Tumigas ang buong katawan ni Steven nang marinig niya ito. Alam niya na ang tinutukoy ni Joshua ay si Luke. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya ng mapait. “Nalilito ka lang, Mr. Lynch. Ako si Steven, hindi si Luke.” “Alam ko.” Sumingkit ang mga mata ni Joshua, tumitig siya sa mukha ni Steven. “Pero alam ko rin na tutulungan mo ako.” Tumahimik ng ilang sandali si Steven, pagkatapos ay suminghot siya at tumawa. “Tama ka; tutulungan kita, pero wala itong kinalaman kay Luke. Ako lang ay…” Tumingin siya kay Gwen at kay Luna, pagkatapos ay tumingin siya kay Joshua. “Gusto ko lang tulungan ang mga taong may kailangan nito.” Pagkatapos, tumingin siya kay Joshua at tinanong niya, “Ano ang kailangan mong gawin ko?” Inaasahan ito ni Joshua. Ngumiti siya at sinabi niya, “Sumunod ka sa akin.” Pagkatapos, lumingon siya at dinala niya si Steven sa elevator. Sumunod si Gwen. Gayunpaman, umabot si Luna at sa oras na sumara na ang pinto ng elevator, hinila niya sa tabi si Gwen
Nag aalala si Luna na may mangyayari kung iniwan niya sina Gwen at Steven ng magkasama. Pipigilan niya na sana sila nang lumingon si Gwen para tumitig sa mukha ni Steven. “Sige.” “Gwen.” Kumunot ang noo ni Luna at hinawakan niya ang braso ni Gwen. “Ikaw…” “Alam ko ang ginagawa ko.” Alam ni Gwen kung ano ang pinag aalala ni Luna. Gayunpaman, ito ay para bang napalapit siya kay Steven na para bang napalapit ang isang bubuyog sa isang bulaklak. Gusto niyang malaman kung anong klase ng tao si Steven, at gusto niyang malaman kung guni guni niya lang ito o kung si Steven ay unti-unting nagiging si Luke na. Hindi siya titigil hanggang sa makuha niya ang sagot. Nang makita niya ang determinasyon sa mga mata ni Gwen, tumahimik si Luna at hinayaan niya na ito. Pagkatapos umalis nila Gwen at Steven, dinala ni Lucas si Luna sa opisina ni Joshua. Ito ang unang beses na binisita ni Luna ang opisina ni Joshua sa Saigen City. Ang opisina na ito ay mas maliit kaysa sa mga opisina ni J
Hindi naapektuhan si Joshua sa mga sinabi ni Dan. Sa halip, ngumiti lang siya ng natural. “Tingnan mo nga naman. Hindi ko alam kung si Mr. Dan Howard ang tamang tao para magkomento ng ganito. Kumpara sayo, hindi ako kasing walang hiya mo.” Hindi na mapigilan ni Dan ang sarili niya dahil sa sagot na ito. “Ano ang sinabi mo?!” “Nakipagsabwatan ka sa nanay mo para patayin ang sarili mong ama. Paanong hindi mo naiintindihan ang sinabi ko?” Mas naging malamig ang tono ni Joshua habang nilagay niya ang phone niya sa tainga, ang boses niya ay kasing lamig ng temperatura sa labas. “Sa tingin mo ba talaga ay walang may alam ng ginawa niyo ng nanay mo? Hindi magtatagal, lalabas din ang katotohanan na pinatay niyo ng nanay mo si Senior Howard at sinisi niyo ito kay Thomas. Kapag nangyari ‘yun, ang lahat ng mga tao sa bayang ito ay malalaman na walang hiya at malupit kayong dalawa!” Walang sagot mula kay Dan, at tumahimik ang pag uusap nila. Pagkatapos ng ilang sandali, sumigaw siya na par
Ngumiti si Joshua nang makita niya ang pagiging excited ni Luna. “Anong klaseng mga tao kaya sa tingin mo ang mga magulang ni Shelly?” Hindi inaasahan ni Luna na tanungin ito ni Joshua sa kanya. Huminto siya at nag isip siya bago siya tumawa. “Hiling ko lang na ordinaryong magkasintahan lang ang mga magulang niya. Mas mabuti kung masaya ang pamilya nila.” Ang pangunugsap na ito ay sinundan ng buntong hininga. “Sana ay si Shelly ay maging kasing swerte ni Riley; ang makasama ang mga magulang niya na mahal siya tulad ni Thomas at Yannie.” Ngumiti si Joshua dahil sa mga sinabi ni Luna. “Oo. Babalik tayo sa loob ng isang linggo, at dadalhin kita sa mga magulang ni Shelly.” Kumunot ang noo ni Luna. “Babalik tayo sa loob ng isang linggo?” Kahit na namimiss niya ang mga bata, matatapos ba talaga nila ang problema ni Thomas at Steven sa loob ng isang linggo? “Oo.” Habang yakap si Luna, lumingon si Joshua at tumingin siya sa harap na para bang nakatingin siya sa malayo at lagpas sa
Habang nakatingin sa gwapong lalaki na may maitim na balat at ‘masungit’ na pagkatapos, kumunot ang noo ni Denise. “Ikaw ba ang tito ni Nigel?” Kamag anak siguro ng uncle ni Nigel sina Joshua o Luna… ngunit ang pag uugali ng lalaking ito ay iba sa kanilang dalawa! “Oo.” Ngumiti si Sean. Tumuro siya sa upuan sa harap niya at sumenyas siya kay Denise para umupo. Nang makaupo na si Denise, kumaway si Sean sa waiter para umorder ng inumin para kay Denise. Nang dumating na ang inumin, lumingon si Sean para tumingin ng mabuti kay Denise bago siya nagsalita, “Sinabi sa akin ni Nigel na hanapin si Riley kasama ka. Nasaan siya ngayon?” Kinuha ni Denise ang mainit na inumin at naramdaman niya ang init mula sa tasa. “Siya ay nasa mansyon ng kapatid ko sa probinsya ngayon. Sa tingin ko ay tinulungan ng kapatid ko si Joshua at wala siya sa mansyon ngayon, pero…” Tumingin siya kay Sean. “May mga taong nagbabantay sa mansyon. Ikaw ba…” Pagkatapos tumingin sa payat na katawan ni Sean, kumu
Tumahimik ang kotse pagkatapos magsalita ni Sean. May usok at katahimikan lamang. Pagkatapos ng ilang sandali, tumingin si Denise kay Sean. “Sinabi ba sayo ni Nigel ang lahat ng ito?” “Kalahati mula sa kanya, at kalahati ay sa akin,” Ang sagot ni Sean. Kumunot ang noo ni Denise at hindi niya ito naintindihan. “Ikaw mismo ang nakatuklas nito? Mula ka sa Merchant City at wala kang kinalaman sa kahit anong nandito sa Saigen City. Bakit mo kailangan imbestigahan ang pamilya ko?” Ngumiti si Sean at humithit siya sa kanyang sigarilyo. “Oo, walang kinalaman ang pamilya ko o ang mga kaibigan ko sa Saigen City. Unang beses ko ring pumunta dito, ang wala ring kinalaman ang pamilya mo sa akin. Pero…” Tumingin siya kay Denise at maliwang ang kanyang mga mata. “Noong kailan lang, sumama ako sa isang gang sa Merchant City. Ang bawat kapatid sa gang ay trinato ako ng mabuti, at tinanggap nila ako na bilang parte nila. Pero, may mga sugat sa puso nila na hindi nila mapaghilom.” Nang bumaba
Hindi nagtagal, dumating ang kotse nila sa mansyon ni Steven sa probinsya. Ang lahat ay nangyari ng tulad sa sinabi ni Denise: wala si Steven sa mansyon, ngunit ang mga guard sa manyon ay hindi dapat maliitin. Maraming mga maskuladong lalaki na nakatayo sa buong lugar. Nang magpark ang kotse sa isang sulok, tumuro si Denise sa mansyon sa hindi nalalayo sa kanila at nagtanong siya, “Sigurado ka ba na kaya mong pumasok at ilabas ang bata?” Bago pa sila dumating, pakiramdam niya na na hindi makukumpleto ni Sean ang misyon. Nang makarating na sila, sigurado na siya sa pakiramdam niya. Maraming nagbabantay sa mansyon, at isang himala kung ang isang payat at mahinang lalaki na tulad ni Sean ay magtatagumpay. Sumingkit ang mga mata ni Sean at tumingin siya sa mansyon. Sinabi niya ng nakangiti, “Magpustahan tayo. Kung kaya kong ilabas si Riley, kailangan mo akong ilibre ng beer mamayang gabi.” Suminghal si Denise. “Kapag natapos mo ang misyon na ito, kahit ilibre pa kita ng beer ng i
Mabuti na lang at hindi umimik si Riley sa sandali na buhatin siya ni Sean na para bang naiintindihan niya kung ano ang sinabi ni Sean at tumahimik siya. Sa panggugulo ni Denise, mabilis niyang nadala si Riley sa kotse. Nang makabalik na si Sean sa kotse, tumuro siya sa ilong ni Riley. “Good girl.” Nang natapos na ang lahat, tumingin siya sa pinto ng mansyon. Sa mga sandaling ito, pinipigilan si Denise ng mga guard. Nagsisikap sila para pigilan si Denise sa pagpasok. “Hindi na masama.” Ngumiti si Sean. Nilabas niya nag phone niya, tumawag siya kay Denise. Sa pinto ng mansyon, nakikipaglaban pa rin si Denise sa mga guard. “Bahay ito ng kapatid ko. Ano ang problema kung pumasok ako? Ang lakas ng loob niyo para hawakan ako!” Biglang nagring ang phone niya. Kumunot ang noo niya at nang mapansin niya na ito ay mula sa number na hindi niya kilala, maingat niya itong sinagot. “Pwede ka nang bumalik ngayon,” Tumunog ang masayang boses ni Sean mula sa kabilang linya ng phone. “‘Wag