Nabulabog ang Emergency room ng biglang tumigil ang paghinga ni Tyron. "Code blue! Code blue." wika ng doctor at sinimulan ng irevived ang bata. Paulit ulit ginagawa ng doctor at inoorasan ang bata. ilang segundo na nilang ginagawang isalba ang bata kaso wala man lang kitang nakikita indikasyon na buhay pa ito. Hanggang sa hindi tinigilan ng doctor na magkaroon ito ng hininga. "Oxygen!" utos ng doctor. Napalitan na ng bagong tangke ng oxygen. Samantalang nagugulat ang dalawa sa labas ng makitang maraming Nurses ang pumasok sa emergency. At nang silipin ni Tamara kung anong nangyayari halos gumuho ang mundo niya ng makitang sinasalba ang kanyang anak. "No! It can't be, huhuhu. Tyron, anak." palahaw na iyak niya mula sa labas ng emergency room.. Habang pinapakalma siya ni MC. "Let's do their job! We will wait here." aniya. "Ayokong tumanga dito na walang ginagawa para sa anak ko." bulyaw niya rito. "Alam mo kung wala kang sasabihin, umalis ka na lang! Hindi kita kailangan dito." sig
Sa Mansyon nang mga Wilson, taong 2011. Nagkakasama sama ang buong angkan ng mga Wilson, sa twing darating ang kaarawan nang kanilang pinakamamahal na lola. Sapagkat bawat isa ay may kaniya-kaniya na ring buhay at tanging naiwan na lang sa Mansyon ang apo nito na si Tamara Wilson Benitez, na siyang asawa ni MC Benitez.Maaga pa lang hindi na magka mayaw ang mga kasambahay at ang mga tauhan sa Mansyon, bawat isa ay aligaga sa pag-aayos para sa 70th Birthday ng matanda..Habang nag-uusap ang mag-asawang Tamara at MC."Hon, sigurado ka bang dadalo tayo?" tanong niya sa'kaniyang asawa."Hmm! Hindi ba napag usapan na natin to, hon,.."P-pero,-- natigil sa pagsasalita si MC ng sinaway siya ng kaniyang asawa.."No, but hon. Kung iniisip mo sila tita at ang angkan ko, just forget about it hon, hayaan mo sila. Hindi naman sila ang may birthday. Pupunta tayo, hindi para maki party sa'kanila o makipag-plastikan, pupunta tayo dahil imbitado tayo ni Lola." sagot ng kaniyang asawa rito..Napa bunto
Mabilis akong nag para nang taxi at isinakay kaagad rito ang asawa kong malapit ng mawalan ng malay..Habang nasa byahe kami panay ang kausap ko rito. Para hindi siya pumikit, dahil takot na takot ako nang sandaling 'yon lalo na't buntis pa ito."Hon, laban. Please!" sambit ko habang hawak ko ang kamay niya at hindi ko talaga binibitawan ito kahit na mangalay pa ako..Nang makarating kami ng ospital, hindi kaagad na assist ang asawa ko, dahil hinihingian kami ng pera. "Miss baka pwedeng i-admit niyo muna ang asawa ko. Mamaya na ako magbabayad." paki usap ko rito.."Sir, pasensya na po hospital policy." sagot niya..Biglang nag panting ang tainga ko sa sinabi nito. Kaya naman napalakas ang boses ko bigla.."A-ano! Hihintayin niyo pang mamatay ang asawa ko, bago niyo i-admit. Anong klaseng ospital 'to." hysterical na sigaw ko. "Sir, kung mag e-eskandalo lang kayo dito umalis na po kayo. Guard! Guard!" sigaw nito.."Hindi kami aalis rito." pagmamatigas ko. Halos magmakaawa na ako sa'ka
One week later..Nang makalabas ang mag-ina ko sa ospital. Medyo naninibago ako sa kinikilos ng asawa ko, simula ng magka usap sila ni tita Marga, lagi na lang siyang galit. Hindi ko alam bakit nga ba siya nagkakaganyan, kapag tatanungin ko naman ito laging pagod lang raw siya. Kung minsan halos hindi na rin kami nakakapag usap ng maayos. Katulad ngayon tinatanong ko lang naman siya kung kumain na, bigla na lang nagalit."Hon, kumain ka na ba?" tanong ko habang nilalapag ang sumbrero na sinusuot ko kapag nasa bukid ako."Hmmm! Ano sa tingin mo, mukha ba akong kumain na? Tingan mo nga kung may naka hain sa lamesa?" pag susungit nito."Pasensya na.." nakayukong sagot ko. Nakalimutan ko na ubos na pala ang bigas namin at huling takal na lang ang na isaing ko kanina."Pasensya, puro na lang pasensya! Ilang taon na akong nagtitiis sayo. Hindi ganitong klaseng buhay ang gusto ko. Ano ba naman MC," sigaw ng asawa kong si Tamara. Miski naman ako, ayoko ng ganitong buhay, pero anong magagawa k
Nang makabalik ako ng bahay lahat ng mga Maritess na kapit bahay ko ay nagulat nang bumaba ako sa sasakyan. Hindi na ako nag abalang makipag usap sa'kanila, dahil ang mahalaga ay makapag usap kami ng asawa ko. Batid kung nasaktan ko ito kanina, ginawa ko lang naman yon para hindi niya ako pigilan na dumalaw sa abuela ko. "Hon, nandito na ako," malakas na sigaw ko para matawag ko ang pansin niya kung saan man siya naroroon. Ngunit naka ilang tawag na ako, wala man lang ni isang sagot ito. Saan na naman kaya siya nag punta, hwag niyang sabihin nasa bukid na naman siya. Haixt! Pag silip ko nang lamesa may mga nakahanda nang pagkain. Linatakan ko ito kaagad hanggang sa mabusog ako, hinintay kung makabalik ang asawa ko ngunit pasado alas otso na nang gabi walang MC ang dumating. Nagtatampo pa rin ba ang asawa ko sa'akin? mga katanungang bumabagabag sa isipan ni Tamara.Hanggang sa naka received siya ng tawag na nasa ospital raw ang asawa niya at nabugbog ito. Nagmamadali siyang pumunta n
Five years Later..Balik Pilipinas na si Tamara. Dala-dala niya ang anak nilang si Mac Tyron, nasa six-years old na ito. Ayaw sana ni Tamara bumalik nang Pilipinas ngunit no choice siya at walang mag-mamanage ng business nila, lalo namatay rin ang abuela niya nang maoperahan ito sa stage 4 cancer niya. Hindi rin nag tagal binawian na ito ng buhay. Kailangan raw niya kasing i-meet ang business partner nilang si Mr. MCB. Masyadong misteryoso ang lalaking 'yon. Kahit magpa interview nga ay ayaw at kung pag bibigyan man niya ang press lagi itong naka maskara. Minsan nga naiisip nang lahat pangit o sunog ang mukha nang isa sa bilyonaryo sa bansa. Kabilang ito sa Royal Club Clan. Mga alta socialidad lang ang nakakapasok sa Clan na yon. Kaya alam niyang may sinabi ang lalaki. Mainam na rin yon kung mag memerged ang company ng Mr. MCB na 'yon sa company nila na palugi na, dahil na rin sa kabalustugang ginagawa ng tita Marga niya. Kailangan niyang ibangon ang nalugmok nilang business. Kaya h
Nagtatakbo ako sa pagkakapahiya. Pakiramdam ko ang dumi dumi ko. Para akong babaeng pakawala ng oras na 'yon. Muntik na akong bumigay. My! Gosh!!! "Tamara, wake up! MC was change." paulit ulit kong tinatatak sa isipan ko para hindi na ako masaktan. Sa nangyari kitang kita naman na wala na siyang pagmamahal na natitira para sa akin. Ibang iba na ang dating asawa. Hindi na siya ang MC na minahal ko. Ang MC na nasa harapan ko kanina ay demon*o na. Sabagay, hindi ko naman ito masisisi, sapagkat iniwan ko siya ng walang paalam. Kahit sino naman kung ganon ang ginawa kamumuhian talaga. Pero, ginawa ko ang lahat ng 'yon para sa'kaniya. Para mabuhay siya at kahit masakit nag tiis ako, pero heto lang pala ang matatanggap ko. Sana, sana hindi na lang ako umalis. Haixt!At kahit makailang ulit akong magsisi. But it's too late, sapagkat hindi ko na mababago pa ang lahat. Galit na siya sa'kin at dahil sa galit na 'yun kinamumuhian niya na ako. Hindi ko namalayang unti-unti nang pumapatak ang mga l
Nang makatakas ako sa Nurse kaagad akong lumabas ng kwarto. Mabuti na lang nakapag palit na ako ng damit sa loob ng comfort room. Hindi ko na rin alintana pa kong may maka kita sa akin ang mahalaga sa akin ang anak ko. Hindi ako pwedeng magtagal sa ospital at kawawa ang anak ko. Malalaki ang naging hakbang ko sa paglalakad para lang makalabas ng ospital. Mabilis akong nag para ng taxi at nang tumigil ito sa harapan ko kaagad akong sumakay dito."Manong, tara na po." utos ko. "Saan nga ba tayo tutungo, hija?" tanong nito."Sa Cawayan Ville po." sagoy ko. Medyo tatlong oras ang layo nito sa ospital, pero okay lang basta maka alis lang ako dito at ayoko ng maabutan si MC at naiinis ako rito. Napaka wala niyang kwentang tao, ganid at sakim na sa kapangyarihan. Iba talaga ang nagagawa ng pera sa tao, nagiging masama at tumataas ang tingin sa sarili. Pero, hindi kailanman magiging mataas ang tingin ko dito, kundi isa pa ring mababang uri ng tao sa lipunan. I hate him for making me feel this
Nabulabog ang Emergency room ng biglang tumigil ang paghinga ni Tyron. "Code blue! Code blue." wika ng doctor at sinimulan ng irevived ang bata. Paulit ulit ginagawa ng doctor at inoorasan ang bata. ilang segundo na nilang ginagawang isalba ang bata kaso wala man lang kitang nakikita indikasyon na buhay pa ito. Hanggang sa hindi tinigilan ng doctor na magkaroon ito ng hininga. "Oxygen!" utos ng doctor. Napalitan na ng bagong tangke ng oxygen. Samantalang nagugulat ang dalawa sa labas ng makitang maraming Nurses ang pumasok sa emergency. At nang silipin ni Tamara kung anong nangyayari halos gumuho ang mundo niya ng makitang sinasalba ang kanyang anak. "No! It can't be, huhuhu. Tyron, anak." palahaw na iyak niya mula sa labas ng emergency room.. Habang pinapakalma siya ni MC. "Let's do their job! We will wait here." aniya. "Ayokong tumanga dito na walang ginagawa para sa anak ko." bulyaw niya rito. "Alam mo kung wala kang sasabihin, umalis ka na lang! Hindi kita kailangan dito." sig
At Benitez Mansion Saktong kakauwi lamang niya at pagod na sumalampak sa kama ng kanyang kwarto. Wala siya sa mood makipag usap na kahit kanino at sobra siyang natakot sa nangyari kanina lang. Hindi niya akalaing makikita niya sa ganong kalagayang ang kanyang anak. Sariwa pa rin sa kanyang ala-ala ang mga dugo na nagkalat sa sahig at kumapit sa kanyang balat. Habang naghihintay siya ng tawag ni Tamara kung ipapaalam ba nito sa kanya ang nangyari sa kanikang anak, ngunit inabot na siya ng alas dos ng madaling araw kakahintay ng tawag nito pero, wala man lang. Ganon nga ba katindi ang galit jiti sa kanya at ayaw siyang bigyan ng karapatan para sa anak nila. Kasalanan rin naman kasi nito kung naging tapat lang sana ito sa kanya baka naging okay pa sila. Kaso mas pinili nitong iwan siya at magpakasasa sa Barcelona. Ayon ang matinding ikinagagalit niya na habang siya ay nag aagaw buhay nagawa nitong tikisin siya na iwan at magpakasaya sa malayo.Ipinikit na niya ang kanyang mga mata hang
Kanina pa siya pabalik balik sa emergency room. Hindi niya malaman ang gagawin ng mga oras na 'yon para siyang pinagsakluban ng mundo. Wala pa ring tawag mula sa emergency room kaya naman hindi siya mapakali sa kan'yang kinauupuan paroon at parito siya. Hindi niya rin natatawagan pa si Tamara ang Mommy nito hindi niya kasi alam ang sasabihin niya. Kaya nagpunta muna siya sa information section at nakiusap na tawagan ang number nito. Hindi pwedeng makita siya nito roon kaya tiniyak niya na magtatago siya sa oras na dumating ito. Matapos niyang maibigay ang cellphone nito umalis na siya agad at bumalik sa emergency room para makibalita kaso wala pa rin. Kaya nilalamon na siya ng kaba at pagkabahala. Pagod na rin siya kakaisip ng posibleng mangyari. Habang naghahanap naman si Tamara at nababaliw na nga kung saan niya hahanapin ang kan'yang nawawalang anak. At hindi talaga niya mapapatawad ang sarili niya kung sakaling may mangyaring hindi maganda sa anak niya. Kasalanan niya kasi '
"Mom, is this true??? Are you hiding something from me again? Kaya ba nagmamadali kang umalis ng bansa at bumalik ng Europa dahil alam mong nagkakalapit na kami ng biological father ko?" sunod sunod na tanong ng anak ko at wala akong maapuhap na sagot sa mga katanungan niya ngayon, miski ako ay nagulat ng malaman ni MC na may anak kami gayong hinarang ko naman ang naunang DNA test result niya. Pero, sadyang mautak siya at hindi na rin ako magtataka dahil hindi na siya ang dating MC na kilala at minahal ko. "Mom! Please answer me. I need to know the truth.." naiiyak na wika ng anak ko at sa mga oras na 'yon nanatili akong pipi at bingi sa harapan niya. Hindi ako pwedeng magsalita gayong mas lala ang sitwasyon sa pagitan naming dalawa ng anak ko. "Tyron, son, go to your room and pack your things. Don't interrogate me now. We need to leave as early as we can." mariing utos ko. Tumingin lang sa akin ito sabay takbo. Mabuti naman naturuan ko ang anak ko noon pa man na makikinig pa
"Hibang ka ba! Anong pinagsasabi mong our son. Hindi mo anak si Tyron." sagot ko. "Kahit anong sabihin mong hindi natin anak ang bata pero, dito sa puso ko alam na alam ko. At kahit ilang fake DNA TEST pa yang ibigay mo sa aking result hinding hindi ako maniniwala, Tamara. Pinaimbestigahan kita buntis ka ng umalis ka ng Pilipinas, so how come na sa ibang lalaki 'yon. Tell me straightforward anak ko ba si Tyron? Answer my question, Is he my son?? Tama ba ako sa nararamdaman kong lukso ng dugo. Sa unang beses na magtama ang mga mata naming dalawa. Alam ko sa sarili ko na anak ko siya kaya hindi mo pwedeng itago sa akin ang katotohanan. Ngayon pa lang umamin ka na, Tamara." paulit ulit niyang sinasabi at hindi ko alam kong magtatapat ba ako. Hanggang sa marinig ko ang boses ng anak kong si Tyron mula sa likuran. "Mom, is this true?? Mr. MC is my real dad? Answer me, Mom. I just want to know the truth. I won't be leaving if you don't tell me." sunod sunod na tanong ng anak ko sa akin. A
Nagliligpit ng gamit si Tamara ng kanilang gamit ng kan'yang anak na si Drake ng lumapit ito."Mom, we're going to Europe??" tanong nito sa kan'ya."Yes anak, mamayang gabi na ang flight natin. Ready ka na ba anak?" tanong niya dito. Sabay iling nito naikinasalubong ng kilay niya. "Why son, are you not excited to be back home?" tanong niya ulit sa kan'yang anak."Not really Mom. What about Uncle MC? Hindi ba tayo magpapaalam sa kan'ya?" biglang tanong ng anak ko na ikinagulat ko. Hindi ko akalain na masasabi niya ito sa akin. "Son, hindi naman natin siya kamag-anak e, bakit tayo magpapa alam sa taong 'yon?" "Pero, hindi ba mabait naman siya Mommy. Kaya pwede tayong magpaalam po sa kan'ya Mommy." giit ng anak ko."Hindi na anak masyadong busy ang taong 'yon kaya hindi na natin siya dapat inaabala pa sa mga bagay na dapat ay para lang sa ating dalawa. Naiintindihan mo ba?" tanong ko dito. Tumango tango lang ito sabay lungkot ng kan'yang mukha at alam kong nalungkot ang anak ko sa sago
Lingid sa kaalaman ni MC na tinawagan ng ospital si Tamara at ipinaalam dito ang mga plano niya. Kaya naman nakaisip agad ng plano si Tamara na ibahin ang result ng DNA. At hindi pa siya handa na malaman nito ang katotohanan. Sobrang takot kasi siya na baka agawin nito ang anak sa kan'ya at ilayo ayon ang hindi niya kakayanin. Lalo na siya ang nagpalaki at nagtaguyod sa anak ng mag-isa. Alam naman niyang kasalanan niya kong bakit sila nagkalayong mag-asawa, sa kagustuhan niyang mabuhay ito malaki ang naging sakripisyo niya para lang madugtungan ang buhay nito. At nag iwan pa siya ng malaking halaga para sa panimulang buhay nito na malayo siya. Kaso lahat ng 'yon ay hindi alam ng asawa niya pawang lihim lang lahat ang nangyari sa pagitan nilang dalawa ng matanda. Inayos niya ang sarili para sa muli nilang pagkikita kaso useless na rin naman wala na siyang asawang babalikan pa. Nagising si MC na sobrang sakit ng ulo. Sobrang wasak siya nagdaang gabi, sapagkat hindi niya matanggap na hi
Two days later ng sinadya kong sundan ang mag-ina. Hindi ko pa naman sigurado na anak ko talaga si Tyron pero, when it comes to leap of blood sabi nila ramdam na ramdam ko na din. Hindi lang talaga ako maka porma at galit sa akin ang Mommy Tamara niya. Siya pa 'tong galit sa akin. Ano bang ginawa ko, all my life I've been faithful and love her. Kahit inaalipusta na ako ng mga Wilson. I push through her since, I love her so much. Pero, hindi pala sapat ang pagmamahal ko para sa kan'ya at nagawa niya pa rin akong iwan.Itinigil ko na ang pagsesenti at wala naman akong mapapala pa dito, nangyari na ang lahat. Ang tanging hihintayin ko na lang ang DNA results na pinagawa ko at malakas ang kutob ko na ako ang Daddy ng bata. Habang naka upo ako sa swivel chair ko sa loob ng opisina ng magring ang cellphone ko. "Yes! Whose this?" tanong ko sa kabilang linya. "This is Nurse Carrie from St. Jude Hospital. This is Mr. MC Benitez?" tanong nito sa akin"Yah! It's me. What do you need for me?" m
Naka alis kami ng Cinema ng matiwasay at hindi na niya kami sinundan pa. Napaka kapal talaga ng mukha niya kahit kailan. Siya na nga 'tong nakalimot sa relasyong meron kami, siya pa talaga ang may ganang magalit. Pinasakay ko ng kotse ang anak naming si MC Tyron. "Sakay sa kotse at hwag nang magtanong." wika ko. At kilala ko ang anak ko hindi man ngayon mangungulit siya ito lalo na narinig niya ang arguments namin ni MCAng laki ng pagbabago nito at hindi ko na rin talaga siya nakikilala pa. Nilamon na siya ng kasikatan at kayamanan na meron siya. Wala na talaga ang dating simple at mabait na MC na minahal ko noon. Nang makarating kami ng Mansyon nauna akong bumaba at pinag buksan ko na lamang ang anak ko. Alam kong tampo siya sa akin sa nangyari kaso wala akong magagawa doon. Hindi sila pwedeng magkita pa ng Daddy niya at baka mabuko na ako ni MC na anak niya ito. Halos magkamukha talaga sila at walang tulak kabigin na mag-ama nga talaga ang dalawa.Pagod akong napaupo sa sofa at nag