Sa isang private club sa Centrolis…Umiinom ng tsaa si Matthew. Sumisilip siya kay Marcus, na nakatayo sa harap niya. Nagkaroon ng galit na ekspresyon sa kanyang matabang mukha.Nagmamalaking ngumiti si Yale at sinabi niya na, “Anong masasabi mo sa ideya ko, dad?“Sa tulong ng taong ‘to, magagawa nating patayin si Zephyr ng walang nakakapansin. Magiging puppet natin siya, at mapapasakamay mo ang mga Hamerton!”Pineke ni Matthew ang kanyang tawa at kumumpas siya, inutusan niya ang tauhan niya na palabasin si Marcus.“Sino pang nakakaalam na hinuli mo ang lalaking ‘to?”“Kakampi natin sila! Huwag kang mag-alala!” Pinaglaruan ni Yale ang bead bracelet na nasa kamay niya habang nakakrus ang kanyang mga binti.Ang kamangmangan niya ang bagay na pinakaayaw ni Matthew sa kanya!Siguradong mapapahamak siya kapag laging nasa mga ulap ang isip niya. Wala silang magawa kundi sundin ang mga Hamerton upang hindi sila mapaalis—doon lamang sila magkakaroon ng pagkakataon na burahin ang mga ta
Tanging si Cordelia lamang ang laman ng mga mata ni Zephyr.Nagulat si Cordelia, at namula siya. Nahihiya siya at natatakot habang nagmamakaawa siya, “Honey, huwag!”Nakangisi ang mga mata ni Zephyr.Kumalat sa loob ng silid ang init ng parang apoy. Noong masinagan ng liwanag ng buwan ang bintana ng kanilang kwarto, naliwanagan nito ang mga nakakalat na damit sa sahig at pati na rin ang dalawang tao sa kama.…Unti-unting minulat ni Zephyr ang kanyang mga mata kinaumagahan. Noong nakita niya na mahimbing pa ring natutulog si Cordelia sa kanyang mga braso, hindi niya napigilang ngumiti at hinalikan niya ang kanyang mga labi. Dahan-dahan niyang hinila ang braso niya at bumangon siya sa kama upang tawagan ang reception, sinabihan niya sila na magdala ng almusal sa kanilang kwarto.Umikot si Cordelia sa higaan, bigla siyang nagising nang maramdaman niya na walang tao sa tabi niya.“Darling?”Bumangon siya mula sa kama upang maghanap. Pagpasok ni Zephyr mula sa balkonahe, naglakad s
Huminto si Zephyr at pumunta siya sa tabi ni Cordelia upang sabihin na, “Nasa labas ang mga pulis ngayon. Ligtas tayo. Dito ka lang. Babalik ako agad.”Nakita niya na maraming tao sa may pasilyo. Hindi lang ang mga pulis ang nandito, nandoon din ang mga tauhan na pinadala ni Robert upang protektahan si Cordelia.Tumango si Cordelia at pinaalalahanan niya si Zephyr na mag-ingat. Tiningnan niyang maigi ang lock pagkatapos umalis ni Zephyr at sinabit niya ang security chain.Pamilyar si Zephyr sa loob ng hotel. Madali niyang naiwasan ang mga tao at nagtungo siya sa rooftop sa pamamagitan ng isang lihim na daan. Gaya ng inaasahan, nakita niya ang mga bakas ng dugo sa may hagdan.Naalarma siya, at tumakbo siya paakyat. Hindi pare-pareho ang mga bakas ng dugo, kaya binagalan niya ang kilos niya at naging alerto siya habang nakahawak ang isang kamay niya sa baril sa kanyang baywang.Bigla siyang nakariniog ng mahinang sigaw na humihingi ng tulong!“Sino ‘yan?” Nagulat si Zephyr.Nakita
Kahit na natatakot si Cordelia, mabilis niyang pinakalma ang kanyang sarili. Pagkatapos niyang mag-isip ng ilang sandali, kinuha niya ang mga damit niya mula sa kabinet.Nagulat si Zephyr, hindi niya alam kung anong gustong gawin ni Cordelia.“May naisip akong ideya,” ang mahinang sinabi ni Cordelia. “Darling, bihisan mo siya ng damit at pagmukhain niyo siyang babae!“Tapos dalhin niyo siya palabas ng hotel, at hindi kayo paghihinalaan ng mga tao!”Pinag-isipan ito ni Zephyr. Ang kasalukuyan nilang dapat gawin ay mailabas ng hotel si Nicholas. Pwede nilang subukan ang ideyang ito!Umalis si Cordelia sa kwarto, at mabilis na kumilos ang mga lalaki. Noong muling bumukas ang pinto, nakabihis na si Nicholas ng mga damit niya. Kahit na mas malaki si Nicholas, maswerte sila na maluwag ang mga damit ni Cordelia. Isa itong mahabang dress, kaya pwede siyang balutin nito.Tiningnan siya ni Cordelia at kumuha siya ng isang magandang ipit mula sa kanyang pitaka upang ilagay ito kay Nicholas.
”May tama siya ng saksak sa tiyan niya na muntik nang tumagos hanggang sa atay niya. Malalim ang sugat, pero natahi ko na ito.”Kumabog ng malakas ang puso ni Cordelia noong narinig niya ang tungkol dito, at hindi niya namalayan na humigpit ang hawak niya sa kamay ni Zephyr.“Huwag kayong mag-alala.” Pagod na ngumiti si Seth. “Hindi na kritikal ang kondisyon niya. Pero kailangan niyang manatili sa ospital para maobserbahan siya sa ngayon… Mas mabuti kung may taong sasama sa kanya, para mabigyan ko siya ng pangalawang emergency treatment kung sakaling may mangyari.""Salamat." Tinapik ni Zephyr ang kanyang balikat. Nakonsensya siya na dinala niya si Nicholas kay Seth, ngunit wala siyang maisip na mas mabuting solusyon.Walang duda na malalantad ang pagkatao ni Nicholas kapag dinala nila siya sa isang ordinaryong ospital, habang maaaring hindi rin kasing husay ang mga doktor mula sa mga ordinaryong private clinic.Dinala ng nurse si Nicholas sa ward ng ospital.Ang lalaking madalas
”Anong problema?” Nagtaka si Zephyr noong nakita niya ang ekspresyon ng mukha ni Nicholas.Inisip niya ba nagpapakumbaba na siya sa pagpupunas niya sa mukha ni Nicholas para sa kanya, kaya paanong may reklamo pa rin siya!? "Wala." Napangiwi si Nicholas. "Masyadong malalim ang mga sugat mo." Tumingin sa kanya si Zephyr. "Kailangan mo pang magpahinga. Huwag ka munang kumilos, baka muli nanamang bumuka ang mga sugat mo.""Nasaan ang lugar na 'to?" "Sa ospital ni Seth.""Ano?" Muntik nang mapatalon si Nicholas, namilipit siya sa sakit noong aksidente niyang nahila ang sugat sa kanyang tiyan. Tumingin si Zephyr sa kanya ng nakasimangot. "Hindi kita pwedeng dalhin sa ibang lugar. Alam ni Seth ang lahat," ang sabi niya ng may malalim na boses. "Iniligtas niya ang buhay mo. Magpasalamat ka sa kanya!" Suminghal si Nicholas at ngumisi. "Kung tama ang pagkakatanda ko…" Tumingin siya kay Zephyr. "Siya rin ang nagligtas sa buhay mo, hindi ba, Mr. Z Hamerton?" Agad na nagalit si Z
“Nicholas Thompson!”Dumilim ang tingin ni Zephyr. Nagmula din sa kanya ang isang napakabigat na pakiramdam.“Gusto mo na bang mamatay?”“Hah, mukhang natatakot ka?”Biglang inangat ni Zephyr ang kanyang kamay upang sakalin si Nicholas.Nagulat si Nicholas noong naramdaman niya na pahigpit nang pahigpit ang pagsakal sa kanya ni Zephyr. Nahirapan siyang huminga.“Ikaw…”Tumalim ang mga mata ni Zephyr. Kasing bagsik ng mga gangster na nakilala ni Nicholas noon ang mga ginagawa ni Zephyr.Pinilit ni Nicholas na igalaw ang kanyang kamay upang hawakan ang braso ni Zephyr… noong bumukas ang pinto, at bumungad kay Cordelia ang eksenang ito pagpasok niya.“Honey!” Nagulat siya at tumakbo siya upang hablutin ang braso ni Zephyr. “Anong ginagawa mo?”Huminahon si Zephyr at unti-unti niyang binitawan si Nicholas.Umubo si Nicholas ngunit hindi siya nangahas na lakasan ito sa takot na muling bumuka ang mga sugat niya. Habang umuubo siya, tumingin siya ng masama kay Zephyr.Si Zephyr la
Ibinaba ni Cordelia ang mga sulok ng kanyang labi, at sumimangot siya. Bago pa niya maisip kung ano ang sasabihin niya, lumabas si Zephyr na nakakunot ang noo.“Ako ang mag-aalaga sa kanya.”Natakot si Nicholas. “H-Hindi, hindi ikaw ang tinutukoy ko—”“Ako lang ang pwedeng mag-alaga sa’yo maliban kay Cordelia.”Ang sabi ni Nicholas pagkaraan ng ilang sandali, “Bro, papuntahin mo na lang dito si Ian.”“Sugatan din si Ian. Pinauwi ko muna siya para makapagpahinga pagkatapos siyang gamutin ni Seth.”Walang masabi si Nicholas.“Ayos lang ‘yun.” Ngumisi si Zephyr. “Kaya kitang alagaan nang mabuti.”Sumimangot si Nicholas habang palihim na humahagikhik si Cordelia habang nakatakip ang kamay niya sa kanyang bibig. Inabot niya ang take-out box kay Zephyr habang nagsasalita siya. “Babalik na muna ako sa cafe, darling. Dadalhan ko kayo ng hapunan kapag tapos na ako. Dito ka na lang muna at alagaan mong mabuti si Mr. Thompson!”Ngumiti si Zephyr. Pareho silang ngumisi sa isa't isa pagkat