Kabanata 2398

May bahid ng tuwa sa boses ng lalaki, ngunit sa hindi malamang rason, masama ang kutob ni Luna dito.

Tutal, walang kahit sino—sa loob ng 20-taon na buhay niya—ang nagsabi sa kanya ng ganito habang pinupuri ang anak niya sa unang pagkikita.

Kung tama ang pagkakaalala niya, ito ang unang pagkikita nila ni Thomas Howard ng personal, at hindi naman sila magkakilala.

Gayunpaman, kahit na mabigat ang loob niya, ngumiti pa rin siya at tumingin siya sa lalaking nakatayo sa booth. “Isa kang nakakatawang lalaki, Mr. Howard. Sigurado ako na hindi biglang magugustuhan ng isang celebrity ang mga bata, hindi ba?”

Nakasandal ang matangkad na lalaki sa sofa sa harap niya, nakahalukipkip habang sinusuri siya. May suot siyang itim na suot na bagay sa kanyang mahabang mga binti. Kahit na eleganteng nakadekwatro ang mga binti niya, mukha pa rin itong mas mahaba kumpara sa iba, sa punto na nakikita ang parte ng paa niya sa pantalon niya.

Sa ilalim ng madilim at dilaw na ilaw, ang mukha ng lalaki