SCARLETT PAGSAPIT ng uwian, doon lang lumabas si Crystal sa opisina ni Lucien na may masayang awra. Dire-diretso siyang naglakad patungo sa elevator na hindi man lang ako napansin sa gilid. Ano kayang ginawa nilang dalawa sa loob? Bakit ang tagal naman atang nag-stay ni Crystal? Ganon na ba kahaba ang kanilang pinag-usapan? Nagbati na ba talaga silang dalawa? Kung ano-anong eksena ang pumasok sa aking isip na siyang kinakirot ng aking dibdib. Ilang sandali pa si Lucien naman ang lumabas ng opisina niya. Dire-ditetso din itong naglakad. Mabilis naman akong sumunod sa kanyang likod. Tahimik lang kami habang binabaybay ang pababa ng floor. Nang makarating sa lobby ay biglang tumunog ang cellphone ni Lucien kaya tumigil muna ito saglit sa paglalakad saka sinagot ang tawag. “Hello, Isaiah? Napatawag ka?” It's Isaiah. Bakit kaya napatawag ang lalaki? “Yes, paalis na ako ngayon sa kompanya, Why? Nandyan kayo? Alright, pupunta ako dyan. Hintayin niyo ako. Yeah, Sige, b
SCARLETT NAGING abala ako sa kaka-text kay Night, nakikibalita minu-minuto para alamin kung may napapansin na silang kakaiba. Kahit papaano ay nalilihis ang aking atensyon kela Lucien. Pero kahit ganon sumusulyap sulyap pa rin ako sa lalaki at alerto pa rin ang pakiramdam sa paligid. Minsan naman ay kinakausap din ako nila Isaiah, kaso kapag may dumadating silang kakilala ay tumatahimik ako at hinahayaan sila na makipag usap. Ngayon ang atensyon ko ay nasa aking cellphone, Pigil ang aking tawa sa huling message ni Night, may lumapit daw sa kanyang isang babae pero hindi niya pinansin, dahil medyo lasing na ang babae sinabihan daw siyang bakla. Gusto kong tumawa dahil nakikita-kita ko ang reaksyon ng lalaki. Sa gwapong iyon ni Night at sa tindigan nasabihan pa ng bakla. Masyado lang talagang suplado ang lalaki kapag hindi niya kilala ang kausap. Sa akin lang naman nun pinapakita ang tunay niyang ugali. Nakakatawa lang dahil nasabihan siyang bakla porket hindi niy
SCARLETT PAGKARATING sa mansion agad kong inutusan ang dalawang bantay na pagtulungan buhatin si Lucien. Habang papasok kami sa loob ay nakasalubong namin sila Don Miguel at Sir Aidan. Bahagya pa akong nagulat dahil gising pa ang mga ito. Tumigil ako sa paglalakad at binati ang mga ito. “Magandang gabi, Don Miguel, Sir Aidan.” “Magandang gabi din Iha, Bakit lasing na lasing ata ang aking apo?” Nag-aalalang tanong ng matandang Saavedra. “Pasensya na kayo Don Miguel hindi ko ho napigilan si Lucien na ‘wag uminom. Hindi rin ho siya nakinig sa akin na ‘wag muna siya mag-aalis-alis sa ngayon dahil delikado. Wala po akong nagawa kung hindi doblehin na lang ang pagbabantay sa kanya.” Mahabang paliwanag ko. “Tsk, tsk, ang batang iyon talaga. Alam naman niyang nanganganib pa ang kanyang buhay.” Naiiling na sagot ng matanda. “Matigas na naman ang ulo ni Lucien. Hayaan mo kakausapin ko siya bukas Louise. Pasensya kana kung nahihirapan ka.” Sambit naman ni
Mabilis na tumayo sila Thunder ng makita ako saka lumapit sa akin. “Sigurado ka ba sa desisyon mong ito, Red?” Bungad na tanong ni Night. “Yes, Kailangan ko ito. Sorry pala dahil na-abala ko kayo ni Thunder.” “It's okay, maliit na bagay lang naman ito. Beside kailangan mo nga rin muna ng day off.” “Kayo ng bahala kay Lucien, bantayan niyo siyang maigi ok? Update me kapag may kakaiba kayong napansin.” “Restday mo ng tatlong araw Red, off duty ka non. Kami ng bahala ni Night sa alaga mo. Babantayan namin siya ng maigi.” Nakangiting sambit naman ni Thunder. Tumango na lang ako saka bumaling kela Sir Aidan ng makalapit sa amin. “Saan ka tutuloy niyan Iha? Gusto mo bang ipahatid kita?” Mabilis akong umiling sa offer ni Don Miguel. “Hindi na po Don Miguel, gagamitin ko po ang dalang sasakyan ni Night. Saka may sariling condo po ako, doon muna ako tutuloy.” “Ganon ba, siya sige. Mag-iingat ka ha?” “Opo, Salamat po. Pasensya na po kung naka-abala ako, dapat ay nag
LUCIEN Wala sa dining area sila Dad at Lolo kaya tinanong ko si Manang kung nasaan ang mga ito. Nasa Gazebo daw at nagkakape. Dali-dali ko silang pinuntahan doon habang nag ngingitngit sa galit. Hindi ko akalain na ito ang bubungad sa aking umaga. Agad akong napansin ni lolo kaya ngumiti ito habang papalapit ako sa kanila. “Goodmorning apo, gising kana pala. Nag-almusal kana? Gusto mo padalhan kita dito ng makakain? Mukhang pupunta kana ng kompanya.” Magiliw nitong tanong sa akin habang pinapasadahan ako ng tingin. “Thanks Lo, pero hindi yan ang pinunta ko dito.” Malamig kong turan. Doon na napatingin sa akin si Dad. “Then ano ang pinunta mo dito, Lucien?” Nagtatakang tanong ni Dad. “Gusto ko malaman bakit pumayag kayo sa tatlong araw na restday ni Scarlett? Bakit hindi niyo man lang muna ako tinanong kung ok lang ba sa akin? Bakit kayo lang lagi ang nagdedesisyon? May karapatan din naman akong malaman di ba?” Seryoso kong tanong habang nagpapabali
LUCIEN I stared at Scarlett inside the cafe for a few minutes, hindi pa rin mag sink in sa akin ang mga nalaman. Siya ang may ari ng Cafe na ito. Napakaganda ng kanyang negosyo at galing siya sa mayamang pamilya, pero napapaisip ako bakit kailangan niyang pasukin ang pagiging Assassin? Ganon na may mga negosyo naman siya? Kulang pa ba ang kinikita niya sa mga negosyo o baka may mas malalim pa na dahilan kaya pinasok niya ang ganitong gawain? Ilang sandali pa nagpasya akong bumaba at kausapin ang babae. Akma ko ng bubuksan ang pinto ng magsalita si Thunder. “Saan kayo pupunta Sir?” Nilingon ko siya saka nagsalita. “Sa loob ng cafe kakausapin ko si Scarlett, isasama natin siya pauwi sa mansyon.” Seryoso kong sagot. “Naku, Sir. Sabi ni Sir Aidan sa akin kanina ipakita ko lang sayo kung nasaan si Red at ano ang ginagawa niya. Saka sa nakikita ko Sir Busy si Red, Hindi siya sasama sa atin lalo na ngayon na abala siya sa business niya. Mas mabuti pa dito na lang tayo.”
LUCIEN HUMUGOT ako ng isang malalim na buntong hininga habang sinusundan si Scarlett. Buong araw akong hindi mapakali dahil sa kanya. Kaya hindi ako makakapayag na masayang lang ang pagpunta ko dito. Tumigil sa gilid ng cafe malapit sa sasakyan namin si Scarlett saka seryosong humarap sa akin. Tumigil din naman ako sa kanyang harap. “Umuwi kana, Lucien. Sinasayang mo lang ang oras mo dito dahil hindi ako sasama sayo pauwi. May mga bagay pa akong dapat unahin at gawin.” Panimula nitong sabi. Ang tigas talaga ng babaeng ‘to pero kung magmamatigas siya ganun din gagawin ko. Matira matibay na lang. “No, hindi ako aalis dito hanggang hindi kita kasama.” Mas sumeryoso ang mukha niya. “Jeez, Lucien, stop acting like a kid. Try to understand what I'm telling you instead of insisting on what you want.” Nainis ako sa kanyang sinabi, acting like a kid huh? Kanina pa niya sinasabi ang mga katagang iyon. Nakakapikon na! Inilang hakbang ko ang pagitan naming dalawa saka si
SCARLETT SA PARKING LOT ng bar ako matiyagang naghintay kay Lucien. Nakasandal ako sa kotse habang nakahalukipkip at nakatingin sa exit ng bar. Hindi na ako nag abalang pumasok pa sa loob dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili at kaladkarin ko palabas ng Bar ang pasaway na lalaki. Binilin ko na lang kay Night, Thunder at kela Ace na ilabas na lang ang lalaki. Hanggang maaari ayoko ng makagawa ng gulo o atensyon sa loob. Nakakahiya na kay Ace lagi na lang kasi may nangyayari, kaya mas minabuti ko ng umiwas sa pwedeng mangyari. Patingin-tingin ako sa aking relo, Bakit ang tagal naman ata nila Night? Ilalabas lang nila si Lucien sa bar pero trenta minutos mahigit na ang lumipas. Ganon ba kahirap ito palabasin? Apa't na sila doon ah. Mukhang wala akong choice kung hindi pumasok sa loob. Umayos ako ng tayo saka humakbang na pero napatigil din agad ng makita kong lumabas si Lucien habang may kaakbay na isang sexy na babae at naghaharutan ang mga ito. Awtomatikong tuma
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi
PAGBALIK sa opisina ganon pa rin ang mood ni Lucien. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin o kahit sulyap man lang. Ano bang problema niya? Ano ba ang nangyari sa kanila ni Crystal? Nag-away ba sila? Kung nag-away man sila bakit pati ako damay? Or… Galit siya sa akin dahil hindi ako sumabay sa kanila sa pagkain? Hm, imposible naman ‘yun. Pakialam ba niya sakin ‘diba? Argh! Ewan! Ang hirap na nga ng sitwasyon ko dinadagan pa ng ganito. Bahala nga siya d’yan. Hahayaan ko siya sa toyo niya. Mahirap kapag sinabayan ‘e, Baka kung saan kami humantong kapag pinatulan ko siya. Hanggang sa mag-uwian hindi pa rin niya ako pinapansin. Bad mood pa din ang hinayupak. Pati ako dinadamay, nakakainis! Seryoso ako sa pagmamaneho ng biglang magsalita ang katabi kong lalaki. “Have you known that guy for a long time?” Nangunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya. Anong sinasabi niya? Sinong guy? Bahagya ko siyang sinulyapan. “Who?” Taka kong tanong. “The guy who was sitting
MASAYA akong tumalikod para puntahan ‘yung dalawa. Atleast ma-eenjoy ko ang lunch ko! “Hey!” Masayang bati ko sa dalawa sabay upo sa tabi ni Night. Parehas naman silang nagulat at napatingin sa akin. “Gulat na gulat? Hindi niyo man lang napansin na palapit ako. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan niyo.” Nakangiti kong sambit. “What are you doing here, Red?” Nagtatakang tanong ni Night sa akin. “Oo nga, anong ginagawa mo dito? ginulat mo pa kami. Nasaan ang alaga mo?” Segundang tanong naman ni Thunder. Aba parang ayaw nilang nandito ako ah. Pero imbes na sagutin sila ay nginuso ko na lang kung nasaan sila Lucien tapos nanguha ng lutong pork sa plato ni Night at kinain ‘yun. “Oh, I get it. Sasabay ka dapat sa kanila no? kaso nakita mo kami ni Night dito kaya lumipat ka?” Napaangat ako ng tingin kay Thunder saka nag thumps up at ngumisi. “Yeah, good thing nandito kayo kaya nakatakas ako. Hindi ko kayang makasama ng matagal ang Crystal na ‘yun. Saka sa lagay e, mukha akong third
NANG makarating sa mansyon ay nauna itong bumaba habang ako ay pinarada muna ang sasakyan tapos pumasok na rin sa loob. Saktong pag pasok ko siyang labas naman sa kusina ng lalaki, Mukhang uminom muna ito ng tubig or tinanong ang mga katulong kung ano ang dinner. Hindi na lang ako umimik at pinauna siyang umakyat ng hagdan habang ako ay nakasunod lang. Tumigil ako sa aking kwarto at akmang bubuksan na ng biglang magsalita si Lucien. “Si Dad ba ang pumili ng kwarto mo?” Nagtataka ko naman siyang binalingan dahil sa biglaan nitong tanong. Akala ko pa naman papasok na siya sa kanyang kwarto. “Oo, bakit?” “I see, alam mo bang ang kwartong ‘yan ang pinaka maganda at espesyal sa mansyon. Maswerte ka dahil ‘yan ang naging kwarto mo. Hm, halatang paborito ka ni Dad.” Mahaba niyang turan habang nakasandal sa pader ng kanyang kwarto habang ang mga pagod niyang mata ay nakatingin sa akin. Pero wait, pinaka maganda at espesyal? Bakit hindi ko alam `yon? Hindi nabanggit ni Sir Aid
Hindi pa rin talaga siya makapaniwala na close kami noon, Hindi pa rin siya sanay na ang isang katulad ko ay malapit sa kanya. Tinuon ko na lang ang pansin sa folder na hawak para basahin ‘yon. Saka naglakad sa harap ng table ni Lucien para maupo sa bakanteng upuan. Nang maintindihan ko para saan ang folder ay sinimulan kong ipaliwanag sa kanya. Nakinig naman siyang mabuti at wala akong narinig na reklamo. Pati ang ibang hindi niya maintindihan ay pinaliwanag ko na rin.Hanggang sa abutin kami ng ala singko ng hapon. “Naintindihan mo naman ba lahat ng pinaliwanag ko?” Marahan kong tanong habang nag-uunat. Masakit din sa likod ang maghapon nakaupo habang nagpapaliwanag ah. Buti na lang talaga ay may alam ako, kung hindi siguradong aburido maghapon si Lucien. Saka masaya akong nakatulong sa kanya at nabawasan ang kanyang stress. “Yes, Thank you for helping me. Kung hindi mo pina-intindi sa akin ang lahat siguradong wala akong magagawa mag-hapon.” Malamyos niyang sagot sa akin. N