Samantala, sa mental asylum na matatagpuan sa labas ng lungsod... Nang malaman ng direktor na si Mr. Chase na dumating na ang sikat na si Joshua Lynch, laking gulat niya kaya dali-dali siyang lumabas para salubungin ito nang hindi man lang naisuot ng maayos ang kanyang damit. “Gusto kong makita si Luna,” malamig na utos ni Joshua habang naglalakad sa entrance. Si Mr. Chase ay labis na kinabahan na siya ay pinagpawisan ng malamig. "Mr. Lynch...um... ayaw kang makita ni Ms. Luna…” Ngumisi si Joshua. “Wala akong pakialam. Gusto ko siyang makita!" Hindi napigilan ni Mr. Chase na manginig nang makita ang malamig at matigas na tingin sa mga mata ni Joshua. Alam niyang hindi na maitatago ang katotohanan, kaya napa-nganga siya at napaluhod sa harap ni Joshua nang may kalakasan. "Mr. Lynch! Ikinalulungkot kong binigo ka, ngunit hindi ko nabantayan nang mahigpit si Luna, at siya ay…tumakas…” Tumakas si Luna? Laking gulat ni Joshua dito kaya agad siyang napatayo sa upuan. Hinawaka
“Ikaw ba ang asawa ni Dr. Robert? Paano mo masasabing na-misdiagnose niya si Luna? Si Dr. Robert ay hindi pa nakagawa ng ganitong uri ng pagkakamali sa kanyang buhay!” Ngumisi si Janice at sumagot, “anong ibig mong sabihin, na hindi pa niya nagawa ito dati? Ang ginawa lang niya ay tinakpan ang kanyang mga bakas at hindi kailanman natuklasan." Kasama noon, ngumiti siya at sumulyap kay Joshua. "Hindi ba sumang-ayon ka sa diagnosis ni Dr. Robert na may sakit sa pag-iisip si Luna, Mr. Lynch?" Pinikit ni Joshua ang kanyang mga mata ngunit hindi sumagot. Napangiti si Janice at napangiti. “Hindi ko alam kung gaano ka katigas at walang awang tao, Mr. Lynch. Sa palagay ko sa huli, mas gugustuhin mong maniwala sa ilang salita sa isang pahina kaysa sa isang buhay at humihinga na tao, hindi ba? Hindi mo ba masasabi ang pagkakaiba ng isang taong talagang may sakit at kung sino ang wala? Nang marinig niya ito, nagdilim ang ekspresyon ni Joshua, at sumagot siya sa mahinang boses, “Mrs. Jens
Sa ospital sa Sea City. Kahit anong pilit nina Gwen at Luke na pigilan si Luna na makakita ng balita sa Banyan City, nalaman pa rin niya ang tungkol sa panayam ni Fiona. Dahil sa sinabi ni Fiona sa kanyang panayam, nakaramdam ng pagkabalisa at pag-aalala si Luna. Bawat isang pangungusap na sinabi niya ay may dobleng kahulugan nito, na para bang hindi siya makapaghintay na sabihin sa buong mundo kung gaano kasama sina Nigel at Nellie sa pagkidnap sa asawa ni Dr. Robert! May binanggit pa siyang isang bagay tungkol sa pagkakulong ni Joshua kina Nigel at Nellie sa bahay para sa reeducation... Anong uri ng reeducation ang ibig niyang sabihin? Hinawakan ni Luna ang kanyang telepono at walang tigil na tinawagan sina Nigel at Nellie, ngunit kahit ilang beses siyang tumawag ay walang sumasagot. Sa wakas, wala siyang choice kundi i-dial ang numero ni Anne. Noong una, gusto rin ni Anne na itago ang lahat kay Luna. Gayunpaman, siya ay isang prangka at lantad na tao, kaya pagkatapos n
“Ano ang kailangan kong gawin para tigilan mo ako at tratuhin mo ako at ang mga bata ng mabuti? Ano bang nagawa kong mali? Kahit na isang pagkakamali ang mahulog sayo, matagal na yun! Bakit hanggang ngayon kailangan kong pagdusahan ang mga kahihinatnan…”Umalingawngaw sa buong hallway ang paghihinagpis niya. Lahat ng lungkot at paghihirap na naranasan niya sa lahat ng ito ay tuluyang inilabas na niya. Pati si Gwen, hindi napigilang umiyak. Agad siyang sumugod para hilahin si Luna sa yakap niya. "Lahat ay magiging maayos din. Malapit nang maayos, Luna! Mangyaring huwag…” Gayunpaman, umiling si Luna bilang pagtanggi. "Hindi, hindi na magiging mas mabuti ang mga bagay..." Kahit anong pilit niya, hindi niya talaga maiwasan ang galit ni Joshua, at hindi niya maprotektahan ang kanyang mga anak. Sa una, hindi niya nagawang protektahan si Nigel, na may malubhang karamdaman. Pagkatapos, pagkaraan noon, nabigo siyang panatilihing ligtas si Neil na nawala siya sa gitna ng pagsabog. Sa
Samantala, nakatago sina Luna at Gwen sa loob ng kwarto. Ikiniling nila ang kanilang mga ulo at nakinig sa usapan na nangyayari sa labas ng pinto. Nawala ang kulay sa mukha ni Luna nang marinig niya ang sinabi ni Joshua. Nang mabalitaan niyang dumating na si Joshua, nahulaan na ni Luna na malamang nalaman ni Joshua na nandito siya at sumugod para kausapin siya . Kung hindi, hindi siya makakarating nang hindi nagpapaalam kay Luke, isinasaalang-alang kung gaano sila kalapit ni Luke. Ang sinabi niya kay Luke, gayunpaman, na ang dahilan kung bakit siya dumating ay nakialam si Luke sa isang bagay na pag-aari niya. Idiniin ni Luna ang kanyang mga labi sa isang manipis na linya. Lumalabas na siya ay walang iba kundi isang bagay para kay Joshua. “Anong ibig mong sabihin dito? Anong bagay na iyo ang nahawakan ko?" Samantala, sa pasilyo sa labas ng pinto, binigyan ni Luke ng matalim na tingin si Joshua at nagsalita, may malamig na ngiti sa labi, "Parang hindi ko na maalala kung ano
"Bakit hindi mo na lang sabihin na ipapakulong mo sila?" Tumawa si Joshua at walang emosyong sumagot, “Well, iyon ay isa pang paraan ng paglalagay nito.” "Kung ang dalawang bata ay hindi pa rin napagtanto ang kanilang pagkakamali at hindi iniisip na sila ay nakagawa ng anumang mali, kung gayon ito na ang oras na kailangan na din silang ipagamot. Pagkatapos ng lahat…” Nagtaas siya ng kilay. "Kasangkot sila sa pagtakas ng isang pasyenteng nababaliw sa pag-iisip mula sa kanyang pasilidad sa paggamot." Kasama noon, tumayo siya at nagpatuloy, “Luke, alam ko kung ano ang kinuha mo sa akin, at alam ko pa kung nasaan iyon, pero kung ayaw mong ibigay, okay lang. "Narinig kong sinabi ni Dr. Robert na kung hindi niya mahahanap ang kanyang asawa bago gumabi, pinaplano niyang idemanda sina Nigel at Nellie sa korte. Kahit na ako ang kanilang ama, hindi ako naging emosyonal na malapit sa kanila, kaya hindi ako makikialam sa potensyal na demanda na ito. "Kung talagang idedemanda niya sila, n
Nang makitang nakatitig si Joshua sa kanya, pinulupot ni Luna ang kanyang mga labi sa isang mahinang ngiti. “Anong mali? Hindi mo ba gustong magpakita ako sa iyo para maibalik mo ako sa mental asylum?" Ang mental asylum: ang lugar kung saan siya ikinulong sa isang silid na walang bintana at sumailalim sa hindi makataong pagpapahirap. Tumigil sandali si Joshua, pagkatapos ay nagtanong sa paos na boses, “Ano ang nangyari sa iyo?” Alam niyang nandito si Luna, pero hindi niya akalain na ganito ang hitsura nito. Ilang araw lang niya itong nakita. Nang oras na iyon, siya ay puno ng buhay, na may kulay-rosas na pisngi at maaliwalas na mga mata. Ito ay isang malaking kaibahan sa kung ano ang hitsura niya habang nakatayo sa harap niya: walang kulay at mahina, na para bang siya ay magkakapira-piraso anumang oras. Naisip ni Joshua na pagkatapos na iligtas nina Luke at Gwen, magiging masaya at walang pakialam si Luna. Habang papunta siya rito mula sa Banyan City, naisip pa niya kung ga
Walang pagdadalawang-isip na pumunta ng mabilis si Joshua sa hagdanan, habang yakap pa rin si Luna. “Bitawan mo ako...” mahinang protesta ni Luna. Gayunpaman, siya ay masyadong pagod at nasa sobrang sakit na ang kanyang mga pakikibaka ay walang saysay. “Hindi.” Binaba ni Joshua ang mga hagdan at, mahigpit na hinawakan si Luna na nasa kanyang dibdib, at sinabi, "Nagtalaga ako ng tatlong higit pang mga team ng mga medikal na propesyonal upang muling suriin ang iyong kalagayan sa pag-iisip. Kailangan mong sumama sa akin sa bahay ngayon. Kung mali ang diagnosis ni Dr. Robert... hindi ko siya patatawarin para dito!" Isang mapait na ngiti ang pinakawalan ni Luna habang pinakinggan ang kabog ng puso ni Joshua sa dibdib nito. “Tatlong medical team…” Paos na paos ang boses niya na tila kahit isang simpleng pangungusap na ganito ay naubos lahat ng lakas ng katawan niya. "Kaya kailangan mo pa ring kumuha ng ilang mga doktor upang matukoy kung ako ay sira ang isip o hindi, hindi ba? Hin