Not yet the end, hope you put all your trust in me. Thank you. đ¤
"Pinabayaan mo ako Zai tapos ngayon gaganyan ganyan ka sa akin?! Ang kapal ng mukha mo!" Kumuyom ang kamao ko at tsaka ko siya malakas na sinampal. I gritted my teeth staring at his red side of the face. Zai's face turned a little to the side after my slap, his jaw moved aggressively before facing me again with apologetic eyes. "Ngayon ko lang sasabihin 'to sa'yo Zai, yung luha mo? Kahit makapuno ka pa ng ilang pools hinding hindi kita mapapatawad, hinding hindi na kita mamahalin pa. Kahit pa isumpa mo ako." He looked down as his emotions betrayed him, he cried. No, he's still crying. "Pakawalan mo na a-ako," I stated. "Paalisin mo na a-ako, k-kasi ng nandito ako b-binalewala mo ako." Pigil hikbi kong sabi but I ended up covering my mouth to stifle a sob. "Mas k-kailangan ko ang sarili ko, kesa sa'yo. Y-Yung pagmamahal ko sa'yo u-ubos na ubos na." Nanghihina kong pinantayan ang maleta ko, nanghina na ang tuhod ko at wala akong nagawa kundi umiyak na lang sa sarili kong t
Lauren's Point of View. 7 months later.. Inip na inip kong hinintay ang yate na inaasahan kong susundo sa akin sa airport dahilan kailangan ko pang magyate para makarating sa isla nila Ate Mia. Habang naghihintay ay napairap ako ng banggain ako ng isang turista. "Bulag ka ba?" Kwestyon ko. "What? I can't understand you." Maarteng sabi nito kaya nagpamewang ako. "I said are you blind? I was here and you bumped into me." Inis na sabi ko pa. "Excuse me?" Inis na sabi nito kaya ngumiwi ako. "Ang bobo mo punyetĂ ." Inis na sabi ko na at tsaka ko hinila ang maleta ko at dumeretso na sa fort upang makasakay na sa yate na susundo sa akin. Nang makarating sa isla nila Ate Mia ay huminga ako ng malalim dahil nakakapanibago ang hitsura dito, mas dumami ang nakatayong establishment. Mamayang tanghali kasi ang awarding ng elementary kaya pupunta ako kay Sierah. Humakbang ako papasok ng bahay nila Ate Mia at ng makapasok ay natigilan ako ng makita si Zai sa dining at kahara
Itinapat ko sa tenga ko ang cellphone at nang magsalita siya ay nanlaki ang mata ko at napatitig sa kaniya. "Figured out? How's the 7 months?" Umawang ang labi ko at mabilis ko siyang sinugod binato ang cellphone ko sa kung saan saan. It's him! "Chill.." Wika niya at hinuli ang dalawang kamay ko. "I-Ikaw nga siya." Mariing sabi ko. "You're curious about the mastermind?" Kwestyon niya at tsaka hinaplos ang pisngi ko dahilan para iiwas ko 'yon at itulak ko siya. "Sabihin mo na sa akin." Mariing sabi ko. Prente siyang naupo at sumandal sa couch. "B-Bakit mo nagagawa 'to? Bakit kailangan mo pa akong pahirapan kung kilala mo na yung tao na 'yon!" Sigaw ko ngunit halos mahigit ko ang paghinga ko ng hilain niya ako sa tabi niya at itapat ang daliri niya sa bibig ko. "Shh." Nanlaki ang mata ko not until the door opens and I know it was Zai. "Traise." Nang marinig ko ang tinig ni Zai ay mariin akong napapikit at tsaka ko itinulak si Traise tapos tumayo ako ng maayos. "Hindi pa
Halos umawang ang labi ko ng makita ang opening mula sa tiles, parang basement ba? At binuksan niya ay may hagdan kaya naman bumaba kami doon, nang buksan niya ay nakita ko rin ang pin tapos pagkabukas no'n nakita ko yung dalawang lalake na nakatali gamit ang rehas sa dalawa nitong paa at sa dalawa nitong kamay. Nang makita nila ako ay awtomatiko silang ngumisi, ang mukha nila ay natitigan ko dahilan para mabilis na tumibok ang puso ko. "Hindi pa rin namin isusuplong yung puno't dulo nito." Mariing sabi ng isa. "Hindi ko tinatanong," prenteng sagot ni Zai. "Patayin niyo na lang kami! Kasi hanggang kamatayan hinding hindi kami kakanta!" Galit na sigaw ng isa. "Masarap naman ako hindi ba Lauren Garcia?" Kumuyom ang kamao ko ng sabihin niya 'yon sa akin. Nakakagigil. Narinig ko ang paghinga ng malalim ni Zai. "You guys are so happy huh? Even though you'll near hell?" Napalingon ako kay Zai ng makita ko siyang magkasa ng pistol, he was looking cool. "Hindi mo kami maga
Bigla ay naalala ko kung saan nagsimula ang lahat.. "Boss saan po namin dadalhin si ma'am?" Tanong ng isang gwardya ngunit pinahid ko muna ang luha ko bago sumagot. "Malayo sa amin." Mariimg sabi ko upang hindi mahalata ang tinig ko. Bago pa man nila mailayo si Lauren ay huling beses ko siyang nilingon bago ako naglakad papalayo sa lugar kanina at dumeretso sa hotel room namin at doon ako magmukmok na parang isang babae na iniwan ng mahal niya. Tangina. Lumipas ang isang araw ay hindi ako mapakali kung kaya't kinalkal ko ang buong gamit dito sa kwarto hanggang sa makita ko ang isang kahon at tsaka ko nakita ang kakaibang relos dahilan para maagap kong hawakan 'yon. Sa loob no'n ay may sulat, binabati ako ngunit binasa ko kung paano gumagana ang isang 'to at naintindihan kong gumagana siya sa tuwing hahawakan ang ibabaw nito ng tatlong beses ay ibig sabihin no'n I love you. Bumuntong hininga ako at sinuot ito bago ko inabot ang cellphone ko at tinawagan ang isa sa mga
Nang hanapin niya sa akin ang cellphone niya ng madaling araw ay kinaumagahan inayos ko kaagad, parehas kami ng cellphone type at dahil nga may laman raw ang bank account niya noon through online ay inayos ko na rin 'yon. Nang magising siya ay inabot ko sa kaniya 'yon. Nag-ayos naman na siya ngunit halos madulas ako sa sariling paa ng bumalik siya sa banyo nagmamadali, hindi ko napigilan ang sariling sumunod. "What's wrong?" Halos napahiya ako ng mautal pa, gulat niya naman ako na tinignan. "Morning sickness.." She answered that made me swallow hard, I diverted my gaze and left the bathroom. Calm down Zai, you're being too obvious. As she change clothes, Nag-alala ako kaagad dahil sobrang tagal niya. "What?" Kwestyon ko at tsaka ko inabot ang relos na napili bago isinuot 'yon sa sarili ko. At dahil nga wala siyang maisuot ay ngumiwi ako at dumampot sa part ng closet ko at inabot sa kaniya ang shirt. "Wear that first." Itinuro ko pa ang hawak niya bago ko siya tinalikuran at
After operation, dumeretso ako sa isang skin dermatologist dito sa ospital then I asked for her advice for chapped palms. "Do you prefer local brands or imported brands? If your wife loves flowery fragrances go to imported brands. If citrus local," she suggested that gave me hard time to think. "She likes everything that's a gift, but she's pregnant." Mahinahon na sabi ko, napaisip ang dermatologist at tsaka siya tumayo at pumunta siya sa cabinets where a lot of boxes was there and she came back with the two. "Pregnants love flower fragrances so I advice you to take this, safe and effective." Matipid akong ngumiti at tinignan 'yon. "Thanks doc." I stated before handing over my card and she handed me the paper bag, it was so plain that I don't like it. So after that I decided to go outside to find stationary so I could find beautiful paper bag. As I bought one, sinundo ko na din si Sierah sa bahay nila Luke at sabay kaming bumalik sa hotel. "Is that for mommy daddy?" Tanong
Zai's Point of View. Tahimik akong lumabas ng kwarto ngunit nanlaki ang mata ko ng makitang kakain na ng papaya si Lauren and I was carried away, "Are you stupid huh?" Galit na tanong ko at bahagyang tumaas ang boses ngunit ang tibok ng puso ko ay sobrang bilis. "O hindi ka talaga nag-iisip Lauren?" Hindi ko mapigilan ang sarili. Halata namang natakot siya but I was so worried. "Kumain ka na ba nito?" Pinaghawak niya ang kamay at napayuko, "yung totoo." Mariing sabi ko, nang sumagot siya ay nakahinga ako ng maluwag. "Wash your hands, and get inside the room." Gusto kong sapuin ang noo, "Now." I added and she immediately followed me kung kaya't nakahinga ako ng maluwag at napahilamos sa sariling mukha. It can make her baby away, at kung hindi ko man anak 'yung bata na 'yon? It's fine pero hindi ako mamamatay tao. Anak niya 'yon at kahit hindi galing sa akin nag-aalala ako. Naglakad na ako patungo sa kwarto at hindi siya kumibo, galit siya sa akin panigurado. Madamdamin
=Elviraâs Point Of View= Pinanood ko ang likuran ni Zian habang nasa tenga ko ang telepono, naghihintay ng kasunod na kataga na bibitiwan nito. âI asked you⌠Nicely, beforeâŚâ marahan na sabi ng boses sa kabilang linya nababahiran ng pagkadismaya ang tono, âLeave my son aloneâŚâ Gumunaw ang mundo ko sa nakikiusap na tono sa kabilang linya. It was his dad, Zianâs dad. No other than Zai Garcia. Huminga ako ng malalim at mabilis na hinabol si Zian, bago pa man siya makalapit ay nahuli ko ang kanyang pulsuhan. Napahinto siya at lumingon ng may pagtataka. âH-Huwag na⌠Iâll handle this, Engr. Garcia. Thank you,â mahinahon kong sabi na ikinakunot ng kanyang noo. Tinitigan ako ni Zian, para bang sinusubukan niyang basahin ang dahilan sa likod ng bigla kong pagbabago ng isip. âElle?â mahinang tawag niya, bahagyang kunot ang noo. Pinilit kong ngumiti ng tipid, kahit na ang bigat sa dibdib ko ay tila sasabog anumang oras. âHuwag na lang, Zian. Ako na ang bahala,â marahan
=Elviraâs Point Of View= A few days after that ruckus, I donât have a choice but to wait for the confirmation of my lawyer. It was stressing me out, to the point that I couldnât even sleep. While I was on standby on the site, Zian went into the small container office and gave me glances. âDidnât know youâre still here,â he said before grabbing a bottle of water from the small fridge. Nang titigan ko siya ay tumaas ang kilay niya ng mapansin ang kabuohan ng mukha ko. âDid you even sleep? What the fuck. Didnât know my fellow engineer was a panda.â Inirapan ko siya agad. Should I ask for his help? No⌠I canât do that⌠âSoââ âDonât talk,â mariing sabi ko. âWell, Leonâs outside and looking for you. I said you werenât here since I donât know that you are hereâŚâ Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zian. âWell, Iâm glad he didnât say I am here. Iâm avoiding any contact with Leon. Heâs a little obsessed and abusive.â âAlrightâŚâ âAre you not going to go outside and cal
=Elviraâs Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. âOh, the fianceâs calling. Are you not gonna answer him?â he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. âCalebââ âI have a bad news,â sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? âWhat is it?â Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. âHeâs here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is hereâŚâ Labis na nangunot ang noo ko. Heâs here? Sino? âSinoââ I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. âAre you calling Elle? Tell her not to diss me. Iâll wait for her, hereâŚâ At ang tinig na âyon ay nagbigay kaba sa aking puso. âNo way!â âA-Anoâ b-bakit siya nandito?â naguguluhang tanong ko, shit⌠âJust come here and take him out bef
=ELVIRAâS POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na âyon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babaeâlahat ng âyon ay sinasadya. And heâs doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na âto kesa makita pa siyang nakangiti ng ganoân sa ibang babae. Gago talaga âyon. âHey,â mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. âYou okay?â Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. âAno, umuusbong na naman feelings mo?â âShut up,â iritadong bulong ko. âEh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.â Napairap ako sabay harap kay Caleb. âGago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, âdi ba?â âOo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elviraâs Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tanginaâsino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siyaânakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapitâsobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elviraâs Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na âyonâkahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakanâhindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. âEl, okay ka lang?â tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. âYeah. Just tired.â Sinamaan niya ako ng tingin. âTired or stressed?â Ngumuso ako. âBoth.â âBecause of your ex?â asar niyang tanong. Napairap ako. âCaleb, please.â âNagtatanong lang naman, baka kasiââ âIâm fine,â madiin kong putol sa sasabih
=Elviraâs Point of View= Napapitlag ang daliri ko sa ibabaw ng keyboard. Hindi ko alam kung dapat ko bang buksan ang email o balewalain na lang. Pero kahit anong pilit kong huwag bigyang pansin, tila may sariling isip ang kamay ko at agad na tinap ang notification. From: Engr. Ian Zachary Garcia Subject: Design Revision Meeting - Urgent Elvira, We need to discuss the design revisions for the structural framework of the arena. The client has requested modifications that will affect the load distribution. The meeting is scheduled for tomorrow at 10 AM in the main conference room. Be there. ⢠Garcia Wala man lang Regards o kahit anong pormalidad. Diretso. Walang emosyon. Walang bahid ng kung anong familiarity. Para bang⌠hindi niya ako dating kilala. Napalunok ako. Gusto kong matawa sa sarili ko. Ano ba kasing ini-expect ko? Na pagkatapos ng dalawang taon, magiging casual lang kami? Na babati siya ng Hey Elle, long time no see! at tatawanan namin ang lahat ng nakaraa
=Elviraâs Point of View= Nag-freeze ako. Sa pagitan ng sobrang tahimik na silid at ng dagundong ng pintig ng puso ko, hindi ko agad nagawang gumalaw. Nakatayo lang ako roon, hawak ang documents, habang nararamdaman ko ang malamig na presensyang nanggagaling kay Zian sa isang bandaâat ang mainit na boses na pumuno sa silid mula sa likuran ko. Dahan-dahan akong huminga bago ko tuluyang nilingon ang nagsalita. At sa unang pagkakataon mula nang bumalik ako sa Pilipinas, nakita ko ulit si Caleb. Matangkad, nakasuot ng light gray button-down shirt, at relaxed ang postura. Pero ang unang sumalubong sa akin ay ang mga matang puno ng lambing, tila ba masayang-masaya siyang makita ako. âElle.â Muling tawag niya, mas malambing ngayong mas malapit na siya. Saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko, marahan akong inilapit sa kanya. âKanina pa kita hinahanap. Bakit hindi ka nag-update?â Alam kong dapat akong sumagot. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil sa tanong niy
=Elviraâs Point of View= You wonât lose, Elle. Pinanindigan ko âyon. For the rest of the inspection, I kept my composure. Wala akong pakialam kahit na naramdaman kong nasa peripheral vision ko si Ian Zachary Garcia, kahit na bawat utos niya sa site workers ay para bang may halong pwersang sinasadya niyang iparamdam sa akin. He didnât talk to me again. And I sure as hell didnât talk to him either. Pero sa bawat hakbang namin sa site, sa bawat pagkakataong napapalapit kami sa isaât isa, ramdam ko ang presensya niyaâsobrang dilim at lamig na parang sinusubukan niya akong lamunin. Tangina, gusto niya akong gibain? Hindi ako patitinag. Sa dulo ng walkthrough, tumigil kami sa isang elevated section ng site kung saan tanaw ang buong proyekto. Kasama namin ang clients at project director, nagdidiscuss ng final remarks. Ako naman, tahimik na nakatingin sa site, pilit na ine-enjoy ang tanawin para mawala ang bigat sa dibdib ko. But then, I felt it. A presence too close.