Chapter 4

Nang makabalik ako ng bahay lahat ng mga Maritess na kapit bahay ko ay nagulat nang bumaba ako sa sasakyan. Hindi na ako nag abalang makipag usap sa'kanila, dahil ang mahalaga ay makapag usap kami ng asawa ko. Batid kung nasaktan ko ito kanina, ginawa ko lang naman yon para hindi niya ako pigilan na dumalaw sa abuela ko.

"Hon, nandito na ako," malakas na sigaw ko para matawag ko ang pansin niya kung saan man siya naroroon. Ngunit naka ilang tawag na ako, wala man lang ni isang sagot ito. Saan na naman kaya siya nag punta, hwag niyang sabihin nasa bukid na naman siya. Haixt!

Pag silip ko nang lamesa may mga nakahanda nang pagkain. Linatakan ko ito kaagad hanggang sa mabusog ako, hinintay kung makabalik ang asawa ko ngunit pasado alas otso na nang gabi walang MC ang dumating. Nagtatampo pa rin ba ang asawa ko sa'akin? mga katanungang bumabagabag sa isipan ni Tamara.

Hanggang sa naka received siya ng tawag na nasa ospital raw ang asawa niya at nabugbog ito. Nagmamadali siyang pumunta nang ospital na sinasabi ng tumawag. Doon niya nakita ang halos wala nang buhay niyang asawa.

"Anong nangyari?" hysterical na tanong nito.

"Hindi po namin alam ma'am basta may nag iwan na lang sa asawa niyo sa labas ng ospital..

"A-ano?? Nasaan siya?" tanong nitong muli.

"Sumunod po kayo sa'akin ma'am." anya.

Sumunod naman siya kaagad sa nurse na naglakad. Halos manlumo siya sa sinapit ng kaniyang asawa.

"Sinong may gawa sayo nito? Hon! Gising!" sigaw niya sa boses na nag hihinagpis.

"Ma'am, kailangan napo niyang masalinan ng dugo sa lalo madaling panahon. Dahil marami rami ng dugo ang nawala sa'kaniya." ani nito

"Malaking halaga po ma'am ang kakailanganin natin..

"M-magkano po ba?" nauutal na tanong nito sa nurse.

"Mga tatlong milyon po ma'am..

"A-ano???

"Opo, ma'am..

Napahagulgol na lamang si Tamara sa narinig mula sa nurse. Pero, hindi siya dapat pang hinaan ng loob sa sandaling 'yon.

"Sige po. Gawin niyo ang lahat iligtas niyo ang asawa ko. Magbabayad ako ng kahit magkano gumaling lang siya." pakiusap nito.

"Okay, ma'am! Tara po muna sa labas at dadalhin na po siya sa operating room." aya nito.

Laglag ang balikat ni Tamara nang lumabas nang emergency room. Abot-abot ang dasal niya na sana gumaling kaagad ang asawa niya. Alam niyang wala silang ganoong kalaking halaga kaya isang pasya ang nabuo niya ngayong araw.

Pinunasan niya ang luhang pumatak sa'kaniyang mga mata at naglakad palabas ng ospital. Nagpara siya ng taxi at kaagad namang may tumigil sa kinatatayuan niya. Binuksan niya ang taxi at sumakay sa loob.

"Wilson Palace po tayo kuya." utos niya rito.

Kaagad namang pina andar nito ang taxi. Tahimik naman siyang nanalangin na sana maligtas ang asawa niya. Alam niyang isusumpa siya nito habang buhay pero wala na siyang choice kundi kumapit sa patalim.

Kanina pa siya nakatayo sa harap ng gate nang palasyo, ngunit hindi niya alam kung papasok ba siya. Hanggang sa nakarinig siya ng usapan ng mga maid na may kaguluhan mula sa loob.

"Lanz, anong nangyayari sa loob?" sigaw niya sa guard para mapansin siya nito.

"Ikaw pala Señorita, Tamara. Hindi ko rin alam, mas mabuting pumasok na lang kayo..

Tumakbo ako patungong pintuan nang makita kong naka handusay ang abuela sa lapag. Napasigaw ako ng malakas.

"Hindiiii!!! Anong nangyari???

"Kailangan nang dalhin sa Europa ang abuela mo at ikaw ang sasama sa'kaniya.." singit ng tita Marga nito.

"Ho?? Bakit ako?? May asawa ako rito.." pag dadahilan ko.

"E' anong ginagawa mo rito? I knew it, kailangan mo nang pera, tama??

"P-paano mong nalaman?" nagtatakang tanong ko.

"Alam ko naman na pera lagi ang pinta mo rito. Ano, Tamara, mag desisyon ka na..

"Sige. Papayag ako na samahan si abuela sa Europa, ngunit sa isang kondisyon..

"Ano yon? Paki bilisan nanganganib na ang buhay ng abuela mo..

"I need ten million. You heard me right. Alam kung barya lang sa pamilya natin yan." sagot nito at nakikipag titigan sa tita nito.

"Hibang ka ba? Akala mo sa pamilya mo, mukha kang pera talaga..

"Hindi naman.." sagot nito. Wala naman kasi siyang balak talaga kaso naisip niya kung aalis siya kailangang may maiwan siya sa asawa.

"Sige.. Give me your bank account number, ide-deposit ko agad ang pera..

"Okay.. Pero bago ako sumama kay abuela, pwedeng umuwe muna ako at magpapaaalam ako sa asawa ko..

"Fine! Paki bilisan...

Umalis na si Tamara sa Palasyo at bumalik siya sa ospital. Nag check rin siya ng bank account niya at nakita niyang pumasok na ang hinihingi niyng ten million. Napangiti siya dahil mapapagamot niya na ang asawa, ngunit meron sa puso niya ang sakit habang nagpapaalam siya rito..

Matapos makapag paalam ni Tamara sa asawa at nabayaran niya na rin ang bills nito sa hospital. Naibilin niya na rin ang lahat lahat ng kailangan niya maging ang iiwan niyang pera para makapag simula ang asawa.

Lumabas siya ng ospital at ito na ang huling makikita niya ang asawa.

Ngayon gabi rin kasi ang lipad niya pa Europa.. Paalam, hon!" usal nito..

One year Later..

Himalang nagising sa pagkaka comatose si MC buhat nang maoperahan ito, masyadong na damage ang internal organs niya sa mga bugbog, pasa at saksak na tinamo nito.

"N-nurse, nasaan ang asawa ko?? nauutal na tanong ni MC sa mahinang boses.

"Asawa? Wala po akong nakitang asawa niyo sir, buhat nang nacomatose kayo..

"Comatose? Ano ho?? Ilang araw akong comatose??" tanong nito na medyo hilo pa at hindi alam ang nangyari sa paligid.

"Isang taon po sir.. Mabuti nga nagising na po kayo, kasi bihira na lang talaga ang mga taong nagigising." ani nito.

"Ano ho! Isang taon? Paano? Bakit?" sunod sunod na tanong ni MC at hindi makapaniwala na isang taon na pala ang nakakalipas.

"Ako pala si Nurse Janice. Ako ang nurse in-charge mula nang nacomma ka. Sige, tawagin ko muna ang Doctor mo. Maiwan na kita rito." anya..

Naiwan namang gulong gulo si Mc at hindi makapaniwalang lumipas na ang isang taon. Ang tanong sa isipan niya, nasaan nga ba ang asawa niya.. Anong nangyari sa nakalipas na isang taon..