“So, naaalala mo pa rin ako, Ms. Tanner!” Suminghal si Mona.Nabigla si Nelly. Ang tingin ni Mona kay Nelly ay parang hindi siya nakatingin sa bestfriend niya.“Bakit… Bakit ka nandito?” Lumapit si Nelly para pagalitan siya ng mahina. “Gusto mo akong ipahiya ng tulad nila? Kalimutan mo na, sisikat ka ba kung hindi dahil sa akin?”“Oo.” Nanginginig ang boses ni Mona. “Nelly Tanner, hindi ako mapupunta sa ganitong sitwasyon kung hindi dahil sayo!”Tinanggal niya ang scarf sa mukha niya habang nagsasalita. Nagulat si Nelly sa malalim na mga peklat sa mukha ni Mona.“Ito ang binigay mo sa akin!”“Sinungaling!” Napaatras si Nelly. “Wala akong inutusan para sirain ang mukha mo!”“Hah, hindi ikaw, pero nangyari ang lahat ng ito dahil sayo!”Sumimangot si Mona. Tila nabigla siya nang makita niya ang mga sugat sa mukha ni Mona.“Nandito ako para ibunyag si Ms. Nelly Tanner!”“Siya ang nag utos sa akin na akitin at painumin ng gamot si Mr. Thompson. Siya rin ang nag utos sa press na gu
Tumingin ng nanunuya si Zephyr kay Nelly at lumayo siya dito.Kumapit si Cordelia sa braso ni Zephyr at tumingin siya ng malamig kay Nelly.Gusto pa rin ni Nelly na kumapit kay Zephyr, ngunit lumapit ang bodyguard at tinulak siya nito sa sahig.Muling bumukas ang mga pinto. Ngayon naman, pumasok si mandy, tulak-tulak si Kelly sa wheelchair. Maputla si Kelly habang nakaupo sa wheelchair, ngunit ang determinasyon sa mga mata niya ay tumakot kay Nelly.“Mandy, Kelly…” Pinagpawisan si Joe habang may kabadong ekspresyon sa mukha niya. “Bakit kayo nandito?”Nangutya si Mandy, “Manonood lang ba ako habang ipapasa mo ang family business sa malupit at walang awa na p*tang ito?”“Mandy!”Gustong pagalitan ni Joe si Mandy, ngunit hinagis nito ang isang dokumento sa kanya.“Joe Tanner, nakalimutan mo na siguro ang prenup, huh?”“Ano?” Namutla si Joe habang binasa niya ang prenup ng may malaking mga mata.Sa sandaling ito, doon niya lang naalala ang pamilya ni Mandy, ang mga Chris, ay sin
Pinulot ni Joe ang mga papel mula sa sahig habang nanginginig ang mga kamay at binasa niya ang bawat papel.Mahigpit ang hawak ni Mandy sa wheelchair sa punto na namutla ang mga kamao niya. Nakita niya ang nanginginig na balikat ng anak niya at hinimas niya ito.Ang mga papel na hinagis ni Kelly ay maraming mga photocopy, kaya halos lahat ng nandoon ay nakakuha ng papel. Habang binasa nila ang DNA test report at injury assessment report, tumingin sila ng masama kela Nelly at Joe.“Mga mapagkunwari!”“Walang hiya!”Ang lahat ay pinabagsak ang lalaking nasa ibaba na—nakatayo sina Nelly at Joe sa lugar na para bang nakatali sila sa poste.“Dad, hindi niyo siguro alam na ipaapi ako ni Nelly nitong mga nakaraang taon, huh?” Ang nanginginig na tanong ni Kelly, “Hah, o alam niyo ba ito at tahimik niyo siyang binigyan ng permiso para gawin ito?”“Hindi, hindi!” Nataranta si Joe. “Kelly, anak din kita. Kahit na may sakit ka, hindi ko kailanman naisip na sumuko sayo, okay?”“Wag mong haw
“Salamat sa abala, Chief Sheridan.” Ngumiti si Nicholas.Kumaway si Thomas, at may humila agad kay Joe mula sa sahig.Sumigaw si Joe habang pilit siyang kumawala, “Ikaw… Nasa panig mo siya! Hindi mo ba alam na si Nicholas Thompson ay isang gangster?!”“Mr. Tanner!” Suminghal si Thomas, “Si Mr. Thompson ang CEO ng Sol Entertainment. Malaki ang tulong niya sa paglago ng film at TV culture, at sasama siya sa top ten outstanding youths ng Cenrolis sa susunod na taon! Sa tingin mo ba ay ang mayor natin ay hindi kayang makakita ng tama at mali?”Lumaki ang mga mata ni Joe at wala siyang masabi.“Nagpapasalamat ako sa pagpunta dito ni Mr. Thompson ng mas maaga, para hindi ka makatakas!”“P-Pero hindi mo ba nakikita ang mga tauhan niya? Ang mga baril na yun…”“Isusuko ko ang mga baril na yun!” Ngumiti si Nicholas.“Chief Sheridan, may kaibigan ako na nagtatrabaho sa pulis sa border para durugin ang mga iba’t ibang firearm smuggling. Ang mga baril na ito ang nakolekta niya, at pinapasa
“Noon, naisip ko na ayos lang basta’t hindi saktan ni Nelly ang mom ko. Konti lang rin naman ang natitira sa buhay ko, kaya poprotektahan ko ang mom ko ng ganito.”“Pero lumala si Nelly pagkatapos nito, kaya naging maingat ako. Pinasuri ko ang mga sugat ko tuwing pupunta ako ng hospital, at noong tumagal, nakuha ko ang DNA test report.”“Pagkatapos, nang gabing yun…” Naging mahina ang boses ni Kelly at may ngiti ito. “Nakilala ko ang isang tao na rason kaya’t nakapag desisyon ako.”Alam ni Cordelia na ito ay si Josiah.Kung hindi dahil sa gabing yun, hindi magiging masigasig si Kelly na makakuha ng hustisya para sa sarili niya. Ito ay dahil nakilala niya si Josiah kaya nagkaroon siya ng liwanag sa kadiliman ng buhay niya at kaya nakapag patuloy siya ng matatag.“Ito lang ay dahil nakilala ko siya.” Ang mahinang sinabi ni Kelly. “Kaya gusto kong malaman ng buong mundo na nandito ako. Gusto kong… tumayo ng maayos sa tabi niya.”Natuwa si Cordelia, halos napaluha siya.“Hindi ka bi
“Uy, wag mong hawakan!” Nilayo ni Xyla ang kamay ni Cordelia.“May dalawang piraso lang sa loob ng kahon. Kailangan ko ulit itong gawin kapag nasira mo ito!”“Mom…” Tumingin ng nalilito si Cordelia kay Xyla. “Bakit ko po ito dadalhin kay Elder Mr. Hamerton? Konti pa lang po ang nakakain ko na ganito!”“Ikaw bata ka!” Ngumiti si Xyla, “Sa pinanggalingan namin, ito ang ginagawa namin para ipakita ang respeto sa mga matatanda!”“Mula sa pinanggalingan niyo?” Tumingin si Cordelia kay Xyla ng may malaking mga mata.Noong bata pa siya, lagi niyang iniisip na sa Jangasas sila lahat galing.Nawala ang ngiti ni Xyla nang mapagtanto niya na masyado siyang maraming sinabi.“Hindi mo… Hindi mo ito kailangan dalhin kung ayaw mo,” Ang mahinang sinabi ni Xyla. “Maganda rin ang ibang mga regalo. Hindi magiging mababa ang tingin sayo ng mga Hamerton!”Pagkatapos itong sabihin, bumalik siya sa kwarto niya, iniwan niya si Cordelia ng nalilito sa sala habang nakakunot ang noo.Sa araw ng pagkikit
Sabay silang sumagot, “Sino ang may kasama sa kanya?!”Nalito si Zephyr. Parang nag aaway sila. Napansin niya na may nag uusap na dalawang tao noong naglalakad siya, napagtanto niya na sila ito.Naisip ni Zephyr, hindi niya alam kung ano ang sama ng loob sa pagitan nila.“Hoy!” Lumaki ang mga mata ni Rowan nang makita niya si Zephyr. “Bakit nandito ka pa rin? Hindi ba’t dadalhin mo ang girlfriend mo para makipagkita sa lolo mo ngayong araw?”“Susunduin ko na siya.”“Bilisan mo na!” Walang ibang gusto si Rowan kundi ang sipain si Zephyr sa pwetan.“Mr. Irwin.” Kumunot ang noo ni Zephyr. “Ikaw—”“May multo na nagtakip sa mga mata ko, at mali ako ng nadaanan!” Gumulong ang mga mata ni Rowan at bumalik siya sa kotse niya.Tumingin ng nalilito si Zephyr sa nanay niya noong umalis si Rowan. Bago pa siya nakapag tanong, sinabi ni Janine, “Ugh, malas!”“Mom, anong nangyayari?”“Nakakita ako ng multo habang may araw pa!”Nagalit si Zephyr. “Mom, kilala niyo ba si Rowan Irwin?”Tumah
Malaki ang study room ni Liam, parang isang library. Ang mga bookshelf ay kasing taas ng kisame at puno ito ng mga sikat na libro ng mga eksperto sa iba’t ibang larangan.Gayunpaman, may tumunog na echo mula sa bawat hakbang niya.Umupo si Cordelia sa sofa at balisa siyang nakahawak sa palda niya. Mahigpit na hinawakan ni Zephyr ang kamay ni Cordelia at ngumiti siya para mapanatag ang loob nito.Umupo si Liam sa harap ng mesa suot ang isang suit. Kahit na matanda siya, mukha siyang masigla. Habang sinuri niya si Cordelia, ang tingin niya ay komplikado at mahirap basahin.“Ms. Cordelia, uminom ka ng tsaa.” Mabait si Liam kay Cordelia.Tumango ng mahina si Cordelia at pinanood niya kung paano ito ginawa ni Zephyr bago siya uminom ng tsaa. Uminom siya ng konti na tulad ni Zephyr.Nakikita ni Liam na isang matalinong babae si Cordelia. Hindi basta basta si Cordelia. Kahit na nasa tabi ni Cordelia si Zephyr, alam niya ang tamang asal at dumidistansya siya kay Zephyr sa harap ng mga ma
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala