Chapter 53

Tama nga si Jeho, wala nga akong kasama dito sa bahay. Pero kahit narito ako sa tahimik na lugar at kahit na naririto pa si Jeho na nakikita ko. Pero wala namang katahimikan itong pananakit ng aking puso sa tuwing nakikita ko silang magkasama.

Ipinahinga ko na lamang ang aking katawan sa loob ng aking silid. Pakiramdam ko ay napagod ako maghapon kahit wala naman akong ginagawa. Ang lungkot, wala makausap. Walang pinagbago kahit narito ako sa isla ay parang isa pa rin akong preso. Hindi sa ganitong paraan ang gusto ko para sumaya. Pero mas lalo ata akong nalulungkot dito kahit malaya akong nakakalabas dito sa bahay.

Kinabukasan, napabalikwas ako ng bangon nang may marinig akong mga ingay. Hindi lang dalawa kundi parang marami sila. Akala ko sariling bahay ko ito dahil ito ang sabi ni Luke sa akin.

Bumaba ako ng kama para silipin kung ano ang mga kaganapang mga ingay na iyon. Dahan-dahan akong bumaba ng hagdan.Tama nga ako, marami nga sila. Parang nagkakasiyahan pa nga sila at ganun