Nang marinig niya ito, humigpit ang kamao ni Luna.Pumikit siya, naramdaman niya na para bang may kamay na pimiga sa puso niya.Naisip niya na ang rason kung bakit trinato ni Joshua si Charles ng ganito ay dahil sa sariling kagagawan ni Joshua.Kilala niya si Joshua, at naiintindihan niya na hindi tanga ang lalaking ito. Hindi niya papatayin si Charles sa ilalim ng araw.Ang hula ni Luna ay may sinabi siguro si Charles na hindi nito dapat sinabi at may ginawa ito na sumobra kaya’t nagalit si Joshua, ngunit hindi niya inaasahan…Hindi inaasahan ni Luna na gagamitin ni Charles ang patay na sanggol para laitin si Joshua.Nakalimutan na ba ni Charles na ang sanggol ay hindi lamang kay Joshua, ngunit pati kay Luna?Nang makita na hindi nagsasalita si Luna, nagbuntong hininga si Joshua. Pagkatapos, naglabas siya ng isang sigarilyo mula sa bulsa niya, sinindihan niya ito, at lumingon siya at tumingin sa kotse nila Luna at Gwen. “Saan kayo papunta?”Tinikom ni Gwen ang mga labi niya at
“Sundin natin ang orihinal na plano at pumunta tayo sa bahay ni Luna.”Tumigil ang driver nang marinig niya ito. “Pero…”Umalis na ng bahay sina Luna at Gwen, kaya’t bakit papunta pa rin sila doon?Tila napansin ni Joshua ang pagkalito ng driver, kaya’t ngumiti siya at sinabi niya, “Sa tingin mo ba ay walang ibang tao doon maliban kela Luna at Gwen?”Tumango ang driver at pumasok na ito ng kotse.Ang mga taong nakatayo sa labas ng bahay ay ang mga tauhan ni Jim, kaya’t pamilyar sila kay Joshua.Noong nakita nila na dumating si Joshua, sinabi nila na umalis na si Luna, ngunit nang pilitin ni Joshua na pumasok ng bahay, walang pumigil sa kanya.Pagkatapos pumasok ng pinto, dumirecho si Joshua papunta sa kwarto ni Rosalyn.Sa loob ng kwarto ni Rosalyn, may isa sa mga katulong na naglagay ng nasogastric tube sa ilong ni Rosalyn.Dahil lantang gulay na si Rosalyn, hindi niya kayang kumain na parang isang normal na tao, kaya naman, ang tanging paraan para makakuha siya ng sustansya
Tumitig si Luna kay Samuel. “Kayo? Pumayag po ba kayo na ipagdasal si nanay dahil alam niyo na ako po ang pupunta?”Mula sa kamladong pag uugali na ipinakita ni Samuel, tila inaasahan niya si Luna.“Oo.” Ngumiti siya ng maliit. “Sinabi na ng kaibigan mo sa akin ang tungkol sa sitwasyon.”Tumahimik ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay sumagot siya, “Salamat.”Kaya pala sabik si Gwen noong sinabi nito kung anong klaseng pari ang pumayag na magdasal para kay Rosalyn ng walang bayad.Sa huli, ang pari ay si Samuel at alam niya ang tungkol dito sa simula pa lang.“Hindi mo ako kailangan pasalamatan, sinusubukan ko lang maging mabuti.” Pagkatapos, tumingin ng tapat si Samuel kay Luna at dinagdag niya, “Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko.”Muling tumahimik si Luna, pagkatapos ay huminga siya ng malalim at sinabi niya ang katotohanan, “Hindi pa po nasasagot ang tanong ko dahil pagkatapos niyo pong umalis noong araw na ‘yun, aksidente kong nawala ang singsing na binigay niyo sa akin.
Kahit na mukhang maayos ang itsura ni Charles, hindi man lang siya makatakas nang sakalin siya ni Joshua…Kaya naman, masasabi talaga na hindi maganda ang kalusugan ni Charles.Pagkatapos, kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya kay Samuel. “Kilala niyo po ba ang tatay ko?”Ngumiti si Samuel. “Syempre. Magkaklase kami nila Lucy, Charles at ako.”Nang marinig ito ni Luna, tumigil siya sa paghinga. Kinagat niya ang labi niya, at pagkatapos itong pag isipan, tinanong niya, “Father Samuel, pwede niyo po bang sabihin sa akin… ano po ang nangyari sa pagitan ninyong tatlo?”Matagal na itong pinag iisipan ni Luna.Puno ng misteryo si Lucy Hamilton.Dati, pinakita ni Granny Lynch kay Luna ang isang litrato nila Lucy at Samuel at sinabi pa ni Granny na si Samuel ang first love ni Luna. Bukod pa dito, kinomento pa ni Granny na kung si Samuel na lang sana ang pinakasalan ni Lucy, magiging ayos sana ang lahat.Pagkatapos, inakusahan ni Granny Quinn si Lucy ng pagiging madumi at inakit si S
Sa loob ng hospital sa Merchant City. Si Charles, na dinala dito dahil sa mataas na blood pressure, ay nakasandal sa ulo ng kama at umiinom ng soup.Nakaupo si Heather sa tabi niya, nakatitig ito sa kanya na may nag aalalang tingin habang pinapakain siya ng soup. “Tatay, isang araw na ang lumipas. Kamusta po ang pakiramdam niyo?”“Dapat po kayong magpagaling agad. Magaganap na po ang kasal namin ni Malcolm sa loob ng tatlong araw.”“Ayos lang po kung hindi po maganda ang pakiramdam niyo at hindi kayo makakapunta, pero natatakot po ako na magaalala kami ni Malcolm na hindi po namin maeenjoy ang mga kaganapan!”Hindi mapigilan ni Charles na mag buntong hininga nang marinig niya ito. Hinimas niya ang kamay ni Heather at sinabi niya, “‘Wag kang mag alala, gagaling na rin ako.”“Okay po.” Nagbuntong hininga si Heather habang nagpatuloy siya sa pagpapakain kay Charles. “Walang hiya talaga si Joshua Lynch! Hindi niya lang binunggo ang kotse natin, trinato ka niya pa po ng ganito…”Kum
“Hindi tulad ng ibang tao… Kahit na pagkatapos malaman na nasa hospital ako, walang pumunta para bisitahin ako!”Nasaksihan ni Luna ang lahat ng nangyari, ngunit maliban sa pag utos kay Heather na dalhin siya sa hospital, walang pumunta sa kanila para bisitahin siya.Mas malala pa si Jim. Nagpakita lang siya kung kailan niya gusto, at kahit na kinuha ng kamatayan si Charles, hindi man lang magpapakita si Jim para magpaalam!Nang maisip ni Charles ang dalawang anak niya, hindi niya mapigilan na mas maging malapit sa dalawang taong nakatayo sa harap niya. Hinawakan niya ang kamay nila Heather at Malcolm at sinabi niya, “Mabait na bata kayong dalawa! ‘Wag kayong mag alala. Kahit na gagamitin ko ang huling hininga ko, pupunta pa rin ako sa kasal niyo sa loob ng tatlong araw at ako ay magiging saksi sa pagmamahal niyo!”Tila tapat ang tono ni Charles habang sinasabi ito.Tumango si Malcolm, ngunit may bahid ng pagkainip sa mga mata niya.Pagkatapos, natapos na si Heather sa pagpapakai
Tumahimik ang buong hallway dahil sa pagdating nila Luna at Gwen.Ito ang unang beses na napunto ng taranta at takot ang mukha ni Malcolm na madalas ay kalmado at maamo. Umubo siya ng mahina. “Lu… Luna. Gaano karami sa pag uusap namin ni Heather… ang narinig mo?”Ngumiti ang bibig ni Luna ngunit hindi ang mga mata niya. “Malcolm, tinatanong ko kung totoo ang mga sinamo kanina. Ang mukha ko… Ikaw ba ang sumira sa mukha ko?”Pagkatapos ng aksidente, matagal na napunta sa coma si Luna, at nang gumising na siya, sinabi ng doctor niya na nasira na ang mukha niya.Hindi niya pinaniniwalaan ang sinabi ng doctor dahil noong binunggo siya ni Jason ng truck, ang mga binti niya ang nasugat, hindi ang mukha niya.Bukod pa dito, kahit na pagkatapos siyang sipain papunta sa dagat, hindi rin nasugat ang mukha niya, kaya’t bakit masisira ang mukha niya?Dahil dito, tinanggal ni Luna ang bandage sa mukha niya habang walang nakatingin, at nang unang makita niya ang mukha niya na puno ng sugat, sa
Sakit, galit, sama ng loob…Ito ang mga emosyon sa puso ni Heather. Kinagat niya ang labi niya at naglakad siya palapit, humarang siya sa pagitan nila Malcolm at Luna. “Luna, kung hindi ka naniniwala sa akin, isipin mo ang tungkol sa nangyari dati. Ano ang itsura ng sugat ng mukha mo? Pwede ka bang magkaroon ng ganitong sugat dahil sa pagbunggo ng kotse?”“Hindi ba’t may kaibigan ka na plastic surgeon? Tanungin mo siya! Maiintindihan mo ang lahat kapag tinanong mo siya!”“Heather Landry, nababaliw ka na ba?” Lumapit si Malcolm at tinakpan niya ang bibig ni Heather gamit ang kamay niya dahil sa taranta.Kasabay nito, lumingon siya para tumingin kay Luna na parang humihingi ng tawad. “Nakakaranas ng postpartum depression si Heather, kaya’t ‘wag mong paniwalaan ang kalokohan na sinasabi niya.”Nanatiling walang kibo si Luna at pinilit niyang ngumiti.Makalipas ang ilang sandali, lumingon siya para tumitig kay Malcolm. “Bakit?”Bakit sinira ni Malcolm ang mukha ni Luna at pinilit si
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya