Mag-log inShare
Kabanata 6
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56"Ma, ano bang itinuro niyo kay Ben at lumaking sumail ang batang iyon? Kahit isa man sa bahay na ito ay hindi niya pinapakinggan," tinig ni mom ang narinig ko.
"Kahit sa akin ay hindi rin 'yan nakikinig, kaya nga pinilit kitang kunin siya hindi ba upang makasama kayo. Teresa naman, sana intindihin mo ang ugali niya lumaki siyang salat sa pagmamahal mula sa inyo kaya siya nagrerebilde at kung may sisisihin man rito ay kayo 'yun hindi niyo ipinaramdam kay Ben ang pagmamahal na dapat maramdaman ng isang bata, pagmamahal at pag-unawa ang kailangan niya mula sa inyo," nahihimigan naman ang galit sa tono ng pananalita ni lola.
Kasabay noon ay nakaramdam na naman ako ng galit, akala ko kinuha talaga ako ni mom upang makasama nila pero pinilit lang pala siya ni lola.
Mula sa likod ng pintong pinagtataguan ko ay ipinagpatuloy ko ang pakikinig sa usapan nila, hindi nila ako mapapansin dahil medyo tago ang lugar kung asan ako.
Kinukuntrol ko ang galit ko habang nakasandal sa may pintong iyon, kuyom na kuyom ko ang kamao ko dahil sa galit na nararamdaman ko ngayon.
"Ma, alam mo naman ang sitwasyon hindi ba." muling nagsalita si mom kaya mas lalo akong nagkaroon ng interes pakinggan iyon upang maunawaan kung ano bang sitwasyon ang tinutukoy niya.
"Anong sitwasyon ah? Ang hindi siya kayang tanggapin ng asawa mo dahil anak mo siya sa labas iyon ba?" saad ni lola.
Nanlambot ang mga tuhod ko matapos kong marinig ang mga katagang iyon mula kay lola, ramdam ko ang sakit ng kuko ko na bumabaon na sa palad ko dahil sa galit ko ay mas naikuyom ko pa ang mga palad kong iyon.
Ngayon ko lamang naunawaan ang lahat matapos ang labing-limang taong nabubuhay ako.
Bakit nga ba hindi ko iyon naisip, kaya pala napakalayo ng loob ni dad sa akin simula pa lang ay dahil hindi ako nito totoong anak.
Kaya pala ayaw nila akong patirahin sa iisang bahay kasama sila simula noon ay dahil iniisip nilang hindi ako parte ng pamilya.
Kaya pala.
"Teresa kung hindi siya kayang tanggapin ng asawa mo sana ikaw na lang ang gumawa, ikaw ang ina kaya obligasyon mong iparamdam sa kanya kahit katiting lang na pagmamahal mo, hindi lang si Brent ang anak mo, si Benny din." dagdag pang sabi ni lola.
Ramdam kong tila ba hindi ko na kayang pakinggan pa ang sagutan ng dalawa kaya tumayo ako ng tuwid, sinuot ko ang headphone sa tainga ko na kaninang nakasuot sa leeg at saka ako lumabas sa pinagtataguan ko.
Lumakad ako papalapit sa gawi nila at umakto na parang wala manlang akong narinig isa man sa pinag-usapan nila, ipinagpapasalamat kong nakasuot ako ng headphone kaya hindi sila maghihinalang narinig ko sila.
Ayoko nang magtanong pa kay mom para kumpirmahin ang narinig ko, hindi na mahalaga sa akin iyon ang marinig mula sa kaniya ang katotohanan ay parusa lang sa akin, ayos nang nalaman ko ang totoo sa ganoong paraan ako na ang kusang mag aadjust para sa sarili ko.
Agad akong nakita ni lola na naglalakad, ngunit hindi mismong sa gawi nila ang pupuntahan ko dire-diretso akong naglakad at nilagpasan ang dalawa na parehong nakaupo sa may sala.
"Benny apo kanina ka pa ba riyan?" tanong ni lola sa akin, ngunit hindi ko siya pinansin pinanatili ko ang blankong eksprisyon ko at umakto na parang wala ring narinig sa tanong nito dahil sa nakasuot ako ng headphone.
Tuluyan akong naglakad patungo sa likod ng bahay, doon pipilitin kong humanap ng katahimikan.
Ngayon hindi ko na nga kailangan gumawa ng mga bagay na dahilan upang ipagmalaki nila, alam kong hindi na nila iyon mapapansin pa lalo na si dad, malinaw na sa akin ang lahat wala akong karapatan para ipagmalaki niya dahil si kuya lang naman ang anak niya at hindi ako kasama roon.
Lahat ng gagawin ko ngayon ay gagawin ko ng hindi na sila ang dahilan, gagawin ko ang mga bagay na ikakasaya ko na hindi para sa ikabibilib nila.
Gagawin ko ang alam kong magpapasaya sa akin, doon ay makakalaya ako sa sakit sa loob ko habang umaasang ipagmamalaki nila ako dahil ngayon alam kong malabo nang mangyari iyon kasi alam ko na ang totoong dahilan.
Dumating ang sunod na araw. Kagaya ng dati ay hindi ako nakikipag-usap sa kanila. Habang si mom napapansin kong wala naman talagang balak sabihin sa'kin ang totoong pagkatao ko, kaya mainan rin na manahimik na lang ako at magkunwaring walang alam.
"Sumali ka pala sa music club Benny, anong mapapala mo sa pagkanta, matutulungan ka ba niyan?" walang emosyong tanong ni dad ngunit ramdam ko ang istrektong tinig nito habang ang paningin nito ay sa pagkain na nasa harapan niya.
Kasalukuyang nasa harap kami ng hapag habang kumakain ng hapunan, kaming apat na lamang nina mom, dad at kuya ang narito dahil umuwi rin agad si lola kahapon matapos ng sandaling pagbisita.
Mabilis kong isinubo ang kanin na nasa kutsara ko at pinili na 'wag na lang sumagot.
"Sana sa club ka na lang ng kuya mo pumasok, its help you become physically fit hindi jan sa pakanta-kanta lang sasayangin mo lang ang oras mo." mariing dagdag nito.
Base sa tinig nito magsisimula na naman siyang sermonan ako kaya naman mabilis na naisubo ko ang natitirang pagkain sa plato ko saka mabilis rin na uminom ng tubig at nilunok lahat ng pagkain na nasa bibig ko, hindi na ako nag-aksaya ng oras na nguyain muna ang mga iyon, naagaw ko rin ang atensyon nila ng malakas na kumalantik ang kutsara at tinidor dahil sa biglang pagbitaw ko at pagbagsak ng mga iyon sa plato.
"Tapos na ako." Tumayo na ako agad matapos kung masabi iyon saka agad nang tumalikod sa kanila upang lisanin ang lugar na iyon.
Ramdam kong ikinagulat pa nila iyon ngunit mas gusto ko nang umalis na lang kisa marinig pa ang mga sermon ni dad.
"Hoy Ben ang bilis mo naman kumain!" narinig ko pa ang pagtawag ni kuya sa akin ngunit dire-diretso na akong naglakad at hindi na nilingon pa ito.
"Walang modo ka talagang bata ka!" napapasigaw pang saad ni dad.
Sunod akong tumungo sa kwarto ko upang mapag-isa, pinanatili ko ang madilim kong silid at hindi na binuksan ang ilaw upang damhin ang katahimikan at ang kulungkuyang unti-unti akong niyayakap, kinuha ko ang headphone sa desk ko kasama ang cellphone, tanda ko ang pinaglagyan ko kaya kahit madilim ang silid hindi ako nahirapan hanapin iyon.
Sa balkunahi ng kwartong iyon sunod akong tumungo, naupo ako sa isang silya habang itinuon ang paningin sa kawalan kasabay noon ay isinuot ko ang headphone at nagpatugtog ng isang malungkot na awitin habang sinasabayan ko ng panonood sa mga bituing nagniningning sa kalangitan.
Hindi ko pa maiwasang hindi humiling sa mga talang iyon, na sana balang araw isa na rin ako sa kanila, isang bituin na tinitingala ng marami isang bituin na pinakamakinang sa lahat.
Baka sa mga oras na iyon kaya na rin akong tingalain ng mga magulang ko —baka sakali lang.
________
"Gummy bear for you." Inabot ko kay Corazon ang isang plastic na naglalaman ng mga gummy bear matapos ko itong maratnan sa music room ng umagang iyon pagkapasok ko.
"Bakit ba lagi mo akong binibigyan niyan hindi ako mahilig sa matamis." tinapunan niya lang ng tingin ang inabot ko at hindi iyon tinanggap.
"Dapat mo nang kahiligan, araw-araw na kitang bibigyan nito."
"Tigilan mo 'yang ginagawa mo okay, baka kung anong isipin ng iba at malaman ng kuya mo ang mga ginagawa mo." mariing sambit nito saka ako napangisi.
"Baliw ang mga taong mag-iisip ng ganoon, at saka kaibigan naman kita kung magalit man si kuya sa'yo ibig sabihin lang no'n hindi ka niya mahal."
"Huh?" napalaki pa ang mata nito sa gulat dahil sa sinabi ko.
"Kung mahal ka niya mauunawaan niya 'yun, wala nga lang sa akin 'to eh." Inabot ko na sa kanya ang hawak ko. "Ayan kunin mo na 'wag ka nang mahiya," nag-iwan pa ako rito ng nakakalukong ngiti saka ko siya tinalikuran.
Noong araw na iyon sinabi kong wala lang sa akin 'yun, kahit alam kong nasasaktan ako sa loob ko. Iyon lang ang tangi kong magagawa dahil ayaw kong makagulo sa relasyong mayroon sila ng kuya ko.
Kaugnay na kabanata
My Beloved Corazon Kabanata 7
Ilang mga araw pa ang lumipas ay mas nakilala ko pa ng maigi si Corazon, masayahin siyang babae at matalino.Madalas masungit ngunit nasasabayan ko na lang iyon ng kalokohan.Mas marami pa nga yata ang oras na ako ang nakakasama ni Corazon kumpara kay kuya, dahil madalas nakasama ko lagi si Corazon sa pag-iinsayo ng kanta habang si kuya ay abala naman sa sport nito.Hindi ko malaman kung bakit sa tuwing sinusubukan kong umiwas ay wala akong magawa dahil siya rin ang kusang lumalapit. Sinubukan kong ituon sa ibang bagay ang pansin upang mawala ang atensyon ko kay Corazon ngunit nabigo ako, dahil habang tumatagal mas lalo lamang akong nahuhulog rito, sa hindi ko rin maunawaang dahilan. Hindi lang basta nahuhulog dahil sa totoo lang may nararamdaman na ako sa kanya —minamahal ko na siya.Kahit isang beses ay hindi ko pa naranasan ang kumain ng paruparo, ngunit sa tuwing nakikita ko ang matamis na ngiti nito ay para bang may
My Beloved Corazon Kabanata 8
"Pangarap ko ang ibigin kaAt sa habang panahon, ikaw ay makasamaIkaw na lang ang siyang kulang sa buhay kong itoPangarap ko ang ibigin ka..."Maririnig sa magandang boses ni Corazon ang tuwa sa kinakanta niya, habang ang mga mata ay nakatingin kay kuya, kaya naman kay kuya sunod nabaling ang paningin ko.Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maramdaman ko ng mga sandaling iyon nang nakitang wala manlang kaemo-emosyon ang mukha nito na tila ba wala manlang kasupo-suporta sa ginagawa ng kanyang kasintahan.Kahit ang pagngiti ay hindi manlang nito ginawa na para bang nanonood lang siya ng isang nakakabagot na palabas kahit pa ang kinakantang iyon ni Corazon ay para sa kaniya.Tama nga ang sinabi ni Corazon noong nakaraan na wala naman hilig si kuya sa music. Pero nakakainsulto lang isipin na sana kahit pagsuporta lang sana ang gawin nito.Na
My Beloved Corazon Kabanata 9
"Gummy bear gusto mo?" ikinagulat kong tanong nito saka ako napatingin sa hawak niya nang bigla na lamang siyang maglahad ng isang plastic ng gummy bear sa harapan ko, habang tahimik lang akong nakaupo sa isang sulok na iyon ng music room.Kakatapos lang ng practice namin ngayon para sa gaganaping intramurals sa school at kami ang naatasan sa pagkanta at pag-arrange ng mga gagamiting sound sa araw na iyon."Bakit?" imbis na tanggapin iyon tinanong ko siya."Anong bakit?" pinandilatan ako nito ng mata niya at sinagot din ako ng tanong."Bakit mo 'ko binibigyan niyan?""Naisip ko lang, mukhang hindi ka na ata nakakain ng gummy bear kaya wala ka lagi sa mood," aniya.Napapansin na nga siguro nito na lagi akong wala sa mood, simula pa noong nakaraan.Nag pa-praktis kami ng kanta ngunit tanging pag-iling at tango lang ang ginagawa ko upang sundin ang sinasa
My Beloved Corazon Kabanata 10
Isang linggo ang lumipas at dumating ang intramurals, nakasanayan ko na simula elementary na hindi ako pumunta sa kahit na anong event sa paaralan ngunit ngayon kinakailangan kong pumunta dahil isa ako sa kakanta bilang panimula sa pagbubukas sa unang araw ng okasyon.Bitbit ang sarili kong gitara ay tinahak ko ang daan patungo sa music room kung saan naroroon ang iba kong kasama.Hindi pa man nagsisimula ang okasyon tila ba pinamamahayan na ako ng kaba dahil hindi lamang ito ordinaryong araw na kakanta ako, ito ang araw na mas madami ang makikinig at manonood sa akin at ang isipin na nandito rin si mom sa school ay mas nagpadagdag ng kaba sa akin.Family day kasi ang unang event na magaganap ngayong unang araw ng intramurals kaya karamihan ay naririto ang mga magulang upang samahan ang kanilang mga anak.Kinakabahan akong isipin na manonood si mom sa akin dahil kahit isang beses pa man ay hindi niya ako narinig n
My Beloved Corazon Kabanata 11
Buwan na ang lumipas.Naagaw ni Chloe ang atensyon ko ng makita ko itong nakaupo sa may sala ng bahay matapos kong makapasok.Kakauwi ko lang galing iskwela at hindi ko inaasahan na nandito ito ngayon.Kilala ko si Chloe dahil minsan na rin itong nakapunta rito sa bahay, anak siya ng kaibigan ni dad na si Mr. Davis. Halos kasing edad lang ni kuya si Chloe, maganda siyang babae at lumaki rin sa may kayang pamilya, sa unang tingin pa lang makikitang angat siya sa buhay dahil sa mga mamahaling kasuotan nito."Hey Benny, nice to see you again. How are you?" nakangiting bati nito sa akin kasabay ng pagtayo niya. Lumapit ako rito."Wala pa sila, bakit ka naparito may kailangan ka ba?" malamig na saad ko at sinabing wala pa sina mom, hindi ko sinagot ang pangungumusta nito."Hindi naman sina tita ang pinunta ko rito, actually I was waiting for your brother," aniya.
My Beloved Corazon Kabanata 12
Nag-umpisa nang lumalim ang gabi ngunit ramdam ko pa rin ang kakaibang tensiyon sa pagitan ng dalawa, mula pa ng makarating sila kanina ay hindi ko manlang napansin na nag-usap sila kahit saglit lang.Kahit pa magtinginan sa isa't isa ay parang hirap pa silang gawin.Hindi ko rin maunawaan kong bakit ngayon lamang kami inabot ng ganito kalalim ng gabi dahil madalas naman kapag alas dyes na ay iyon ang oras na nagpapasya kaming magsi-uwi, ngunit ngayon mag-a-alas dose na nandito pa rin kami at iilan na lang rin ang mga tao."Happy anniversary nga pala sa inyong dalawa Cora at Brent, salamat sa libre guys pero kailangan na naming mauna hinihintay na rin ako sa bahay." Nagpaalam na ang isa sa kasamahan namin, at nagpasalamat pa ito sa panglilibre ni kuya dahil ito ang nagbayad sa lahat ng kinakain namin.Nagsimula na ring magsi-uwian ang iba pa hanggang sa kaming apat na lang nina Owen, Corazon at kuya ang natira sa
My Beloved Corazon Kabanata 13
Tanda ko pa ang sinabi ko noon kay Corazon na magiging masaya ako kapag naghiwalay sila ni kuya, ngunit kagabi nasaktan ako para sa kanya.Nakaramdam ako ng sakit habang umiiyak siya sa balikat ko, akala ko magiging masaya ako kasi sa wakas magkakaroon ako ng pagasa sa kaniya ngunit nabigo ako hindi ko akalaing masasaktan rin ako habang nakikita siyang ganoon.Kagabi nasabi ko sa sarili ko na hindi ko na gustong makita siyang malungkot, hindi ko na hahayaang muli pa niyang maranasan ang hirap dahil alam kong minsan na siyang nakalaya roon dati, hindi ko na hahayaang may isa pa ang manakit sa puso niya.Handa akong maging panakip butas kung sakali mang kailanganin niya, para kalimutan ang sakit —bukal sa loob ko iyong gagawin.Nagpasya akong kausapin si kuya nang dumating ang sunod na araw, upang humingi ng malinaw na kasagutan at totoong dahilan kung bakit siya nakipaghiwalay kay Corazon.
My Beloved Corazon Kabanata 14
"Mr. Gummy bear."Sinalubong ako ni Corazon habang tinatahak ko ang daan papasok sa aming silid.Makikita sa mukha nito ang matinding pag-aalala marahil nalaman na niya ang nangyari sa kapatid ko."Ang sabi ni mama tumawag daw ang mommy mo sa school at sinabing nasa hospital si Brent, anong nangyari sa kaniya? Kumusta siya?" magkasunod pang tanong nito sa akin.Sa kabila ng mga nangyari sa kanila nag-aalala pa rin siya kay kuya, kung sabagay may malalim din silang pinagsamahan kaya hindi iyon madaling kalimutan."Hoy, tinatanong kita kumusta si Brent?" muli itong nagtanong dahil hindi ko siya sinagot."Buhay pa naman siguro, wala pang inuuwing kabaong sa bahay eh." pilosopong saad ko rito saka naunang maglakad."Tarantado ka ba, tinatanong kita ng maayos mr. gummy bear!" hindi ko inaasahan ang pabulyaw nitong saad sa a
Pinakabagong kabanata
My Beloved Corazon Wakas
MAHIGPIT ang mga kamay ni Mom na nakahawak sa braso ko habang tinatahak namin ang daan patungo sa visiting area ng kulungan para puntahan ang nais naming makita. Dama ko ang kaba sa mga kamay niyang iyon na tila ba takot rin siya sa posibleng mangyari kapag nakita na niya ang mga taong naging dahilan at muntik nang masira ang buhay niya pati na ang pamilya niya noon.Pinanatili ko ang pagiging kalmado ko dahil ayaw ko na mag-alala pa si Mom sa akin kahit ang totoo ay kahit ako mismo ay kinakabahan rin.Kasama namin si Dad na pumunta ngayon sa kulungan dahil sa kahilingan ko kagabi.Makalipas ang saglit na paglalakad ay narating namin ang lugar kung saan p'wedeng bisitahin ang mga priso, walang ibang tao sa lugar maliban lang sa isang lalaki na nakasuot ng orange na t-shirt na siyang kausuotan ng mga bilanggo.Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mapatitig sa mukha ng lalaking iyon na masasabi
My Beloved Corazon Kabanata 60
Hindi na umimik pa si Kuya hanggang sa tuluyan kaming makauwi ng bahay, alam na nito na kapag sa mga usapang move on agad na siyang tumitigil sa pang-aasar sa akin dahil alam niya na kahit isang taon na ang lumipas hindi ko pa rin matanggap-tanggap ang katutuhanan.Ang katutuhanan na ang mga mata na lang niya ang tanging naiwan sa akin, wala na siya."Mga Apo naka-uwi na pala kayo," saad ni Lola nang maratnan namin ito sa sala ng bahay."Good evening La," bati naman ni Kuya na nauuna maglakad sa akin."Tamang-tama kakatapos ko lang magluto at pauwi na rin sina Teresa sabay-sabay na tayong maghapunan."Nagtuloy ako sa paglalakad hanggang makalapit kay Lola. Natapon ang tingin ko sa hawak nitong brown envelope kaya natanong ko ito kung ano iyon."Ah itong envelope sa Daddy mo 'to may nagpadala lang nito kanina, nakalimutan ko dito sa sala kaya dadalhin ko na sa
My Beloved Corazon Kabanata 59
After 1 YearAng kirot sa puso ko ay walang pinagbago kung paano ito paulit-ulit na nangungulila kay Corazon, kahit isang taon na ang nakalilipas ay tila ba kahapon lang nangyari ang lahat ng iyon. Nangungulila ako sa mga yakap niya sa akin. At pinakananais kong marinig muli ang mga pangaral niya sa akin, mga payo niya sa kung ano ba ang tama at kailangan kong gawin.Ngunit ngayon kahit maghintay pa siguro ako buong buhay ko para lang bumalik siya ay sadyang napakalabo na dahil tuluyan na siyang naroon sa lugar kung saan matatagpuan ang totoong pahinga.Isang taon na ang lumipas at hindi ko sasayangin ang mga susunod pa dahil si Azon ang dahilan kung bakit nagkaroon ako ng pagasa sa ikalawang pagkakataon noong ibigay niya sa akin ang mga mata niya. Hindi ko sasayangin ang ibinigay niya sa akin at kahit wala na siya magpapatuloy ako na tanging siya ang inspirasyon.Nag-aral ako ulit at kinuha ang cour
My Beloved Corazon Kabanata 58
Sadyang napakadaya ng tadhana, wala ba akong karapatan para maranasan ang sayang nais ko, bakit ganito katindi ang sakit matapos ang pansamantalang saya."Aking pinakamamahal, paano ko ngayon tutuparin ang mga pangarap natin kung mag-isa na lang ako, napakadaya mo Azon, sana kung gusto mong umalis tinanong mo manlang ako kung gusto kong sumama," umiyak kong sambit habang pinapanood ko ang puting kabaong niyang unti-unti nang pumapailamin sa lupa."Hindi ko na kinakaya ang sakit, paano kita kalilimutan? Bigyan mo ako ng lakas upang magpatuloy dahil hindi ko na kaya mahal." halos bulong sa hangin ko nang sinambit iyon sa kabila pa rin ng pag-iyak.Nagsimula nang manlambot ang tuhod ko kaya hirap na hirap man akong gawin ay pilit kong binitawan ang tangkay ng puting rosas na hawak ko para itapon sa ibabaw ng kabaong niya. Kasabay ng pagbagsak ng rosas na iyon sa kabaong ay siya ring tuluyang pagbagsak ko sa lu
My Beloved Corazon Kabanata 57
"Si Azon kumusta siya, asan siya Mom?" magkasunod kong tanong kay Mom dahil hindi naman nito sinagot ang tanong ko kanina."Kailangan ko siyang makita matagal kong hinintay na makakitang muli, Kuya dalhin mo'ko sa kaniya." Sunod na pakiusap ko kay Kuya, ngunit ang ipinagtataka ko ay bigla na lamang nawala ang saya ng mga ito.Pinanood ko silang tatlo nina Mom at Dad na magpalitan ng tingin na tila ba sa paraang iyon nagagawa nilang makapag-usap.Tuluyang lumabas ang doctor at iniwan kami kasabay noon at binalot ang silid ng nakabibinging katahimikan ng wala isa man sa mga ito ang nakasagot sa tanong ko.Gusto ko pa sanang muling tanungin sila ngunit hindi ko na naituloy nang biglang may bumukas ng pinto ng silid dahilan para mapalingon kaming apat sa pumasok.Si Mrs. Tan iyon na labis kong ikinagulat kung bakit naririto siya.Ngunit bago pa man ako matuwa na makita ang dati kong g
My Beloved Corazon Kabanata 56
Marahan kong minulat ang mga mata ko at labis na pagkamangha ang namuhay sa loob ko ng mga sandaling ito dahil unti-unting sumisilay sa akin ang liwanag na labis kung ipinagtaka.'Bumalik na ba ang paningin ko?' pagtataka kong naitanong sa aking sarili.Natagpuan ko ang sarili ko na nakatayo sa hindi ko malamang lugar, napakaliwanag ng paligid ngunit wala manlang akong makita na kahit ano.Walang gamit o kahit ano pa man pawang liwanag lang ang nakikita ko.Pilit kong inuunawa kung nasaan kaya akong lugar, bakit ganoon kadaling bumalik ang paningin ko?Bakit nawala bigla iyong sakit sa ulo ko?Bakit nasa ganitong lugar ako at walang makita isa man sa pamilya ko.Sa kabila ng pagtataka kong iyon ay bigla akong nagkaroon ng lakas ng loob at labis na natuwa dahil hindi lang pala ako mag-isa sa lugar na ito.Hindi kalayuan ay natanaw ko si Azon na n
My Beloved Corazon Kabanata 55
Marahan ang andar ng taxi na sinasakyan namin pauwi, sa mga sandaling ito hinihiling kong sana mas bumagal pa ang takbo ng oras at manatili kami sa sandaling ito na magkasama.Hindi ko maunawaan kung bakit ganoon na lamang kahigpit ang kamay niya na nakahawak sa kamay ko, ang higpit noon ay tila ba ipinaparamdam sa akin na ayaw niya na akong bitawan.Nanatili siyang nakahawak sa kamay ko habang nasa byahe pa rin kami at isinawalang bahala ko na lang iyon marahil mamimiss niya talaga ako kapag tuluyan na nga akong naka-alis sa susunod na linggo."Kahit anong mangyari lagi mong tatandaan na nasa tabi mo lang ako palagi, labis kong ikatutuwa kapag nakakita kang muli Gummy Bear," aniya at sunod na naramdaman ko na lang ang ulo niyang marahang sumandal sa balikat ko.May tila kung ano akong naramdaman matapos ang mga sinabi niyang iyon, hindi ko maunawaan kung ikatutuwa ko nga ba iyon o ikalulungkot lubha
My Beloved Corazon Kabanata 54
Matapos ng outing na ginawa ng buo naming pamilya ay tuluyan kong naranasan ang maging masaya, ganoon pala 'yung pakiramdam na totoo kang masaya. Unang beses ko iyong naranasan dahil na rin sa pagpapaunawa sa akin ni Azon na hindi ko kailangan maging matigas na lang buong buhay, sinubukan kong gawin ang sinasabi ng puso ko at iyon ay ang bigyan ng pagkakataon ang mga magulang ko para bumawi sa akin.At alam kong ginagawa nga nila ang lahat ng makakaya nila para mailaan ang mga sandaling nasayang nila sa pagbabalewala sa akin noon.Gusto ko na lang ng ganitong pakiramdam, iyong wala na akong iniisip na dahilan para magpabigat sa loob ko, sa ngayon pinaghahandaan ko lang ang araw ng pag-alis namin patungong America, hindi na ako makapaghintay na makakitang muli at muling didilat sa umaga na mayroon nang payapang isipan, hindi pa man nangyayari ay pinananabikan ko nang mangyari ang araw na iyon....&nb
My Beloved Corazon Kabanata 53
Nakadalawang hakbang na ako sa palapag ng hagdan paakyat nang maramdaman ko na naman ang mga matang tila nakamasid sa akin, sigurado na akong si Mom iyon dahil siya lang naman ang madalas na nagmamasid sa akin lalo pa kapag pababa at paakyat ako ng hagdan.Wala si Azon para tulungan ako sa pag-akyat ngayon dahil nag-prisenta ito kanina na sumama sa katulong na mamalengke at ngayon ay hindi pa nakababalik."Mom?" pagtawag ko kay Mom dahil nasisigurado kong nasa malapit lang siya."W-wala siya may nilakad ang Mom mo," tinig ni Dad ang sumagot.Hindi ko inasahang si Dad iyon, alam ko naman kasing si Mom lang ang madalas na nagmamasid sa akin."Kailangan mo ba ng tulong anak?" Nanlambot ang mga tuhod ko ng marinig ang sinabi niyang iyon.Tama ba ako ng dinig at tinawag niya akong anak.Matagal na panahon kong pinakaaasam na maramdaman na ituring niya rin akong anak.Pilit kong binabalanse ang mga paa ko sa pagkakatayo dahil sa pa
