Share

My Beloved Corazon
My Beloved Corazon
Author: Imyham

Kabanata 1

Author: Imyham
last update Huling Na-update: 2024-10-29 19:42:56

'Itinuro sa akin ng pag-ibig na ang pagsugal ay parte nito, walang kasiguraduhan ang masayang wakas ngunit tumaya ako at ngayon sa larong sabay naming sinimulan mag-isa na lamang pala akong magpapatuloy.'

Inaalala ko pa ang mga panahong magkasama kaming dalawa habang pinapanood ang maliwanag na buwan, kung paanong hindi ko makalimutan ang bawat anggulo ng kaniyang magandang mukha.

Kung paanong ang kagandahan niya ay maikukumpara ko sa isang sampaguita na tila ba nagsasabog ng halimuyak sa umaga ko.

Sapat na sa'king masilayan lang ang kanyang magandang ngiti, upang kumpletuhin ang buong araw ko —muli pa kaya iyong maibabalik ngayong malayo na siya sa piling ko.

Siya ang dahilan kung bakit ako nagbago ng hindi ko rin inaasahan noon, ang isang tulad ko na walang alam gawin kun'di puro mga kalukuhan at pagrerebelde sa magulang, ngunit ng dahil sa kanya nagbago lahat sa akin —binago niya lahat.

Malalim akong napabuntong hininga sa kabila ng pag-iisip, nandito na naman ako sa seneryong ito na paulit-ulit pa rin binabalikan ang tapos na.

Ramdam ko ang sariwang hangin na humahaplos sa aking balat habang nakaupo sa isang silya sa balkunahi ng kwarto ko, batid ko ring nagsisimula na ang pagsikat ng araw sa umagang iyon dahil unti-unti ko nang nararamdaman ang init nito na tumatama sa aking mukha.

Nakasanayan ko nang mamalagi sa balkunahi kong ito tuwing sasapit ang umaga, dahil tuwing sasapit ang umaga ay panibagong pagasa ang binibigay nito sa akin upang sa muli makaya ko pang magpatuloy at sumubok lumaban sa napakahirap na pinagdaraanan ko kahit wala akong mahitang daan kung paano ko nga ba sisimulang tahakin ang panibagong bukas.

Pinapakiramdaman ko na lang ang paligid ko, dahil iyon na lang ang tanging kakayahan na meron ako dahil isa akong bulag, ang panoorin ang magandang pagsikat ng araw sa bawat umaga ay hindi ko na magagawa dahil kahit anong gawin ko tanging ang kadiliman ang bumabalot sa buong paligid ko, wala kahit anong imahe akong nakikita kahit nakadilat ang mga mata ko.

At tanging mga alaala na lamang ang nanatili sa isip ko ngayon, ngunit kahit ang mga alaalang iyon ay unti-unti na ring namamaalam sa akin dahil kahit anong pilit kong sariwain lahat sa isip ko tanging kulay-abong mga imahe na lamang ang nanatili sa akin.

Kung kaya ko lamang pabalikin ang takbo ng orasan sana ginawa ko na, upang paulit-ulit kong masabi at ipadama sa kaniya kung gaano ko siya kamahal ng higit pa sa sarili ko dahil ngayon mukhang malabo na ang muli kaming magtatagpo, hindi ko alam kung nasaan siya ngayon at kahit anong gawin ko hindi na siya maabot ng aking mga kamay upang hilahin pabalik sa akin.

Dalawang taon na ang lumipas ngunit nanatili ako sa pagaasang muli ko siyang makikita —papalapit at kumakaway sa akin nang nakangiti.

Subalit kahit nga yata ang pagngiti niya sa akin ay hindi ko na rin muling makikita pa sapagkat wala na akong paningin.

Sapat na siguro sa akin na tanging alaala na lamang niya ang meron ako, doon mababalikan ko ang masayang sandali namin malayo sa reyalidad na meron ako ngayon na tanging kadiliman na lang lahat ang nasa paligid ko, kadiliman na sinasamahan ako simula sa pag-gising ko sa umaga at pagtulog ko sa gabi.

______________

Ika-tatlo ng buwan ng Hulyo taong 2010 noong unang beses kaming magkita, sa gitna ng mainit at malawak na field ng paaralan. Ng mga oras na iyon nakahilira na lahat ng mga istudyante na may isang metro ang agwat kada pagitan habang pantay na nakatayo upang maghanda para sa flag ceremony sa unang araw ng pasukan.

Medyo huli na rin akong dumating kaya naman sa dulong bahagi ako pumila, bago lamang ako sa paaralan dahil kakalipat ko lamang ng taong iyon matapos akong ma-expelled sa dating paaralan ko sa kadahilanang sinuntok ko ang isa kong kamag-aral.

Nagpasya sina mom at dad na ilipat ako sa paaralang iyon kung saan din kasalukuyang nag-aaral ang kuya kong si Brent. 4rt year high school na si kuya habang 3rd year naman ako.

Nagsimula na ang lahat na awitin ang pambansang awit habang ako sinimulan ko na rin ang pagnguya sa gummy bear na dala-dala ko, nabili ko iyon sa daan habang papasok ako ng iskwelahan.

Printe ang pagkakatayo ko, sinasabay ko sa pag awit ang bawat pagbuka ng aking bibig upang nguyain ang makunat ngunit matamis na gummy bear na iyon nagbabakasaling wala sanang makapansin sa ginagawa ko.

"Hoy nag-pa-flag ceremony tayo, wala kang respito." Ikinagulat ko ng may biglang sumita sa akin, tinig iyon ng isang babae ngunit hindi ko siya kinibo o kahit lingunin manlang.

"Itigil mo 'yang ginagawa mo." muli itong nagsalita kaya naman napalingon na ako sa katabi kong pila ng mga babae at doon nakita ko siyang salubong ang kilay habang sinasaway akong itigil ko ang pagkain at magbigay atensyon sa pag awit.

"Gummy bear gusto mo?" Inalok ko siya ng kinakain ko imbes na sumunod ako sa sinabi niya, inilahad ko pa sa harapan nito ang plastic na napaglalagyan ng maliliit na piraso ng gummy bear na iyon.

Nanunuyang tingin ang natanggap ko mula rito, ang pagsalubong ng mga kilay niya ay talaga namang nakakainsulto sa parte ko, hindi pa ako tiningnan ng ibang babae ng ganito —siya pa lang.

Siguro sa isip isip niya hinuhusgahan na ako, sino ba naman kasing sira ulo ang mag-aalok ng gummy bear sa gitna ng mainit na ground habang nag-pa-flag ceremony.

Hindi manlang ito nag-abalang tanggapin ang alok ko, sa halip ay pinanlisikan niya lang ako ng mga mata niya saka umiwas ng tingin. 

Bigla na lamang akong napangiti ng hindi ko inaasahan ang inasta niya, kailan man ay hindi pa ko tinarayan o sinungitan ng kahit na sinong babae. Wala manlang ba siyang taste pagdating sa mga lalaki pogi naman ako iyon ang sabi nila.

Matuling lumipas ang oras hanggang sa lahat ng mga istudyante ay tumungo na sa kanilang mga silid, ganoon din ako.

Sa pinakadulong sulok ng silid ako tumungo na may bakanti pang upuan, wala akong kilala sa paaralang ito kaya kahit isa ay hindi ako nag-abalang kausapin o kahit makipagkilala.

Mas pinili kong manahimik na lang habang unti-unting sinasanay ko ang sarili sa bago kong paaralan, mas boring pa ito kisa sa inaasahan ko, saglit ang lumipas ay tumahimik na ang lahat nang pumasok ang guro kasama ang babaeng inalok ko ng gummy bear sa flag ceremony kanina.

Ngayon ko nakita ng harapan ang anggulo ng mukha nito na ipinagtaka ko pa sa sarili ko kung bakit ko nga ba tinititigan iyon, bilugan ang hugis ng maputing mukha nito na may manipis na labi, kapansin-pansin ang katamtamang haba ng pilik mata niya na kahit may agwat ang layo ko rito ay napansin ko pa rin, dumagdag sa aliwalas ng kaniyang mukha ang nakatali nitong buhok na mahaba.

Naupo ang babaeng 'yun sa unahang parte ng klase, base sa nakikita ko ay hindi siya baguhan dahil na rin sa nakita kong pakikitungo nito sa aming guro.

Bago nagsimula ang klaseng iyon ay naagaw ng lahat ang atensyon ko ng tawagin ako ng guro at ipakilala bilang bago lipat na istudyante.

"Mr. Corpuz, p'wede ka bang magpakilala sa kanilang lahat?" tanong ng medyo may edad na ring babaeng guro, saka ako pilit na ngumiti at tumayo sa kinauupuan ko upang magpakilala.

"Hello everyone, my name is Benny Corpuz," pakilala ko. Walang kagana-gana ang pagkakasabi ko noon dahil kahit hindi pa man nagsisimula ang klase nakakaramdam na ako ng pagkainip.

"Can you tell something about yourself?" sunod pang sabi ng guro.

"Nothing important about myself ma'am, that's all thank you." Naupo na agad ako matapos ng mga sinabi ko, kabastusan man ang ginawa kong pagsagot ng ganoon sa guro ay wala na akong pakialam. Pansin ko pa ang pagbuntong hininga ng ginang matapos ang inasta ko kaya iniwas ko na lang ang tingin ko rito.

Sunod na nabaling ang paningin ko sa babaeng nasa unahang iyon na kasalukuyang nang nakatingin sa akin, agad na akong umiwas ng tingin bago pa ako nito mapansin na tinitingnan ko rin siya.

"Hey p'wede ba magtanong?" sambit ko sa isang lalaki rin na nasa tabing upuan ko.

"Sige," tipid na tugon nito.

"Matagal ka na rin naman dito, anong pangalan ng babaeng 'yun kilala mo ba siya?" tanong ko at tinuro pa ang babaeng nakaupo sa unahan.

"Oo kilala ko siya, siya si Corazon Tan anak siya ng teacher natin na si Mrs. Tan."

"Ibig sabihin mag-ina silang dalawa?" saad ko habang tinutukoy ang guro namin sa unahan at ang babae, pagtango na lang ang sunod niyang ginawa bilang sagot sa tanong ko.

Noong araw ding iyon nalaman ko na ang babaeng nagngangalang Corazan ay anak pala ng aming tagapayo.

Kaugnay na kabanata

  • My Beloved Corazon   Kabanata 2

    "May sasalihan ka na bang organization, kung wala pa sumali ka sa club namin kung gusto mo, basta marunong ka mag play ng music intrument pasok ka, mag audition ka sa friday si Cora ang president ng club namin," pang hihikayat sa akin ni Owen.Nagsimula na rin akong makihalubilo sa katabi ko dahil pansin naman na mabait siya.Matapos kung marinig ang sinabi nito para bang bigla akong nagkaroon ng interes na sumali sa music club na tinutukoy niya ng nalaman kong kasali roon si Corazon, kailanman ay hindi ako sumali sa mga ganitong organisasyon sa paaralan dahil sayang lang naman iyon sa oras ko sapat na sa aking kalukuhan lang ang ambag sa klase.Hindi ko maunawaan sa sarili ko kung bakit nga ba ako nagkaroon ng interes alamin at kilalanin ang babaeng iyon dahil hindi ko naman iyon gawain dati, dalawang taon na ang lumipas sa akin bilang high school student ngunit isa man sa mga babaeng nagkakagusto sa akin

  • My Beloved Corazon   Kabanata 3

    "Magaling ka pala, kinilabitan ako sa boses mo, walang'ya nain-love na yata ako sa boses mo Ben," natatawang saad ni Owen sa akin."Mas kilabutan ka pa lalo, alam kong g'wapo ako pero hindi ako bakla gago," singhal ko rito saka kami naglakad na palabas.Tuluyan akong natanggap sa music club na iyon, matatanggihan ba naman nila ako sa ganda ng boses ko baka kahit lalaki kiligin kapag kinantahan ko."Bro, pauwi ka na ba dalhin mo na 'tong gamit ko pauwi may practice pa kasi ako." Pabatong ibinigay ni kuya ang bag nito sa akin na mabilis ko namang nasalo, hindi na ako nakatanggi pa dahil matapos niya iyong maibigay sa akin ay agad na rin siyang tumalikod paalis na hindi manlang muna nagpasalamat."Kapatid mo si Brent?" gulat na tanong ni Jade sa akin habang pinapanood namin ang papalayo nang bulto ni kuya."Oo," tipid kong sagot."Siya ang captain ng baske

  • My Beloved Corazon   Kabanata 4

    "Gusto mo ng gummy bear?" masigla kong alok kay Corazon nang salubongin ko ito papasok ng aming silid. Nakasanayan ko na ang bumili ng mga gummy bear na ito, dahil masarap naman kahit papaano. "Umagang-umaga naninira ka ng araw ko," masungit nitong tugon saka lang ako nilagpasan. "Bakit ba napakasungit mo pagdating sa'kin, 'diba nga dapat nagpapakitang gilas ka sa pamilya ng boyfriend mo," sinabayan ko ito sa paglalakad hanggang sa makarating siya sa upuan niya. "Alam mo mr. gummy bear kung dapat man akong magpakitang-gilas — hindi sa'yo 'yon." Pinandilatan pa ako nito ng mata. "At bakit naman hindi kapatid ako ng boyfriend mo, ako pa ang magsasabi sa magulang namin kung gaano ka kabait, pero sa tingin ko hindi ka pasado sa kanila." Napahawak ako sa baba ko at umakto na parang nag-iisip. "Bakit ba napaka kulit mo layuan mo nga ako p'wede ba." Naitulak ako

  • My Beloved Corazon   Kabanata 5

    Matapos ang klase namin ng hapon magkasama kaming tumungo ni Corazon sa isang Cafe kagaya ng pinag-usapan namin.Isang cafe iyon kung saan sila kumakanta para magbigay aliw sa mga taong tumatambay o kaya naman ay kumakain."Mabuti at pinapayagan ka ng mama mo na kumanta rito," saad ko habang naglalakad kami papasok ng restong iyon."Kaibigan ni mama ang may-ari nitong cafe, si mama rin ang nagpasok sa'kin dito kasi alam niyang pagkanta ang hilig ko," tugon naman nito sa akin. Napatango na lamang ako bilang sagot rito."Hey Ben what's up, sasama ka ba sa amin kumanta?" hindi ko pa inaasahan na nandito rin sina Owen kasama ang ilan pa sa mga miyembro namin sa music club."Hindi siya kakanta, sinama ko lang siya rito," si Corazon ang sumagot."Bakit naman hindi pakantahin na natin si Ben magaling naman siya, ako ang magpapaalam kay ms. Sam para pakantahin siya."

  • My Beloved Corazon   Kabanata 6

    "Ma, ano bang itinuro niyo kay Ben at lumaking sumail ang batang iyon? Kahit isa man sa bahay na ito ay hindi niya pinapakinggan," tinig ni mom ang narinig ko."Kahit sa akin ay hindi rin 'yan nakikinig, kaya nga pinilit kitang kunin siya hindi ba upang makasama kayo. Teresa naman, sana intindihin mo ang ugali niya lumaki siyang salat sa pagmamahal mula sa inyo kaya siya nagrerebilde at kung may sisisihin man rito ay kayo 'yun hindi niyo ipinaramdam kay Ben ang pagmamahal na dapat maramdaman ng isang bata, pagmamahal at pag-unawa ang kailangan niya mula sa inyo," nahihimigan naman ang galit sa tono ng pananalita ni lola.Kasabay noon ay nakaramdam na naman ako ng galit, akala ko kinuha talaga ako ni mom upang makasama nila pero pinilit lang pala siya ni lola.Mula sa likod ng pintong pinagtataguan ko ay ipinagpatuloy ko ang pakikinig sa usapan nila, hindi nila ako mapapansin dahil medyo tago ang lugar kung asan ako. 

  • My Beloved Corazon   Kabanata 7

    Ilang mga araw pa ang lumipas ay mas nakilala ko pa ng maigi si Corazon, masayahin siyang babae at matalino.Madalas masungit ngunit nasasabayan ko na lang iyon ng kalokohan.Mas marami pa nga yata ang oras na ako ang nakakasama ni Corazon kumpara kay kuya, dahil madalas nakasama ko lagi si Corazon sa pag-iinsayo ng kanta habang si kuya ay abala naman sa sport nito.Hindi ko malaman kung bakit sa tuwing sinusubukan kong umiwas ay wala akong magawa dahil siya rin ang kusang lumalapit. Sinubukan kong ituon sa ibang bagay ang pansin upang mawala ang atensyon ko kay Corazon ngunit nabigo ako, dahil habang tumatagal mas lalo lamang akong nahuhulog rito, sa hindi ko rin maunawaang dahilan. Hindi lang basta nahuhulog dahil sa totoo lang may nararamdaman na ako sa kanya —minamahal ko na siya.Kahit isang beses ay hindi ko pa naranasan ang kumain ng paruparo, ngunit sa tuwing nakikita ko ang matamis na ngiti nito ay para bang may

  • My Beloved Corazon   Kabanata 8

    "Pangarap ko ang ibigin kaAt sa habang panahon, ikaw ay makasamaIkaw na lang ang siyang kulang sa buhay kong itoPangarap ko ang ibigin ka..."Maririnig sa magandang boses ni Corazon ang tuwa sa kinakanta niya, habang ang mga mata ay nakatingin kay kuya, kaya naman kay kuya sunod nabaling ang paningin ko.Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maramdaman ko ng mga sandaling iyon nang nakitang wala manlang kaemo-emosyon ang mukha nito na tila ba wala manlang kasupo-suporta sa ginagawa ng kanyang kasintahan.Kahit ang pagngiti ay hindi manlang nito ginawa na para bang nanonood lang siya ng isang nakakabagot na palabas kahit pa ang kinakantang iyon ni Corazon ay para sa kaniya.Tama nga ang sinabi ni Corazon noong nakaraan na wala naman hilig si kuya sa music. Pero nakakainsulto lang isipin na sana kahit pagsuporta lang sana ang gawin nito.Na

  • My Beloved Corazon   Kabanata 9

    "Gummy bear gusto mo?" ikinagulat kong tanong nito saka ako napatingin sa hawak niya nang bigla na lamang siyang maglahad ng isang plastic ng gummy bear sa harapan ko, habang tahimik lang akong nakaupo sa isang sulok na iyon ng music room.Kakatapos lang ng practice namin ngayon para sa gaganaping intramurals sa school at kami ang naatasan sa pagkanta at pag-arrange ng mga gagamiting sound sa araw na iyon."Bakit?" imbis na tanggapin iyon tinanong ko siya."Anong bakit?" pinandilatan ako nito ng mata niya at sinagot din ako ng tanong."Bakit mo 'ko binibigyan niyan?""Naisip ko lang, mukhang hindi ka na ata nakakain ng gummy bear kaya wala ka lagi sa mood," aniya.Napapansin na nga siguro nito na lagi akong wala sa mood, simula pa noong nakaraan.Nag pa-praktis kami ng kanta ngunit tanging pag-iling at tango lang ang ginagawa ko upang sundin ang sinasa

Pinakabagong kabanata

  • My Beloved Corazon   Wakas

    MAHIGPIT ang mga kamay ni Mom na nakahawak sa braso ko habang tinatahak namin ang daan patungo sa visiting area ng kulungan para puntahan ang nais naming makita. Dama ko ang kaba sa mga kamay niyang iyon na tila ba takot rin siya sa posibleng mangyari kapag nakita na niya ang mga taong naging dahilan at muntik nang masira ang buhay niya pati na ang pamilya niya noon.Pinanatili ko ang pagiging kalmado ko dahil ayaw ko na mag-alala pa si Mom sa akin kahit ang totoo ay kahit ako mismo ay kinakabahan rin.Kasama namin si Dad na pumunta ngayon sa kulungan dahil sa kahilingan ko kagabi.Makalipas ang saglit na paglalakad ay narating namin ang lugar kung saan p'wedeng bisitahin ang mga priso, walang ibang tao sa lugar maliban lang sa isang lalaki na nakasuot ng orange na t-shirt na siyang kausuotan ng mga bilanggo.Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mapatitig sa mukha ng lalaking iyon na masasabi

  • My Beloved Corazon   Kabanata 60

    Hindi na umimik pa si Kuya hanggang sa tuluyan kaming makauwi ng bahay, alam na nito na kapag sa mga usapang move on agad na siyang tumitigil sa pang-aasar sa akin dahil alam niya na kahit isang taon na ang lumipas hindi ko pa rin matanggap-tanggap ang katutuhanan.Ang katutuhanan na ang mga mata na lang niya ang tanging naiwan sa akin, wala na siya."Mga Apo naka-uwi na pala kayo," saad ni Lola nang maratnan namin ito sa sala ng bahay."Good evening La," bati naman ni Kuya na nauuna maglakad sa akin."Tamang-tama kakatapos ko lang magluto at pauwi na rin sina Teresa sabay-sabay na tayong maghapunan."Nagtuloy ako sa paglalakad hanggang makalapit kay Lola. Natapon ang tingin ko sa hawak nitong brown envelope kaya natanong ko ito kung ano iyon."Ah itong envelope sa Daddy mo 'to may nagpadala lang nito kanina, nakalimutan ko dito sa sala kaya dadalhin ko na sa

  • My Beloved Corazon   Kabanata 59

    After 1 YearAng kirot sa puso ko ay walang pinagbago kung paano ito paulit-ulit na nangungulila kay Corazon, kahit isang taon na ang nakalilipas ay tila ba kahapon lang nangyari ang lahat ng iyon. Nangungulila ako sa mga yakap niya sa akin. At pinakananais kong marinig muli ang mga pangaral niya sa akin, mga payo niya sa kung ano ba ang tama at kailangan kong gawin.Ngunit ngayon kahit maghintay pa siguro ako buong buhay ko para lang bumalik siya ay sadyang napakalabo na dahil tuluyan na siyang naroon sa lugar kung saan matatagpuan ang totoong pahinga.Isang taon na ang lumipas at hindi ko sasayangin ang mga susunod pa dahil si Azon ang dahilan kung bakit nagkaroon ako ng pagasa sa ikalawang pagkakataon noong ibigay niya sa akin ang mga mata niya. Hindi ko sasayangin ang ibinigay niya sa akin at kahit wala na siya magpapatuloy ako na tanging siya ang inspirasyon.Nag-aral ako ulit at kinuha ang cour

  • My Beloved Corazon   Kabanata 58

    Sadyang napakadaya ng tadhana, wala ba akong karapatan para maranasan ang sayang nais ko, bakit ganito katindi ang sakit matapos ang pansamantalang saya."Aking pinakamamahal, paano ko ngayon tutuparin ang mga pangarap natin kung mag-isa na lang ako, napakadaya mo Azon, sana kung gusto mong umalis tinanong mo manlang ako kung gusto kong sumama," umiyak kong sambit habang pinapanood ko ang puting kabaong niyang unti-unti nang pumapailamin sa lupa."Hindi ko na kinakaya ang sakit, paano kita kalilimutan? Bigyan mo ako ng lakas upang magpatuloy dahil hindi ko na kaya mahal." halos bulong sa hangin ko nang sinambit iyon sa kabila pa rin ng pag-iyak.Nagsimula nang manlambot ang tuhod ko kaya hirap na hirap man akong gawin ay pilit kong binitawan ang tangkay ng puting rosas na hawak ko para itapon sa ibabaw ng kabaong niya. Kasabay ng pagbagsak ng rosas na iyon sa kabaong ay siya ring tuluyang pagbagsak ko sa lu

  • My Beloved Corazon   Kabanata 57

    "Si Azon kumusta siya, asan siya Mom?" magkasunod kong tanong kay Mom dahil hindi naman nito sinagot ang tanong ko kanina."Kailangan ko siyang makita matagal kong hinintay na makakitang muli, Kuya dalhin mo'ko sa kaniya." Sunod na pakiusap ko kay Kuya, ngunit ang ipinagtataka ko ay bigla na lamang nawala ang saya ng mga ito.Pinanood ko silang tatlo nina Mom at Dad na magpalitan ng tingin na tila ba sa paraang iyon nagagawa nilang makapag-usap.Tuluyang lumabas ang doctor at iniwan kami kasabay noon at binalot ang silid ng nakabibinging katahimikan ng wala isa man sa mga ito ang nakasagot sa tanong ko.Gusto ko pa sanang muling tanungin sila ngunit hindi ko na naituloy nang biglang may bumukas ng pinto ng silid dahilan para mapalingon kaming apat sa pumasok.Si Mrs. Tan iyon na labis kong ikinagulat kung bakit naririto siya.Ngunit bago pa man ako matuwa na makita ang dati kong g

  • My Beloved Corazon   Kabanata 56

    Marahan kong minulat ang mga mata ko at labis na pagkamangha ang namuhay sa loob ko ng mga sandaling ito dahil unti-unting sumisilay sa akin ang liwanag na labis kung ipinagtaka.'Bumalik na ba ang paningin ko?' pagtataka kong naitanong sa aking sarili.Natagpuan ko ang sarili ko na nakatayo sa hindi ko malamang lugar, napakaliwanag ng paligid ngunit wala manlang akong makita na kahit ano.Walang gamit o kahit ano pa man pawang liwanag lang ang nakikita ko.Pilit kong inuunawa kung nasaan kaya akong lugar, bakit ganoon kadaling bumalik ang paningin ko?Bakit nawala bigla iyong sakit sa ulo ko?Bakit nasa ganitong lugar ako at walang makita isa man sa pamilya ko.Sa kabila ng pagtataka kong iyon ay bigla akong nagkaroon ng lakas ng loob at labis na natuwa dahil hindi lang pala ako mag-isa sa lugar na ito.Hindi kalayuan ay natanaw ko si Azon na n

  • My Beloved Corazon   Kabanata 55

    Marahan ang andar ng taxi na sinasakyan namin pauwi, sa mga sandaling ito hinihiling kong sana mas bumagal pa ang takbo ng oras at manatili kami sa sandaling ito na magkasama.Hindi ko maunawaan kung bakit ganoon na lamang kahigpit ang kamay niya na nakahawak sa kamay ko, ang higpit noon ay tila ba ipinaparamdam sa akin na ayaw niya na akong bitawan.Nanatili siyang nakahawak sa kamay ko habang nasa byahe pa rin kami at isinawalang bahala ko na lang iyon marahil mamimiss niya talaga ako kapag tuluyan na nga akong naka-alis sa susunod na linggo."Kahit anong mangyari lagi mong tatandaan na nasa tabi mo lang ako palagi, labis kong ikatutuwa kapag nakakita kang muli Gummy Bear," aniya at sunod na naramdaman ko na lang ang ulo niyang marahang sumandal sa balikat ko.May tila kung ano akong naramdaman matapos ang mga sinabi niyang iyon, hindi ko maunawaan kung ikatutuwa ko nga ba iyon o ikalulungkot lubha

  • My Beloved Corazon   Kabanata 54

    Matapos ng outing na ginawa ng buo naming pamilya ay tuluyan kong naranasan ang maging masaya, ganoon pala 'yung pakiramdam na totoo kang masaya. Unang beses ko iyong naranasan dahil na rin sa pagpapaunawa sa akin ni Azon na hindi ko kailangan maging matigas na lang buong buhay, sinubukan kong gawin ang sinasabi ng puso ko at iyon ay ang bigyan ng pagkakataon ang mga magulang ko para bumawi sa akin.At alam kong ginagawa nga nila ang lahat ng makakaya nila para mailaan ang mga sandaling nasayang nila sa pagbabalewala sa akin noon.Gusto ko na lang ng ganitong pakiramdam, iyong wala na akong iniisip na dahilan para magpabigat sa loob ko, sa ngayon pinaghahandaan ko lang ang araw ng pag-alis namin patungong America, hindi na ako makapaghintay na makakitang muli at muling didilat sa umaga na mayroon nang payapang isipan, hindi pa man nangyayari ay pinananabikan ko nang mangyari ang araw na iyon....&nb

  • My Beloved Corazon   Kabanata 53

    Nakadalawang hakbang na ako sa palapag ng hagdan paakyat nang maramdaman ko na naman ang mga matang tila nakamasid sa akin, sigurado na akong si Mom iyon dahil siya lang naman ang madalas na nagmamasid sa akin lalo pa kapag pababa at paakyat ako ng hagdan.Wala si Azon para tulungan ako sa pag-akyat ngayon dahil nag-prisenta ito kanina na sumama sa katulong na mamalengke at ngayon ay hindi pa nakababalik."Mom?" pagtawag ko kay Mom dahil nasisigurado kong nasa malapit lang siya."W-wala siya may nilakad ang Mom mo," tinig ni Dad ang sumagot.Hindi ko inasahang si Dad iyon, alam ko naman kasing si Mom lang ang madalas na nagmamasid sa akin."Kailangan mo ba ng tulong anak?" Nanlambot ang mga tuhod ko ng marinig ang sinabi niyang iyon.Tama ba ako ng dinig at tinawag niya akong anak.Matagal na panahon kong pinakaaasam na maramdaman na ituring niya rin akong anak.Pilit kong binabalanse ang mga paa ko sa pagkakatayo dahil sa pa

DMCA.com Protection Status