Kabanata 16

Nagpayo si Johnson, "Pinahahalagahan ng pamilyang Hill ang personal na kakayahan. Kung mayroon kang parehong katatayuan kagaya Donald, o kung ang pamilya Mayo ay pagmamay-ari pa rin ng Shalom Technology, isang grupo ng mga tao ang magsasagawa ng hakbangin na tawagan ka at hilingin sa iyo na dumalo sa memorial service bago ka magsabi ng anuman.

"Ngayon, wala kang pera at isang maliwanag na trabaho, kaya walang sinumang handang kilalanin ka. Mas makakabuti kung hindi mo sila tawagan. "

Mapait na ngumiti si Thomas. "Nakasalalay sa kanila kung nais nila akong kilalanin o hindi, ngunit nasa akin din na ipaalam sa kanila. Bukod roon, nais ko ring makita kung paano ako itatrato ng pamilya Hill. ”

"Sigh, tumawag ka na lang kung gusto mo."

Una, tinawag ni Thomas ang pinuno ng pamilyang Hill, Richard.

"Kamusta? Sino ito?"

"Lolo, ako ito, Thomas Mayo."

Sandaling nag-aalangan si Richard. “Thomas? Bakit mo ako tinatawagan?"

"Gusto ko lang ipaalam sa iyo na magiging kaarawan ng aking namatay na kapatid sa loob ng limang araw. Nais kong mag-ayos ng isang memorial service para sa kanya, at nais kong imbitahan ka. "

May katahimikan sa kabilang dulo ng tawag sa loob ng ilang segundo.

"Thomas, hindi ako walang puso, ngunit hindi talaga ako makadalo sa serbisyong memorial service na ito."

"Bakit?"

"Simple lang. Dapat mong malaman kung paano namatay ang iyong kapatid. Siya ay mayroong isang malaking halaga ng utang, kaya't tumalon siya sa isang gusali upang magpakamatay. Iyon ay napaka negatibong publisidad. Samantala, ang pamilya Hill ay nasa gitna ng masiglang pag-unlad at positibong pag-unlad. Paano ako kung maiuugnay sa isang negatibong mensahe? Kung makikita tayo ng mga reporter at iuulat ang balita, alam mo ba kung gaano kalaki ang magiging epekto noon sa pamilya Hill? "

Ito ay parang isang wastong dahilan.

Umiling iling si Thomas. Ang palusot na ito ay tunay na bago.

"Lolo, kung hindi ka dumalo, ang pamilya Mayo ay hindi na maiuugnay sa pamilyang Hill," walang pakialam na sagot niya.

“Hmm? Binabantaan mo ba ako? "

"Hindi, gusto ko lang malaman ang ugali mo sa pamilyang Hill."

“Ang ugali ko? Okay, hayaan mong sabihin ko sa iyo nang malinaw, ang pamilya Hill ay hindi nagmamalasakit sa pamilya Mayo. Mas mabuti nating linawin ang ating relasyon upang hindi mo kailanganin ang pamilya Hill na bayaran ang mga utang mo para sa iyo. "

Pagkatapos magsalita ni Richard, siya ay nag-hang up siya, nagpapakita ng isang matatag na pag-uugali.

Umiling si Johnson. “Sinabi ko na sa iyo. Bakit mo pa sila tinawagan? "

Mapait na ngumiti si Thomas. "Ayos lang. Kukunin ko si Jade at Donald at tatanungin sila. "

Lumakad si Emma. "Tawagin ko sila. Hindi ka malapit sa kanila. Kung tatanungin ko sila, baka mas gustohin nilang pumunta. "

Ngumiti ng mahina si Thomas habang tumango ito.

Tumawag si Emma kay Jade.

"Kumusta, Emma, ​​ano ito?"

"Jade, ganito. Sa limang araw… ”

Matapos makinig sa paliwanag ni Emma, ​​nagsalita bigla si Jade, "Emma, ​​niloloko mo ako, tama ba? Humihiling ka ba sa akin na dumalo sa memorial service ng kakaibang kapatid ng lalaking iyon? Tumigil ka ngang magbiro. Bukod doon, hindi mo ba alam na ang lahat ng mga lugar sa West River Coast ay muling maire-reconstruct? Sa oras na iyon, ang lugar na iyon ay ganap ng maba-block. Hindi ka rin makakalapit sa ilog, paano pa kaya ang pag-ayos ng isang memorial service.

"Makinig ka sa akin, hiwalayan mo nang maaga ang lalaking hindi iyan. Marami akong kilalang mahusay na mga kalalakihan, at maipakilala ko sila sa iyo anumang oras. Bakit mo nais na magdusa ka sa kanya? "

Ang tagal ng pakikinig sa kanya ni Emma, ​​mas nagalit siya. Nabitin siya nang hindi sumasagot man lang.

Huminga muna siya sandali bago sinabi, “Nagdala ng magandang punto si Jade. Sa loob ng limang araw, ang West River Coast ay mababago, kaya't ang memorial service ay hindi gaganapin. "

Sabay sinabi ni Thomas na, "Okay lang, nakapag-ayos na ako."

"Nakapag-ayos ka na?" Nginisian ni Johnson. "Thomas, kahit na pinatunayany mo nang maayos ka sa ilang araw na ito at binago mo ang aking pananaw sa iyo, dapat kang maging makatotohanan. Hindi mo pwedeng sabihin ang gusto mo. Sa totoo lang kung ganito, hindi rin ako dadalo sa memorial na iyon sa loob ng limang araw. Ayokong mapahiya sa oras na iyon. "

"Tay, hindi mo ba kayang suportahan si Thomas?" Medyo balisa si Emma.

"Naka-suporta ko. Kung hindi ko siya suportahan, palalayasin ko siya sa bahay! " Bumuntong hininga si Johnson. "Gusto ko talagang dumalo, ngunit paano ako makakapunta sa sitwasyong ito? Pagdating ng oras, baka hindi tayo makalapit sa pampang ng ilog. Mas masahol pa, baka mahuli pa tayo. Hindi ko kayang mapahiya. Tom, hindi ako pupunta sa ngayon. "

Matapos magsalita si Johnson, tumayo siya at dumiretso sa kanyang silid.

Tinitigan ni Emma si Thomas at inalo siya. "Huwag kang madismaya. Ang aking ama ay hindi laban sa iyo. "

"Alam ko."

Kinuha ni Thomas ang kanyang telepono at nagpatuloy sa pagtawag ulit. "Pupunta ako at tatawag sa iba."

"Kumusta, Gilbert ..."

"Si Aaron ba ito?"

...

"Gwenneth, ako ito, Thomas Mayo."

...

"Kumusta, nakauwi ba si G. Davis?"

……

Si Thomas ay gumawa ng hindi bababa sa apatnapung tawag na sunud-sunod, at nakatanggap siya ng parehong mga sagot. Lahat sila ay walang balak na dumalo.

Si Thomas ay mahirap at walang pag-aari sa ilalim ng kanyang pangalan sa sandaling iyon, kaya't hindi siya nakakuha ng sinuman, at walang sinumang handang kilalanin siya.

Isang mahabang buntong-hininga ang pinakawalan ni Thomas.

"Ngayon, lubos kong naiintindihan kung ano ang nararamdaman ng bawat isa."

Lumakad si Emma. "Thomas, huwag kang malungkot. Kahit paano, dadalo pa rin ako. Huwag mag-alala, dadalo ako sa memorial service ni Scott sa loob ng limang araw. Kahit na harangan nila ang site, maaari pa rin nating gawin ang memorial service mula sa malayo upang maipahayag ang ating katapatan. "

Medyo naaliw ang pakiramdam ni Thomas.

Tinitigan niya si Emma at kaswal na sinabi, "Emma, ​​ikaw lang ang dahilan na patuloy akong mananatili sa pamilyang Hill. Mula ngayon pasulong, maliban sa iyo, wala sa pamilya Hill ang may kinalaman sa akin. "

Tumawa si Emma at sadyang nagtanong, "Kumusta naman ang aking mga magulang?"

Saglit na pinag-isipan ni Thomas. "Aalagaan ko ang iyong mga magulang para sa iyo, ngunit iyan ang hangganan ng gagawin ko."

Naisip ni Emma na sinabi iyon ni Thomas dahil sa galit.

Gayunpaman, tanging si Thomas lamang ang nakakaalam na ito ay isang desisyon na mahigpit na gagawin niya.

Naiintindihan niya ang saloobin ng lahat ngayon, kaya't hindi na niya kailangang ipakita ang respeto sa mga miyembro ng pamilya Hill.

Si Emma lang ang exception.

……

Sa isang tanggapan sa ika-apat na palapag ng gusali ng pamilyang Hill, abala si Harvard sa pagtatrabaho sa harap ng isang computer. Samantala, ang panganay niyang kapatid na si Jade ay naglakad papasok. "Hoy, ang isang tamad ba na batang lalaki tulad mo ay nagsimula na ring magtrabaho ngayon?"

Ngumisi si Harvard. "Naghahanda ako para sa kaganapan sa West River Coast sa loob ng limang araw."

Limang araw? West Coast?

Hindi maintindihan ni Jade, kaya tinanong niya, "Ano? Dumalo ka ba sa memorial service para sa namatay na kapatid ni Thomas? "

“Bah! Sino ang makakakita sa patay na batang iyon? " Nagroll ng mata si Harvard. "Pupunta ako para sa proyekto ng muling pagtatayo sa loob ng limang araw!"

"Ha?"

Ipinaliwanag ni Harvard, "Sa ilang kadahilanan, ang proheksyon ng muling pagtatayo ng West River Coast ay mabilis na umusad nitong nakaraang ilang araw, ngunit ang mga kasunod na proyekto sa konstruksyon ay hindi nakahabol.

“Ang pag-bid ay gaganapin on-site sa loob ng limang araw. Kung mahuhuli ng pamilya Hill ang proyekto, ganap kaming makakakuha ng malaking halagang pera!

"Jade, sa totoo lang, hindi lang ako, ngunit si Lolo ay personal din na sasama at sasali sa pag-bid."

Umirap si Jade. “Aba! Kung personal na pupunta si Lolo, lilikha ito ng isang malaking scene. "