Chapter VI

Tinanghali ng gising si Magnus dahil sa naparami rin siguro ang inom niya kagabi. Hindi siya dalawin ng antok kung kaya't mag-isa siyang uminom sa kanyang malawak na balkunahe sa kanyang kwarto.

Sinipat niya ang kanyang relo na nakasabit sa dingding ng kwarto niya. Alas otso na nang umaga. Bumangon na siya at nagpasyang gumayak.

ILANG oras lamang ay nakarating agad si Magnus sa kanyang opisina. Hindi naman niya kailangang magmadali dahil pagmamay-ari niya ang kanyang papasukan.

"S-sir good morning po, kanina pa po may naghihintay sa inyo," nakayukong sabi ni Connie.

Awtomatikong dumako ang paningin niya sa tanggapan bago pumasok sa kanyang opisina. Napairap siya ng makita kung sino ang naghihintay sa kanya.

"Hello Mr. Delavid," pormal nitong pagbati. Hapit na hapit ang suot nitong pulang bestida.

"Let's talk inside," tugon niya.

Pinagmasdan lamang ni Serenity ang boss at ang kaibigan niyang si Athena na pumasok sa loob ng opisina nito.

"Talagang bigatin ang mga nagiging chicks ni sir. Kaibigan mo pala ang model na 'yon," panimula ni Connie.

"Opo kaibigan ko siya," sagot ni Serenity.

Malapit na kaibigan nga ni Serenity si Athena, medyo nabago lamang iyon ng pumasok ito sa pagmomodelo. Nagulat din ito nang malaman na sa kompanya ni Magnus siya nakahanap ng trabaho.

"Napakaganda at napakasexy nga naman girl. Pero eto sasabihin ko sa 'yo. Walang sineseryoso 'yang si sir," ani Connie na parang kilalang kilala na talaga niya ang boss nilang si Magnus.

Kung tutuusin ay hindi iyon ang unang beses na pinuntahan si Magnus ng babae sa opisina. Maraming beses na ang ganoong tagpo.

"Wala ba siyang girlfriend?" lakas loob na tanong ni Serenity. Ayaw sana niyang makipagtsismisan ngunit nahihiya naman siyang hindi kausapin ang katabi.

"Naku...mula yata nang magtrabaho ako rito ay wala pa siyang pinakilala sa amin. Ayan ganyan, maraming babae ang sumusugod dito para hanapin siya."

Wala ng masabi pa si Serenity kung kaya't binalingan na lamang niya ang kanyang trabaho. Napukaw ang atensyon nila nang bumukas ang pinto ng opisina ng kanilang boss.

"See you later," mahinang paalam ni Athena habang hinihimas ang harapan ng dibdib ni Magnus.

Hindi maiwasang makita ni Serinity at Connie ang pangyayaring iyon sa pintuan. Pareho silang yumuko at nagpanggap na walang nakita.

"Serenity please keep in touch," pagpapaalam nito sa kanya.

Tumango lamang si Serenity at inihatid ng tingin ang nagpaalam niyang kaibigan.

Pagpasok ni Serenity sa opisina ni Magnus ay hindi maipinta ang mukha nito. Dahan-dahan niyang inabot ang mga papeles na dapat nitong pirmahan.

"S-sir salamat po ulit sa pagtulong ninyo sa akin noong nakaraang gabi," lakas loob na sabi ni Serenity.

"Forget about that," matabang na tugon ni Magnus."By the way can I have a favor?" tanong nito.

"Y-yes sir basta po kaya ko."

"Please be discreet about me. Siguradong kukulitin ka ni Athena tungkol sa 'kin," ani Magnus.

"Sir makulit po talaga si Athena. Pero pipilitin ko pong hindi makagulo sa inyong dalawa."

"No! Theres nothing between us," asik ni Magnus.

"A-ang ibig ko pong sabihin—"

Hindi na nagawang tapusin pa ni Serenity ang gusto niyang sabihin. Nagmukha pa tuloy siyang tsismosa.

"Just don't tell her anything," muling sabi ni Magnus.

"Yes sir."

Tatalikod na sana si Serenity ng muling magsalita ang kaharap.

"By the way, sumabay ka na sa akin mamaya."

Napakalakas ng kabog ng dibdib ni Serenity sa sinabing iyon ni Magnus. "S-sir hindi na po kailangan," pagtanggi ng dalaga.

"Tatanggi ka na naman?" sarkastiko ang pagkakasabing iyon ni Magnus.

Sinisimulan na ni Magnus ang pakulo niya. Paraan na niya iyon para manalo sa pustahan nila ni Veruz. Si Serenity ang kauna-unahang empleyadang hinatid niya. Siguradong usap-usapan na naman ito sa kompanya kung may makakita sa kanila.

Habang palapit ang oras ng uwian ay hindi mapakali si Serenity. Ang lubos na nagpapakaba sa kanya ay ang makita sila ng mga babaeng baliw sa boss nila.

Maagang umuwi si Connie, pabor ito sa kanya dahil siguradong magtatanong ito kapag nakitang nitong ihahatid siya ng boss nila.

"Let's go," pagyaya ni Magnus

Halos hindi makagalaw si Serenity at saglit na napatitig sa seryosong mukha ng kaharap. Si Magnus talaga ang tipo ng tao na wala yatang pakialam sa sasabihin ng iba basta't ginusto niya.

Naglakad sila palabas ng kompanya. Dala niya ang bag ng laptop kasama ang mga folder at envelope na may mga papeles na trabaho niya. Nakasunod lamang siya sa lalaking nasa harap niya. Diretso itong naglalakad palabas sa kompanya.

Akala ni Serenity ay may driver sila ngunit nagulat siya ng iabot ng guard ang susi kay Magnus. Alam niyang hindi sila nakakaiwas sa mga nakatagong mata ng mga nadaanan nilang empleyada.

"Hindi ba magmumukha akong driver mo kung sa likod ka sasakay?" ani Magnus bago pa niya mahawakan ang pinto sa likurang parte ng magarang kotse.

"S-sorry po sir," sagot niya sabay bukas niya ng pinto.

Habang daan ay binabalot ng katahimikan ang loob ng sasakyan. Bahagyang nagulat si Serenity ng tumunog ang kanyang cellphone. Pinindot niya ang gilid upang awtomatiko macancel ang tawag nito ngunit paulit-ulit lamang pumasok ang mga tawag sa kanya.

"Pwede mo namang sagutin," wika ni Magnus.

Si Serena ang tumatawag sa kanya. Nakaramdam ng bahagya kaba si Serenity dahil tadtad ito ng tawag sa kanya.

"H-hello a-ate si nanay," halos hindi maintindihan ni Serenity ang nasa kabilang linya dahil sa lakas ng iyak nito.

"H-ha!? Serena..." tila alam na ni Serenity kung ano ang nangyari.

"N-nandito kami ni Kuya Keeno sa ospital ngayon ate, dito ate sa St. Madeline. Nawalan ng malay si Nanay at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagigising," pagak na ang boses ng kapatid niya kaiiyak.

"Sir pwede po bang sa St. Madeline nyo ako ihatid," hindi na nahiya si Serenity na makiusap sa boss niyang si Magnus.

Agad na tinahak nila ang direksyon ng ospital. Mabilis ang naging pagmamaneho ni Magnus dahil nakita rin niya ang lubos na pag-aalala sa mukha ng kasama. Nanggigilid na naman ang mga luha nito.

"Don't worry malapit na tayo," ani Magnus. Bakit nga ba natataon na laging siya ang kasama ng dalaga kapag may peligro.

Ilang minuto lang at narating nila ang ospital kung saan nakaadmit ang nanay ni Serenity. Patakbo nitong tinungo ang kwarto na itinuro sa information section na bumungad sa kanila.

Sumama rin si Magnus sa loob ng ospital. Nais din niyang masiguro ang kalagayan ng nanay ng dalaga. Bahagyang napaisip si Magnus kung bakit labis na naman ang pag-aalala niya.

"Dok, kamusta po ang nanay namin?" tanong agad ni Serenity. Naabutan niya ang doktor na kinakausap ang kapatid at ang kasama nitong si Keeno.

"Sa ngayon stable ang nanay mo ngunit sa mga susunod na araw ay hindi tayo pwedeng magpakasiguro," paliwanag ng doktor.

"Ano po ang ibig ninyong sabihin?"

"May namuong dugo sa puso ng pasyente. Kailangan siyang maoperahan agad sa lalong madaling panahon. Hindi makapagfunction na mabuti ang puso niya. The worst is kulangin siya ng oxygen sa utak at sa edad niya ay baka hindi na kayanin ng kanyang katawan."

"Dok, magkano po ang gagastusin sa operasyon na sinasabi nyo?"

"It's around 800k to 950k, it depends upon the situation of the patient."

Halos mapaluhod si Serenity sa sinabing iyon ng doktor. Saan naman kayang kamay ng Panginoon niya makukuha ang ganun kalaking halaga.

Ilang hakbang mula sa kinatatayuan ni Serenity ay narinig ni Magnus ang lahat ng sinabi ng doktor na kausap nito. Hindi rin nakaligtas sa paningin niya ang lalaking tila kanina pa matalim ang titig sa kanya.

"S-sir salamat po sa paghatid. Pwede na po kayong umuwi," wika ni Serenity sa lalaking kaharap niya.

"Just call me if may maitutulong ako. I have to go," paalam nito.

Pag-alis ni Magnus ay agad bumalik si Serenity sa kwarto ng kanyang nanay. Masama ang loob niya, muli niyang naramdaman ang bagal ng pag-usad niya. Takot siyang mawalan ng mahal sa buhay tulad ng nangyari sa kanya noong bata pa siya.

"Magiging maayos din ang lahat, ang sabi ng doktor ay palalakasin pa naman si Tita Nelia bago ang operasyon. May ilang linggo pa upang makahanap tayo ng pera," pagpapalakas sa kanya ni Keeno.

"Huwag mo na kaming intindihin Keeno. Buti na lamang at naroon ka kanina. Salamat," sagot ni Serenity. Nakapondo pa rin ang mga luha nito.

Lumapit si Keeno sa dalaga at inakbayan ito. Awtomatikong napasandal si Serenity sa balikat ng binata. Nakakaramdam na siya ng pagod at matinding pag-aalala. Sa balikat ni Keeno ay malaya niyang pinakawalan ang mga luha na kanina pa niya pinipigil.

"Nanay ipinapangako kong gagawin ko ang lahat gumaling ka lang," sambit niya sa isip habang nakatitig sa nakahigang si Aling Nelia.

Habang daan ay hindi rin maiwasan ni Magnus ang mag-alala sa nakita niyang kalagayan ng Nanay ni Serenity. Hindi rin mawala sa isip niya ang lalaking nadatnan niya sa ospital. Ano nga bang ikinlababahala niya?

Pagdating sa bahay ay agad siyang dumiretso sa kwarto at nagpasyang magpahinga. Panay na naman ang kulit sa kanya ng kanyang Mommy. Uuwi na kasi ito ng Pilipinas sa susunod na buwan.

Hope to meet my daughter in law.

Laman ng chat na galing kay Doña Estella.

Ayaw na lamang patulan ni Magnus ang pangungulit ng Nanay niya. Napapadalas ang mga message nito na parang nasa teenage stage siya.

Inilapat ni Magnus ang kanyang likod sa kama. Ilang araw na laman ay birthday na ng kaibigan niyang si Veruz. Paano niya magagawa ang pakay kay Serenity gayong nasa ganoong sitwasyon ito. Mukhang matatalo siya sa naging pustahan nila ni Veruz.

Nakaramdam siya ng bahagyang pagkakonsensya sa kanyang ginagawa ngunit huli na ang lahat para umatras siya sa pustahan. Pakiramdam niya ay childish siya sa parteng iyon.

"Hello Doctor Maniego," bati ni Magnus sa kabilang linya.

Si Doctor Maniego ang isa sa pinakasikat na cardiothoracic surgeon sa bansa. Tanyag ito dahil sa galing at kakayahan nito pagdating sa medisina.

"Oh hello Mr. Delavid. Bakit napatawag ka?" ani Mr. Maniego.

"I need your help for my friend's mom."

"How can I help? Alam mong hindi kita matatanggihan," paniniguro ng doktor.

Pagkasabing iyon ni Magnus ay nagset agad ng appointment ang doktor para sa kanilang pagkikita. Hindi alam ni Magnus kung para saan ang ginagawa niyang iyon. Ang alam lamang niya ay hindi mawaglit sa isip niya ang malungkot na mukha ni Serenity.