May ibubuga pala ang isang ‘to. Akala ko ay lalampa-lampa. Tsk! “Red, are you ok? You need back up?” Tanong ni Thunder sa akin. Napahawak ako sa aking earpiece. “I'm ok, I can handle this bastard. Bantayan niyong maigi si Lucien.” Sagot ko habang umiilag pa rin sa suntok ng lalaki. “Don't worry he's safe. Nandito na rin ang mga kaibigan niya.” “Good, tatapusin ko lang ang isang ‘to.” Ang sumunod na suntok ng lalaki ay sinalag ko na. Napapagod na ako sa kaka-ilag kaya mabilis ko siyang binigyan ng suntok sa mukha at pinilipit ang braso. “Bibigyan sana kita ng pagkakataon mabuhay pero hindi mo pala deserve. Die bastard!” Gigil kong turan saka ito binaril sa ulo. Hindi kona hinintay na magsalita pa ang lalaki. Nagtalsikan sa aking mukha at katawan ang dugo nito. Tsk! Walang awa ko siyang binitawan at humalundusay sa lapag. Hingal na hingal ako dahil sa mumunting laban na iyon. Pinunasan ko ang mukhang natalamsikan ng dugo saka nagpatuloy na sa paglala
HINDI pa rin makapaniwala si Lucien sa mga nasaksihan. Para siyang sinaksak ng ilang beses dahil ang babaeng mahal niya ay hindi pa pala niya kilala ng lubos. Akala niya ay magiging masaya ang bakasyon na ito pero isa palang bangungot. Habang tinitignan niya ang palapit na dalaga ay pinag-masdan niya ito. Ibang-iba ang awra nito. Magulo ang buhok, puro talsik ang mukha at damit ng dugo, pawisan, Habang tumatagal nag-iiba sa kanyang paningin ang dalaga. Tumigil ito ilang hakbang ang layo sa kanya, nagkatitigan silang dalawa, wala siyang makitang emosyon sa mukha ng dalaga. Pero ang mga mata nitong dati ay buhay na buhay, ngayon ay wala na. Matatalim na ito kung tumingin ngayon. Bumaba ang tingin niya sa hawak nitong baril. Ayaw niyang paniwalaan ang mga nakita kanina. Sana ay nasa malalim lang siyang pagkakatulog at isa lamang itong masamang panaginip. Gusto niyang iuntog ang sarili para magising. Nasasaktan siya sa mga nasaksihan at nalaman. Mas doble ang sakit na narara
SCARLETT I've been standing in front of boss office for a while now, hesitating whether to go inside or not. I have a strong feeling that I won't like what I'll find inside. Pakiramdam ko nasa loob sila Sir Aidan. Matapang ako at walang inuurungan pero sa sandaling ito, Umatras ang katapangan ko. Natatakot akong harapin sila, lalong lalo na si Lucien. Umiiwas nga ako pero hindi pumapayag ang tadhana sa akin. Tila ako pinaparusahan. I took a deep breath and calmed myself. To be honest, my heart has been racing so fast since earlier. Once I felt ready, I knocked on the door three times. “Come in.” Boss responded, so I slowly turned the doorknob and opened the door. At katulad ng inaasahan ko, Tumambad sa akin sila Sir Aidan, Don Miguel, Lucien, Ace and Isaiah. Pigil ang hiningang lumapit ako sa kanila pero iniiwas ko ang tingin sa mga ito at kay Boss lang napako ang aking tingin. Napansin ko rin ang seryosong tingin ni Lucien sa akin. “You're finally here, R
Pagkarating namin sa opisina ni Boss ay sinimulan ulit ang pag-uusap tungkol sa pagiging bodyguard ko. Hindi ako umiimik at hinayaan lang sila sa pag uusap nila. Sa huli wala akong nagawa kung hindi pumayag na maging bodyguard ni Lucien. Hindi ko kayang tanggihan si Don Miguel at Sir Aidan. Napalapit na rin sila sa akin. Nagpasya sila Sir Aidan, Don Miguel at boss na manatili ulit ako sa mansion. At ngayon nga ay tinatahak na namin ang daan pauwi. Tahimik lang kaming dalawa ni Lucien habang naka-sunod sa sasakyan nila Sir Aidan. Nandoon din sila Isaiah at Ace doon sila pinasakay ni Don Miguel. Diretso lang ang tingin ni Lucien sa unahan. Hindi na rin niya ako muling kinausap o sinulyapan man lang. Parang isa na akong estranghera para sa lalaki. Hindi ko naman siya masisisi kung ganito na siya makitungo sa akin. Tumingin ako sa side mirror kung nakabuntot pa rin sa amin ang mga bantay na pinasama sa amin ni Boss, mga kapwa ko assassin. Sa unahan ay may dala
SCARLETT KINA-UMAGAHAN Maaga ako nagising at naisipan kong mag jogging para ma-check ang buong area kung may kalaban na nag-mamanman sa mansion. Ngayon na bodyguard na ako ni Lucien at alam naman na niya ang lahat hindi na ako mahihirapan na kumilos. Madali na sa akin ang lahat. Isang oras mahigit din akong nag-ikot sa paligid. For now wala naman akong nakitang kahina-hinala. Ang tangi ko lang napansin ay ang ibang kasamahan namin na nag-iikot-ikot din sa lugar para mag-manman. Nang masiguradong safe sa ngayon ang buong lugar ay bumalik na ako sa mansyon para makapag handa na dahil papasok sa opisina si Lucien. Hindi dapat ako mahuli ng kilos dahil ito ang unang araw ko bilang bodyguard niya. Nakakapanibago dahil nakasanayan ko ng pagtapos mag jogging ay ako ang nagluluto ng almusal at pananghalian naming dalawa pero ngayon ay hindi ko na magagawa dahil iba na ang trabaho ko. Pag-akyat ko sa taas napatigil ako saglit ng makita ang dalawang katulong na n
SCARLETT PAGSAPIT ng uwian, doon lang lumabas si Crystal sa opisina ni Lucien na may masayang awra. Dire-diretso siyang naglakad patungo sa elevator na hindi man lang ako napansin sa gilid. Ano kayang ginawa nilang dalawa sa loob? Bakit ang tagal naman atang nag-stay ni Crystal? Ganon na ba kahaba ang kanilang pinag-usapan? Nagbati na ba talaga silang dalawa? Kung ano-anong eksena ang pumasok sa aking isip na siyang kinakirot ng aking dibdib. Ilang sandali pa si Lucien naman ang lumabas ng opisina niya. Dire-ditetso din itong naglakad. Mabilis naman akong sumunod sa kanyang likod. Tahimik lang kami habang binabaybay ang pababa ng floor. Nang makarating sa lobby ay biglang tumunog ang cellphone ni Lucien kaya tumigil muna ito saglit sa paglalakad saka sinagot ang tawag. “Hello, Isaiah? Napatawag ka?” It's Isaiah. Bakit kaya napatawag ang lalaki? “Yes, paalis na ako ngayon sa kompanya, Why? Nandyan kayo? Alright, pupunta ako dyan. Hintayin niyo ako. Yeah, Sige, b
SCARLETT NAGING abala ako sa kaka-text kay Night, nakikibalita minu-minuto para alamin kung may napapansin na silang kakaiba. Kahit papaano ay nalilihis ang aking atensyon kela Lucien. Pero kahit ganon sumusulyap sulyap pa rin ako sa lalaki at alerto pa rin ang pakiramdam sa paligid. Minsan naman ay kinakausap din ako nila Isaiah, kaso kapag may dumadating silang kakilala ay tumatahimik ako at hinahayaan sila na makipag usap. Ngayon ang atensyon ko ay nasa aking cellphone, Pigil ang aking tawa sa huling message ni Night, may lumapit daw sa kanyang isang babae pero hindi niya pinansin, dahil medyo lasing na ang babae sinabihan daw siyang bakla. Gusto kong tumawa dahil nakikita-kita ko ang reaksyon ng lalaki. Sa gwapong iyon ni Night at sa tindigan nasabihan pa ng bakla. Masyado lang talagang suplado ang lalaki kapag hindi niya kilala ang kausap. Sa akin lang naman nun pinapakita ang tunay niyang ugali. Nakakatawa lang dahil nasabihan siyang bakla porket hindi niy
SCARLETT PAGKARATING sa mansion agad kong inutusan ang dalawang bantay na pagtulungan buhatin si Lucien. Habang papasok kami sa loob ay nakasalubong namin sila Don Miguel at Sir Aidan. Bahagya pa akong nagulat dahil gising pa ang mga ito. Tumigil ako sa paglalakad at binati ang mga ito. “Magandang gabi, Don Miguel, Sir Aidan.” “Magandang gabi din Iha, Bakit lasing na lasing ata ang aking apo?” Nag-aalalang tanong ng matandang Saavedra. “Pasensya na kayo Don Miguel hindi ko ho napigilan si Lucien na ‘wag uminom. Hindi rin ho siya nakinig sa akin na ‘wag muna siya mag-aalis-alis sa ngayon dahil delikado. Wala po akong nagawa kung hindi doblehin na lang ang pagbabantay sa kanya.” Mahabang paliwanag ko. “Tsk, tsk, ang batang iyon talaga. Alam naman niyang nanganganib pa ang kanyang buhay.” Naiiling na sagot ng matanda. “Matigas na naman ang ulo ni Lucien. Hayaan mo kakausapin ko siya bukas Louise. Pasensya kana kung nahihirapan ka.” Sambit naman ni