Nabigla si Gwen sa sinabi ni Joshua habang tumitig siya dito ng tulala. “Seryoso ka?”“Bakit pa pala dalawang minuto lang ang kailangan niya para makarating dito?” Tumingin si Joshua kay Gwen. “Alam ko na ayaw mong magkaroon ng utang na loob sa kanya o maging malapit masyado sa kanya, pero kailangan mong harapin ang katotohanan, Gwen.”“Kahit na gusto mo itong iwasan, hindi mo maitatanggi na tumanggap ka ng maraming pabor mula sa kanya.”Yumuko siya at nagpatuloy siya sa pag aayos ng mga dokumento sa mesa. “Pero, hindi mo kailangan masyadong mastress tungkol dito. Tutal, kapatid siya ni Luke, at ginagamit niya ang katawan ni Luke. Siya ang nakakabenepisyo sa lahat ng ito. Tama lang na tulungan ka niya.”Kinagat ni Gwen ang labi niya at hindi niya alam kung paano siya magrereakt sa sinabi ni Joshua.“Bakit mo sinabi ang lahat ng ito?” Kumunot ang noo ni Luna at tinaas niya ang kamay niya para katukin ang ulo ni Joshua. Pagkatapos, lumingon sya at tumingin siya kay Gwen ng nakangiti
Noong nasa lobby si Gwen, ang kotse ni Steven ay nakapark sa harap ng hotel entrance. Bumabagsak ng kaunti ang niyebe mula sa kalangitan, ngunit may makapal na niyebe sa ibabaw ng kotse ni Steven.Kinagat ni Gwen ang labi niya nang makita niya ang niyebe sa ibabaw ng kotse. Kung hindi siya naniniwala sa sinabi ni Joshua, kailangan niyang paniwalaan ito nang makita niya ang kotse ni Steven.Tama si Joshua. Pumunta siguro si Steven pagkatapos tumawag ni Gwen… o baka, matagal na siyang naghihintay bago pa tumawag si Gwen.Hindi mamumuo ang makapal na niyebe sa maikling panahon, lalo na at mahina lang ang pagbagsak ng niyebe.Ang utang na loob at konsensya na nararamdaman niya kay Steven ay nadagdagan. Huminga siya ng malalim at binuksan niya ang kotse para pumasok. “Matagal ka bang naghintay?”Ngumiti si Steven at tumingin siya ng kalmado kay Gwen. “Kakarating ko lang.”“Kakarating mo lang?” Tumaas ang kilay ni Gwen. “Paano nagkaroon ng niyebe na halos tatlo o apat na sentimetro sa
“Steven!”Sobrang saya ni Mrs. Hughes nang makita niya ang caller ID sa kanyang phone screen. Sabik niyang sinagot ang phone. “Napag isipan mo na ba ito? Sinabi ko na sayo. Basta’t magbago ang isip mo, habang buhay kang magiging mahal na anak ko! Ikaw lang ang anak namin noong pinili ka namin at hindi si Luke noong dalawampung taon na ang nakalipas!”Sa sobrang sabik niya ay nakalimutan niya kung naasan siya at wala siyang pakialam kung nasa harap niya si Mr. Hoffman. “Si Denise ay isang ampon lang. Ang buhay niya ay walang kwenta sa amin. Hindi tama na mag away tayo dahil sa kanya. Wala itong saysay!”“Nasaan ka ngayon? Kailangan mo ba ng taong susundo sayo? Basta’t pumayag ka na bumalik, tayo ng tatay mo ay magiging isang mapagmahal at masayang pamilya, okay?”Kumunot ang noo ni Steven habang tahimik siyang nakinig sa mga sinasabi ng kanyang nanay. Pagkatapos ng ilang sandali, natapos na ang nanay niya sa gusto nitong sabihin.Huminga siya ng malalim at sinabi niya, “Nanay.”An
“Hindi niyo ako mapipigilan,” Sumingit si Steven sa oras na matapos magsalita si Mrs. Hughes. “Wala akong pakialam sa opinyon niyo; gusto kong makasama si Gwen. Ito ay sa pagitan naming dalawa, at wala itong kinalaman sa inyo.”Biglang naalala ni Steven ang rason kung bakit siya tumawag sa nanay niya, kaya huminga siya ng malalim at kumalma siya. “Nanay, mali ang pagka intindi niyo dito. Mahal talaga namin ni Gwen ang isa’t isa, at kung hindi kayo naniniwala, pwede niyo kaming bisitahin, at isama mo rin si tatay. Ipapakita namin ni Gwen na tapat ang pagmamahalan namin.”Hindi mapigilan ni Mrs. Hughes na ngumisi nang marinig niya ito. “Ipapakita niyo sa amin na tapat kayo sa pagmamahalan niyo? Wala kang alam kung sa tingin mo na nagmamahalan talaga kayo! Isa kang uto-uto na kontrolado ng isang tuso na mangkukulam!”Ngumisi siya at idinagdag niya, “Mahal kong anak, pakiusap, buksan mo ang mga mata mo para makita kung ano talaga ang babaeng ‘yan! Ang gusto niya lang sayo ay ang buhay m
Sa The Orient.Nang makarating sina Mr. at Mrs. Hughes sa restaurant, si Gwen ay yakap ni Steven, pinapakain niya ito ng mga piraso ng prutas.Nakasara ang pinto, at kahit nasa malayo, naririnig ni Mrs. Hughes ang maamong boses ni Gwen na nagsasabing, “Steven, gusto kong pakainin mo ako.”“Oo, gusto ko ng orange, salamat. Gusto ko na ipagbalat at subuan mo ako ng isa-isa. Ganito ang ginagawa ni Luke para sa akin dati.”Tumibok ng mabilis ang puso ni Steven habang tumitig siya sa babaeng nakaupo sa kandungan niya.Alam niya na nagpapanggap lang si Gwen, ngunit hindi niya pa rin mapigilan ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso.Alam niya na hindi siya magiging katulad ni Luke, ngunit ang paglalambing na natatanggap niya mula kay Gwen ay sapat na.Ngumiti siya at nagbalat siya ng orange at hinimay niya ito hanggang sa maging maliliit na piraso, pagkatapos ay sinubo niya ang bawat piraso sa bibig ni Gwen.Habang nakasilip mula sa butas sa sulok ng pinto, agad na nakita ni Mrs. Hug
Nawala ang kulay sa mukha ni Mrs. Hughes at sumagot siya, “Wala akong ideya kung ano ang tinutukoy mo.”“Sige pala.” Ngumiti ng maliit si Gwen, ngunit wala siyang intensyon na ipagpatuloy ang topic na ito. “Hindi dahil hindi kayo umaamin, ibig sabihin ay hindi namin babalewalain ang mga bagay na ginawa niyo.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng malambing kay Steven at sinabi niya, “Natatakot ka ba, mahal ko? Sana ay ‘wag kang umiyak kung naghanda ng arranged marriage ang nanay mo para sayo! Tutal, kahit si Denise ay hindi umiyak noong pinagdaanan niya ito.”Kumunot ang noo ni Steven nang marinig niya ito. Makalipas ang ilang sandali, hinawakan niya ang kamay ni Gwen at sinabi niya ng kalmado, “‘Wag kang mag alala, hindi ako iiyak, at higit sa lahat—”Lumingon siya para tumitig sa direksyon nila Mr. at Mrs. Hughes. “Sigurado ako na hindi ito gagawin sa akin ni nanay at tatay.”“Bakit naman hindi?” Ang sabi ni Gwen, nakangiti siya. “Tutal, nangako sila sa mga Miller na maging
Tumaas ang mga kilay ni Gwen. “Tama.”Lumingon siya para tumingin kay Steven, na siyang nakayakap pa rin sa kanya. “Mahal ko, alam mo rin naman na kapalit ka lang ni Luke, hindi ba?”Yumuko si Steven para tumingin sa kumikinang na mga mata ni Gwen, pagkatapos ay lumunok siya. “Syempre alam ko.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig sa mga magulang niya. “Alam ko na isang kapalit lang ako, at alam ko rin na hindi talaga ako mahal ni Gwen—gusto niya lang ako para sa katawan ko, pero…”Humigpit ang hawak niya kay Gwen na para bang gusto niyang maghalo ang kanilang mga katawan. “Pumapayag ako dito.”“Kung iisipin, kayo ang dapat ko pasalamatan para dito, nanay, tatay. Kung hindi dahil sa inyo, hindi sana babalik ang diwa ko, at hindi ko matutuklasan na may kambal na kapatid pala ako.”“Higit sa lahat, hindi ko makikilala ang magandang babaeng ito.”Tumawa siya at sinabi niya, “Ang rason kung bakit dinala ko si Gwen dito para makilala kayo ay para makita niyo ang himala na ginawa ni
Nagalit si Mrs. Hughes sa babaeng nakatayo sa harap niya. “Ano naman ang gusto mo ngayon?”Sinabi niya na ang gusto niyang sabihin, kaya wala sa tamang pag iisip siguro ang babaeng ito kung akala niya ay uupo sila at kakain ng magkasama!“Mrs. Hughes” Ngumiti si Gwen sa kanya. “Umorder na kami ni Steven, kaya hindi tama na umalis kayo ng basta basta, hindi ba? Bukod pa dito…”Ngumisi siya at nilagay niya ang buhok niya sa likod ng tainga niya. “Sinasabi niyo na wala kayong apruba sa relasyon namin at mukhang mahalaga para sa inyo si Steven… pero mukhang hindi kayo nag aalala sa kanya.”“Hindi ba’t sa tingin niyo ay hindi tama na gusto niyong makinig siya sa utos niyo, ngayon at hindi kayo nagpapakita ng pagmamahal o pag aalala sa kanya? Kung gusto niyo talaga na sumuko siya sa akin, hindi ba’t gagawin niyo ang lahat para makuha ang loob niya sa pagiging mabuting mga magulang?” Kumunot ang noo nila Mr. at Mrs. Hughes nang marinig nila ito.Huminto ng ilang sandali si Mr. Hughes,
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya