“Wala.” Nagbuntong hininga si Joshua. “Pero, nagawa kong makahanap ng maraming impormasyon tungkol sa assistant ni Luke. “Ang pangalan niya ay Kate Miller, at mula siya sa isang mayaman at makapangyarihang pamilya na mula sa Europa. Ang kapangyarihan at impluwensya ng pamilya niya ay hindi dapat maliitin. “Palihim siyang tinanggap ni Luke noong unang beses siyang dumating dito, pero, kailangan niya pa ring tawagan ang pamilya niya araw araw para masigurado ang kaligtasan niya. Kapag ang pamilya niya ay hindi nakatanggap ng impormasyon tungkol sa kanya sa loob ng dalawang araw, gagawin nila ang lahat para hanapin siya.” “Kung ang pamilya niya ay galit na pumunta sa Merchant City, hindi lang sa mapupunta sa isang malaking gulo si Luke, maaapektuhan din ang buong Merchant City.” Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito. “Ganito kaseryoso?” “Oo.” Nagbuntong hininga si Joshua. “Pareho ito ng… Kung pumunta sa ibang bansa si Nellie kapag lumaki na siya at bigla siyang nawala do
May bahid ng tuwa sa boses ng lalaki, ngunit sa hindi malamang rason, masama ang kutob ni Luna dito. Tutal, walang kahit sino—sa loob ng 20-taon na buhay niya—ang nagsabi sa kanya ng ganito habang pinupuri ang anak niya sa unang pagkikita. Kung tama ang pagkakaalala niya, ito ang unang pagkikita nila ni Thomas Howard ng personal, at hindi naman sila magkakilala. Gayunpaman, kahit na mabigat ang loob niya, ngumiti pa rin siya at tumingin siya sa lalaking nakatayo sa booth. “Isa kang nakakatawang lalaki, Mr. Howard. Sigurado ako na hindi biglang magugustuhan ng isang celebrity ang mga bata, hindi ba?” Nakasandal ang matangkad na lalaki sa sofa sa harap niya, nakahalukipkip habang sinusuri siya. May suot siyang itim na suot na bagay sa kanyang mahabang mga binti. Kahit na eleganteng nakadekwatro ang mga binti niya, mukha pa rin itong mas mahaba kumpara sa iba, sa punto na nakikita ang parte ng paa niya sa pantalon niya. Sa ilalim ng madilim at dilaw na ilaw, ang mukha ng lalaki
Ngumiti si Thomas at tumingin siya kay Nellie. “Ako rin, gusto ko magkaroon ng sariling anak na babae, pero sa kasamaang palad, hindi ako pwede dahil sa mga rason, kaya…” Hinawakan niya ang baba niya gamit ang isang kamay at tumingin siya sa mukha ni Luna. “Umaasa ako na pwede kong makilala ng mabuti si Nellie sa mga panahong ito, Ms. Luna. ‘Wag kang mag alala; kapag natapos na ang kontrata, aalis na ako sa buhay niyong mag-ina, at pangako na hindi ko na ulit kayo aabalahin.” Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito. Hindi siya pamilyar sa background ni Thomas Howard, at kung nalaman niya lang na gusto nito na makisama siya sa trabaho dahil kay Nellie, hindi sana siya nakipagkita dito! Kahit na isang karangalan na maging ambassador ng mga produkto niya ang isang sikat na celebrity, hindi niya gagamitin ang kanyang anak na babae! Habang iniisip ito, huminga ng malalim si Luna at tumayo siya. “Pasensya na, Mr. Howard, pero mahalaga sa amin ng asawa ko ang anak na babae nam
Sumingkit ang mga mata ni Luna nang marinig niya ito. Hinila niya ng malapit si Nellie at tumingin siya sa mukha ni Thomas, nakangisi. “Ang rason kung bakit mo kinausap si Joey para makapag meeting tayo ay… para insultuhin mo ako ng personal?”Alam ni Luna na basta basta lang ang pag uugali niya at napansin niya dapat ang naobserbahan ni Nellie, ngunit halos imposible para sa kanya na manatiling kalmado sa sitwasyon kung saan nasa panganib ang kaligtasan ng anak niya. Tinatanong niya ang mga motibo ni Thomas sa simula pa lamang, at nang ipakita ni Thomas ang kagustuhan nito na maging anak si Nellie at makilala pa ito ng mabuti… hindi niya mapigilan na mag ingat lalo. Wala na ang isang anak na babae niya; hindi niya hahayaan na mawala pa ulit ang isa. Ayaw niyang mawala ang isa pang anak niya—o ang kalungkutan na naranasan niya noong akala niya ay namatay si Neil. Ito ang rason kung bakit ang lahat ng atensyon niya ay ang pagprotekta kay Nellie at hindi niya napansin na hindi
Naningkit ang mata ni Luna nang makita ang imahe ni Sean, saka lumingon kay Thomas. "Ano sa impiyerno ang gusto mo?""Ang makatrabaho ka." Matikas na ipinatong ni Thomas ang isang kamay sa kanyang tuhod habang ang isa naman ay nanatiling naka-poised sa likod ng sofa at tinitigan siya pabalik ng walang pakialam. "Mukhang makatuwirang alok ito, di ba? Para makuha ang dalawang tao bilang kapalit sa pagpirma sa akin ng kontrata?”"Gayunpaman, mayroon kang isa pang pagpipilian - tanggihan ang aking alok at hayaan ang iyong asawa at kapatid na magpatuloy sa paghahanap sa aking mga hostage, pero..."Inalis niya ang kanyang kamay sa sofa, dinala ang tasa sa kanyang labi para humigop, pagkatapos ay sumulyap kay Luna. "Ang katotohanan na nabihag ko ang dalawang taong ito nang walang sinumang nakapansin ay nangangahulugan na ganap kong kayang gawin ang kabaligtaran: itago sila sa isang lugar na kubli na hindi sila mahahanap ng iyong asawa o kapatid sa loob ng tatlong araw."Sinulyapan niya a
Sa sandaling natapos nito ang kanyang pangungusap, likas na hinila ni Luna si Nellie palapit sa kanyang tagiliran, tinitigan si Thomas na may nagbabantay na tingin. "Huwag mong subukang saktan ang anak ko!"Hindi napigilan ni Thomas ang mapangiti nang makita ang pag-aalala ni Luna. Muli siyang humigop ng tsaa at iniwas ang tingin sa mukha ni Luna. "Hindi mo ba narinig ang sinabi ng anak mo kanina lang? Hindi naman ako interesado sa kanya."Pagkatapos, binigyan siya nito ng isang makahulugang tingin at idinagdag, "Gayunpaman, maaaring interesado ako sa ilan sa iba mo pang mga anak na babae, kung mayroon ka man."Tumunog ang warning bells sa isip ni Luna. Kinagat niya ang kanyang labi at pinaulanan ito ng nakamamatay na tingin. "Sa iyong panaginip!"Matagal siyang tinitigan ni Thomas, at pagkatapos, bigla na lang, isang malamig na pagngisi ang sumilay sa mukha nito.Makalipas ang ilang segundo, bumuntong-hininga ito at walang emosyong tumingin kay Nellie, na protektadong yakap ni Lu
Dahil dito, hindi na pinapansin ni Thomas ang mga sinasabi ni Nellie.Agad siyang bumalik sa kanyang malay, nanumbalik ang kahinahunan, at napangiti habang sumulyap kay Nellie. "Walang problema. Pirmahan na natin ang kontrata."Tapos, sinulyapan niya si Luna na nakanganga pa rin sa kanya. "Pirmahan na natin ang kontrata, Ms. Luna."Kumunot ang noo ni Luna at nagtataka siyang tinitigan. "Sa totoo lang wala akong ideya kung ano ang sinusubukan mong gawin."Ngumiti si Thomas at inihagis ang salansan ng mga dokumento sa mesa sa harapan niya. "Pagkatapos mong pirmahan ito, opisyal na tayong magiging business partners. Sa lahat ng oras na magkakasasama tayo, malalaman mo rin kung ano ang sinusubukan kong gawin.."Biglang hindi napigilan ni Luna na maramdaman na parang isang time bomb ang hawak niyang kontrata.Kung nandito lang si Joshua, pipigilan siya nitong pirmahan ang kontratang ito, ngunit...Napatigil ang hininga sa kanyang lalamunan nang iangat niya ang ulo para silipin ang im
Pinikit ni Joshua ang kanyang mga mata at itinaas ang kanyang braso para harangan ang daraanan ni Thomas.Binigyan niya si Thomas ng isang mabilisang pagsusuri, at isang malamig na pagngisi ang sumilay sa kanyang mukha. "Pumayag ba si Luna na maging ka-business partner mo?"Nang papunta na si Luna sa Bamboo House, sinabi nito sa kanya na hindi siya pipirma sa kontrata kung naramdaman niyang may nangyayaring hindi kapani-paniwala.Na-realize din ni Joshua na na-block off ang signal mula sa communication device ni Luna sa sandaling makatapak ito sa private booth ni Thomas.Ito ang dahilan kung bakit siya sumugod sa eksena kasama ang kanyang mga bodyguard.Alam niyang tiyak na natuklasan ni Luna na naka-block ang signal niya, at sa pagkakaalam niya, hinding-hindi ito papayag na pumirma ng kontrata kay Thomas."Oo siyempre." Itinaas ni Thomas ang kontrata sa kanyang kamay. "Lahat ay nakasulat na may patunay nito.. Kung mayroon kang anumang mga pagdududa, huwag mag-atubiling magtanong
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya