, I would also do the same for Pristine, lalo na at alam kong deserve ng anak ko ng kapayapaan at ligaya.”At sa mga sinabing ‘yon ni Antonious, napahinga siya ng malalim, nanginig ang dibdib niya sa matinding emosyon, kasabay ng pag-iinit ng sulok ng mga mata niya. Again, what Pristine had gone through—how she told him what her grandfather did to her when she was young, pierced through him. Ang pagmamalupit na ngayon lang natapos.“Y-Yes… yes…” pagsang-ayon rin niya sa sinabi ni Anton at pagkatapos non, ang nakangiting mukha ng kaniyang anak ang pumalit sa isipan niya.Pristine’s comforting smile, ang masayang mukha nito na nakakapawi ng kaniyang pagod at lungkot.“You don’t need to worry anymore
Third Person’s POVHindi man naging madali para kay Pierre ang desisyong salungatin ang kaniyang ama, alam niyang ito ang makabubuti para sa kanila ng anak niya. Matagal siyang naging bulag at bingi—at kung hindi pa niya nalaman ang mga ginawa nito mismo sa kaisa-isa niyang anak ay baka hindi nagtagal at mawala rin ito sa kaniya tulad ng pinakamamahal niyang yumaong asawa.Ngayon nga ay narito siya sa bahay ng mga Regalonte. Dahil hindi natuloy ang pag-uusap nila kagabi ni Kamila, ngayong umaga na siya pumunta upang mapag-usapan ang mga nangyari. He hadn’t received any messages from her about what she and Margus Ynares had discussed, and that was one of the things he wanted to know now. Pero alam rin niyang kakausapin siya ni Kamila tungkol sa kanila ng kaniyang ama.That… he needed to prepare himself because, for sure, she was going to make him choose right now.“I wasn’t expecting you to be this early.”Napatingin siya sa kaniyang likod nang marinig na nga ang boses na ‘yon. And the
Pristine Labing-limang minuto na ang nakalipas mula nang umalis kami sa bahay ni Elijah. Siya ang nagmamaneho ngayon. Hindi na kasi namin sinama si Kio at si Esther dahil nga date namin ito at panatag naman ako na walang mangyayaring masama dahil siya ang kasama ko. “Eli…” mahinang tawag ko sa kaniya. “May sinabi ba sa ’yo si Papa?” Kaso ito nga at hindi ko na napigilan ang sarili kong tanungin siya tungkol kay papa. Pagkatapos ko kasing makita silang dalawa na parang malalim ang pinag-uusapan ay sinabi ng papa na kami na lang daw ni Eli ang sabay na mag-breakfast dahil kailangan niyang puntahan nang maaga si Ma’am Kamila. Wala rin kasing sinabi ang papa sa akin na hindi maganda nang sandali kaming mag-usap nang pumunta kami sa likod ng bahay. Humingi lang siya sa akin ng paumanhin dahil nga inilihim niya ang surpresa na si Elijah ang makakasama ko. I thanked him for that, akala ko rin kasi talaga ay matutuloy ang engagement ko kay Sebastian, but then my father really did sav
After hearing that Pierre Vera Esperanza wanted to talk to me, I knew it was about Pristine and me, not my job as a bodyguard anymore. I also thought he might want to discuss his daughter's stay here in my house.Inaasahan ko na rin naman.“I am happy seeing my daughter smiling, Elijah. Iba ang ngiti niya ngayon, na narito siya at kasama ka,” he said. “She’s also happy that you are here, sir,” sagot ko naman.After he knew the truth na may relasyon kami ng anak niya ay madalas ko rin na marinig sa kaniya na masaya si Pristine at palaging nakangiti pag ako ang kasama. Actually, it wasn't easy to decide on my own to tell Mr. Vera Esperanza before about my relationship with Pristine. I didn’t like the idea of not informing her because I thought she might get mad, at takot ako doon, na magalit ang baby ko sa akin. But, I still went through with it dahil naramdaman ko na rin na parang may alam na si Mr. Vera Esperanza.At hindi ako nagkakamali sa mga naisip ko.----------“Thank you for t