Walang pagdadalawang-isip na pumunta ng mabilis si Joshua sa hagdanan, habang yakap pa rin si Luna. “Bitawan mo ako...” mahinang protesta ni Luna. Gayunpaman, siya ay masyadong pagod at nasa sobrang sakit na ang kanyang mga pakikibaka ay walang saysay. “Hindi.” Binaba ni Joshua ang mga hagdan at, mahigpit na hinawakan si Luna na nasa kanyang dibdib, at sinabi, "Nagtalaga ako ng tatlong higit pang mga team ng mga medikal na propesyonal upang muling suriin ang iyong kalagayan sa pag-iisip. Kailangan mong sumama sa akin sa bahay ngayon. Kung mali ang diagnosis ni Dr. Robert... hindi ko siya patatawarin para dito!" Isang mapait na ngiti ang pinakawalan ni Luna habang pinakinggan ang kabog ng puso ni Joshua sa dibdib nito. “Tatlong medical team…” Paos na paos ang boses niya na tila kahit isang simpleng pangungusap na ganito ay naubos lahat ng lakas ng katawan niya. "Kaya kailangan mo pa ring kumuha ng ilang mga doktor upang matukoy kung ako ay sira ang isip o hindi, hindi ba? Hin
Pagkababa niya ay tumunog ang phone niya na may isa pang tawag. Ito ay mula kay Granny Lynch. Alam na alam ni Joshua kung sino ang tumatawag sa kanya. Bumuntong hininga siya at kinuha ang telepono. "Mr. Lynch,” malamig na boses ni Nigel ang umalingawngaw mula sa kabilang linya. “Balita ko pumunta ka sa Sea City. Nahanap mo na ba ang Mommy ko?" Bahagyang nanliit ang mga mata ni Joshua. Nakumpiska niya ang lahat ng mga kagamitan nina Nigel at Nellie kagabi at hiniling kay Granny Lynch na dalhin sila sa villa ng pamilya sa isang rural na nayon upang humiga pansamantala. Ang nayon ay walang malakas na saklaw ng network, kaya ang mga residente ay hindi madalas na makipag-usap sa labas ng mundo. Sa kabila nito, nalaman pa rin ni Nigel na pumunta si Joshua sa Sea City para hanapin si Luna at nakagawa pa ito ng paraan para makontak siya. Nang makitang hindi sumagot si Joshua, bahagyang ibinuka ni Nigel ang kanyang mga labi at sinabing, “Mr. Lynch, alam kong hindi maganda ang si
Kasabay noon, inangat ni Luna ang ulo para titigan si Joshua at ngumiti. “Diba sabi ni Dr. Robert na kapag hindi niya mahanap si Janice bukas bago mag-umaga, kakasuhan niya sina Nigel at Nellie dahil sa pagkidnap sa asawa niya? Si Nigel at Nellie ay anim lang." Sumingit si Joshua, "Kahit tumawag si Dr. Robert ng mga pulis, hindi niya talaga sila idedemanda sa korte. Hindi mo kailangang mag-alala tungkol diyan." Gayunpaman, umiling si Luna. "Pinag-uusapan na ng mga tao sa buong internet ang tungkol kay Nigel at Nellie ngayon. Iniisip ng lahat na mas mature sila para sa kanilang edad at tapat na mga kriminal sa kanilang edad…” Agad na nagsalubong ang kilay ni Joshua. "Sino ang nagsabi tungkol dito?" "Lahat ng tao." Isang tawa ang pinakawalan ni Luna. "Si Ms. Fiona ay patuloy na kumukuha ng mga panayam at sinabi na kahit na sina Nellie at Nigel ay anim lamang ... sila ay talagang mas mature kaysa sa mga matatanda." Pinaikot niya ang kanyang labi sa isang ngisi. "Hindi mo ba alam
Halos nagdilim ang ekspresyon ni Joshua. Tinitigan niya si Luna na may masalimuot na ekspresyon at nagtanong, "Sa tingin mo...hindi ako karapat-dapat sa iyong tiwala?" “Oo.” Sinalubong ni Luna ang kanyang tingin nang walang takot; lamig at determinasyon ang nakaukit sa kanyang maaliwalas na mga mata. "Hindi ako magtitiwala sa sinumang tumangging makinig sa akin at sa halip ay pinili na ipadala ako sa isang mental asylum." Pakiramdam ni Joshua ay parang nanlamig ang kanyang dugo. Sa wakas, pagkatapos ng mahabang sandali, nagpakawala siya ng mapait na ngiti at sumagot, “Sige. Gagawin ko ang gusto mo." Inayos niya ang mga kumot sa paligid niya bago sinabing, "Kukuha ako ng doktor ngayon at tingnan kung papaalisin ka nila... Pagkatapos, babalik tayo sa Banyan City." Kasabay noon, tumalikod siya at umalis. Humiga si Luna sa kanyang kama, pinapanood siyang umalis, at napakagat sa kanyang labi. Alam niyang dapat siya ay kinasusuklaman at kinapopootan niya, ngunit nang makita niya an
“Kaya kong alagaan si Luna. Sa tingin ko dapat kang sumakay sa kabilang kotse…” Pero sa pagkakataong ito, hindi na sumagot si Joshua. Ang alok ni Lucas ay sinalubong ng nakamamatay na katahimikan. Sa kabila ng nakapikit niyang mga mata, ramdam pa rin ni Luna ang titig ni Joshua sa kanya. Hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting pagkalito sa pagtitig ng ganito. Nakapikit pa rin ay pilit niyang kinukumbinsi ang sarili na huwag maniwala sa sinabi ni Joshua. Paano kaya nag-aalala si Joshua sa kanya? Kung talagang nag-aalala siya, hindi niya sana siya ipinasok sa mental asylum noong una... Lalong bumigat ang ulo ni Luna habang iniisip ito hanggang sa tuluyan na siyang nakatulog. Habang natutulog siya ay malabo pa rin niyang nararamdaman na may humahawak sa kaliwang kamay niya na napinsala. Tinititigan ni Joshua ang putol na hinliliit ni Luna na may matalim ngunit kahit papaano kumplikadong titig. Sa ilang mga tao, ang isang putol na kalingkingan ay hindi gaanong makakaa
Napangiti si Luna habang nakatitig kay Joshua. “Sige.” Wala na siyang lakas na makipagtalo sa kanya, kaya nagpasya siyang tumango at sa halip ay ngumiti sa kanya. “Maniniwala ako sayo, pero minsan lang. Kapag naayos na ang lahat, ibabalik mo sina Nellie at Nigel at papayagan mo akong ilayo sila sa Banyan City, di ba?" Ang puso ni Joshua ay lumukso sa kanyang dibdib. Gayunpaman, pagkaraan ng ilang sandali, napangiti siya at sumagot, “Gagawin ko." Hindi niya kailanman gustong kumbinsihin si Luna na manatili. Kung tutuusin, siya ang naging sanhi ng pagkamatay ni Neil at ng hindi pa isinisilang na sanggol sa sinapupunan ni Luna. Wala siyang karapatang hilingin sa kanya at sa mga bata na manatili sa tabi niya. Kaya naman, kahit alam niyang hindi totoong nagtitiwala si Luna sa kanya at sa halip ay sinasabi lang ito para sa kanyang kapakanan, handa pa rin si Joshua na sabihin sa kanya ang totoo. Nagulat naman si Luna sa sagot niya. Akala niya ay hahanap siya ng dahilan para baguhin
“Alam ko ang lahat ng nangyari kina Violet at Shaun…” Pumikit si Janice at dahan-dahang tumayo. "Kahit na ang pagkahulog ni Violet ay isang aksidente, ang kanyang pagkamatay ay hindi. "Si Robert ay isang napakahusay na doktor. Nang ipadala si Violet sa ospital, magagamot pa rin ang kanyang kondisyon, ngunit… “Nang mamatay si Violet, akala ko nagkamali lang si Robert. Higit pa rito, isa siyang guro sa akin na hinahangaan ko, kaya hindi ko siya inilantad. Gayunpaman, nang maaksidente ang aking dating asawang si Shaun, si Robert ang doktor na namamahala sa kanyang operasyon, ngunit hindi pa rin niya nagawang iligtas si Shaun. "Noong oras na iyon, may sapantaha na ako sa mga ginagawa ni Robert. Siya ay nagtaksil sa kanyang moral na mga halaga at hinayaang mamatay sina Violet at Shaun para lang makasama niya ulit ako. Gayunpaman, hindi ko nais na harapin ang katotohanang ito hanggang sa... "Hanggang isang araw, natuklasan ko na sila ni Fiona ang nagplano nito nang magkasama, at si
Pagkatapos nilang marinig ito, parehong lumingon sina Joshua at Mr. Chase para tumingin kay Luna.Dumiin ang ngipin ni Mr. Chase at tumingin siya ng masama kay Luna. “Anong ebidensya ang meron ka? Nakalimutan mo na ba na may sakit ka sa pag iisip ngayon? Hindi pwedeng tanggapin bilang ebidensya ang kahit anong sabihin mo ngayon!“Kung pwedeng gawing ebidensya ang lahat ng sasabihin mo ngayon, edi ang lahat sasabihin ng mga empleyado sa hospital na ito ay pwedeng gawing ebidensya din, bakit mo naman naisip na may taong tutulong sayo? Sino ang magtatanggol sayo at sasabihin na hindi mo binali ang daliri mo?”Kampante si Mr. Chase sa kapangyarihan at impluwensya niya sa hospital, kaya’t hindi niya iisipin na mapapatunayan ni Luna na may sala siya.Ngumiti ng bahagya si Luna, pagkatapos ay lumapit siya sa tabi ni Joshua at tumingin siya sa paligid. Sa buli, nakita niya ang isang speaker na madalas ginagamit ng hospital staff para sabihan ang mga pasyenta na oras na ng tanghalian at hap