Charles' Pov"Ano na ang balak mong gawin ngayon, Charles?" tanong sa akin ni Tony habang nagda-drive siya ng kotse ko. Magulo ang isip ko ngayon. Hindi ako makakapag-concentrate sa pagmamaneho kaya nag-offer si Tony na siya na lamang magda-drive ng kotse ko. "Hindi ko alam, Tony. Until now, hindi ko pa rin matanggap na ako ang dahilan kung bakit namatay ang mga magulang ni Erika," sagot ko sa kamya matapos kong humugot ng marahas na hininga. Mula kanina ay hindi na nawala ang mahigpit na pagkakakuyom ng aking mga kamao. "Mukhang wala na talagang pag-asa pa na maayos ang relasyon namin ni Erika. Wala na akong mukha na maihaharap pa sa kanya."Marahang tinapik ni Tony ang isa kong balikat. "Huwag kang panghinaan ng loob, Charles. Huwag kang mawalan ng pag-asa. Narinig mo naman ang sinabi ni Dindo, right? Malapit ng mamatay ang mga magulang ni Erika nang mabundol sila ng kotse mo. At may nagtulak sa kanila para mahagip sila ng kotse mo. That person wanted to frame you. Ang tanong, baki
Erika's PovNakaharap ako sa laptop ko at abala sa pagtatrabaho nang pumasok sa aking silid ang secretary ni David. Napatayo ako sa kinauupuan ko nang makita ko siya."Pumasok na ba si David?" excited na tanong ko sa sekretarya. Napansin ko na tila alanganin itong magsalita. "Bakit? Wala pa ba si David?" Biglang naglaho ang sayang nararamdaman ko. Hanggang kailan ba magtatago ang lalaking iyon? Hanggang kailan ba niya titikisin ang kompanya niya?"Nagbalik na po si Sir David, Ma'am Erika. But he's not alone. At kaya ako narito dahil nagpapatawag ng emergency meeting si Sir," sagot ng sekretary. Muli akong nakaramdam ng tuwa dahil nagbalik na si David ngunit hindi ko maintindihan kung bakit ako biglang nakaramdam ng kaba nang sinabi nitong hindi nag-iisa ang boss namin."Sino ang kasama niya? At bakit siya nagpatawag ng biglaang meeting?" nakakunot ang noo na tanong ko. Malapit ng matapos ang office hours kaya bakit ngayon siya nagpatawag ng meeting? Mukhang may dalang hindi magandang
ErikaPagpasok ko sa opisina ay hindi nagtagal pumasok din si David. Sinundan niya ako para siguro magpaliwanag kung bakit si May na ang CEO ng kompanya nito."I'm sorry, Erika. I'm sorry because—""Hindi ang sorry mo ang nais kong marinig kundi ang paliwanag mo, David! Mahigit two weeks kang hindi nagpakita sa kompanya mo tapos ngayon ay babalik ka rito para lamang sabihin na ibang tao na ang CEO ng kompanya na parehong pinahirapan nating mapalago? Ano ba ang nangyari sa'yo, David? Hindi ka naman dating ganyan!" Hindi ko napigilan ang pag-alpas ng galit sa aking dibdib kaya biglang tumaas ang aking boses.Umupo si David sa couch at problemadong inihilamos ang mga palad sa mukha. Laglag ang mga balikat nito na para bang may mabigat itong pasan sa mga balikat."It's all my fault, Erika. I was so hurt dahil hindi mo ako mahal at hindi mo ako kayang mahalin. Hindi ako pumasok sa office dahil ayokong magtagpo ang mga landas natin. Hindi kita kayang harapin dahil nasasaktan lamang ako kapa
Charles PovBiglang nanlaki ang ulo ko nang makita kong tila sinadyang ibinangga ni Erika ang kotse nito sa likuran ng nakaparadang truck. Mula nang umalis ang kotse nito sa harapan ng kompanya ni David ay sinusundan na namin siya kaya alam namin na may ibang tao sa loob. Malayo ang distansiya ng kotse ko sa kotse niya kaya nang nilapitan siya ng isnag lalaki at pilit na pinapasok sa loob ng kotse nito ay hindi namin siya nagawang tulungan. Nagsisi tuloy ako kung bakit ako nagpark sa malayo. Nag-aalala kasi ako na baka mapansin ni Erika ang kotse ko at bigla na naman siyang umiwas kaya mas pinili kong mag-park sa malayo na sana ay hindi ko pala ginawa. Wala akong nagawa kundi ang sundan na lamang ang kotse niya at tingnan kung paano niya ibinangga ang kanyang kotse sa likuran ng truck para lamang hindi siya madala ng taong kumidnap sa kanya."Erika!!!' malakas kong sigaw. Nakita ko ang isang lalaking lumabas mula sa loob ng kotse ni Erika. Halatadong nagtamo rin ito ng masakit sa kat
Erika PovPagmulat ko ng aking mga mata ay agad kong napansin na nasa loob na ako ng ospital. Biglang nangunot ang aking noo. Ngunit hindi dahil nasa loob na ako ng ospital kundi dahil nakita ko si Charles sa loob ng silid na kinaroroonan ko at nakaupo sa upuan habang nakatitig sa akin. Ano ang ginagawa niya rito? Siya ba ang nagligtas at nagdala sa akin sa ospital? Sinubukan kong bumangon ngunit muli lamang akong napabalik sa pagkakahiga sa kama dahil biglang kumirot ang ulo ko na nababalutan ng benda. Agad namang napalapit sa akin si Charles para pigilan ako sakaling magtangka akong bumangon muli."Stay in bed, Erika. Kakabalik lang ng malay mo kaya mahina pa ang katawan mo," kausap niya sa akin sa seryosong mukha. Akmang hahawakan niya ang braso ko ngunit mabilis ko itong naiiwas sa kanya. "Stay away from me. Hindi ko kailangan ang tulong mo," mariin ang boses na sagot ko sa kanya. Kung iniisip niya na nakalimutan ko na ang ginawa niya sa mga magulang ko ay nagkakamali siya. Kahi
Erika's PovAkala ko ay hindi na babalik si Charles sa hospital para bantayan ako ngunit nagkamali ako. Dahil eksaktong palabas na si David ay dumating siya at muling nagbantay sa akin ng tahimik. Ngunit hindi ko siya kinausap. Nakakailang ang katahimikang namagitan sa amin ay tiniis ko iyon sa halip na kausapin siya. Hanggang nakalabas ako ng hospita at inihatid niya sa bahay ko ay hindi ko pa rin siya kinausap. Ni thank you sa effort niya sa pagbabantay sa akin at paghatid sa akin sa bahay ko ay hindi ko ginawa. Akmang bababa na ako sa kotse niya nang bigla niya akong tinawag."Erika, wait." Mukhang hindi siya nakatiis na hindi kami mag-usap bagonsiya umalis kaya siya na ang unang bumasag sa katahimikan sa pagitan namin."What is it?" blangko ang eskpresyon na tanong ko sa kanya matapos ko siyang lingunin."Nothing. I just want to say to always be careful when you go out of your house," paalala niya sa akin."I will. And thank you for what you did " Hindi ko natiis na huwag magpasal
Erika Wala pang isang minuto akong nakakabalik sa opisina ko ay biglang nagsipasok sa loob ng aking opisina ang ilang empleyado na nakarinig sa galit na sigaw ni May mula sa loob ng opisna nito. "You're the best, Ma'am Erika. Akala siguro ng babaeng iyon na walang sinuman sa loob ng kompanya ang may malakas ang loob na kalabanin siya," sabi ng sekretarya ng sekretarya ni May na sa halip ay sa boss nito kumampi ay sa akin pa siya kampi. "Magmula nang maging CEO siya ng kompanya ay parang reyna siya kung makapag-utos sa amin, Ma'am Erika. Hindi mo lang alam kung gaano kaming lahat naiinis sa kanya. Mabuti nga at inilagay mo siya sa dapat niyang kalagyan," wika naman ng sekretarya ni David. "Huwag niyong hayaan na apihin niya kayo. At ipanalangin niyo rin na sana ay maibalik na sa pamamahala ni David ang kompanya para mapalayas na rito ang babaeng iyan," sabi ko sa kanila habang naiiling. "Tama ka, Ma'am Erika. Ipapanalangin namin ang bagay na iyan para wala ng bruha sa kompanyang
Erika's Pov Abala ako sa pagtipa sa keyboard sa laptop ko nang pumasok si David sa opisina ko. Base sa hitsura ng mukha niya ay may dala siyang hindi magandang balita para sa akin. "What is it, David?" agad kong tanong sa kanya pagkaupo niya sa visitor's chair na nasa harapan ng aking table. "Alam mo na ba ang balita tungkol kay Charles, Erika?" tanong naman niya sa akin. Bigla akong kinabahan nang mabanggit niya ang pangalan ni Charles. Ilang araw nang hindi nagpapakita sa akin si Charles. Ang huling pagkikita at pag-uusap namin ay noong inihatid niya ako sa bahay matapos kong mag-overtime. Pagkatapos ng gabing iyon ay hindi na siya ulit nagparamdam sa akin. Hindi na niya ako sinundo sa trabaho para ihatid sa bahay ko. Ngunit may tatlong kalalakihan akong nakita na palaging nakabuntot sa akin. Sa una, inisip ko na masasamang tao sila ngunit isnag beses ay nakita ko si Tony na kasama nila habang nakasunod sila sa akin kaya agad kong naisip na si Charles ang nag-utos sa kanila na b
Erika Pov "Hindi ba sinabi ko sa'yo na hindi ka puwedeng lumabas ng bahay hangga't hindi ako ang kasama mo? Bakit hindi mo sinunod ang sinabi ko sa'yo?" galit na sita ni Jake sa akin pagkapasok namin sa bahay. "At hindi ba kabilin-bilinan ko naman sa'yo na huwag mong hayaang lumaba sng bahay si Erin, Daina? Pero ano ang ginawa mo? Hindi mo lang siya hinayaan kundi sinamahan mo pa siya!" galit na baling naman nito sa pamangkin nito. "I'm sorry, Tito Jake. Hindi na mauulit ang nangyaring ito," umiiyak na paumanhin ni Daina sa tiyuhin. Halatadong takot ito sa kanyang tito kapag nagagalit ang lalaki. Sa isang buwan kong pananatili rito at pakikisama kay Jake bilang asawa niya ay ngayon ko lang siya nakitang nagalit ng ganito katindi. At iisa lang ang aking na-realized ngayon. Hindi ko nga siya kilala. Wala akong familiarity na nararamdaman sa kanya kapag nagagalit siya, nagtatampo o naglalambing."Gusto mo akong nakakulong lamang sa loob ng bahay mo, Jake? Bakit? Dahil nag-aalala ka n
Erika Pov Habang nakatitig ako sa ama ng bata ay biglang kumislot ang aking puso at pagkatapos ay bumilis na ang pagtibok niyon. Mayamaya ay napahawak ako sa aking ulo dahil bigla itong sumakit. Para bang may mga alaala na nais lumabas sa aking isip ngunit hindi makalabas. "Let's go, Ate Erin. Sumasakit lamang ang ulo mo dahil sa kanila kaya umalis na tayo!" Hinawakan ulit ni Daina ang isa kong braso at hinila paalis. "Bakit gusto mong ilayo na kaagad si Erika, Miss? Dahil natatakot ka na bigla niyang maalala na anak at asawa niya ang mga taong nasa harapan niya?" Biglang kinausap ng lalaki si Daina kaya napahinto kami sa paglalakad. "Hindi ko alam ang pinagsasasabi mo, Mister. Ngunit natitiyak ko na hindi mo asawa si Ate Erin dahil unang-una ay hindi Erika ang pangalan niya kundi Erin at pangalawa ay asawa siya ng Tito ko. Kaya kung naghahanap kayo ng nawawalang asawa mo ay sa police station kayo magpunta," mataray na sagot ni Daina sa lalaki. "Really? Kung totoo ang sinas
Erika/Erin Pov Wala sa bahay si Jake dahil pumasok ito sa trabaho kaya mas lalo akong na-bored sa loob ng bahay. Gusto kong mamasyal sa labas ngunit mahigpit na ipinagbilin ni Jake na huwag na huwag akong lalabas ng bahay lalo na kung hindi ko siya kasama. Magmula nang lumabas ako sa hospital ay hindi pa ako nakakalabas ng bahay para mamasyal man lang. Para may kinakatakutan siya o di kaya iniiwasan kung kaya't ayaw niya akong payagan na lumabas ng bahay. Hindi na ako nakatiis sa sobrang pagka-bored kaya pinuntahan ko sa silid nito si Daina, ang teenager na pamangkin ni Jake at kasama naming nakatira sa bahay. Niyaya ko siyang mamasyal kami sa mall dahil bored na bored na talaga ako rito sa bahay ngunit tumanggi siya. Mahigpit daw kasing ipinagbilin sa kanya ng Tito Jake niya na huwag akong hayaang lumabas ng bahay. Para naman ito sa kaligtasan ko kung kaya't ayaw niya akong payagang gumala. Baka raw kasi bigla akong maaksidente ulit. "Sige na, Daina. Mamayang hapon pa naman uuw
Erika Pov Nanginginig ang buo kong katawan at parang hindi ko magawang igalaw ang aking mga kamay. Nasa harapan na ako ng manibela ngunit hindi ko pa magawang hawakan ito at paandarin palayo sa lugar na ito. "Mommy! Let's go!" Malakas na boses ni Rise ang tila nakapagpagising sa aking diwa. Para akong nagkaroon ulit ng lakas dahil sa takot na boses na iyon ng anak ko. Hindi ko na isinuot ang seatbelt sa baywang ko at inapakan ko na lamang ang pedal para tumakbo ang kotse. "Are we safe now, Mom?" "I-I think so," nanginginig ang boses na sagot ko sa kanya. Akala ko ay nakatakas na nga kami mula kay Edgar ngunit hindi pa pala. Dahil bigla na lang may sasakyan ang malakas na bumalya sa likuran ng minamaneho kong kotse. Sabay kaming napasigaw ni Rose ng malakas. "Mommy! I'm scared!" umiiyak na wika ng anak ko. "Don't worry, baby. Mommy is here. Hindi kita pababayaan. Mommy will protect you, okay?" pagbibigay-assurance ko sa anak ko para mabawasan ang takot na nararamdaman niya. T
Erika Pov Nanginginig ang mga kamay ko habang binubuksan ko ang pintuan ng storage room. Mabuti na lang nilagyan nila ng ilaw ang silid at hindi katulad sa ginawa nila sa akin noon na hinayaan nila akong mangapa sa dilim. Nang mabuksan ko ang pintuan ay tumambad sa aking mga mata ang nakakaawang hitsura ng anak ko na halos magpadurog sa aking puso. Nakahiga sa malamig na sahig si Rose habang nanginginig sa lamig at nakapamaluktot. Nakapikit ng mariin ang mga mata nito at bakas sa mukha ang matinding takot. "R-Rose. A-Anak ko." Hindi ko napigilan ang pagpiyok ng boses ko dahil sa matinding awa sa kanya. Agad namang nagmulat ng mga mata ang anak ko at bumakas ang kasiyahan sa mukha nang makita ako. "Mom—" "Sshh. Huwag kang maingay." Agad ko siyang sinaway na huwag lakasan ang kanyang boses dahil baka may makarinig aa amin at mabuko pa nila na nandito ako. Agad namang nakaintindi ang anak ko. Tahimik itong tumayo at tumakbo palapit sa akin.Mahigpit na niyakap ko ang anak ko habang
Erika Pov Nang masiguro naming ligtas na si Dario ay umalis din kami sa hospital. Nagpaiwan sina Bruce at Raven para siyang magbantay at mag-asikaso sa mga pangangailangan ni Dario samantalang isinama ko pauwi sa bahay si Adelina para makapagpahinga. Alam kong hanggang ngayon ay shock pa rin ito sa nangyari kaya kailangan nitong makapagpahinga. "Manatili ka na lamang dito sa bahay, Erika. Kami na lamang ni Tony ang maghahanap sa anak natin," sabi ni Charles nang makarating kami sa tapat ng bahay namin. Nakababa na si Adelina at tanging ako na lamang ang at Tony maliban kay Charles ang nasa kotse. Sasama kasi ako sa paghahanap ni Charles sa anak namin. Hindi ako mapapakali kung nasa bahay lamang ako at naghihintay ng balita kung nahanap na ba ang anak ko o hindi pa. "No, Charles. Sasama ako sa inyo. Ayokong maiwan sa bahay habang kayo ay naghahanap sa anak natin," mariing tanggi ko sa kanya. "Please, Erika. Mas mapapanatag ang loob ko kung mananatili ka lamang dito sa bahay. Do
Erika Pov "Anong sinabi mo? Ulitin mo nga ang sinabi mo, Adelina," utos ko sa yaya ng anak ko. Natutulog kasi ako nang makatanggap ako ng tawag mula kay Adelina. Umiiyak ito habang nagsasalita at humihingi ng sorry sa akin. "Nakidnap si Rose, Ma'am Erika!" sigaw ni Adelina mula sa kabilang linya. Actually, narinig ko ang sinabi niya kanina ngunit baka nagkamali lamang ako ng dinig kaya ipinaulit ko sa kanya. Ngunit hindi pala ako nagkamali ng dinig dahil totoo pala ang narinig ko. Sa pinaghalo-halong takot, pagkabigla, at pag-aalala ay nabitawan ko ang cellphone ko. Kahit nagsasalita pa si Adelina ay wala na akong maintindihan sa kanyang mga sinasabi. Pakiramdam ko ay bigla akong nabingi at lumaki ang ulo ko kasabay ng pangangapal ng pakiramdam ko bago nagdilim ang paningin ko at nawalan ng malay. Nang magising ako ay maayos na akong nakahiga sa kama habang nakahawak naman sa isa kong kamay si Charles at bahagyang hinahalik-halikan ang likuran ng palad ko. Nasa loob din ng akin
Erika PovNang pagbalikan ako ng malay ay nasa loob na ako ng silid namin at nakahiga sa kama. Naalala ko ang aking nakita kaya muli akong napasigaw ng malakas. Dahil naman sa sigaw ko ay biglang pumasok si Charles na dumating na pala. Agad niya akong niyakap ng mahigpit para maalis ang takot na nararamdaman ko."Nakita ko ang laman ng regalo, Charles! Hindi porn videos kagaya ng sinabi mo sa akin! Maliit na kabaong na puno ng daga at may laman na patay na puno rin ng dugo! May tao ba na gusto ulit akong patayin? Bakit ako pinadalhan ng ganoong klaseng regalo? Si Uncle Edgar ba ulit ang nananakot sa akin?" nagpapanic na tanong ko kay Charles ng sunod-sunod. "Bakit ka nagsinungaling sa akin? Bakit hindi mo sinabi sa akin ang totoo?""Calm down, Erika. Ito ang dahilan kung bakit hindi ko sinabi sa'yo ang totoo. Kung bakit mahigpit kong pinigilan sina Dario at Merlyn na sabihin sa'yo ang kanilang nakita. Dahil ayokong magpanic ka kapag nalaman mo ang totoo. Ayokong matakot ka kagaya ngay
Charles' PovGusto ko nang magmura ng malakas habang yakap ko si Erika. Mabuti na lamang at hindi ako nahuli ng dating. Hindi pa nakikita ng asawa ko kung ano ang laman ng regalong natanggap nito. Hindi nito nakita ang isang maliit na kabaong na maraming dugo at sa loob ay may patay na daga na nakahiga. Tiyak na mula sa patay na daga ang dugong nakakalat sa kabaong.Kasalukuyan akong nasa meeting room kanina at ka-meeting ang isang kliyente nang makatanggap ako ng tawag mula sa numerong hindi nakarehistro sa cellphone ko. Sinabi sa akin ng taong tumawag na boses ng lalaki na may regalo raw na matatanggap ngayon ang si Erika. Tiyak na magugulat daw ang asawa ko kapag nakita nito ang laman ng regalo. Agad akong kinutuban at nagkaroon ng masamang hinala nang marinig ko ang malakas na halakhak ng lalaking nasa kabilang linya. Ngunit bago ko pa man siya matanong kung sino siya at ano ang kailangan niya ay agad na nitong pinatay ang cellphone nito. Wala akong inaksayang oras. Mabilis akon