Kung titingnan ang mga ngiti sa kanilang mga mukha, malalaman agad ng isang tao kung gaano kasarap at katamis ang mga ice cream na hawak nila.Sumimangot si Linda at medyo sumama ang loob niya.Bumuntong-hininga si Yelena at sinabing, “Tinuturing mo siyang parang sarili mong kapatid, pero hindi ka man lang niya inimbitahan noong lumabas siya.“Linda, kilala mo ba kung sino yung babaeng nasa harap ni Cordelia? Siya si Zennie, ang pinakabatang anak ng mga Hamerton mula sa Centrolis! Noong huling nagdaos ng isang charity dinner ang pamilya namin, dumating siya kasama si Cordelia. Tinawag pa nga niya si Cordelia na bestfriend niya! Hah, sinong nakakaalam kung anong ginawa ng p*tang ‘yun para maging kaibigan niya si Zennie?“May bago nang kaibigan ang bestfriend mo ngayon, at hindi lang ‘yun, mas maganda ang background ng pamilya niya kaysa sa’yo! Syempre, wala na siyang pakialam sa’yo!” Tinapik ni Yelena ang balikat ni Linda at nagpatuloy siya sa pagsasalita. “Mukhang ito na ‘yun. Kung
Umaasa rin si Linda na sana ay nagkamali siya.Subalit, napakatalas ng memorya niya mula pa noong nasa high school siya, at kailanman ay hindi niya nakalimutan ang mga taong nakilala niya noon.Kahit na nakasuot ng mask ang isang tao, hindi magbabago ang mga mata nila.Habang iniisip ni Linda ang tungkol dito, lalo siyang nagdududa kay Zennie. Hininaan niya ang kanyang boses at sinabing, “Kung ganun, bantayan mo lang siya ng maigi. Hindi pa natin alam kung siya ba talaga ang anak ng mga Hamerton o hindi.”Nanlaki ang mga mata ni Cordelia sa gulat.“Ang ibig kong sabihin ay dapat manatili kang alerto para hindi ka pagsamantalahan ng masasamang tao!”“Pero Linda…” Nagsalita si Cordelia pagkaraan ng ilang sandali, “Kung hindi siya ang anak ng mga Hamerton, kung ganun ano ang dahilan niya para lumapit sa’kin? Tsaka, dinaos yung charity dinner nung nakaraan para mismo sa kanya, at personal na kinumpirma ni Yelena ang pagkatao niya!“Kahit na kaya niya akong lokohin, sa tingin mo ba m
Sinubukang ayusin ni Linda ang kanyang bukung-bukong, ngunit nakaramdam siya agad ng matinding sakit sa kanyang binti noong sinubukan niyang igalaw ang kanyang paa. Tumingala siya at tumingin siya sa langit. Hapon na, at nagsimula nang matakpan ng mga ulap ang bundok. Dahil sa karanasan niya sa hiking, pumili siya ng daan na hindi pa nadaanan ng ibang tao noon.Napagtanto niya na hindi siya makakaalis sa bundok!Agad niyang kinuha ang kanyang phone mula sa kanyang backpack, ngunit walang signal doon.Sinubukan niyang tumayo, ngunit halos hindi siya makatayo, kahit na sinubukan niyang kumapit sa puno sa tabi niya.Nataranta si Linda. Walang ibang tao sa bundok na ‘to, at habang dumidilim ang langit, naririnig niya ang mga tunog ng mga hayop.Kinabahan siya, at hindi niya napigilan ang pagtulo ng mga luha mula sa kanyang mga mata. Paulit-ulit niyang pinatay at binuksan ang kanyang phone upang makahanap ng signal, ngunit paubos na ang baterya ng nag-iisang phone na maaaring makapagli
Pakiramdam ni Linda ay para bang may tumama sa puso niya.Ngayon lang niya ulit naramdaman ang pakiramdam na ito mula noong nakipagtalo siya sa lalaking iyon.Sumimangot siya, sinubukan niyang itulak palayo si Seth. Subalit, lalo lamang humigpit ang hawak ni Seth sa kamay niya. “Hey…”"Masakit ang paa mo at hindi ka makalakad," ang paliwanag ni Seth. "Tigilan mo na ang katigasan ng ulo mo."Tinikom ni Linda ang kanyang mga labi at nakita niya ang malinis at payat na kamay ni Seth. Iyon ang kamay na humahawak sa scalpel. Maganda ito. Samantala, si Seth ay maalaga, gwapo, at elegante. Kung hindi siya ang nagligtas sa kanya ngayong araw, baka hindi pa rin siya nakakaalis sa bundok na 'yun. Habang nag-iisip siya, nakaramdam siya ng pananakit mula sa kanyang paa. Sumimangot sita at muntik na siyang mawalan ng balanse. "Mag-iingat ka!" Agad na hinawakan ni Seth ang kanyang braso. Nakakita siya ng malaking bato at inalalayan niya si Linda na umupo pagkatapos niya itong pagpa
"Cordelia, ano 'to?" "Kainin mo 'yan." Walang emosyon ang mukha ni Cordelia. "Hindi maganda na puro instant noodles lang ang kinakain mo. Ilang beses ko na bang sinabi 'yun sa'yo!?" Pakiramdam ni Linda na may nakabara sa kanyang lalamunan. Naluluha ang kanyang mga mata.Tinitigan siya ng matagal ni Cordelia. Sa wakas ay tumigil na siya sa pagpapanggap natawa siya ng malakas. "Ano 'to? Hindi ito ang unang beses na dinalhan kita ng pagkain. Kailangan mo bang umiyak?" Nilunok ni Linda ang pagkain sa loob ng bibig niya. Inangat niya ang namumula niyang mga mata, at sa wakas ay nasabi din niya ang dalawang salita. “I’m sorry.”Naramdaman ni Cordelia na kumabog ang kanyang dibdib. Alam niya kung gaano kataas ang pride ni Linda. Kailanman ay hindi siya nagpaubaya at humingi ng tawad sa tuwing mag-aaway sila. Subalit alam niya din na nakahanda siyang ibaba ang sarili niya para sa kanya. Yung totoo, isa lang itong pagtatalo sa pagitan ng dalawang matalik na magkaibigan. Hindi
Mayroong ngiti sa mukha ni Marcus habang nakatingin siya sa babae na yakap niya.“Hubby.” Mukhang may binabalak si Cordelia at kinuskos niya ang sarili niya kay Marcus. “Bakit hindi natin sila tulungan?”“Tulungan sila?” Nagulat siya. Paano nila sila tutulungan? Wala siyang karanasan sa bagay na ‘to.“Tama!” Seryoso ang cute niyang asawa tungkol dito. “Kung hindi dahil kay Dr. Stafford, hindi tayo magkakakilala. Ngayong naisip ko ang tungkol dito, dapat natin siyang pasalamatan, ang matchmaker!“Maganda siguro kung magiging silang dalawa ni Linda!”Naging malagim ang mga mata ni Marcus. Hindi siya nagsalita.Mas nag-iisip siya kaysa kay Cordelia, at mas komplikado ang pag-iisip niya kaysa sa kanya. Ayaw niyang madamay sa mga ganitong bagay ng para lang sa wala.Kung sabagay, wala siyang gaanong alam tungkol kay Linda. Higit pa rito, iniligtas siya ni Seth. Hindi niya pwedeng ipahamak si Seth.Subalit, tuwang-tuwa si Cordelia. Disidido siyang maging matchmaker ng dalawa.Ngumit
”Siguradong hindi ikaw yung may gustong pumunta dito!” Kilalang-kilala siya ni Seth.“Oo. Si Cordelia ang may gusto ng lugar na ‘to,” ang mahinang sinabi ni Marcus. “Determinado siya na maging kayo ni Linda, kaya sinabi niya na magbakasyon tayo dito para magkasama kayo ni Linda.”“Napakabait niya.” Ngumiti si Seth at tumingin siya sa paligid. “Napakaganda dito… Medyo nakakapagtaka lang.”“Ano ‘yun?”“Nagsearch ako tungkol sa hotel na ‘to. Sikat na sikat ang hotel na ‘to. Akala ko napakaraming tao dito. Kaso, maliban sa’tin, walang ibang tao dito! Kahit na hindi peak season, hindi dapat ganito katahimik dito, hindi ba?”Umubo ng dalawang beses si Marcus. Inutusan niya ang mga tauhan niya na ibakante ang buong lugar bago sila pumunta dito. Syempre, wala silang nakitang ibang tao dito.“Hayy, mukhang hindi maganda ang lagay ng hotel na ‘to. Magsasara na ba ‘to?”Sumimangot si Marcus at inirapan niya si Seth.“Ano? Gusto mo ba ng maraming tao at mga matataong lugar?”Nagkibit-bali
Naguluhan si Cordelia sa sinabi ng matandang babae.Tumingin siya sa matanda ng may pagdududa. Gusto sana niyang magtanong ngunit nagulat siya kay Marcus, na nasa tabi niya.Mukhang malagim ang lalaki, nanlilisik ang kanyang mga mata, na para bang magsisimula siya ng isang bagyo.Hinawakan ni Cordelia ang kamay ni Marcus at binulungan niya siya, “Baka masyado na siyang matanda kaya hindi na niya alam ang sinasabi niya… Huwag mong masyadong dibdibin yung sinabi niya.”Hindi nila inasahan na matalas ang pantinig ng matandang babae at narinig niya ang sinabi ni Cordelia. Ngumisi siya.“Napakabuti mo, iha. Gagantimpalaan ka sa kabutihan mo.”“Salamat, lola.” Nagkaroon ng magalang na ngiti sa mukha ni Cordelia. “Mabait naman ang asawa ko. Medyo nakakatakot lang talaga ang itsura niya. Masyado siyang seryoso minsan, kaya madalas hindi siya naiintindihan ng ibang tao.”“Hah, gusto mong malaman ang kapalaran niyo ng asawa mo, hindi ba?”Agad na tumango si Cordelia.Tiningnan ng matand
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala