Narito na kami sa heaven sky na sinasabi ni Jeho. Pero hindi naman heaven sky ang nakasulat sa may boundary. Inirapan ko si Jeho nang mabasa ko iyon. "Heaven sky ba iyan?" turo ko. Sabay tawa nito. "Siya rin 'yon sweetheart kasi mas tahimik ang lugar na ito kaya wala ng makakahanap pa sayo," sabay akbay nito sa akin. "Baliw ka talaga!" singhal ko. Nauna na kong naglakad patungo sa papataas na daanan na napakabato. Hindi na ipinasok ni Jeho ang sasakyan niya rito papasok sa heaven sky. Ay ewan ko ba kung heaven sky ba ang lugar na ito. Alam kong pinaglololoko lang ako ng Jeho na iyon eh. Alam kong tawang-tawa na 'yon sa akin. Nang marating ko na ang isang resthouse. Nagpahinga muna ako sa upuan dahil napagod akong naglakad kahit malapit lang ito. Napanguso na lang ako nang makita kong ngiting-ngiti si Jeho nang malapit na ito sa kinaroroonan ko. "Are you tired sweetheart?" malambing niyang tanong. Inirapan ko siya. "Alam mo naman pala eh. Tinatanong mo pa," naiinis na sabi ko.
Naging masaya naman ang mga araw na magkasama ang dalawa. Ilang araw pa lang sila nanatili ay tila ayaw na ni Kayrelle na umaalis si Jeho dahil gusto niya ito palaging nakikita at nakakasama. Pagkagising pa lang ni Kayrelle sa umaga ay parating wala ito sa kan'yang tabi si Jeho.Isang note lamang ang binabasa nito sa tuwing naiiwan siya. Naiintindihan naman niya ito dahil alam niyang maaga itong nagigising at kadalasang kasarapan pa ng pagtulog sa tuwing umaalis ito. Naging abala si Jeho nitong mga nakaraang araw dahil sa kan'yang trabaho. Minsan ay gabi na ito umuuwe. Pero agad naman inaasikaso ni Kayrelle kapag nakikita niyang pagod ito. Hindi na din sila gaanong nakapag-usap dahil pagod pa ito mula sa biyahe. Minsan naawa na din si Kayrelle kay Jeho pero balewala lang iyon kay Jeho kapag si Kayrelle ang kan'yang kasama. Matulin na lumipas ang mga araw,, isang buwan na din silang nanirahan sa resthouse na pagmamay-ari nito sa Quezon. Bagamat namimiss niya din ang mga kambal niyang
Tuluyan na nga niyang iniwan ang bahay. Nilukob na siya ng matinding galit nang siya ay pasakay na sa kan'yang sasakyan. Sobrang sakit sa kan'yang puso na parang paulit-ulit na tinutusok ang sakit dahil sa labis siyang nasaktan kay Kayrelle. Mabilis niyang pinasibad ang sasakyan nito kasabay ng pagtulo ng kan'yang mga luha sa kan'yang mga mata. Hinayaan niya lang itong tumulo dahil kahit ilang beses pa niya ito punasan ay ganoon pa din dahil hindi niya mapigilan ang paghikbi nito.Malalim na ang gabi nang siya'y makarating sa isang bar. Mag-isa niya lamang umiinom ngayon baka sakaling maibsan ng konti ang sakit na nadarama niya sa kan'yang puso. Habang tinutungga nito ang alak, pakiramdam nito ay hindi na talaga matanggal ang sakit na nadarama niya dahil bawat lagok niya ng alak ay naaalala lamang niya ang sakit na ginawa sa kan'ya ni Kayrelle."Hey are you alone?" tanong nito kay Jeho nang may tumabi sa kan'yang babae. Matamang napatingin siya rito at nabighani siya sa ganda ng baba
-KAYRELLE-Lumipas ang isang taon, naipanganak ko na din ang anak namin ni Jeho ngunit hindi ko kapiling ang aking anak dahil mas lalo lang nagagalit sa akin si Luke kapag nakikita niya ang sanggol. Nasa pangangalaga siya ngayon ng aking ama kasama ang mga kapatid niya. Galit ang naramdaman ni Luke para sa akin dahil ni minsan ay hindi niya pa ko nagawang sipingan simula nang kami ay kinasal. Ikinulong niya ko sa sarili naming mansion at minsan ay napagbubuhatan din niya ko ng mga kamay niya at lahat ng iyon ay aking tiniis. Sobra akong nadepressed noon dahil lagi kong iniisip si Jeho noon. Pero nang malaman kong nagdadalang-tao ako noon. Iningatan ko na ang aming anak kahit ayaw ni Luke sa bata. Sobrang sakit para sa 'kin, hindi niya alam na tatlo na ang aming anak. Dala-dala ko pa din hanggang ngayon ang konsensiya dahil sa mga kasalanan kong nagawa sa kan'ya. Iniisip ko ngayon kung kamusta na kaya siya? May iba na kaya siya? Iyon na lang palagi ang katanungan sa aking isip a
Habang abala ang pag-uusap ng dalawang magpinsan, tahimik na umalis ako na hindi namamalayan ni Luke. Wala ako sa aking sarili habang patuloy lang ako sa paghakbang. Hindi ko na alam kung saan ako dadalhin ng aking mga paa. Gusto ko lamang mapag-isa para mailabas ko lamang ang hinanakit dito sa aking puso.Napayakap na lang ako sa sarili kong katawan nang madama ko ang malamig na hangin na dumapo sa aking balat. Hindi ko napansin na dito ako dinala ng aking mga paa. Nasa rooftop na pala ako ngayon nag-iisa. Dito ay pwede ko ng ilabas ang lahat ng hinanakit dito sa puso ko. P'wede akong sumigaw at p'wede din akong umiyak hangggang sa gusto ko total wala naman makakakita at makakarinig sa akin. Matagal akong narito hanggang sa biglaang pagsakit ng aking puso. Para itong tinutusok tusok ng paulit-ulit. Hindi ako makahinga dahil patuloy lamang itong sumasakit. Minsan titigil pero naging sunod-sunod na ang pananakit nito. Napagod din ang puso ko dahil walang tigil ang aking paghikbi lalo
Tama nga si Jeho, wala nga akong kasama dito sa bahay. Pero kahit narito ako sa tahimik na lugar at kahit na naririto pa si Jeho na nakikita ko. Pero wala namang katahimikan itong pananakit ng aking puso sa tuwing nakikita ko silang magkasama. Ipinahinga ko na lamang ang aking katawan sa loob ng aking silid. Pakiramdam ko ay napagod ako maghapon kahit wala naman akong ginagawa. Ang lungkot, wala makausap. Walang pinagbago kahit narito ako sa isla ay parang isa pa rin akong preso. Hindi sa ganitong paraan ang gusto ko para sumaya. Pero mas lalo ata akong nalulungkot dito kahit malaya akong nakakalabas dito sa bahay. Kinabukasan, napabalikwas ako ng bangon nang may marinig akong mga ingay. Hindi lang dalawa kundi parang marami sila. Akala ko sariling bahay ko ito dahil ito ang sabi ni Luke sa akin. Bumaba ako ng kama para silipin kung ano ang mga kaganapang mga ingay na iyon. Dahan-dahan akong bumaba ng hagdan.Tama nga ako, marami nga sila. Parang nagkakasiyahan pa nga sila at ganun
Pagkagising ko, madilim na ang loob ng kuwarto pagkamulat ko ng aking mga mata. Bumangon ako para i-on ang ilaw. Alas siyete na pala ng gabi nang magawi ang aking paningin sa wall clock. Nakaramdam tuloy ako ng pagkagutom dahil nalipasan na naman ako ng panghapunan kanina. Naupo na lang ako sa aking kama dahil nakakaramdam na naman ako ng pagkahilo. Sobrang lakas kasi ng pagkakauntog ko sa sahig kanina. Parang naalog ata ang buong ulo ko kaya ganito na lang ito kasakit.Napalingon na lang ako sa gawing pinto ng bumukas iyon. Si inay ang pumasok dito sa loob at may dala-dala itong tray na may lamang pagkain."Iha kumain ka na muna," nakangiting ani niya nang ilapag niya ito sa may side table. "Kumusta na ang pakiramdam mo iha? Okay ka na ba?" nag-aalalang tanong nito. Tinabihan niya ko sa pagkakaupo ko dito sa kama."Ayos na po ako inay kaso po nahihilo lang po ako," sagot ko rito. "Kumain ka na iha para makainom ka na din ng gamot mo," ani niya. "Lalabas na muna ako habang kumakain k
JEHO POV.......Nakahinto na ang sinasakyan naming yate. Narito na kami sa isla kung saan gaganapin ang prenup photoshoot namin ni Dea. Nakababa na ang lahat pero napansin kong parang wala si Kayrelle sa mga kasamahan naming nagsibabaan. "Sweetheart!" sigaw ni Dea nang mapansin nitong hindi pa ko nakakakaba. Nauna na kasi itong bumaba dahil excited na ito na makita ang falls. "Sunod ako love!" sigaw ko din. Love ang tawag ko sa kan'ya imbes na sweethert din. Gusto ko lamang makalimot sa nakaraan naming dalawa ni Kayrelle. Pero minsan sa tuwing nakikita ko siya ay parang wala na sa akin kung ano ang aming nakaraan noon. Kinalimutan ko na ang lahat simula nang dumating si Dea sa buhay ko. Sumabay na sa pag-alis si Dea kasama ang mga kaibigan niya. Agad ko namang hinanap si Kayrelle sa loob at baka naroon lang siya. Una kong tinunton ang unang kuwarto dahil may dalawang kuwarto ang yate na ito. Madali lang naman halughugin ito dahil maliit lamang ang space nito. Wala siya dito nang ha