SCARLETT PAGSAPIT ng uwian, doon lang lumabas si Crystal sa opisina ni Lucien na may masayang awra. Dire-diretso siyang naglakad patungo sa elevator na hindi man lang ako napansin sa gilid. Ano kayang ginawa nilang dalawa sa loob? Bakit ang tagal naman atang nag-stay ni Crystal? Ganon na ba kahaba ang kanilang pinag-usapan? Nagbati na ba talaga silang dalawa? Kung ano-anong eksena ang pumasok sa aking isip na siyang kinakirot ng aking dibdib. Ilang sandali pa si Lucien naman ang lumabas ng opisina niya. Dire-ditetso din itong naglakad. Mabilis naman akong sumunod sa kanyang likod. Tahimik lang kami habang binabaybay ang pababa ng floor. Nang makarating sa lobby ay biglang tumunog ang cellphone ni Lucien kaya tumigil muna ito saglit sa paglalakad saka sinagot ang tawag. “Hello, Isaiah? Napatawag ka?” It's Isaiah. Bakit kaya napatawag ang lalaki? “Yes, paalis na ako ngayon sa kompanya, Why? Nandyan kayo? Alright, pupunta ako dyan. Hintayin niyo ako. Yeah, Sige, b
SCARLETT NAGING abala ako sa kaka-text kay Night, nakikibalita minu-minuto para alamin kung may napapansin na silang kakaiba. Kahit papaano ay nalilihis ang aking atensyon kela Lucien. Pero kahit ganon sumusulyap sulyap pa rin ako sa lalaki at alerto pa rin ang pakiramdam sa paligid. Minsan naman ay kinakausap din ako nila Isaiah, kaso kapag may dumadating silang kakilala ay tumatahimik ako at hinahayaan sila na makipag usap. Ngayon ang atensyon ko ay nasa aking cellphone, Pigil ang aking tawa sa huling message ni Night, may lumapit daw sa kanyang isang babae pero hindi niya pinansin, dahil medyo lasing na ang babae sinabihan daw siyang bakla. Gusto kong tumawa dahil nakikita-kita ko ang reaksyon ng lalaki. Sa gwapong iyon ni Night at sa tindigan nasabihan pa ng bakla. Masyado lang talagang suplado ang lalaki kapag hindi niya kilala ang kausap. Sa akin lang naman nun pinapakita ang tunay niyang ugali. Nakakatawa lang dahil nasabihan siyang bakla porket hindi niy
SCARLETT PAGKARATING sa mansion agad kong inutusan ang dalawang bantay na pagtulungan buhatin si Lucien. Habang papasok kami sa loob ay nakasalubong namin sila Don Miguel at Sir Aidan. Bahagya pa akong nagulat dahil gising pa ang mga ito. Tumigil ako sa paglalakad at binati ang mga ito. “Magandang gabi, Don Miguel, Sir Aidan.” “Magandang gabi din Iha, Bakit lasing na lasing ata ang aking apo?” Nag-aalalang tanong ng matandang Saavedra. “Pasensya na kayo Don Miguel hindi ko ho napigilan si Lucien na ‘wag uminom. Hindi rin ho siya nakinig sa akin na ‘wag muna siya mag-aalis-alis sa ngayon dahil delikado. Wala po akong nagawa kung hindi doblehin na lang ang pagbabantay sa kanya.” Mahabang paliwanag ko. “Tsk, tsk, ang batang iyon talaga. Alam naman niyang nanganganib pa ang kanyang buhay.” Naiiling na sagot ng matanda. “Matigas na naman ang ulo ni Lucien. Hayaan mo kakausapin ko siya bukas Louise. Pasensya kana kung nahihirapan ka.” Sambit naman ni
Mabilis na tumayo sila Thunder ng makita ako saka lumapit sa akin. “Sigurado ka ba sa desisyon mong ito, Red?” Bungad na tanong ni Night. “Yes, Kailangan ko ito. Sorry pala dahil na-abala ko kayo ni Thunder.” “It's okay, maliit na bagay lang naman ito. Beside kailangan mo nga rin muna ng day off.” “Kayo ng bahala kay Lucien, bantayan niyo siyang maigi ok? Update me kapag may kakaiba kayong napansin.” “Restday mo ng tatlong araw Red, off duty ka non. Kami ng bahala ni Night sa alaga mo. Babantayan namin siya ng maigi.” Nakangiting sambit naman ni Thunder. Tumango na lang ako saka bumaling kela Sir Aidan ng makalapit sa amin. “Saan ka tutuloy niyan Iha? Gusto mo bang ipahatid kita?” Mabilis akong umiling sa offer ni Don Miguel. “Hindi na po Don Miguel, gagamitin ko po ang dalang sasakyan ni Night. Saka may sariling condo po ako, doon muna ako tutuloy.” “Ganon ba, siya sige. Mag-iingat ka ha?” “Opo, Salamat po. Pasensya na po kung naka-abala ako, dapat ay nag
LUCIEN Wala sa dining area sila Dad at Lolo kaya tinanong ko si Manang kung nasaan ang mga ito. Nasa Gazebo daw at nagkakape. Dali-dali ko silang pinuntahan doon habang nag ngingitngit sa galit. Hindi ko akalain na ito ang bubungad sa aking umaga. Agad akong napansin ni lolo kaya ngumiti ito habang papalapit ako sa kanila. “Goodmorning apo, gising kana pala. Nag-almusal kana? Gusto mo padalhan kita dito ng makakain? Mukhang pupunta kana ng kompanya.” Magiliw nitong tanong sa akin habang pinapasadahan ako ng tingin. “Thanks Lo, pero hindi yan ang pinunta ko dito.” Malamig kong turan. Doon na napatingin sa akin si Dad. “Then ano ang pinunta mo dito, Lucien?” Nagtatakang tanong ni Dad. “Gusto ko malaman bakit pumayag kayo sa tatlong araw na restday ni Scarlett? Bakit hindi niyo man lang muna ako tinanong kung ok lang ba sa akin? Bakit kayo lang lagi ang nagdedesisyon? May karapatan din naman akong malaman di ba?” Seryoso kong tanong habang nagpapabali
LUCIEN I stared at Scarlett inside the cafe for a few minutes, hindi pa rin mag sink in sa akin ang mga nalaman. Siya ang may ari ng Cafe na ito. Napakaganda ng kanyang negosyo at galing siya sa mayamang pamilya, pero napapaisip ako bakit kailangan niyang pasukin ang pagiging Assassin? Ganon na may mga negosyo naman siya? Kulang pa ba ang kinikita niya sa mga negosyo o baka may mas malalim pa na dahilan kaya pinasok niya ang ganitong gawain? Ilang sandali pa nagpasya akong bumaba at kausapin ang babae. Akma ko ng bubuksan ang pinto ng magsalita si Thunder. “Saan kayo pupunta Sir?” Nilingon ko siya saka nagsalita. “Sa loob ng cafe kakausapin ko si Scarlett, isasama natin siya pauwi sa mansyon.” Seryoso kong sagot. “Naku, Sir. Sabi ni Sir Aidan sa akin kanina ipakita ko lang sayo kung nasaan si Red at ano ang ginagawa niya. Saka sa nakikita ko Sir Busy si Red, Hindi siya sasama sa atin lalo na ngayon na abala siya sa business niya. Mas mabuti pa dito na lang tayo.”
LUCIEN HUMUGOT ako ng isang malalim na buntong hininga habang sinusundan si Scarlett. Buong araw akong hindi mapakali dahil sa kanya. Kaya hindi ako makakapayag na masayang lang ang pagpunta ko dito. Tumigil sa gilid ng cafe malapit sa sasakyan namin si Scarlett saka seryosong humarap sa akin. Tumigil din naman ako sa kanyang harap. “Umuwi kana, Lucien. Sinasayang mo lang ang oras mo dito dahil hindi ako sasama sayo pauwi. May mga bagay pa akong dapat unahin at gawin.” Panimula nitong sabi. Ang tigas talaga ng babaeng ‘to pero kung magmamatigas siya ganun din gagawin ko. Matira matibay na lang. “No, hindi ako aalis dito hanggang hindi kita kasama.” Mas sumeryoso ang mukha niya. “Jeez, Lucien, stop acting like a kid. Try to understand what I'm telling you instead of insisting on what you want.” Nainis ako sa kanyang sinabi, acting like a kid huh? Kanina pa niya sinasabi ang mga katagang iyon. Nakakapikon na! Inilang hakbang ko ang pagitan naming dalawa saka si
SCARLETT SA PARKING LOT ng bar ako matiyagang naghintay kay Lucien. Nakasandal ako sa kotse habang nakahalukipkip at nakatingin sa exit ng bar. Hindi na ako nag abalang pumasok pa sa loob dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili at kaladkarin ko palabas ng Bar ang pasaway na lalaki. Binilin ko na lang kay Night, Thunder at kela Ace na ilabas na lang ang lalaki. Hanggang maaari ayoko ng makagawa ng gulo o atensyon sa loob. Nakakahiya na kay Ace lagi na lang kasi may nangyayari, kaya mas minabuti ko ng umiwas sa pwedeng mangyari. Patingin-tingin ako sa aking relo, Bakit ang tagal naman ata nila Night? Ilalabas lang nila si Lucien sa bar pero trenta minutos mahigit na ang lumipas. Ganon ba kahirap ito palabasin? Apa't na sila doon ah. Mukhang wala akong choice kung hindi pumasok sa loob. Umayos ako ng tayo saka humakbang na pero napatigil din agad ng makita kong lumabas si Lucien habang may kaakbay na isang sexy na babae at naghaharutan ang mga ito. Awtomatikong tuma