Abangan!
"Missis sobrang bawas na bawas ang timbang ng baby niyo at tanging supplements through iv lines na lang ang nagbibigay nutrisyon sa kaniya." Napayuko ako dahil hindi ko matanggap ngunit alam ko na nangangayayat nga ang baby ko. Hindi rin siya umiiyak at hindi siya gaano gumagalaw, ngunit magtitiwala na lang ako sa anak ko. Walang nagawa ang doctor dahil panay iyak ako, tahimik lang rin si Zai na nakaupo sa malapit sa kama ko habang nilalaro ang sing sing sa daliri niya. Kahit sobrang pagod ay hindi ko inalis ang mata ko sa baby ko, pinanood ko ang bawat paghinga niya, inilapit ko na nga ang isang upuan sa incubator ng anak ko huwag lang ako malayo sa kaniya. Madaling araw ay bumalik ang doctor niya, bumalik ako sa kama tulad ng inutos nito. Nang buhatin nito ang anak ko ay kusa akong naluha ng ilapit nito ang baby ko sa akin, halos magpigil hikbi ako ng maramdaman ko ang init niya sa dibdib ko dahilan para dahan dahan at maagap ko siyang akapin. "B-Baby.." Lumapit si Zai at d
Makalipas ang ilang oras ay dumating si Zai at may dala-dala na pagkain, tinignan ko lang ang hawak niya. "Kumain ka na muna, hindi ka pa kumakain simula kanina." Mahinahon na sabi niya, ang boses ay parang katatapos lang umiyak.Wala namang gaanong tao ngayon dito sa pwesto ko sa harapan ng anak ko, dahil nasa loob sila ngayon ang bilang na bisita para magkape. "Umalis ka sa harapan ko, hindi ako gutom." Gitil ko at iniiwas ang tingin doon."Uminom ka ng tubig—""Ayaw ko nga 'di ba?!" Itinapon ko ang dala niya at sinamaan siya ng tingin, tumayo ako at iniwan siyang nakatayo doon.Pumasok ako sa loob at nakita ko ang mga tao na nakatingin sa akin kaya iniiwas ko sa kanila ang tingin ay dumeretso sa kitchen. "Mommy, ipalabas niyo na lang yung foods and drinks. Ayokong nai-invade yung privacy sa bahay nila ate, sa labas na rin ang mga mesa maluwag." Suhestyon ko."Sige anak," tumikhim ako at dumeretso sa coffee machine. Kumuha ako ng cup at pinindot ang espresso sa choices bago ko hinin
"It's true, they let her live, i-ilang linggo pa ang dumaan bago ko nalaman." Nakagat ko ang ibabang labi ng maluha. "After exam, she invited me over to her house. We ate with her family, she looks so happy that's why I didn't notice. After that she wants me to sleepover to her house— hahaha wait lang ha." Biglang sabi niya at pasimpleng pinahid ang mga mata. "Gustong gusto ko siyang samahan sa kwarto niya, pero nagbago bigla ang isip niya. Matagal niya pa nga akong niyakap, yakap na sobrang higpit tapos nakatulog pa siya dahil maaga pa. Pero kinakabahan na ako no'n, pero hindi ako nabahala kasi kasama ko siya." He paused for a moment before glancing at me. "Tapos nang 11 PM na pinauwi niya na ako dahil may gagawin pa raw siya, I didn't know it was our last time to smile and laugh together. Madaling araw, nakatulog na ako no'n tumatawag ang mommy niya sa akin." He wiped his cheeks. "Tapos binalita niya ang nangyari sa kaniya, she took her own life kasi hindi niya ma-handle.
Pagkarating sa hotel room na tinutuluyan namin ay nakita ko kaagad si Zai na tahimik lang na nakaupo sa sala. Huminga ako ng malalim at iniiwas sa kaniya ang tingin tsaka ako naglakad papasok ng kwarto. I held the door knob and twisted it slowly, trying to make myself stop from breaking down in front of him so I could easily leave. After making myself calm I entered the closet to fix my clothes. Inilabas ko ang maleta at tsaka ko inilagay doon ang mga gamit ko, ngunit ng pumasok siya ay kusa siyang natigilan. "Lauren." He called me calmly. "A-Aalis ka?" He questioned, started playing his ring on his ring finger and twisting it back and forth. I went silent because I wanted to calm and not to get freak. After packing my things, I closed my suitcase before standing straight and lifting my things. He was watching me, every detail. "May rason pa ba para manatili?" I inhaled and asked the question, he whispered something that I didn't understand but he bit his lips and locked his
"Pinabayaan mo ako Zai tapos ngayon gaganyan ganyan ka sa akin?! Ang kapal ng mukha mo!" Kumuyom ang kamao ko at tsaka ko siya malakas na sinampal. I gritted my teeth staring at his red side of the face. Zai's face turned a little to the side after my slap, his jaw moved aggressively before facing me again with apologetic eyes. "Ngayon ko lang sasabihin 'to sa'yo Zai, yung luha mo? Kahit makapuno ka pa ng ilang pools hinding hindi kita mapapatawad, hinding hindi na kita mamahalin pa. Kahit pa isumpa mo ako." He looked down as his emotions betrayed him, he cried. No, he's still crying. "Pakawalan mo na a-ako," I stated. "Paalisin mo na a-ako, k-kasi ng nandito ako b-binalewala mo ako." Pigil hikbi kong sabi but I ended up covering my mouth to stifle a sob. "Mas k-kailangan ko ang sarili ko, kesa sa'yo. Y-Yung pagmamahal ko sa'yo u-ubos na ubos na." Nanghihina kong pinantayan ang maleta ko, nanghina na ang tuhod ko at wala akong nagawa kundi umiyak na lang sa sarili kong t
Lauren's Point of View. 7 months later.. Inip na inip kong hinintay ang yate na inaasahan kong susundo sa akin sa airport dahilan kailangan ko pang magyate para makarating sa isla nila Ate Mia. Habang naghihintay ay napairap ako ng banggain ako ng isang turista. "Bulag ka ba?" Kwestyon ko. "What? I can't understand you." Maarteng sabi nito kaya nagpamewang ako. "I said are you blind? I was here and you bumped into me." Inis na sabi ko pa. "Excuse me?" Inis na sabi nito kaya ngumiwi ako. "Ang bobo mo punyetà." Inis na sabi ko na at tsaka ko hinila ang maleta ko at dumeretso na sa fort upang makasakay na sa yate na susundo sa akin. Nang makarating sa isla nila Ate Mia ay huminga ako ng malalim dahil nakakapanibago ang hitsura dito, mas dumami ang nakatayong establishment. Mamayang tanghali kasi ang awarding ng elementary kaya pupunta ako kay Sierah. Humakbang ako papasok ng bahay nila Ate Mia at ng makapasok ay natigilan ako ng makita si Zai sa dining at kahara
Itinapat ko sa tenga ko ang cellphone at nang magsalita siya ay nanlaki ang mata ko at napatitig sa kaniya. "Figured out? How's the 7 months?" Umawang ang labi ko at mabilis ko siyang sinugod binato ang cellphone ko sa kung saan saan. It's him! "Chill.." Wika niya at hinuli ang dalawang kamay ko. "I-Ikaw nga siya." Mariing sabi ko. "You're curious about the mastermind?" Kwestyon niya at tsaka hinaplos ang pisngi ko dahilan para iiwas ko 'yon at itulak ko siya. "Sabihin mo na sa akin." Mariing sabi ko. Prente siyang naupo at sumandal sa couch. "B-Bakit mo nagagawa 'to? Bakit kailangan mo pa akong pahirapan kung kilala mo na yung tao na 'yon!" Sigaw ko ngunit halos mahigit ko ang paghinga ko ng hilain niya ako sa tabi niya at itapat ang daliri niya sa bibig ko. "Shh." Nanlaki ang mata ko not until the door opens and I know it was Zai. "Traise." Nang marinig ko ang tinig ni Zai ay mariin akong napapikit at tsaka ko itinulak si Traise tapos tumayo ako ng maayos. "Hindi pa
Halos umawang ang labi ko ng makita ang opening mula sa tiles, parang basement ba? At binuksan niya ay may hagdan kaya naman bumaba kami doon, nang buksan niya ay nakita ko rin ang pin tapos pagkabukas no'n nakita ko yung dalawang lalake na nakatali gamit ang rehas sa dalawa nitong paa at sa dalawa nitong kamay. Nang makita nila ako ay awtomatiko silang ngumisi, ang mukha nila ay natitigan ko dahilan para mabilis na tumibok ang puso ko. "Hindi pa rin namin isusuplong yung puno't dulo nito." Mariing sabi ng isa. "Hindi ko tinatanong," prenteng sagot ni Zai. "Patayin niyo na lang kami! Kasi hanggang kamatayan hinding hindi kami kakanta!" Galit na sigaw ng isa. "Masarap naman ako hindi ba Lauren Garcia?" Kumuyom ang kamao ko ng sabihin niya 'yon sa akin. Nakakagigil. Narinig ko ang paghinga ng malalim ni Zai. "You guys are so happy huh? Even though you'll near hell?" Napalingon ako kay Zai ng makita ko siyang magkasa ng pistol, he was looking cool. "Hindi mo kami maga