Chapter 93: Dala ng kaniyang yaman at impluwensiya ay tumungo siya sa probinsiya nina Lila. Hindi niya inisip na malayo ito at ang distansiya ay para bang isang hakbang lang kung iturin niya. Sumakay siya ng pribadong eroplano na niregalo ni James sa kaniya noong nakaraang kaarawan niya. Iniwan niya ito sa malapit na siyudad sa probinsiya nina Lila. Matirik ang araw. Nang lumabas siya sa sasakyan ay preskong hangin ang humalik sa kaniyang mukha. May mga taong pumaligid sa kaniyang sasakyan, tila ba ay namangha ang iilan, subalit ang karamihan ay nakakunot ang mga noo na tumitingin sa kaniya. Para bang isa siyang malaking masamang kuwento sa mga tao rito kung kaya’y halos maramdaman niya sa balat niya ang hapdi na dulot ng mga titig nila. Hindi niya nababatid kung paano siya kinuwento ni Lila sa mga ito kung nagkataon na umuwi rito ang babae. Huminga na lamang siya nang malalim. Ang pakay niya ay hanapin si Lila dahil gusto niyang sabihin sa babae na may nararamdaman siya para r
Chapter 94:“Juice mo,” wika ni Totoy at nilagay sa tapat niya ang baso na may lamang juice. Tinitigan niya ang laman ng baso. Mukha naman itong malinis. Pero hindi pa rin maiwasan ni Ryllander ang mangamba na baka may nilagay ang lalaki sa inumin niya. Halata naman na mainit ang dugo nito sa kaniya. Pagkatapos nilang mag-usap ng ina ni Lila kanina ay aalis na sana siya. Pero pinigilan siya ng Ginang at sinabihan na huwag munang umalis. “Sinabi ni Tita na bukas ka na lang ng umaga aalis. May bakanteng kuwarto naman sa taas, dalawa tayo roon.”“What?”“Ano? Aalis ka? Edi, mas mababastos si Tita kapag umalis ka. Pero ikaw ang bahala. Parang wala lang naman sa iyo na nawawala si Lila nang dahil sa iyo.”“That's not what I mean. Kaya kong matulog sa bahay ni Auntie. Pero ang makasama ka sa kuwarto ay parang nagdadalawang-isip pa ako.” Umirap siya patingin sa juice. “Pati nga itong inumin na dala mo ay nakakabahalang tikman. Baka bigla na lang bubula ang bibig ko,” aniya. “A, pinagbibi
Chapter 95:Nakaupo siya sa dulo ng kama. Walang lakas siyang suminghap. Hindi na ba titigil ang pagiging talunan niya sa mundong ito? Umiling siya nang maalala ang tinuro ng Tatay niyang namayapa na. Hindi tama na magkuwestiyon ukol sa mga hindi mabubuting bagay na dumarating at nangyayari sa buhay. Masama na gawin ang bagay na iyon dahil ang Diyos sa langit ang makakatanggap ng pagdududa. Perpekto ang Diyos at ang lahat ng ginagawa niya sa buhay ng isang tao ay may sadya. “Baby, kumapit ka lang at huwag bibitaw sa tiyan ni Mommy mo, a. Hindi kita pababayaan at kahit na nasa ganitong sitwasyon tayo ay hindi ko hahayaan na mapahamak ka.”Umaga na’t hindi niya batid kung ano ang mangyayari. Pero kaniyang isinasa-Diyos ang lahat. Wala nang iba pang makakatulong sa kaniya kun’di ang Diyos lamang. Hindi siya makahingi ng tulong sa pamilya niya at kay Totoy. Kaya ay ang dalangin niya ay panatilihin lang siyang buhay upang hindi mamatay ang pag-asa na mayroon ang puso niya na matatapos di
Chapter 96:Isang metro na lamang ang layo ni Celine sa upuan kung saan siya nakagapos. “May nalalaman ka pang pakulo at nagbigay ka ng pekeng impormasyon. You said you are in Baguio, right? E, kung bagyuhin ko ang pagmumukha mo ngayon?!”“Celine, lumayo ako sa iyo at kay Ryllander dahil ayaw ko ng gulo! Mahirap bang hayaan na lang ako?! Kung gusto mong kunin si Ryllander, edi kunin mo siya! W-Wala na akong pakialam sa kaniya!” Sarkastikang tumawa si Celine. Pinagmasdan siya nito saglit hanggang sa hindi na nito makontrol ang sarili at siya ay sinampal nito.“Hindi na lang ito tungkol kay Ryllander, Lila! It’s about you and me. Ikaw ang dahilan kaya nawala sa akin ang lahat ng mayroon ako. That's why you are sitting in front of me right now!”“Wala naman talagang bagay ang sa iyo, hindi ba? Kung ang pagiging head ng association ang pinuputok ng butsi mo ngayon ay gusto ko lang ipaalala sa iyo na para kay Mrs. Han ang posisyon na iyon!”“Para sa kaniya?! Walang para sa kaniya kung hi
Chapter 97:Kanina pa siya kinakabahan. Hindi niya matumbok kung ano ang dahilan nito. Unang niyang naisip si Adah. Ilang linggo na rin kasi na hindi niya kinumusta ang pinsan niya. Kung hindi siya nagkamali ay ang huling pagkikita nila ay ang gabi ng welcome home party ng Abuela nito. Kinuha niya ang telepono at agad na tinawagan ang linya ng kaniyang pinsan.“Ry? How are you? Mabuti naman at tumawag ka. Hindi ako madalas na nangumusta dahil kailangan ko pang magplano kung ngayong summer season ko ba ilalabas ang mga bagong disenyo ko. Alam mo naman na mas naging mahigpit at mahirap ang karera ng mga brand owners ngayon, lalo na sa mga tulad ko na hindi naman masyadong kilala.”Siya ay nahawak sa mesa. Nawala ang pag-aalala niya sa pinsan niya. Subalit ganoon pa rin ang kaba na namayani sa puso niya. Hindi niya mawari ang rason ng puso niya kung bakit para itong nahuhulog sa kawalan.“I am glad to hear that, Adah.”“Ikaw?”“I am worried and I think something’s happening. Kanina pa ak
Prologue: Tumingin na lamang sa langit si Lila nang bumalik sa isipan niya ang sinabi ng doktor sa kaniya tungkol sa kalagayan ng kaniyang ina. Hindi niya mapigilan ang mapaluha dahil sa sinapit ng ina niya. May barbecue-han sila at doon nagsimula ang sakit na tuberculosis ng kaniyang ina, at ang masaklap ay lumalala na ito. “Hija, dugo na ang inuubo ng nanay mo. We can't do anything kun'di ang tanggapin ang masamang mangyayari sa kaniya kung hindi niya maipagpapatuloy ang pag-inom ng mga gamot para sa sakit niya.” Humingang malalim ang dalaga at umupo ito sa kinalawang na silya sa labas ng ospital. Tumingin siya sa paligid at mga malalabong imahe ng mga taong naglalakad ang kaniyang nakikita dahil sa mga luhang humarang sa kaniyang mga mata. “Diyos ko? Paano na ito? Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng maisusustento ko sa pangangailangan ng aking ina.”Hayskul graduate lamang si Lila kaya hindi na siya umasa pa na matatanggap siya para sa maayos na trabaho. Lalo na at hindi siya
Chapter 1: Nakatulala pa rin ang dalaga, iniisip ang isang malaking katangahan na kaniyang ginawa kanina lamang. Tinrato ba naman niyang utusan ang amo niya? Kararating pa lamang niya, pero palpak na agad siya. Nakikinig siya kay Lordes na nagpapaliwanag sa kaniya ng mga patakaran sa mansiyon. Pinilit niyang kumilos na para bang walang ilang na naramdaman sa kaniyang katawan, kahit na ang totoo ay humihiling na lang siya sa lupa na sana lamunin siya nito nang sa ganoon ay hindi na niya maramdaman pa ang kahihiyan na siya naman ang mismong nag-dulot sa sarili. “Ikaw ang siyang ma-aasign sa paghahatid ng pagkain ni Sir Ryllander sa kaniyang silid dahil hindi naman iyon bumababa sa tuwing oras ng pagkain niya. Ang umagahan niya ay bandang 7 AM, at ang hapunan niya ay 8 PM naman. Huwag mo nang problemahin ang kaniyang tanghalian dahil madalas ay sa opisina na siya kumakain, iyon nga lang ay dapat ihahanda mo ang baon niya kasabay ng umagahan niya.”Tumango siya at patuloy lamang sa pak
Chapter 2: Mahinang pag-katok sa pinto ng Amo niya ang kaniyang ginawa. Hindi umabot ng tatlong segundo ay bumukas ang pintuan at bumungad sa kaniya ang nakahubad-pantaas na Amo. Makinis na tunay ang balat nito, matigas ang mga dibdib at ang tiyan nito ay hinelarahan ng maliliit na burol. Kung hindi siya nagkamali sa ginawang pag-bilang ay walo ang mga burol na iyon. Pinagpawisan siya dahil sa kaniyang nakita. “Sir…m-maglalaba na po ako. Kukunin ko na po ang mga labahan niyo.” “Come in,” wika ng amo sa kaniya at pinapasok na siya nito nang tuluyan. Malakas ang pagsarado ng pintuan subalit mas malakas pa roon ang tibok ng puso niya nang makita ang loob ng silid ng kaniyang Amo. Kung ang nasa labas ay mga painting, ang nasa loob naman ay mga baril na nasa loob ng frame. Nanlamig ang kaniyang mga palad at kung magsisinungaling ay dama niya kung paano umudyok na lumabas ang pawis niya sa kaniyang palad dahil sa nakakasindak na armas na nakita.Nangilid ang mga luha niya. Naalala niya
Chapter 97:Kanina pa siya kinakabahan. Hindi niya matumbok kung ano ang dahilan nito. Unang niyang naisip si Adah. Ilang linggo na rin kasi na hindi niya kinumusta ang pinsan niya. Kung hindi siya nagkamali ay ang huling pagkikita nila ay ang gabi ng welcome home party ng Abuela nito. Kinuha niya ang telepono at agad na tinawagan ang linya ng kaniyang pinsan.“Ry? How are you? Mabuti naman at tumawag ka. Hindi ako madalas na nangumusta dahil kailangan ko pang magplano kung ngayong summer season ko ba ilalabas ang mga bagong disenyo ko. Alam mo naman na mas naging mahigpit at mahirap ang karera ng mga brand owners ngayon, lalo na sa mga tulad ko na hindi naman masyadong kilala.”Siya ay nahawak sa mesa. Nawala ang pag-aalala niya sa pinsan niya. Subalit ganoon pa rin ang kaba na namayani sa puso niya. Hindi niya mawari ang rason ng puso niya kung bakit para itong nahuhulog sa kawalan.“I am glad to hear that, Adah.”“Ikaw?”“I am worried and I think something’s happening. Kanina pa ak
Chapter 96:Isang metro na lamang ang layo ni Celine sa upuan kung saan siya nakagapos. “May nalalaman ka pang pakulo at nagbigay ka ng pekeng impormasyon. You said you are in Baguio, right? E, kung bagyuhin ko ang pagmumukha mo ngayon?!”“Celine, lumayo ako sa iyo at kay Ryllander dahil ayaw ko ng gulo! Mahirap bang hayaan na lang ako?! Kung gusto mong kunin si Ryllander, edi kunin mo siya! W-Wala na akong pakialam sa kaniya!” Sarkastikang tumawa si Celine. Pinagmasdan siya nito saglit hanggang sa hindi na nito makontrol ang sarili at siya ay sinampal nito.“Hindi na lang ito tungkol kay Ryllander, Lila! It’s about you and me. Ikaw ang dahilan kaya nawala sa akin ang lahat ng mayroon ako. That's why you are sitting in front of me right now!”“Wala naman talagang bagay ang sa iyo, hindi ba? Kung ang pagiging head ng association ang pinuputok ng butsi mo ngayon ay gusto ko lang ipaalala sa iyo na para kay Mrs. Han ang posisyon na iyon!”“Para sa kaniya?! Walang para sa kaniya kung hi
Chapter 95:Nakaupo siya sa dulo ng kama. Walang lakas siyang suminghap. Hindi na ba titigil ang pagiging talunan niya sa mundong ito? Umiling siya nang maalala ang tinuro ng Tatay niyang namayapa na. Hindi tama na magkuwestiyon ukol sa mga hindi mabubuting bagay na dumarating at nangyayari sa buhay. Masama na gawin ang bagay na iyon dahil ang Diyos sa langit ang makakatanggap ng pagdududa. Perpekto ang Diyos at ang lahat ng ginagawa niya sa buhay ng isang tao ay may sadya. “Baby, kumapit ka lang at huwag bibitaw sa tiyan ni Mommy mo, a. Hindi kita pababayaan at kahit na nasa ganitong sitwasyon tayo ay hindi ko hahayaan na mapahamak ka.”Umaga na’t hindi niya batid kung ano ang mangyayari. Pero kaniyang isinasa-Diyos ang lahat. Wala nang iba pang makakatulong sa kaniya kun’di ang Diyos lamang. Hindi siya makahingi ng tulong sa pamilya niya at kay Totoy. Kaya ay ang dalangin niya ay panatilihin lang siyang buhay upang hindi mamatay ang pag-asa na mayroon ang puso niya na matatapos di
Chapter 94:“Juice mo,” wika ni Totoy at nilagay sa tapat niya ang baso na may lamang juice. Tinitigan niya ang laman ng baso. Mukha naman itong malinis. Pero hindi pa rin maiwasan ni Ryllander ang mangamba na baka may nilagay ang lalaki sa inumin niya. Halata naman na mainit ang dugo nito sa kaniya. Pagkatapos nilang mag-usap ng ina ni Lila kanina ay aalis na sana siya. Pero pinigilan siya ng Ginang at sinabihan na huwag munang umalis. “Sinabi ni Tita na bukas ka na lang ng umaga aalis. May bakanteng kuwarto naman sa taas, dalawa tayo roon.”“What?”“Ano? Aalis ka? Edi, mas mababastos si Tita kapag umalis ka. Pero ikaw ang bahala. Parang wala lang naman sa iyo na nawawala si Lila nang dahil sa iyo.”“That's not what I mean. Kaya kong matulog sa bahay ni Auntie. Pero ang makasama ka sa kuwarto ay parang nagdadalawang-isip pa ako.” Umirap siya patingin sa juice. “Pati nga itong inumin na dala mo ay nakakabahalang tikman. Baka bigla na lang bubula ang bibig ko,” aniya. “A, pinagbibi
Chapter 93: Dala ng kaniyang yaman at impluwensiya ay tumungo siya sa probinsiya nina Lila. Hindi niya inisip na malayo ito at ang distansiya ay para bang isang hakbang lang kung iturin niya. Sumakay siya ng pribadong eroplano na niregalo ni James sa kaniya noong nakaraang kaarawan niya. Iniwan niya ito sa malapit na siyudad sa probinsiya nina Lila. Matirik ang araw. Nang lumabas siya sa sasakyan ay preskong hangin ang humalik sa kaniyang mukha. May mga taong pumaligid sa kaniyang sasakyan, tila ba ay namangha ang iilan, subalit ang karamihan ay nakakunot ang mga noo na tumitingin sa kaniya. Para bang isa siyang malaking masamang kuwento sa mga tao rito kung kaya’y halos maramdaman niya sa balat niya ang hapdi na dulot ng mga titig nila. Hindi niya nababatid kung paano siya kinuwento ni Lila sa mga ito kung nagkataon na umuwi rito ang babae. Huminga na lamang siya nang malalim. Ang pakay niya ay hanapin si Lila dahil gusto niyang sabihin sa babae na may nararamdaman siya para r
Chapter 92:Ang galit sa kaniyang mga mata ay hindi niya maitago pa. Kinuha niya ang kaniyang baso at agad itong tinapon. Sa kabila ng kapal nito ay nabasag pa rin ito sa maliliit na piraso. “Nahum?! Hindi puwede ang sinabi mo! Why the hell that she wasn’t there?!” “Look, Sir Ryllander, sinubukan ko siyang puntahan sa mismong bahay na tinuro ng mga kabaryo niya kung saan siya nakatira. Pasalamat nga ako dahil hindi na sila masungit sa akin. Pero wala roon si Miss Lila. Nakita ko roon ang Nanay niya at ang kaniyang nakababatang pinsan. Pero ganoon pa rin, ang sabi nila ay wala silang ideya kung nasaan si Miss Lila. Hindi raw ito umuwi sa probinsiya nila. Ang alam pa nga nila ay nasa Maynila ito at nagtatrabaho sa inyo. Sir, huwag naman po sana kayong magalit sa akin.”“Ano ang ineexpect mo sa akin, Nahum? Do you want me to applaud you? Nakakaproud ba iyan?! Matagal ko nang binigay sa iyo ang trabaho mo, Nahum! Oh come on! Not only that! Sumunod ako sa gusto mo!”“At transparent laman
Chapter 91:“Ladies and gentlemen, welcome to Ninoy Aquino International Airport, Manila! Please remain seated with your seatbelts fastened and keep the aisles clear until the aircraft comes to a complete stop and the cabin door is opened. Thank you for flying with us.”Halos putol-putol ang hangin na kaniyang pinakawalan nang marinig ang hudyat na iyon. Nandito na naman siya sa lugar kung saan nagsimulang maging magulo ang buhay niya. Ito ang alam niyang paraan upang lituhin ang mga taong naghahanap sa kaniya, takasan ang umaapoy na galit ni Celine, at lumayo upang hindi madamay ang mga taong mahalaga sa kaniya. Nagsalita pa ang Flight Attendant at nagbigay ng karagdagang alituntunin nang lumapag na ang eroplano sa paliparan. Sumunod siya sa mga taong hinay-hinay na lumabas mula sa bumukas na pintuan. Amoy ng hanging mainit ang hampas sa mukha niya ang siyang bumungad sa kaniya. Isang maleta lamang ang dala niya at kaniya itong dinala patungo sa loob ng gusali. Tinawid niya ang pi
Chapter 90:Ngayon ay makikipagkita si Celine kay Thon. Sa isang sikat na bar kung saan madalas na tumatambay ang mga kilalang tao at personalidad. Habang naglalakad siya sa gitna ay pinagmasdan siya ng maraming tao. Huminga siya nang malalim nang umupo siya sa tapat ng lalaking nakahalukipkip habang nagagalak sa mga babaeng nasa dancefloor na nagsasayaw. Minsan ay kanilang pinagmamasdan ang gawi ni Thon. Umiling siya at agad na binuhusan ng alak ang kupita na nasa tapat niya. Walang anu-ano’y ininom niya ang alak. Parang tubig lamang ito sa kaniyang lalamunan. Wala na siyang pakialam kung masira ang katawan niya at magkaroon siya ng taba o mad pumayat pa siya. Wala na siya sa industriya ng pagmomodelo at ang kaniyang brand ay nagdeclare na ng bankruptcy. “Dahan-dahan lang sa pag-inom, Celine.”“At bakit? Wala namang mangyayari kung mag-dahan-dahan ako, Thon!”“It’s so funny to hear that from you, Celine. Akala ko ba ay kailangan na manatili kang sexy? I think you are forgetting yo
Chapter 89:“She should not escape from me!” sigaw niya na hawak ang teleponong nakadikit sa kaniyang tainga. “Kaya gawin niyo ang lahat para madala niyo siya sa akin! And mind that I want her alive!”“Boss, ang nalaman kong impormasyon ay nasa Baguio siya ngayon. Hindi ko lang alam kung nasaan siya sa lugar na ‘yon. Wala kasing sinabing exact location ang lalaking kausap niya. Pero, Boss, dinig na dinig ko na naroon siya!”“Argh! Kung malapit ka lang sa akin ngayon, Jonas, ay sinakal na kita hanggang mamatay ka! Ano pa ang ginagawa niyo sa lugar na iyan?! Bakit hindi niyo siya hanapin sa Baguio?! Leave that place now and look for her!”“Boss—”“Stop telling me fairytales! Huwag mo akong gawing bata na hinehele mo sa pamamagitan ng iyong mga alibis, Jonas! Baka nakakalimutan mo na alam ko kung saan kayo nakatira at kung saan nag-aaral ang anak mo!”“Boss Celine, huwag mo naman idamay rito ang anak ko,” kabadong wika ng lalaki.“Then find that Adellilah as soon as possible! Suyurin mo