Naiwan na panay ang buntong-hininga si Keirah sa loob ng kanyang opisina. Hindi niya makeri ang kagagahan ni Stacey Hong! Talaga namang pinagseselosan siya nito? Ngayon alam niya ng talaga kung gaano siya kaganda. Muling humugot ng malalim na hininga ang dalaga. Panalangin niya lang na sana'y ang hindi nila pagkakaunawan ni Stacey, ay hindi makaapekto sa kanilang trabaho. Kaysa magmukmok sa loob ng office, naisipan na lang niyang lumabas. Naiinip na rin naman siya sa opisina niya. Silang dalawa lang naman kasi ng secretary niya roon. "Uh, Belle," tawag niya rito ng madaanan niya ito sa cubicle nito. "Ma'am? May kailangan po kayo?" halatang nabigla pa ang sekretarya ng makita siya. Mabilis itong tumayo. "Wala. Aalis na 'ko. Ikaw, kung wala ka ng trabaho pwede ka ng umuwi," aniya. Umaliwalas naman ang mukha ng sekratarya. "Talaga po? Thanks, Ma'am. Ang totoo po niyan, magpapaalam nga po sana ako eh. Birthday kasi ng nanang ko," nakangiti nitong kwento. "G
Makalipas ang ilang araw pagkatapos ng kaarawan.... "Anak! Anak!" sigaw ni Nanang Dolor habang tumatakbo palabas ng gate. Pupuntahan niya ang malaking truck na nakaparada sa tabi ng bakuran nila. "Belle! Bilisan mo anak..." Humahangos na lumabas ng bahay si Belle para puntahan ang Nanang niyang sumisigaw. Nagsalubong ang dalawang kilay ng dalaga nang matanaw ang truck na nakaparada. "Nang, bakit ho may truck r'yan?" kunot-noong tanong ni Belle. "Ewan ko ba, tatanungin ko nga eh," sabay lapit sa tabi ng bintana ng truck. Tumingala si Dolor sa bintana ng truck at siya namang dungaw ng isang pahinante. "Belle Soriano po?" magalang na tanong ng pahinante. Sa labis na pagtataka, lumapit na si Belle sa direksyon ng Nanang niya. "Nang, anong meron?" "Ah delivery lang po ma'am. Belle Soriano po ang magre-recieved." "Ha? Ako yun ah. Pero wala akong matandaan na may in-order ako," bulalas ni Belle. Kung ano mang laman ng truck na yun, kinakabahan siyang talaga!
"Alex, it's good to see you here. Buti nakarating ka," ani Keirah pagkakita sa binata. Napansin niya ang pagsimangot ni Davidson. Pasimple pang inunat nito ang braso at kunwari'y inakbayan siya. Hilaw itong ngumiti sa kapatid. This situation kinda awkward. "Uh, I arrived two days ago," maikling tugon ng binata. "Ah.." tumango-tango ang dalaga. Tinatago niya ang awkwardness sa pagitan nilang tatlo. "Si Stacy?" kunwa'y tanong niya na lang para magbukas ng topic. "Delayed ang flight niya eh. Baka bukas." Tumango-tango ulit si Keirah. Kinagat niya ang ibabang labi nang umupo si Alexander sa tabi niya. Hinubad nito ang sunglasses at tumanaw sa baba ng dome. "Sana maging successful ang drift na 'to." "Oo nga," pahina ng pahina ang pag-uusap nila ni Alexander. Naiilang kasi siya sa mga panaka-nakang tingin ni Davidson sa kanila. Parang bawat sasabihin niya ay inaabangan ng lalake. Hays, alam niyang not in good terms ang magkapatid, ayaw niya ring maging dahilan ng hin
"I'm sorry, Keirah," marahang bulong ni Davidson sa kanya. Nasa restroom pa rin silang dalawa at nagsusuyuan. Pinapakalma niya ang praning nitong utak. "Gosh, girl. He's so freakin' hot!" Mabilis na nagkatinginan si Keirah at Davidson nang makarinig ng boses ng mga babaeng papasok ng restroom. "Oh my God!" nanlalaki ang mga matang bulalas niya sabay tulak kay Davidson palayo. "Anak ng-- may paparating, baka kung anong isipin nila--" Naputol ang sasabihin niya nang mabilis siyang hilahin ni Davidson papasok sa isang bakanteng cubicle. Aangal pa sana siya ngunit mabilis na tinakpan ni Davidson ng palad nito ang bibig niya. "Shhh. Quiet!" maawtoridad na utos ng binata habang dahan-dahang inaalis ang palad sa kanya. Gusto niyang matawa, para silang bagong mag-jowa na nagme-make love at takot mahuli. 'Echosera' "He's staring at me... But why did he looks so sad? Despite of his pretty face, there's a sadness. I can tell it," ani pa ng isang babae. Nasisilip nil
"Congratulations, Mr. Montevella." Katatapos lang ng carshow, lahat ng mga big investors ay lumalapit kay Davidson para makipag-kamay sa kanya. Tuwang-tuwa ang binata dahil naging successful naman ang carshow kasama na ang mga sasakyan niya. Lalong lalaki ang sales ng mga sportscar niya dahil sa mga big investor na mag-iinvest dito. "Sir, deretcho na po tayo sa Shangri-La Hotel para sa party," bulong sa kanya ni Sandra. "Okay. Si Keirah?" kanina pa nga niya ginagala ang paningin ngunit hindi niya makita si Keirah sa paligid. Kanina lang ay magkasama sila ngunit bigla na lamang itong nawala. Hindi na niya nagawa pa itong hanapin dahil naharang na siya ng mga investors na gustong makipag-usap sa kanya. "Hindi ko po s'ya napansin, Sir," tipid na sagot ni Sandra at binalik ang tuon sa schedule na binabasa. "I'll just call her na lang." Iniwan niya sandali ang sekretarya para lumabas ng building at tawagan si Keirah. Nagri-ring naman ang cellphone nito ngunit hindi sumasag
"Is there anything you want, Ma'am?" magalang na pagtatanong ng isang waitress sa sopistikadang babae na kasalukuyang umu-order ng drinks sa isang mamamahaling restaurant sa Tokyo. Ang babaeng ito ay walang iba kundi si Maureen. Nang malaman niya ang pagpunta ni Keirah ng Japan ay agad siyang nag-book ng flight para sundan ang babae. Ngunit malaki ang Tokyo kaya nahihirapan siyang tuntunin ito. "Ma'am?" pukaw ng waitress sa kanya. Hinubad niya ang suot na shades at saka tumingin sa naghihintay na waitress sa kanyang tabi. "No. I'm good," matipid niyang sagot kapagkuwa'y tumingin sa orasang-pambisig. Mag-aalas-singko na ng hapon, Japan time. Ngunit hindi niya pa rin alam kung anong mga sunod na gagawin. Nagliwaliw muna siya bago mag-check-in sa isang hotel. Wala namang nakakakilala sa kanya sa bansang ito kaya malaya siyang maglakad-lakad at pumunta kung saang lugar niya gusto. Gusto niya lang talagang malaman kung anong ginagawa ni Keirah. Gusto niya i
"Are you okay? Don't think too much, Keirah. Mag-enjoy na lang tayo and don't worry hindi kita pababayaan." Naibsan ang kabang nararamdaman ni Keirah nang yakapin siya ni Davidson. Nasa balkonahe siya ng unit nila at nag-iisip. Halos mag-iisang oras na nga siyang tulala sa kawalan. "Okay lang ako. Huwag ka masyadong mag-aalala sa'kin," hinawakan niya ang kamay ng binata na nakayakap sa likod niya. Kahit na malalim ang iniisip ay hindi siya nagpapadala sa emosyon niya. Kailangan niyang samahan si Davidson sa pag-cecelebrate nito dahil successful ang nagdaang drift. Hindi niya lang talaga maiwasang maisip si Maureen. (Krrrngggg) Bumitaw sa pagkakayakap sa kanya si Davidson nang tumunog ang phone niya hudyat na may tumatawag. Napangiti ang dalaga nang mabasa ang pangalan ni Melanie sa caller's name. "Hello?" "Hoy babae! Nandito na pala kayo sa Japan, bakit hindi mo man lang ako hinanap?" "Ah haha--" napangiwing bigla si Keirah. Nakalimutan niya ang pangako kay Melanie
"Hello 'ya? Napatawag ka?" medyo namamaos at nanunuyo pa ang lalamunan ni Keirah habang nagsasalita. Naalimpungatan kasi siya mula sa pagkakatulog. Kinusot-kusot ni Keirah ang kanyang mga mata bago tuluyang magising. "Hello 'ya?" ulit niya ulit. Hindi kasi ito agad sumagot. "Keirah ang Daddy mo--" "May problema ba? A-ano si Daddy?" napatayong bigla ang dalaga ng makaramdam ng kaba. Agad siyang kinutuban. "Yaya?" "Sinugod sa hospital si Sir, Akira. Inatake siya!" "A-ano po? W-wait, pupunta ako diyan ngayon na. Stay with him, yaya please," hindi malaman ni Keirah kung anong uunahin. Kung magbo-book ng emergency flight o mag-iimpake. "May problema ba?" nilingon niya si Davidson na pupungas-pungas na bumabangon sa kama. "Si Dad sinugod sa hospital." "WHAT?" napatayo na rin bigla ang binata dahil sa narinig. "Anong nangyari?" "I-inatake daw," hindi na niya naitago pa ang pag-aalala sa boses niya. Nangangatog na rin ang katawan ni Keirah at binab
MELTING THE CEO'S COLD HEART:IKATLONG YUGTOSIX YEARS LATER...(Keirah Pov) Sa paglipas ng mga taon, marami na ang nangyari. Meron na 'kong malusog at bibong anak na lalake. Six years old na si Yuan Dave sa susunod na buwan at balak ko na ring dalhin siya sa Pilipinas. "Lorraine, yung visa mo at passport, okay na ba?" tanong ko kay Lorraine. Busy ang gaga sa pagme-make up. "Oh yes, kahapon pa nasa bag ko," hindi niya talaga maitago ang excitement niya na uuwi na pagkalipas ng maraming taon. Bahagya akong natawa sa hitsura niya. London girl na rin ang pormahan nitong si Lorraine. Ang laki rin ng pasasalamat ko sa kanya, kung hindi dahil sa kanya, hindi ko kakayanin mag-isa si Yuan. "Mommy! Mommy, we're home!" Sabay kaming nagkatinginan ni Lorraine at nagkangitian rin. Nagpatiuna na 'kong lumabas ng kwarto niya para salubungin ang kararating kong anak. "Yuan? How's my baby?" hinalikan ko sa pisngi si Yuan. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang gasgas sa may t
THREE MONTHS LATER "Meeting dismissed! You all can go back to work now." Natapos na ang meeting nina Davidson at ng mga tauhan niya ngunit ang kanyang Auntie Jasmine ay hindi man lang tumalima. "Is there anything you want, Auntie?" Tiningnan muna siya malamlam ng ginang bago magsalita. "Are you okay, Davidson? Hanggang ngayon ba ay nasa isip mo pa rin si Keirah?" Tila naudlot ang pag-upo ng binata nang marinig ang sinabi ng tiyahin. "What do you mean, Auntie?" tanong niya saka tuluyang hinila ang swivel chair para makaupo. Hindi niya inakala talaga na magtatanong ng ganoon ang tiyahin niya. Kunsabagay, baka concern lang ito. Botong-boto pa naman ito kay Keirah. Sa totoo nga lang ay ito pa ang numero unong tagasuporta niya pagdating kay Keirah. Kaso wala eh, wala na itong magagawa, tapos na ang sa kanila ng dalaga. Kahit na manghinayang pa ang tiyahin, eh huli na rin naman ang lahat. Hindi niya nga alam kung nasaan si Keirah eh. Sinubukan niyang itanong sa mga kaibigan ng
"Magre-resign ka?" "Ah eh, yes po Sir," nanlalamig ang mga kamay ni Lorraine habang kaharap si Mr. Montevella. "What's the reason? You're one of the most trusted employee ko dito sa Montevella, and you're now resigning?" Hindi naman galit ang amo niya ngunit ang kaba sa dibdib ng dalaga ay hindi maiwasan. "Ahm kasi po..u-uwi po kasi ako ng probinsya, Sir. May aalagaan po akong kamag-anak," nakagat ni Lorraine ang pang-ibabang labi. Sana lang ay hindi mapansin ni Mr. Montevella na nagsisinungaling siya. Bakit naman kasi kailangan pa siyang isama ni Keirah sa England? Mahigit anim na taon na siyang nagtatrabaho sa Montevella Corp. kaya ngayon ay nahihirapan siyang magpaalam. "Sir? Payagan niyo po ako please." Nakita ni Lorraine ang pagbuntong-hininga ni Mr. Montevella. Pinagdaop rin nito ang palad sa harap ng mukha para ipakita kung interesante ba ito sa sinasabi niya. "Well, kung yan ang desisyon mo, Miss Lorraine. Who am I para pigilan ka, 'di ba?" Muli ay
Tulala. Tulala sa kawalan si Keirah. Walang pumapasok sa kanyang isip. Nakipaghiwalay siya kay Davidson ng ganoon kadali. Parang wala siyang ideya kung bakit niya 'yon nagawa. "Keirah, kaya mo 'to, okay. Magiging okay din ang lahat. Magiging okay ka rin," patuloy na pang-aalo niya sa sarili. Para maiban ang lungkot na nadarama, isinubsob niya ang mukha sa unan at doon ay umiyak nang umiyak. Nasasaktan din naman siya. Hindi niya gustong hiwalayan si Davidson. Pero dahil sa miserable niyang sitwasyon, ayaw niya itong madamay. Gusto niyang sarilinin ang lahat ng problema. Ngunit sa ginawa niyang ito, malaking parte rin sa buhay niya ang nawala. ***** "S-sigurado ka ba sa gagawin mo, Akira?" "Yes Auntie. Pupunta ako ng England para ayusin do'n ang business ni Dad. Gusto kong i-expand ang branch do'n." "Well, kung yan ang nararapat at desisyon mo. Paano naman ang company dito sa Pilipinas?" "Five years lang ang kailangan ko, Auntie Laida. Babalik din ako dito
"Mr. Montevella, she's here." Nakangiting tinanguan ni Davidson ang manager ng isang mamahaling restaurant. Special ang gabing ito. Nag-rent pa siya ng buong restaurant para sa surpresa niya kay Keirah. Kailangan niyang gawin ang lahat para pagaanin ang loob ng nobya. Gusto niyang kahit papaano ay sumaya naman ang dalaga at sandaling makalimot mula sa mapapait na mga nangyari. "Yung music, ha. I want this night to be more special," hindi mawala ang ngiti sa kanyang mga labi. Muling tiningnan ni Davidson ang isang diamond ring na nakalagay sa crystal box. Tonight, he' gonna propose. Yayayain niya na ng kasal si Keirah. Alam niyang hindi ito tatanggi pagkat mahal na mahal siya nito. At ganun din naman siya sa dalaga. In short, nagmamahalan silang talaga. Habang papalapit nang papalapit si Keirah sa kanya mas lalo namang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Bahala na. "Hi, babe," nakangiting bati niya sa dalaga nang makalapit na ito ng tuluyan sa direksyon niya. Ma
"Dad? Bakit ngayon pa?" Sobrang gulo na ng isipan ni Keirah. Halos buong unang lamay ng kanyang ama ay wala na siyang ginawa kundi ang umiyak. Masakit na masakit na rin ang kanyang mga mata. Mugtong-mugto na sa kakaiyak. Pakiramdam niya nga ay wala na siyang mailabas na luha. Hindi naman umalis sa tabi niya si Davidson. Tulad niya ay nangungulila rin ito. Alam niya ang pinagsamahan ng dalawa. Halos ama na rin ni Davidson ang Daddy niya dahil ito na ang gumabay rito mula noong namatay ang Daddy nito. "Keirah, tahan na," pang-aalo ni Davidson. Nakahilig siya sa balikat nito. "I don't think I can move on." "Keirah, you have me pa. Magiging okay din ang lahat--" "Okay? People are dying! Because of me! Paano magiging okay?!" hindi namamalayan ng dalaga na tumataas na ang boses niya. "What if, ikaw ang sumunod ha Davidson? "Ano bang sinasabi mo?" maski si Davidson ay kumunot ang noo at bahagya na ring tumaas ang boses. Umalis siya sa pagkakahilig sa balikat nito at marah
"Kamusta ka na?" pangangamusta ni Melanie kay Keirah nang minsa'y naisipan nilang lumabas na magkaibigan. Ayaw niya pa nga sana kaya lang baka masiraan na siya ng ulo kapag nagmukmok lang siya sa bahay. "Okay lang naman. Pilit na bumabalik sa dati," matipid niyang sagot. "Dapat lang ano. Hindi naman pwedeng habang-buhay ka nang magmukmok r'yan. Mag-refresh ka." "Ano pa bang ginagawa ko?" nagpangalumbaba siya saka tinuon ang panson sa paghahalo ng kapeng inorder. "Si Matmat?" minabuti ni Keirah na ibahin na lang ang usapan. "Kamusta naman ang school niya?" "Nako, ayon. Napakakulit sa school. Lagi nga akong napapatawag ng teacher," umiirap pa ito habang nagkukwento. "Syempre bata." Kahit anong pilit na pag-iiba ni Keirah ng usapan, nanghihina pa rin talaga siya at nawawalan ng gana. Ayaw naman niyang makahawa ang bad energy na bumabalot sa katawan niya kaya pinipilit niya na ring maging masaya nang hindi naiisip ang mga nangyari. Nasa gitna sila ng usa
Alexander's death leads to their Mom's depression. Kahit na hindi magpakita si Alicia ng sisi kay Davidson, ramdam pa rin ng binata na sinisisi siya ng ina sa pagkamatay ng kapatid. Nararamdaman niya yun sa t'wing kinakausap niya ang ina at kung paano ito katipid sumagot sa kanya. "Ma? Kumain ka na. May dala akong pagkain," aniya, minsang siya ang nagdala ng pagkain sa kwarto nito. "Iwan mo na lang r'yan. Busog pa 'ko," matipid na sagot ni Alicia. Isang linggo na ang lumilipas mula nang maihatid nila si Alexander sa huling hantungan nito. Walang may gustong pag-usapan ang pagkamatay ng binata. Naghahatid lamang kasi ito ng lungkot sa kanilang lahat. Gayundin sa parte ni Keirah. Sobrang lungkot at galit sa sarili ang nararamdaman niya ngayon. Gusto niyang sisihin ang sarili niya sa pagkamatay nito. Kahit alam niyang wala siyang kasalanan, pero nadamay pa rin si Alexander dahil sa kanya. "Kumusta ka na? 'Wag mo sabihing sinisisi mo na naman ang sarili mo?" ani Davidson. Mag
"Alex? N-no, oh my God! A-ALEX!" nanginginig ang buong katawan ni Keirah habang dinadaluhan si Alexander na nakahandusay sa semento. Hinahabol ng binata ang paghinga at pinipilit pang bumangon kahit unti-unti nang dumadanak ang dugo nito sa semento. "ALEXANDER!" hindi na nagpapigil pa si Davidson. Nabingi siya sa alingawngaw ng baril at tila umurong ang dila niya nang makitang bumagsak ang kapatid. Natigil ang aktong pagtakbo ni Davidson palapit kina Keirah nang magpaputok ang mga pulis sa kinaroroonan nila Leo. Tila natauhan naman si Leo sa ginawa niya. Nanginig bigla ang mga kamay niya nang mapagtantong nabaril niya si Alexander. "Leo, nabaril mo siya!" singhal ni Maureen sa lalake na ngayon ay natataranta na rin ito. "He deserves it. Tumatakas na tayo, bilis!" mabilis niyang hinila si Maureen para makabalik sa loob ng building. Ngunit isang hakbang pa lamang nila ay nagpaputok na ang mga pulis. Nagulat pa si Leo nang biglang yumakap sa kanya si Maureen. "L