Sa ospital sa Sea City. Kahit anong pilit nina Gwen at Luke na pigilan si Luna na makakita ng balita sa Banyan City, nalaman pa rin niya ang tungkol sa panayam ni Fiona. Dahil sa sinabi ni Fiona sa kanyang panayam, nakaramdam ng pagkabalisa at pag-aalala si Luna. Bawat isang pangungusap na sinabi niya ay may dobleng kahulugan nito, na para bang hindi siya makapaghintay na sabihin sa buong mundo kung gaano kasama sina Nigel at Nellie sa pagkidnap sa asawa ni Dr. Robert! May binanggit pa siyang isang bagay tungkol sa pagkakulong ni Joshua kina Nigel at Nellie sa bahay para sa reeducation... Anong uri ng reeducation ang ibig niyang sabihin? Hinawakan ni Luna ang kanyang telepono at walang tigil na tinawagan sina Nigel at Nellie, ngunit kahit ilang beses siyang tumawag ay walang sumasagot. Sa wakas, wala siyang choice kundi i-dial ang numero ni Anne. Noong una, gusto rin ni Anne na itago ang lahat kay Luna. Gayunpaman, siya ay isang prangka at lantad na tao, kaya pagkatapos n
“Ano ang kailangan kong gawin para tigilan mo ako at tratuhin mo ako at ang mga bata ng mabuti? Ano bang nagawa kong mali? Kahit na isang pagkakamali ang mahulog sayo, matagal na yun! Bakit hanggang ngayon kailangan kong pagdusahan ang mga kahihinatnan…”Umalingawngaw sa buong hallway ang paghihinagpis niya. Lahat ng lungkot at paghihirap na naranasan niya sa lahat ng ito ay tuluyang inilabas na niya. Pati si Gwen, hindi napigilang umiyak. Agad siyang sumugod para hilahin si Luna sa yakap niya. "Lahat ay magiging maayos din. Malapit nang maayos, Luna! Mangyaring huwag…” Gayunpaman, umiling si Luna bilang pagtanggi. "Hindi, hindi na magiging mas mabuti ang mga bagay..." Kahit anong pilit niya, hindi niya talaga maiwasan ang galit ni Joshua, at hindi niya maprotektahan ang kanyang mga anak. Sa una, hindi niya nagawang protektahan si Nigel, na may malubhang karamdaman. Pagkatapos, pagkaraan noon, nabigo siyang panatilihing ligtas si Neil na nawala siya sa gitna ng pagsabog. Sa
Samantala, nakatago sina Luna at Gwen sa loob ng kwarto. Ikiniling nila ang kanilang mga ulo at nakinig sa usapan na nangyayari sa labas ng pinto. Nawala ang kulay sa mukha ni Luna nang marinig niya ang sinabi ni Joshua. Nang mabalitaan niyang dumating na si Joshua, nahulaan na ni Luna na malamang nalaman ni Joshua na nandito siya at sumugod para kausapin siya . Kung hindi, hindi siya makakarating nang hindi nagpapaalam kay Luke, isinasaalang-alang kung gaano sila kalapit ni Luke. Ang sinabi niya kay Luke, gayunpaman, na ang dahilan kung bakit siya dumating ay nakialam si Luke sa isang bagay na pag-aari niya. Idiniin ni Luna ang kanyang mga labi sa isang manipis na linya. Lumalabas na siya ay walang iba kundi isang bagay para kay Joshua. “Anong ibig mong sabihin dito? Anong bagay na iyo ang nahawakan ko?" Samantala, sa pasilyo sa labas ng pinto, binigyan ni Luke ng matalim na tingin si Joshua at nagsalita, may malamig na ngiti sa labi, "Parang hindi ko na maalala kung ano
"Bakit hindi mo na lang sabihin na ipapakulong mo sila?" Tumawa si Joshua at walang emosyong sumagot, “Well, iyon ay isa pang paraan ng paglalagay nito.” "Kung ang dalawang bata ay hindi pa rin napagtanto ang kanilang pagkakamali at hindi iniisip na sila ay nakagawa ng anumang mali, kung gayon ito na ang oras na kailangan na din silang ipagamot. Pagkatapos ng lahat…” Nagtaas siya ng kilay. "Kasangkot sila sa pagtakas ng isang pasyenteng nababaliw sa pag-iisip mula sa kanyang pasilidad sa paggamot." Kasama noon, tumayo siya at nagpatuloy, “Luke, alam ko kung ano ang kinuha mo sa akin, at alam ko pa kung nasaan iyon, pero kung ayaw mong ibigay, okay lang. "Narinig kong sinabi ni Dr. Robert na kung hindi niya mahahanap ang kanyang asawa bago gumabi, pinaplano niyang idemanda sina Nigel at Nellie sa korte. Kahit na ako ang kanilang ama, hindi ako naging emosyonal na malapit sa kanila, kaya hindi ako makikialam sa potensyal na demanda na ito. "Kung talagang idedemanda niya sila, n
Nang makitang nakatitig si Joshua sa kanya, pinulupot ni Luna ang kanyang mga labi sa isang mahinang ngiti. “Anong mali? Hindi mo ba gustong magpakita ako sa iyo para maibalik mo ako sa mental asylum?" Ang mental asylum: ang lugar kung saan siya ikinulong sa isang silid na walang bintana at sumailalim sa hindi makataong pagpapahirap. Tumigil sandali si Joshua, pagkatapos ay nagtanong sa paos na boses, “Ano ang nangyari sa iyo?” Alam niyang nandito si Luna, pero hindi niya akalain na ganito ang hitsura nito. Ilang araw lang niya itong nakita. Nang oras na iyon, siya ay puno ng buhay, na may kulay-rosas na pisngi at maaliwalas na mga mata. Ito ay isang malaking kaibahan sa kung ano ang hitsura niya habang nakatayo sa harap niya: walang kulay at mahina, na para bang siya ay magkakapira-piraso anumang oras. Naisip ni Joshua na pagkatapos na iligtas nina Luke at Gwen, magiging masaya at walang pakialam si Luna. Habang papunta siya rito mula sa Banyan City, naisip pa niya kung ga
Walang pagdadalawang-isip na pumunta ng mabilis si Joshua sa hagdanan, habang yakap pa rin si Luna. “Bitawan mo ako...” mahinang protesta ni Luna. Gayunpaman, siya ay masyadong pagod at nasa sobrang sakit na ang kanyang mga pakikibaka ay walang saysay. “Hindi.” Binaba ni Joshua ang mga hagdan at, mahigpit na hinawakan si Luna na nasa kanyang dibdib, at sinabi, "Nagtalaga ako ng tatlong higit pang mga team ng mga medikal na propesyonal upang muling suriin ang iyong kalagayan sa pag-iisip. Kailangan mong sumama sa akin sa bahay ngayon. Kung mali ang diagnosis ni Dr. Robert... hindi ko siya patatawarin para dito!" Isang mapait na ngiti ang pinakawalan ni Luna habang pinakinggan ang kabog ng puso ni Joshua sa dibdib nito. “Tatlong medical team…” Paos na paos ang boses niya na tila kahit isang simpleng pangungusap na ganito ay naubos lahat ng lakas ng katawan niya. "Kaya kailangan mo pa ring kumuha ng ilang mga doktor upang matukoy kung ako ay sira ang isip o hindi, hindi ba? Hin
Pagkababa niya ay tumunog ang phone niya na may isa pang tawag. Ito ay mula kay Granny Lynch. Alam na alam ni Joshua kung sino ang tumatawag sa kanya. Bumuntong hininga siya at kinuha ang telepono. "Mr. Lynch,” malamig na boses ni Nigel ang umalingawngaw mula sa kabilang linya. “Balita ko pumunta ka sa Sea City. Nahanap mo na ba ang Mommy ko?" Bahagyang nanliit ang mga mata ni Joshua. Nakumpiska niya ang lahat ng mga kagamitan nina Nigel at Nellie kagabi at hiniling kay Granny Lynch na dalhin sila sa villa ng pamilya sa isang rural na nayon upang humiga pansamantala. Ang nayon ay walang malakas na saklaw ng network, kaya ang mga residente ay hindi madalas na makipag-usap sa labas ng mundo. Sa kabila nito, nalaman pa rin ni Nigel na pumunta si Joshua sa Sea City para hanapin si Luna at nakagawa pa ito ng paraan para makontak siya. Nang makitang hindi sumagot si Joshua, bahagyang ibinuka ni Nigel ang kanyang mga labi at sinabing, “Mr. Lynch, alam kong hindi maganda ang si
Kasabay noon, inangat ni Luna ang ulo para titigan si Joshua at ngumiti. “Diba sabi ni Dr. Robert na kapag hindi niya mahanap si Janice bukas bago mag-umaga, kakasuhan niya sina Nigel at Nellie dahil sa pagkidnap sa asawa niya? Si Nigel at Nellie ay anim lang." Sumingit si Joshua, "Kahit tumawag si Dr. Robert ng mga pulis, hindi niya talaga sila idedemanda sa korte. Hindi mo kailangang mag-alala tungkol diyan." Gayunpaman, umiling si Luna. "Pinag-uusapan na ng mga tao sa buong internet ang tungkol kay Nigel at Nellie ngayon. Iniisip ng lahat na mas mature sila para sa kanilang edad at tapat na mga kriminal sa kanilang edad…” Agad na nagsalubong ang kilay ni Joshua. "Sino ang nagsabi tungkol dito?" "Lahat ng tao." Isang tawa ang pinakawalan ni Luna. "Si Ms. Fiona ay patuloy na kumukuha ng mga panayam at sinabi na kahit na sina Nellie at Nigel ay anim lamang ... sila ay talagang mas mature kaysa sa mga matatanda." Pinaikot niya ang kanyang labi sa isang ngisi. "Hindi mo ba alam