"Tatlong pang-ibaba ang sinusuot ko dahil pinagnanasahan mo ako, brief, boxer shorts, pants. Nakakahiya naman," asar niya pa lalo kaya padabog akong naupo sa kama. "Kawawa naman yung magiging baby mo, walang milk na maiinom sa'yo—" "Zai!" Galit na galit kong sabi dahilan para tumawa siya. "Meron akong boobs! Hindi ako flat!" Masungit na sabi ko. "May nipple naman, pwede na—" "Sabing may boobs ako!" Tumawa siya at sumusukong tumango. "Okay sabi mo eh," ngising sabi niya. Isang linggo ang nakalipas mula ng gabing 'yon ay nanatili lang ako sa bahay dahil sa pamamanas ng paa ko, tamang lakad lakad lang. Hanggang sa isang gabi ay nagising ako dahil sa sunod sunod na pagtunog ng cellphone ko. Wala pa si Zai ah, ala una na ng madaling araw. Inabot ko ang cellphone ko at tinignan ang mga messages, pati emails ko meron kaya naman nagtataka kong binuksan ang mga 'yon. Sino na naman ba 'to? Ngunit nang makita ko ang files at video ay naalala ko ang bilin ni unknown c
Lumipas ang minuto ay hindi pa nila ako dinala sa delivery room dahil kulang pa raw ang lapit ng bata dahilan para sa labor room ako dalhin, panay ako daing dahil sobrang sakit talaga ng tyan ko. "L-Lauren." Nang marinig ang tinig ni Zai ay sinamaan ko siya ng tingin. "U-Umalis ka sa harapan ko." Masama ang loob na sabi ko sa kaniya dahilan para magulat ang ipakita niyang emosyon. He looked so tired, stress, exhausted but I saw how he enjoyed every night he goes home late. I cursed him for that, gumaganti ba siya sa akin? "What's the problem? Sorry hindi ko nasagot yung cal—" "Umalis ka sabi rito sa harapan ko!" Sigaw ko. "S-Simula ngayon h-hindi mo kailangang ipilit yung sarili mo sa akin." Mariing sabi ko ang luha sa mata ko ay derederetsong tumulo na kahit anong galit ko ay iyak pa rin ang mas nangingibabaw dahil nasasaktan ako. "Lauren, I'm sorry." Mahinahon na sabi niya. "Manganganak akong mag-isa, hindi kita kailangan." Malamig na sabi ko. "Nandito na ako, ku
"Bakit hindi mo nasagot ang tawag ko? Busy ka sige ayos lang." Mariing sabi ko. "Lauren ano ba nangyari? Did you fell? Did you slipped?" Ngumisi ako sa tanong niya at masama ang loob kong tinitigan siya habang pinapahid ang luha ko. "I fell." Mariing sabi ko. "I fell for your trap, and I'm hating you more than you did." Ngumisi ako muli ngunit niloko ko ang sarili ko nang sunod na mangyari ay derederetso akong humikbi at walang nagawa kundi humagulgol. Parehas kaming natahimik nang mga sandali na 'yon, at nang sandali rin na kumalma ako ay nagtawag ako ng nurse para dalhin ako sa anak ko. Nasa wheelchair ako habang nakasunod lang si Zai sa likuran namin. Nang makarating sa lagayan ng anak ko ay naluha ako ng makita ko kung gaano karaming apparatus ang nakakabit sa kaniya, gustong gusto ko siyang lapitan pero hindi kami pinayagan. "B-Baby," pagtawag ko rito. "I talked to them, pwede niyong lapitan pero huwag niyong hahawakan." Ate Mia came out of my son's room and helped m
"Kaya kong maglakad, magsama kayo." Pikon na pikon kong sabi at naglakad na nang bumukas ang elevator. "H-Huh?" "Lauren, mabibinat ka maupo ka nga." Sermon ni Zai at isinunod sa akin ang wheel chair kaya ngumiwi ako at patuloy na naglakad not until I felt the loss of my balance because he pushed the wheel chair with full force on the back of my knees. "Zai!" Galit na gitil ko lalo na ng bumagsak ako muli sa wheel chair. "Makinig ka na lang." Nauubusang pasensya niyang sabi. Nang makarating sa room ay ngumiwi ako, ngunit ng maabutan ko ang nurse na pinupunasan ang anak ko ay awtomatiko akong lumapit. "Ma'am hindi po pwede, distansya po dahil mahina ang resistensya ng bata." Mabilis akong umatras ng sabihin 'yon ng nurse. "Oh sorry." Bawi ko agad. "Is he okay?" Tanong ko. "Ma'am sa ngayon po doctor na po muna ang kakausap sa inyo sa lagay ng baby niyo ha," wika nitong nurse halatang kinakabahan. "H-Hindi ko rin po kasi alam dahil taga-alaga lang po ako sa nurse
"Missis sobrang bawas na bawas ang timbang ng baby niyo at tanging supplements through iv lines na lang ang nagbibigay nutrisyon sa kaniya." Napayuko ako dahil hindi ko matanggap ngunit alam ko na nangangayayat nga ang baby ko. Hindi rin siya umiiyak at hindi siya gaano gumagalaw, ngunit magtitiwala na lang ako sa anak ko. Walang nagawa ang doctor dahil panay iyak ako, tahimik lang rin si Zai na nakaupo sa malapit sa kama ko habang nilalaro ang sing sing sa daliri niya. Kahit sobrang pagod ay hindi ko inalis ang mata ko sa baby ko, pinanood ko ang bawat paghinga niya, inilapit ko na nga ang isang upuan sa incubator ng anak ko huwag lang ako malayo sa kaniya. Madaling araw ay bumalik ang doctor niya, bumalik ako sa kama tulad ng inutos nito. Nang buhatin nito ang anak ko ay kusa akong naluha ng ilapit nito ang baby ko sa akin, halos magpigil hikbi ako ng maramdaman ko ang init niya sa dibdib ko dahilan para dahan dahan at maagap ko siyang akapin. "B-Baby.." Lumapit si Zai at d
Makalipas ang ilang oras ay dumating si Zai at may dala-dala na pagkain, tinignan ko lang ang hawak niya. "Kumain ka na muna, hindi ka pa kumakain simula kanina." Mahinahon na sabi niya, ang boses ay parang katatapos lang umiyak.Wala namang gaanong tao ngayon dito sa pwesto ko sa harapan ng anak ko, dahil nasa loob sila ngayon ang bilang na bisita para magkape. "Umalis ka sa harapan ko, hindi ako gutom." Gitil ko at iniiwas ang tingin doon."Uminom ka ng tubig—""Ayaw ko nga 'di ba?!" Itinapon ko ang dala niya at sinamaan siya ng tingin, tumayo ako at iniwan siyang nakatayo doon.Pumasok ako sa loob at nakita ko ang mga tao na nakatingin sa akin kaya iniiwas ko sa kanila ang tingin ay dumeretso sa kitchen. "Mommy, ipalabas niyo na lang yung foods and drinks. Ayokong nai-invade yung privacy sa bahay nila ate, sa labas na rin ang mga mesa maluwag." Suhestyon ko."Sige anak," tumikhim ako at dumeretso sa coffee machine. Kumuha ako ng cup at pinindot ang espresso sa choices bago ko hinin
"It's true, they let her live, i-ilang linggo pa ang dumaan bago ko nalaman." Nakagat ko ang ibabang labi ng maluha. "After exam, she invited me over to her house. We ate with her family, she looks so happy that's why I didn't notice. After that she wants me to sleepover to her house— hahaha wait lang ha." Biglang sabi niya at pasimpleng pinahid ang mga mata. "Gustong gusto ko siyang samahan sa kwarto niya, pero nagbago bigla ang isip niya. Matagal niya pa nga akong niyakap, yakap na sobrang higpit tapos nakatulog pa siya dahil maaga pa. Pero kinakabahan na ako no'n, pero hindi ako nabahala kasi kasama ko siya." He paused for a moment before glancing at me. "Tapos nang 11 PM na pinauwi niya na ako dahil may gagawin pa raw siya, I didn't know it was our last time to smile and laugh together. Madaling araw, nakatulog na ako no'n tumatawag ang mommy niya sa akin." He wiped his cheeks. "Tapos binalita niya ang nangyari sa kaniya, she took her own life kasi hindi niya ma-handle.
Pagkarating sa hotel room na tinutuluyan namin ay nakita ko kaagad si Zai na tahimik lang na nakaupo sa sala. Huminga ako ng malalim at iniiwas sa kaniya ang tingin tsaka ako naglakad papasok ng kwarto. I held the door knob and twisted it slowly, trying to make myself stop from breaking down in front of him so I could easily leave. After making myself calm I entered the closet to fix my clothes. Inilabas ko ang maleta at tsaka ko inilagay doon ang mga gamit ko, ngunit ng pumasok siya ay kusa siyang natigilan. "Lauren." He called me calmly. "A-Aalis ka?" He questioned, started playing his ring on his ring finger and twisting it back and forth. I went silent because I wanted to calm and not to get freak. After packing my things, I closed my suitcase before standing straight and lifting my things. He was watching me, every detail. "May rason pa ba para manatili?" I inhaled and asked the question, he whispered something that I didn't understand but he bit his lips and locked his
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “