Kabanata 9

Dumating ang duo sa venue. Sa isang sulyap, nakita nila si Johnson na may dalang silang isang kahon ng regalo. Paikot-ikot siya at mukhang balisa.

"Ama." Lumapit sa kanya si Emma.

"Bakit kayo nandito?" Nagulat si Johnson.

Itinuro ni Emma si Thomas, at sinabi, "Hiniling niya sa kanyang mga kaibigan na makapunta kaming dalawa. Kaya, narito kami upang tumingin. ”

"Nagawa niyang makuha ang mga pass?"

Ngumiti si Thomas habang sinabi niya, "Ang isang kasama ko noong sundalo pa ako sa west coast ay isang mabuting kaibigan ng tagapag-ayos ng seremonyang ito. Samakatuwid, pinadalhan niya ako ng dalawang pass sa mga panloob na channel."

Tumango si Johnson at sinabi, "Ah kaya pala."

Tinanong ni Emma, ​​"Ama, bakit ka gumagala dito?"

Sumimangot nang malalim si Johnson, at sinabi, "Tungkol sa regalo ang lahat. Bumili ako ng Rhapsody beer. Ngunit, ang problema ay wala talaga akong lakas ng loob na ilabas sila. Alam mo bang ang beer ay nagkakahalaga ng tatlong dolyar at animnapung sentimo bawat botelya lamang? Tunay bang naaangkop na magbigay ng gayong mababang kalidad na serbesa? ”

Sinabi ni Thomas, "Hangga't ang taong namamahala ay isang mabuting pinuno na nag aalay ng buhay sa kanyang mga sundalo, tiyak na pabor siya sa ganitong uri ng serbesa."

"Sana."

Sa sandaling iyon, maraming mga nasa edad na kalalakihan na may mga potbellies ang dumating. Ang lalaking nanguna ay kalbo, at may pares ng salamin sa mata.

"Yo, Johnson, isang pagkakataon lamang na makita ka rito!"

"Ay, ikaw pala, Mike!" Hinarap ni Johnson sina Emma at Thomas, at sinabing, "Siya ay kasamahan ko, si Michael Elon mula sa departamento ng marketing."

Agad siyang binati ni Emma.

Gayunpaman, ang tinaguriang Uncle Mike ay talagang nemesis ni Johnson. Sa ibabaw, ang dalawa sa kanila ay nasa mabuting term sa bawat isa. Ngunit sa katunayan, sila ay nasa mga punyal na iginuhit bawat ngayon at pagkatapos.

Nakikipag kompetensya sila sa bawat isa. Sa pagkakataong ito, nag-lalabanan sila para sa parehong posisyon nang tahimik.

Maaaring sabihin na ang taong nagganap nang mas mahusay sa seremonya ng succession ay malamang na mapigilan ang isa pa at sakupin ang posisyon bilang representante ng direktor.

Nabanggit ni Johnson si Michael nang higit sa isang beses sa bahay. Karamihan sa mga oras, wala siyang magandang sasabihin tungkol sa kanya. Samakatuwid, hindi rin siya gusto ni Emma.

"Magandang araw, Tiyo Mike," malamig na sinabi ni Emma.

“Eh, Emma, ​​magandang araw din sa iyo! Medyo matagal na, at lumaki ka na rin loob ng isang kisap mata. "

Nakatitig si Michael kay Emma ng may pagkabastos. Huminga siya, mukhang malaswa.

Hindi komportable si Emma. Humakbang siya pabalik, gumagawa ng paraan para tumayo sa harapan niya si Thomas.

"Sino ito?" Tinuro ni Michael si Thomas at tinanong.

"Siya ang aking manugang, Thomas Mayo," sagot ni Johnson.

Natuwa si Michael, at sinabing, "Naku, kaya't siya ang talo na nawala ang ama, nagpakamatay ang nakababatang kapatid, at nagtapos sa pag-asa sa kanyang biyenan upang mabuhay nang wala sa katalinuhan. Marami akong naririnig tungkol sa iyo. "

Ang mga mukha nina Johnson at Emma ay sabay na naging itim.

Si Michael ay walang pakealam sa damdamin ni Thomas, at nagpatuloy, "Johnson, nagtataka ako kung paano ka tumayo na magkaroon ng ganitong uri ng tao sa iyong bahay na walang kwenta? Kung ako ikaw, matagal ko na sana siyang pinalayas sa bahay, at hayaang hiwalayan siya ng aking anak. Kung tutuusin ito, kahit ang isang matandang katulad ko ay magiging mas mabuting manugang kaysa sa isang talo na katulad niya. "

"Mike!" Malakas na sigaw ni Johnson.

Kinamayan siya ni Michael at sinabing, “Tsk, tsk, tsk! Nag-crack lang ako ng biro sa iyo. Haha! Hindi mo kailangang magseryoso sa aking mga salita. Kailangan ko pang hawakan ang ilang negosyo, kaya't lilipat muna ako. "

Sadyang nilagpasan ni Michael si Thomas. Mapusok niyang sinulyapan siya, pagkatapos at humarap siya kay Emma na nasa likuran niya. Hindi niya mapigilang dilaan ang labi.

Nakakadiri ang pahiwatig ng isang malaswang ngisi mula sa kanyang mga mata.

Ang mga tagasunod ni Michael sa likuran niya ay umalis din.

Pagkaalis nila, matapang na nagcomment si Emma, ​​“Scum! Basura! "

Naging madilim ang mukha ni Johnson. Syempre, galit na galit din siya. Gayunpaman, wala siyang magawa.

Sa kabila ng mga salita ni Michael na kasuklam-suklam at hindi kasiya-siya sa mga tainga, dapat niyang aminin na mayroong isang tiyak na katotohanan dito.

Kung si Johnson ay ibang tao, papayagan ng tao ang kanyang anak na hiwalayan si Thomas at paalisin ang natalo sa labas ng bahay. Nagtataka pa nga si Johnson kung siya ba ay may napakabait ng puso.

Sinadya ni Johnson kung hindi man ay sumulyap kay Thomas. Ngumuso siya. Tapos, inikot niya ang ulo niya at umalis na.

Wala nang napansin, sa sandaling iyon, pinapanood na ni Thomas ang silweta ni Michael na may hangaring pagpatay.

Bagaman nasisiyahan siya sa panonood ng palabas ng isang taong mapagbiro, kinamumuhian niya ang sinumang umapi sa kanyang asawa.

Maaaring tiisin ni Thomas ang anumang bagay. Gayunpaman, ang kaso ni Emma ay ang tanging pagbubukod.

Si Emma Hill ang nag-iisang minefield ni Thomas.

Sa oras na may mag-trigger ng kanya na di dapat, mamamatay yon sigurado.

Tahimik na nilabas ni Thomas ang kanyang mobile phone. Hindi alam kung kanino o kung ano ang nai-type niya, ngunit pagkatapos ng ilang oras, itinago niya ang kanyang telepono. Pagkatapos, kumilos siya na parang walang nangyari at bumalik sa tabi ni Emma.

"Ang seremonya ay malapit nang magsimula, hanapin natin ang isang upuan," sabi ni Thomas.

"Sige."

Umupo ang duo ayon sa bilang na nakasaad sa mga pass. Nang unti-unting iginuhit ang kurtina, ipinakilala ng host ang panauhing pandangal para sa seremonya ng sunud-sunod sa isang pormal na pamamaraan.

Sa wakas, ang misteryosong opisyal na namamahala ay malapit nang magpakita.

Habang ang pansin ng lahat ay nakalap sa kanya, isang binata na may matibay na pangangatawan, at isang nakakapang-akit na aura tungkol sa kanya ay naglakad palabas. Nang magsalita siya, ang kanyang tinig ay malalim at malingawngaw, na may kapangyarihan ng kapangyarihan.

Sa pagkakataong iyon, maraming mga batang babae ang on the spot ang naakit sa kanya.

"Talagang nasa reputasyon niya ang pinakamataas na antas ng kumander ng west coast. Siya ay totoong kasing gwapo ng isang makalangit na diyos. "

“Kung ako ay ikakasal sa isang lalaking katulad niya, gigising ako ng nakangiti tuwing gabi. Bukod dito, gugustuhin ko rin ito tuwing gabi. "

"Kayo’y talagang walang hiya! Sa palagay mo ba ang isang lalaking katulad niya ay nakatingin sa iyo lahat? "

Sa gitna ng lahat ng talakayan, nagsalita ang binata.

"Isang napakahusay na hapon sa mga kababaihan at ginoo. Payagan akong magpakilala. Ako si Samson Wood, ang opisyal na namamahala sa seremonya ng succession.

"Una sa lahat, nais kong mag-alok ng tawad sa lahat. Sa totoo lang, hindi ako punong opisyal na mamamahala sa pagsasama ng tatlong distrito. Subordinate lang ako ng kanya. "

Sa sandaling iyon, ang karamihan ay nagtataka.

'Kahit ang kanyang nasasakupan ay pambihira, meron pa ba siyang taglay na galing na di pa natin nakikita?'

Patuloy ni Samson, "Ang lalaki mismo ay mas gusto na manatiling mapagpakumbaba. Ayaw niya sa mga ganitong seremonya. Samakatuwid, ako ang kanyang proxy para sa seremonyang ito ng succession.Ngayon, magsisimula na ang opisyal na seremonya. "

Nang si Samson ay naghahatid ng kanyang pagsasalita sa entablado, maraming mga dila ang nanginginig sa ilalim ng entablado.

"Hindi pwede! Ibig sabihin ba na ang opisyal na mamamahala ay hindi balak na magpakita?"

"Masyadong maraming alam naman, tama?"

"Shhh ... Panatilihing mahina ang iyong boses. Gusto mo pa bang manatiling buhay?! Hindi mo ba narinig na binanggit ni Samson na ang opisyal na mamamahala ay hindi nagugustuhan ang ganitong seremonya at ginusto na manatiling mapagpakumbaba? "

"Sigh ... Medyo nakakadismaya iyon. Nagtataka ako kung ano ang hitsura ng opisyal na namamahala. "

Sa gitna ng paguusap ng lahat, inilapit ni Emma ang sarili kay Thomas, at bulong sa tainga, "Naging kawal ka sa west coast sa loob ng limang taon, mahulaan mo ba kung sino ang maaaring maging opisyal na mamamahala? Anong itsura niya? Gwapo ba siya? "

Inilipat ni Thomas ang kanyang tingin, at sinabi, "Buweno, mahirap sabihin. Tingnan mo lang ako, karamihan sa mga sundalo ay halos pareho sa akin. ”

"Paano mo maikukumpara ang iyong sarili sa punong opisyal na mamamahala?"

"Paano kung ako ang punong opisyal na mamamahala?"

Inilibot siya ni Emma ng mga mata, at sinabing, "Ayoko na pag usapan ito. Hindi mo ako sineseryoso. "

Nakangiting tiningnan ni Thomas si Emma. Doon lamang, nalaman niya na ang kanyang asawa, na isang estranghero sa kanya, ay talagang kaibig-ibig at maganda din.