Chapter 3

“Kuya Alexis, you remember Natasha, right?” Tinapik pa siya ni Alexa sa balikat habang malapad ang ngiti nitong nakatingin sa kapatid.

“Yeah! Bata pa kayo noon noong huli ko siyang makita. But look at you now, you grow up beautiful,” wika ng kuya nito na sa kaniya nakatingin. 

Medyo nag-blush siya. Hindi siya sanay sa ganoong klase ng papuri.

Tumikhim ang kaibigan niya nang magtagal ang mga titig na iyon ni Alexis sa kaniya.

“Kuya. . . naghihintay na ang mga bisita mo,” anito upang mabaling dito ang atensyon ng kapatid. “Maiwan ka na muna namin dito. Magpapalit lang kami ng damit, tapos susunod na rin kami.” Muling niyakap ni Alexa ang kuya nito.

“Happy Birthday again, Kuya Alexis,” sa wakas ay bati niya sa lalaki.

“Just simple Alexis is enough. No kuya, please. . ." nakangiting wika ng lalaki.

Mas lalo siyang nahiya.

“Alright. But still, kuya pa rin,” singit ni Alexa. Hinila na siya nito sa kamay at pumasok sa kwarto ng dalaga.

“Kadiri si Kuya. Mukhang umandar na naman pagka-chikboy,” wika nito habang isinasara ang pinto.

“Bakit naman?” Nagkunwari siyang walang alam.

“Natasha, I want you to be a sister. Pero kung si Kuya Alexis ang papatulan mo para lang matupad ’yon. . . it's a big no for me!" Ibinagsak nito ang bag sa kama.

“Ayaw mo sa akin para kay kuya mo? Iyon ba gusto mong iparating sa akin?” bulalas niya.

Medyo nasaktan siya roon. Ganoon ba siya kababa para sa kuya nito?

“Oo. Dahil sasaktan ka lang niya. Sa dami ng babae niyang dinadala sa condo, although wala pa siyang ipinapakilala sa amin ni mama at iniuuwi rito, gusto ko pa ring ayusin niya muna ang sarili niya, ano?” Sumimangot ang kaniyang kaibigan.

Natawa naman siya. Akala niya naging matapobre na ito katulad ng ibang mayayaman.

“Don't worry friend. Wala pa sa isip ko mag-boyfriend ulit.” Nagkibit siya ng mga balikat.

“Hindi ka pa rin ba naka-move on kay Jack?” bulalas nito.

“Who's Jack?” natatawang tanong niya.

“Your first boyfie and first love mo raw kuno three years ago." Umirap pa nito.

Mas lalo siyang natawa sa inakto ng kaibigan.

“Ikaw na rin ang nagsabing tatlong taon na iyon. Hello! Sa tagal na noon baka hindi na ako kilala ng lalaking iyon,” tugon niya kay Alexa.

Wala na siyang nararamdaman na  kahit ano sa taong binanggit ng kaibigan. Kahit walang closure, naka-move na siya. Mas mabuti na rin yon para sa kaniya. Wala na siyang hihintaying paliwanag sa lalaki, dahil alam niyang nagkabalikan na ito at ang ex-girlfriend, na gumulo sa tahimik na mundo niya noon.

At naging aral din iyon sa kaniya, dahil namulat siya sa katotohanang mas kailangang unahin pag-aaral kaysa ang habulin ito sa piling ng iba.

“Akala ko hindi ka pa rin nakaka-move on sa babaerong iyon. Akala mo kung sinong matino, iyon pala kung saan-saang lugar may babae,” paingos na tugon nito.

“Hello! Matagal na iyon Alexa. At saka, iyang iniisip mo na type ako ng kuya mo, maghunos dili ka nga! Kapatid lang ang turing ko sa mga kuya mo,” nakangiting wika niya.

“Huwag kang magsalita ng tapos, friend. Si Kuya Alex lang ang may asawa sa mga kapatid ko. At aminin na natin. . . maganda talaga ang lahi namin.” Kumindat pa ito sa kan’ya.

“Sus! Akala ko ba ayaw mo sila para sa akin? Bakit nag-iba yata ang ihip ng hangin? Binebenta mo na ba sila ngayon?” Natatawa siyang umupo sa kama.

“Naaasar kasi ako sa kanila! Kabibilis magpalit ng babae! Minsan naaabutan ko sa condo halos hindi na nagsusuot ng damit,” palatak nito.

“Mga lalaki sila, friend. Ganoon talaga sila minsan, kaya hayaan mo na lang. Siguro naman alam nila ang mga ginagawa nila,” saway niya kay Alexa.

“Oo nga. Pero kung ganoong klase ng babae ang dadalhin nila rito, mas mabuting pikutin mo na lang ang isa sa kanila.” Sabay harap nito sa kaniya.

Natawa siya sa sinabi nito. “Alexa, ayaw ko na nang magulong mundo. Masaya na ako  sa kung anong mayroon ako ngayon,” aniya.

Naputol ang kanilang pag-uusap nang makarinig ng katok sa pintuan. 

“Alexa, naghihintay na mga kuya mo sa labas.” Boses ni Tita Alexandra, ang ina ng kaniyang kaibigan, ang narinig niya sa likod niyon.

“Yes, Ma! Palabas na po,” sagot ni Alexa.

“Kasama mo ba si Natasha?” muling wika nito.

“Opo, Ma! Magbibihis lang kami.”

“Mabuti kung ganoon. Bilisan n'yo na.” Kasunod niyon ay narinig nila ang papalayong mga yabag.

Kumuha ng mga damit sa closet ang kaibigan niya at inaabot sa kaniya.

“Pili ka na rito, Natasha.” 

Kinuha naman niya ang  mga damit sa paper bag na mukhang hindi pa nabuksan.

“Teka lang. . . Ito na lang uniform ko,” wika niya rito.

“Ikaw lang naka-uniform friend.” Umirap ito. “Kung ayaw niyan, ito na lang binili ko sa mall last week.” Saka nito inilabas ang isa pang paper bag.

Isa iyong scallop-trim-butterfly-sleeve na belted-romper na kulay asul.

“Friend naman. . . labas ang cleavage ko rito, eh. Wala bang hindi showy diyan?” Ibinalik niyang muli sa kaibigan ang damit.

“Mga bisita nga sa ibaba labas na ang singit, kaya huwag ka nang umangal diyan.” Ang iniabot naman nito ay ang isang pares ng flat sandals. Magkasukat ang mga paa nila, kaya walang problema na pahiramin siya nito. 

Wala na siyang nagawa kundi isuot ang mga iyon.

“Wow! Super ganda mo, friend! Walang sinabi  si Anne Hathaway sa beauty mo!” palatak ng kaibigan.

“Sus! Kaibigan kita kaya gan’yan ang reaksyon mo, Alexa!” Pinandilatan niya ito ng mga mata.

Nakasuot na ito ng isang  asymmetrical-neck-batwing sleeve blouse & shorts. Lutang na lutang ang kaputian nito sa kulay niyon, pati na ang kurba ng katawan nito. 

“Maganda ka rin sa suot mo,” nakangiting papuri niya sa kaibigan.

“Retouch na lang tayo nang kaunti. . . dali!” Hinila nito ang kamay niya.

Ayaw niya ng mga make-up, kaya itinali lang niya ang  buhok saka naglagay nang kaunting powder at lip gloss sa mga labi; na natural nang mapupula.

Mga ilang minuto pa at lumabas na rin silang dalawa.

Halos magkulay makopa ang mukha niya, dahil pakiramdam niya sa kanila ni Alexa nakatuon ang paningin ng mga bisita roon na karamihan ay mga lalaki.

“Friend, bakit ba hindi na lang sila maunang  kumain?” bulong niya sa katabi.

Hindi na iyon nasagot ng kaibigan, dahil  biglang sumulpot ang ina nito mula sa kung saan.

“Natasha, hija! Long time, no see. Kamusta ka na?” At nagbeso ito sa kaniya.

“Mabuti naman po, Tita. . . Kayo po?” magalang na sambit niya.

“Mabuti naman. Heto nga at muntik ng mabuong muli ang family namin. Kaso si Alex kasasakay lang ulit sa barko,” wika nito.

Ang asawa nito ay dating kapitan ng barko. Ilang taon din ang ginugol sa gitna ng karagatan, ngunit sa kasamaang palad ay nasunog ang barkong sinasakyan nito at hindi nakaligtas. Halos hindi makausap ang ginang dahil sa nangyari. Mabuti na lang at unti-unti nang bumalik ang sigla sa mga mata nito.

“Pumunta na kayo sa labas. Ipinaayos ko na ang mga pagkain roon,” wika pa nito sa kanila ni Alexa.

“Sige po, Tita.” Masaya ang mukhang niyakap niya itong muli.

Sabay na silang tatlo na naglakad palapit sa karamihan.