Kabanata 12

Nagduda si Emma. Bagaman natagpuan niya na hindi maaasahan ang mga salita ni Thomas, naisip niya pa rin na maaaring magkaroon siya ng pag-asa dahil naging tama ang sinabi niya dati.

Sa sandaling iyon, kinuha ni Samson ang susi na naiambag ni Michael.

Ang mukha ni Michael ay kumikinang sa kaligayahan.

Palihim siyang nakaramdam ng kasiyahan. ‘Haha, ang punong opisyal na namamahala ay nagustuhan ang Rhapsody beer? Nagpapakita lang siya ng palabas. Sa huli, hindi ba pipiliin ng punong opisyal na namamahala ang aking marangyang villa? Hindi pa ako natatalo. '

Tumingin si Samson kay Michael. "Ginoong Elon, nag-ambag ka ba ng susi na ito? "

"Oo ginawa ko."

"Sige. Kung hindi ako nagkakamali, ang mga bahay sa Wind Ridge Neighborhood ay hindi mura. Ang bawat hiwalay na villa sa lugar na iyon ay nagkakahalaga ng hindi bababa ng 20 milyon sa average. "

Masayang sinabi ni Michael, "Mahal pero sulit. Ang mga bahay lamang sa halagang iyon ang sapat na sapat para sa sinumang may katayuan ng punong opisyal! "

Mayroong isang malamig na kislap sa mga mata ni Samson, at sadya niyang tinanong, "Nabili mo ba ang bahay?"

"Syempre."

"Oh? G. Elon, maaari kong malaman kung magkano ang iyong buwanang suweldo bilang superbisor ng Marketing Department? "

Dahan-dahang nawala ang ngiti ni Michael. Naramdaman niya na may mali sa kapaligiran.

"Hmm ... ang aking buwanang suweldo ay halos pitong libong dolyar."

"O sige, pitong libo itong dolyar. Sa mga dividend, isang bonus sa pagtatapos ng taon, at iba't ibang uri ng mga benepisyo, ang taunang kita ba ay halos dalawang daang libong dolyar? "

Narinig ito ni Michael, nagkaroon siya ng masamang pakiramdam. "Oo tama ka."

Umiling iling si Samson. "Kakaiba iyan. Paano mangyayari na ang isang taong may taunang kita na dalawang daang libong dolyar ay kayang bayaran ang isang marangyang mansion na nagkakahalaga ng dalawampung milyong dolyar? Michael Elon, maaari mo ba akong bigyan ng isang makatuwirang paliwanag? "

Oh, snap!

Lihim na nabigla ang lahat sa bulwagan. Napakaseryoso ng problemang ito.

Sa totoo lang, alam ng lahat na may iba pang nangyayari. Gayunpaman, sa pag-iisip na ito ay isang regalo, naramdaman nila na hindi ito susisiyasat kahit na nalaman ng lahat na may mali.

Sa kabila nito, ang bagong punong opisyal na namamahala ay naiiba. Pagdating niya, ipinakita niya ang kanyang kapangyarihan sa lahat.

Ang mga nagbigay ng mga regalo kanina ay nakadama ng isang paninindig balahibo sa kanilang spines. Ang ilan na nagtanghal ng mga regalo na nagkakahalaga ng mas mababa sa dalawang daang libong dolyar ay lihim na natutuwa. Sa kaibahan, ang mga taong nagbigay ng mga regalo na nagkakahalaga ng ilang daang libong dolyar o kahit hanggang sa isang milyong dolyar ay naramdaman na bumagsak ang kanilang puso.

Natural, ang puso ni Michael ang pinaka bumagsak.

Maaari mong sabihin na ilang daang libong dolyar ang iyong natipid, ngunit hanggang kailan mo kakailanganin upang kumita ng dalawampung milyong dolyar?

Batay sa kita ni Michael, kakailanganin niya ng isang daang taon upang makuha ang halagang iyon!

Malinaw na, mayroong isang bagay na wala sa kita ni Michael.

Talagang natakot si Michael ngayon. Patuloy siyang nabubulol at nauutal, hindi makapagsalita.

Tumaas ang boses ni Samson. "Michael Elon, sabihin mo sa akin, saan ka kumuha ng dalawampung milyong dolyar upang mabili ang bahay?"

Natakot si Michael hanggang sa pumlakda siya sa sahig.

Paano siya makasagot?

Malamig na ngumuso si Samson. "Sa palagay ko hindi mo ako masagot. Maaari mong dahan-dahang ipaliwanag ito sa ibang pagkakataon. Halikayo at arestuhin siya. Dalhin mo siya palayo! "

Agad na sumugod ang ilang mga pulis. Inilagay nila ang mga kamay ni Michael sa likuran niya at pinosasan siya, at dinala siya sa harap ng lahat.

“Hindi, Chief Wood. Maaari nating pag-usapan ito nang maayos. Ano ang nangyayari?

"Pakawalan mo ako. Pakawalan mo ako ngayon ... ”

Ang tingin ni Michael ay mukhang wala na siyang pag-asa. Hindi niya inaasahan na ang pagbibigay ng isang regalo ay mapupunta sa napakalaking problema.

Nang siya ay naaresto sa harap ng publiko, lahat ay walang malay na nagpababa ng kanilang ulo at hindi naglakas-loob na tumingin sa kanila dahil natatakot silang sila ang susunod na Michael Elon.

Nagpatuloy si Samson, "Alam ko talaga na marami sa inyo ang hindi matapat. Pinapayuhan ko kayong lahat na magpalinis at kumilos nang maayos. Kung hindi man, makikita niyo rin ang mga kahihinatnan na hinarap ni Michael.

"Sa mga nais umasa sa pagbibigay ng mga regalo at mga koneksyon sa pagbuo, pinapayuhan ko kayo na huwag itong gawin. Ang punong opisyal na namamahala ay hindi ito gusto, at kinamumuhian niya ang mga tao na nagbu-bootlick!

"Bawiin ang lahat ng mga regalong dinala mo ngayon. Ang punong opisyal na namamahala ay ayaw ng anuman sa kanila. Kalilimutan ko ito sa oras na ito, ngunit kung mangyari ulit ito, hindi ko kayo pakakawalan!”

Ang lahat ng mga tao doon ay nakayuko. Takot na takot sila na hindi sila naglakas-loob kahit na huminga nang malakas.

Sa huli, tinaas ni Samson ang mga bote ng Rhapsody beer. "Ginoo. Johnson Hill, maaaring ibalik ng iba ang kanilang mga regalo, ngunit tatanggapin ko ang iyong regalo sa ngalan ng punong opisyal. "

Bumungad ang ilang maliliit na ngiti kay Johnson. "Ito ang aking karangalan."

Tumango si Samson. "Iba ka sa iba. Optimistic ako sa iyo. Magsikap ka lang!"

"Salamat."

Tumalikod si Samson at umalis, habang ang iba sa kanila ay humihinga.

Nagpakawala ng mahabang buntong hininga ang lahat. Alam nila na ang bagong punong opisyal na namamahala ay may iba't ibang estilo, ngunit walang umasa na ang kanyang istilo ay maging agresibo.

Tinapik ni Emma ang dibdib niya at nagsalita habang nanginginig pa rin ang puso niya sa takot. "Sa kabutihang palad, binigyan mo ng mungkahi ang aking ama na bigyan ang Rhapsody beer. Kung hindi man, kung ang aking ama ay nagbigay ng isang regalo na nagkakahalaga ng daan-daang libong dolyar, siya ay mapagalitan. "

Ngumiti si Thomas. "Naniniwala ka sa akin ngayon, di ba?"

"Yeah, may swerte ka talaga," ang gininhawa ni Emma. "Si Michael Elon ay isang masamang tao. Sa wakas, may isang naglagay sa kanya sa tamang lugar. Nagtataka lang ako kung susunod pa siya sa proseso at lalabas pagkatapos na siya ay arestuhin. "

Sinabi ni Thomas, "Huwag mag-alala, sa dami at laki ng kaso niya kung nakakulong siya, hindi siya makalabas. "

Bilang Diyos ng Digmaan at punong opisyal na namamahala sa tatlong mga zones, maaaring garantiya ni Thomas na tiyak na makakamit ni Michael ang isang kakila-kilabot na wakas. Matapos siya makulong, walang makapagliligtas sa kanya.

Iyon ang bunga sa gagawa ng ayaw ni Thomas!

Naglakad si Johnson at ngumiti ng mahina. "Thomas, kahanga-hanga ka. Kung hindi ako binigyan ng ideya, ang mga bagay ay natapos nang napakasama para sa akin. "

Ngumiti si Thomas. "Tay, ang pinakamahalaga ay masaya ka."

Biglang nagustuhan ni Johnson ang manugang na ito. Ngayon, pinayagan talaga siya ni Thomas na walang tigil na ilabas ang kanyang galit.

Pinigilan ni Michael si Johnson sa kumpanya sa loob ng maraming taon, at sa wakas ay pinalitan niya ang sitwasyon. Kapag nakakulong si Michael, hindi na siya muling lalabas.

Nakaramdam ng labis na kasiyahan si Johnson.

"Lumipat tayo. Ililibre kita ngayon. Lumabas tayo at kumain ng masarap. "

Umiling si Thomas. “Tay, may gagawin pa ako. Kumain na lang po kayo kasama si Emma. ”

"Ano ang gagawin mo?"

"Ako… nais kong bisitahin ang aking kapatid."

Nagkatinginan sina Johnson at Emma at nagsuot ng malungkot na ekspresyon ng sabay.

"Yeah, hindi mo pa siya binibisita mula nang bumalik ka dalawang araw na ang nakaraan. Dapat kang pumunta at makita ang iyong kapatid. "

“Thomas, kailangan mong magsikap. Bagaman hindi gaanong maganda ang iyong kalagayan sa ngayon, hangga't handa kang magsikap, magkakaroon ka ng pagkakataong ibalik ang kaluwalhatian ng pamilya Mayo. "

Tumango si Thomas. "Naiintindihan ko."

"Okay, babalik muna tayo."

"Sige."

Iniwan ni Johnson ang hall kasama si Emma, ​​at naglakad din si Thomas palabas pagkatapos niyang ayusin ang kanyang mga damit.

Pumara siya ng taksi at dumiretso sa isang kalye sa tabi ng West River.

Huminto ang kotse, at binuksan niya ang pinto.

Pagkatapos ay lumakad si Thomas sa libingan sa tabi ng lawa. Sa bawat hakbang na ginawa niya, nanginginig ng agresibo ang kanyang puso. Ang kanyang malalim na pakiramdam ng pagkaguilty ay halos hindi siya pinahinga.

"Scott, humihingi ako ng tawad. Huli na akong bumalik.

“Scott, namimiss kita.

"Scott ..."

Naglakad siya patungo sa libingan at tinitigan ang napakagagandang lapida. Sumandal siya sa lapida na para bang nasa tabi niya si Scott.

Siya ang diyos ng digmaan na laging nasusugatan, ngunit ito ang kauna-unahang pagkakataon na naluha ang kanyang mga mata.

Hinaplos ni Thomas ang magaspang na lapida, at ang kanyang pakiramdam na guilt ay sumabog nang higit pa kaysa sa dati sa sandaling iyon.

Nang siya ay unang umalis, sila ay namuhay ng napakahusay ng buhay.

Ngayon na siya ay bumalik, sila ay pinaghiwalay ng kamatayan.