Chapter 3

Chapter 3:

Napangiwi siya nang sinubukan niyang umahon mula sa malambot na kamang hinigaan niya. Hindi siya sanay na matulog sa ganitong higaan. Paano ba ay sanay na siya sa banig lamang ang hapin sa kaniyang kama na yari sa kawayan doon sa probinsiya. Iyon na ang kaniyang kama simula noong bata pa siya hanggang sa ngayong bente-singko na ang edad niya. Sa katunayan ay ang mga kahoy na ginamit sa pag-gawa ng kama na iyon ay mismong ang Lolo niya ang sumukat at nag-linis ng mga ito.

“Kay hirap naman itong hindi sanay sa ganitong higaan.”

Napahawak siya sa kaniyang ulo at hinilot niya ang bawat gilid nito sapagkat nahirapan siyang makatulog nang maayos. Hinahanap ng katawan niya ang higaan niya at ang kaniyang mga tainga ay hindi sanay na hindi marinig ang hilik at ubo ng kaniyang Nanay.

Napatingin siya sa labas ng bintana. Nakita niya na malapad na ang maliwanag na parte ng langit. Tuluyan siyang bumaba sa kama at agad na tinupi ang makapal na kumot niya bago ito nilagay sa ibabaw ng unan.

Umunat siya, bigla niyang binaba ang mga kamay niyang nakaturo sa ere nang makarinig siya ng kakaibang ingay. Ang narinig niya ay ungol mula sa kabilang kuwarto. Kinabahan siya, sapagkat bigla niyang naalala na ang Amo niya ang namamalagi sa kuwarto kung saan nag-mula ang ingay na iyon. Para bang nasasaktan ito na nagiginhawaan.

“D-Diyos ko! Baka binabangungot si Sir Ryllander!”

Nagmadali siyang lumabas dala ang susi na kapareho ng susi ng amo niya sa silid nito. Nanginginig niyang pinasok ang susi, at binuksan ang pintuan.

Nanlaki ang mga mata niya. Nakahawak sa isang malaki at para bang matulis na bagay ang amo niya at animo'y sinasaksak nito ang sarili. Nakapikit ang mga mata ng amo niya kaya ay hindi namalayan nito na nakapasok na siya.

“Oh! Ahh! Shit!”

“Sir Ryllander! Huwag niyo pong saktan ang sarili niyo!” sigaw niya habang tumakbo siya patungo sa kama ng kaniyang Amo.

Tumigil si Ryllander sa ginagawa at ang mga mata nito ay halos lumuwa na dahil sa pagka-gulat nito.

“Miss Maid!”

“H’wag, Sir! Maawa ka sa sarili mo! Maraming solusyon ang mga problema na mayroon ka! Hindi ang pagpapatiwakal ang magiging sagot sa mga problema m-mo!”

“Oh my motherfucking shit!”

Inagaw niya mula sa Amo niya ang patalim na hawak nito. Sinubukan niya itong hugutin subalit malalim na ang pagkakasaksak nito. Habang hinihila niya ito ay para bang nasasarapan at nasasaktan sa parehong pagkakataon ang Amo niya.

“Sir!”

“Fuck! Let go of my dick, woman!”

Nang narinig niya ang sinabi ng Amo niya ay tumingin siya sa bagay na hawak niya mula sa labas ng kumot nito. Malaki ito at mahaba, pero sa tuwing ginagalaw niya ang kamay niya ay tumitibok ang bagay na hawak niya.

Hindi ito balisong, kun'di pagkalalaki ng kaniyang Amo.

“Ah!”

Sumigaw siya at umatras kaya ay nahulog siya mula sa kama. Bukas-palad siyang tinanggap ng matigas na sahig. Inangat niya ang kaniyang mga kamay at nilapit sa kaniyang mukha.

“Diyos ko! Nakahawak ako ng kuwan!” sigaw niya na puno ng pagsisisi.

Umahon sa kama ang kaniyang amo at agad nitong inikot ang kumot sa katawan.

“Fuck, Miss Maid! Ano ba kasi ang nangyari sa iyo?! Bigla ka na lang pumasok sa aking kuwarto! Kahit kumatok ay hindi mo man lang ginawa!”

Nakita niya kung paano nabitin ang mukha ng kaniyang Amo. Napahawak pa ito sa tiyan at para bang maiiyak na sa hindi maipaliwanag na inis na nadarama.

Napadaing siya nang makaahon siya mula sa pagkakahiga sa sahig. Masakit ang likod niya at ang ulo niya. Nabagok kasi siya nang malakas kaya ay hindi siya magsisisi kung magkakaroon ng bukol sa parteng likod ng kaniyang ulo.

“S-Sir, sorry po! Hindi ko kasi alam na m-may ginagawa kayong kababalaghan. Akala ko ay bigla kayong inatake sa puso at hindi na makahinga! A-Akala ko rin ay binabangungot kayo!” pawisang-paliwanag niya sa Amo.

Mariing pumikit ang Amo niya. At may kung ano itong binulong. Kahit na hindi niya iyon narinig ay batid niyang pinagmumura siya ng Amo niya.

“Miss Maid! Fuck! Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. How dare you touch me?!”

“Hindi ko nga sinasadya, Sir. Akala ko talaga ay may masamang nangyari sa i-inyo!”

“Ngayon mo sabihin sa akin na hindi totoo ang sinabi ko sa iyo kagabi na may pananasa ka sa akin!”

Namaiwang siya. Binalik na naman ng lalaki ang sinabi nito sa kaniya kagabi.

“W-Wala po talaga, Sir!”

“Miss Maid, you touched my dick, and now you're trying to defend yourself and stand with your lies?!”

“Mahirap lang ako pero hindi ako sinungaling! Ang tao na nga ang nagmamalasakit sa inyo, bibigyan niyo pa ng malaswang kahulugan ang kabutihan nito!”

“Ano’ng mayroon?! Ano'ng mayroon?! Nasaan ang kalaban?! Nasaan?!”

Lumingon siya at nakita si Lordes na may dalang kawali. Bumalik ang luha niya sa likod ng kaniyang mga mata nang makita ang ibang maids na may dalang mga walis, at mga patalim na gamit sa kusina at hardin.

“Oh! Look what you did!” usal ng Amo niya.

“Ano ang mayroon?! Ano?! Nasaan ang kalaban?!”

“Wala pong kalaban, Aling Lordes.”

“Ah! False alarm!” wika ng ginang.

“Pasensiya na po. Akala ko kasi ay binangungot si Sir Ryllander kaya ay tumungo ako rito. Nangyari na ang nasaksihan ko ay gumagawa siya ng—”

“Ng Lemon Juice! Yes! I'm making a L-Lemon Juice!”

“Sa ibabaw ng kama?! Gumagawa kayo ng Lemon Juice?!” tanong ni Lordes.

Tumingin siya sa amo niya. Ang mga mata nito ay nakikipag-usap sa kaniya. Nagpapahiwatig ng matinding pagbabanta ang mga titig ni Ryllander sa kaniya.

“Umalis na nga kayo rito!” sigaw nito.

“Sir Ryllander, nasaan ang Lemon at ang baso?” tanong ni Aling Lordes.

“Sir pahingi kami mamaya ng Lemon Juice mo at mukhang masarap iyan! Nasaan ang baso? Ang Lemon?” tanong ng isang Maid na nakahawak ng walis paypay.

Napahilot sa batok nito ang Amo dahil sa mga Kasambay nito. Tumikhim nang malakas si Lila upang manahimik ang lahat.

“Makinig kayo sa akin. G-Gumagawa ng Lemon Juice si Sir Ryllander. Masyado lang akong nag-alala kaya ay inisturbo ko siya sapagkat narinig ko ang ingay mula sa kuwarto niya. B-Bumalik na tayo sa ating mga trabaho, pakiusap.”

“Anong ingay iyon?”

“Mang Topeng, napakain mo na ba ang mga manok ko sa likod ng bahay?! Ang aga-aga ay pinapasakit niyo ang ulo ko!”

“Sa taas o sa baba?!”

“Mang Tado?!”

Halos maiyak ang kaniyang Amo dahil sa mga kasamahan niya.

Tumingin siya sa mga ito na nagmamakaawa na umalis na sila sapagkat siya lang din ang sasalo ng masasakit na salita ng Amo nila sa tuwing galit ito.

“Bumalik na tayo sa mga trabaho natin,” anang Lordes.

Mabuti na lang at umalis na ang mga kasamahan nila. Matapos na masarado ang pintuan ay humarap siya sa amo niya.

Galit pa rin itong nakatitig sa kaniya. Mayamaya ay nanginig ang kamao nito’t matuwid ang hintuturong nakapunto sa pintuan.

“Leave!” sigaw nito.

“S-Sir Ryllander, patawad po ulit.”

“Are you deaf?! That's the way out from my room, Miss Maid! I hope this is the last time you would make this commotion! Okay?!”

Tumango lang siya at nakayukom sa hiya.

“Next time you should always consider other's privacy! Respect other's privacy, Miss Maid!”

Tumalikod siya sa kaniyang Amo at lumakad na para bang may mga mata ang kaniyang likod.

Kaniyang hinila ang sariling buhok buhat ng kaniyang hiya. Hindi niya maalis sa isipan ang bagay na nahawakan niya. Hindi iyon balisong at kung anong patalim, kun'di ay pagkalalaki ng kaniyang Amo.

“Masturbation iyon, Lila! Pinag-aralan niyo iyon noong hayskul ka pa! Normal lang iyon sa mga lalaki!” aniya. “Pero sana ay naisip mo iyon bago ka bumulaga sa silid niya at putulin ang kaligayahan niya! Nagkagulo pa ang mga kasamahan mo’t inakala kung may masamang nangyari na!” pangaral niya sa sarili. “Nakakahiya,” daing pa niya.

Mariin niyang tinulak ang likod sa malambot na kama. Tama ang amo niya na hindi niya batid kung paano pa ipaliwanag ang ginawa at kung paano niya makumbinsi ito na maniwala sa kaniya na wala siyang pagnanasa rito matapos niyang sakmalin ang alaga nito.

Sumipa-sipa siya at gumalaw-galaw na parang inasinan na hipon na buhay. Subalit ilang sandali lang iyon sapagkat kaniyang naalala na kailangan niyang ihanda ang almusal ng amo niya at ang baon nito.

Nakita niya si Lordes na nagluluto kaya'y lumapit siya rito. Nahihiya pa siyang tumingin sa Ginang sapagkat tumatakbo sa isipan niya na baka pati ito ay nagdududa sa kaniya at iisipin nito na gusto niya ang Amo nila.

“O, Lila. Huwag ka nang magmukmok diyan. Kumuha ka ng plato at tray sa kabinet na iyon at lalagyan mo ng pagkain ng Amo mo.”

“Baka Amo po natin?” kiming tanong niya.

“Amo mo ‘ka mo! Mas amo mo siya simula ngayon dahil ikaw ang palaging magsisilbi sa kaniya. Oo nga pala, huwag mo masyadong dibdib ang sinasabi niya sa iyo. Gano’n lang talaga kapag nasa edad trenta na pataas ang mga lalaki, palaging mainit ang mga ulo!”

Inayos niya ang dalawang plato sa ibabaw ng bandeha habang nagsasandok ng kaning umuusok si Lordes at nilalagay ito sa platong malaki-laki. Sumunod na nilagay ni Lordes ang tatlong pirasong longanisa at dawalang pritong itlog at naglagay na rin ang Ginang ng dawalang pirasong saging na lakatan. Kumuha ito ng maligmagam na tubig at nilagay sa baso saka pinatong sa bandeha.

Nawala siya sa kasalukuyang huwisyo nang maalala ang nahawakan niyang alaga ng amo niya habang nakatitig siya sa saging na lakatan. Kung hindi siya nagkakamali ay pareho ang sukat ng dalawang bagay, maging ang pagkurba nito ay pareho rin.

“Adellilah, kinakausap kita. Ang sabi ko ay dalhin mo na iyan sa itaas. Ako na ang maghahanda ng baon ng amo mo sa ngayon, pero bukas ay ikaw na.”

“A, opo, Aling Lordes.”

Hindi maalis sa saging na lakatan ang kaniyang titig.

“Diyos ko! Bakit kailangan ko pang maranasan ito?! Ito ba ang kapalit ng malaking sahod ko? Ang makaranas ng mga bagay na lahat ay bago para sa isang probinsiyana na tulad ko?”

Natuto siya. Kumatok na siya at nang marinig ang senyales na puwede siyang pumasok ay pumasok na siya.

“Almusal niyo po, Sir Ryllander.”

“Put it on the bed, Miss Maid and leave my room.”

Hindi na siya nagsalita pa. Tumalikod siya, subalit tumigil siya sa paglakad nang marinig ang pagtikhim ng lalaki.

“Iyong mga brief ko?”

“A, isasampay ko na po mamaya nang sa ganoon ay matuyo agad mamayang hapon.”

“Okay. Leave now. Your presence is giving me trauma. Baka mamaya ay bigla ka na lang hahawak sa kung saan.”

“Sir—”

“I don't need your explanation. Your action speaks louder than your words. You're desiring me… yeah… obviously!”

Umaga pa lamang pero pakiramdam niya ay ubos na ang lakas niya. Upang magkaroon ng reserbang lakas ay tumalikod siya at lumabas na lamang. Ayaw niyang makipagdiskurso pa sa Amo niya sapagkat alam niyang hindi naman siya pakikinggan nito.

Nang nakalabas na siya ay tumingin siya sa pinto ng lalaki sisipain niya sana ito pero bigla na lang itong nabuksan.

“Walang-kuwentang prinsipyo!” mariin niyang wika.

Napatakip siya ng bibig sa sumunod na nangyari. Sa halip na ang pinto ang nasipa niya ay ang binti ng amo niya ang tinaaman ng mapaghimagsik niyang paa.

“Oh, fuck! It hurts! Balak mo ba akong patayin, huh, Miss Maid?!”

“H-Hindi, Sir Ryllander! Hindi po!”

Tumalikod siya sa lalaking nakayuko at hinahaplos-haplos ang binti buhat ng sakit mula sa sipang natamo nito sa kaniya.

Kumaripas siya ng takbo. Mabuti na lang at hindi na siya hinabol ng Amo niya. Daing na lamang nito dahil sa namimilipit na sakit ang narinig niya habang pababa siya ng hagdan.