Sorry late update! Busy sa upcoming exams đ¤
"Kaya kong maglakad, magsama kayo." Pikon na pikon kong sabi at naglakad na nang bumukas ang elevator. "H-Huh?" "Lauren, mabibinat ka maupo ka nga." Sermon ni Zai at isinunod sa akin ang wheel chair kaya ngumiwi ako at patuloy na naglakad not until I felt the loss of my balance because he pushed the wheel chair with full force on the back of my knees. "Zai!" Galit na gitil ko lalo na ng bumagsak ako muli sa wheel chair. "Makinig ka na lang." Nauubusang pasensya niyang sabi. Nang makarating sa room ay ngumiwi ako, ngunit ng maabutan ko ang nurse na pinupunasan ang anak ko ay awtomatiko akong lumapit. "Ma'am hindi po pwede, distansya po dahil mahina ang resistensya ng bata." Mabilis akong umatras ng sabihin 'yon ng nurse. "Oh sorry." Bawi ko agad. "Is he okay?" Tanong ko. "Ma'am sa ngayon po doctor na po muna ang kakausap sa inyo sa lagay ng baby niyo ha," wika nitong nurse halatang kinakabahan. "H-Hindi ko rin po kasi alam dahil taga-alaga lang po ako sa nurse
"Missis sobrang bawas na bawas ang timbang ng baby niyo at tanging supplements through iv lines na lang ang nagbibigay nutrisyon sa kaniya." Napayuko ako dahil hindi ko matanggap ngunit alam ko na nangangayayat nga ang baby ko. Hindi rin siya umiiyak at hindi siya gaano gumagalaw, ngunit magtitiwala na lang ako sa anak ko. Walang nagawa ang doctor dahil panay iyak ako, tahimik lang rin si Zai na nakaupo sa malapit sa kama ko habang nilalaro ang sing sing sa daliri niya. Kahit sobrang pagod ay hindi ko inalis ang mata ko sa baby ko, pinanood ko ang bawat paghinga niya, inilapit ko na nga ang isang upuan sa incubator ng anak ko huwag lang ako malayo sa kaniya. Madaling araw ay bumalik ang doctor niya, bumalik ako sa kama tulad ng inutos nito. Nang buhatin nito ang anak ko ay kusa akong naluha ng ilapit nito ang baby ko sa akin, halos magpigil hikbi ako ng maramdaman ko ang init niya sa dibdib ko dahilan para dahan dahan at maagap ko siyang akapin. "B-Baby.." Lumapit si Zai at d
Makalipas ang ilang oras ay dumating si Zai at may dala-dala na pagkain, tinignan ko lang ang hawak niya. "Kumain ka na muna, hindi ka pa kumakain simula kanina." Mahinahon na sabi niya, ang boses ay parang katatapos lang umiyak.Wala namang gaanong tao ngayon dito sa pwesto ko sa harapan ng anak ko, dahil nasa loob sila ngayon ang bilang na bisita para magkape. "Umalis ka sa harapan ko, hindi ako gutom." Gitil ko at iniiwas ang tingin doon."Uminom ka ng tubigâ""Ayaw ko nga 'di ba?!" Itinapon ko ang dala niya at sinamaan siya ng tingin, tumayo ako at iniwan siyang nakatayo doon.Pumasok ako sa loob at nakita ko ang mga tao na nakatingin sa akin kaya iniiwas ko sa kanila ang tingin ay dumeretso sa kitchen. "Mommy, ipalabas niyo na lang yung foods and drinks. Ayokong nai-invade yung privacy sa bahay nila ate, sa labas na rin ang mga mesa maluwag." Suhestyon ko."Sige anak," tumikhim ako at dumeretso sa coffee machine. Kumuha ako ng cup at pinindot ang espresso sa choices bago ko hinin
"It's true, they let her live, i-ilang linggo pa ang dumaan bago ko nalaman." Nakagat ko ang ibabang labi ng maluha. "After exam, she invited me over to her house. We ate with her family, she looks so happy that's why I didn't notice. After that she wants me to sleepover to her houseâ hahaha wait lang ha." Biglang sabi niya at pasimpleng pinahid ang mga mata. "Gustong gusto ko siyang samahan sa kwarto niya, pero nagbago bigla ang isip niya. Matagal niya pa nga akong niyakap, yakap na sobrang higpit tapos nakatulog pa siya dahil maaga pa. Pero kinakabahan na ako no'n, pero hindi ako nabahala kasi kasama ko siya." He paused for a moment before glancing at me. "Tapos nang 11 PM na pinauwi niya na ako dahil may gagawin pa raw siya, I didn't know it was our last time to smile and laugh together. Madaling araw, nakatulog na ako no'n tumatawag ang mommy niya sa akin." He wiped his cheeks. "Tapos binalita niya ang nangyari sa kaniya, she took her own life kasi hindi niya ma-handle.
Pagkarating sa hotel room na tinutuluyan namin ay nakita ko kaagad si Zai na tahimik lang na nakaupo sa sala. Huminga ako ng malalim at iniiwas sa kaniya ang tingin tsaka ako naglakad papasok ng kwarto. I held the door knob and twisted it slowly, trying to make myself stop from breaking down in front of him so I could easily leave. After making myself calm I entered the closet to fix my clothes. Inilabas ko ang maleta at tsaka ko inilagay doon ang mga gamit ko, ngunit ng pumasok siya ay kusa siyang natigilan. "Lauren." He called me calmly. "A-Aalis ka?" He questioned, started playing his ring on his ring finger and twisting it back and forth. I went silent because I wanted to calm and not to get freak. After packing my things, I closed my suitcase before standing straight and lifting my things. He was watching me, every detail. "May rason pa ba para manatili?" I inhaled and asked the question, he whispered something that I didn't understand but he bit his lips and locked his
"Pinabayaan mo ako Zai tapos ngayon gaganyan ganyan ka sa akin?! Ang kapal ng mukha mo!" Kumuyom ang kamao ko at tsaka ko siya malakas na sinampal. I gritted my teeth staring at his red side of the face. Zai's face turned a little to the side after my slap, his jaw moved aggressively before facing me again with apologetic eyes. "Ngayon ko lang sasabihin 'to sa'yo Zai, yung luha mo? Kahit makapuno ka pa ng ilang pools hinding hindi kita mapapatawad, hinding hindi na kita mamahalin pa. Kahit pa isumpa mo ako." He looked down as his emotions betrayed him, he cried. No, he's still crying. "Pakawalan mo na a-ako," I stated. "Paalisin mo na a-ako, k-kasi ng nandito ako b-binalewala mo ako." Pigil hikbi kong sabi but I ended up covering my mouth to stifle a sob. "Mas k-kailangan ko ang sarili ko, kesa sa'yo. Y-Yung pagmamahal ko sa'yo u-ubos na ubos na." Nanghihina kong pinantayan ang maleta ko, nanghina na ang tuhod ko at wala akong nagawa kundi umiyak na lang sa sarili kong t
Lauren's Point of View. 7 months later.. Inip na inip kong hinintay ang yate na inaasahan kong susundo sa akin sa airport dahilan kailangan ko pang magyate para makarating sa isla nila Ate Mia. Habang naghihintay ay napairap ako ng banggain ako ng isang turista. "Bulag ka ba?" Kwestyon ko. "What? I can't understand you." Maarteng sabi nito kaya nagpamewang ako. "I said are you blind? I was here and you bumped into me." Inis na sabi ko pa. "Excuse me?" Inis na sabi nito kaya ngumiwi ako. "Ang bobo mo punyetĂ ." Inis na sabi ko na at tsaka ko hinila ang maleta ko at dumeretso na sa fort upang makasakay na sa yate na susundo sa akin. Nang makarating sa isla nila Ate Mia ay huminga ako ng malalim dahil nakakapanibago ang hitsura dito, mas dumami ang nakatayong establishment. Mamayang tanghali kasi ang awarding ng elementary kaya pupunta ako kay Sierah. Humakbang ako papasok ng bahay nila Ate Mia at ng makapasok ay natigilan ako ng makita si Zai sa dining at kahara
Itinapat ko sa tenga ko ang cellphone at nang magsalita siya ay nanlaki ang mata ko at napatitig sa kaniya. "Figured out? How's the 7 months?" Umawang ang labi ko at mabilis ko siyang sinugod binato ang cellphone ko sa kung saan saan. It's him! "Chill.." Wika niya at hinuli ang dalawang kamay ko. "I-Ikaw nga siya." Mariing sabi ko. "You're curious about the mastermind?" Kwestyon niya at tsaka hinaplos ang pisngi ko dahilan para iiwas ko 'yon at itulak ko siya. "Sabihin mo na sa akin." Mariing sabi ko. Prente siyang naupo at sumandal sa couch. "B-Bakit mo nagagawa 'to? Bakit kailangan mo pa akong pahirapan kung kilala mo na yung tao na 'yon!" Sigaw ko ngunit halos mahigit ko ang paghinga ko ng hilain niya ako sa tabi niya at itapat ang daliri niya sa bibig ko. "Shh." Nanlaki ang mata ko not until the door opens and I know it was Zai. "Traise." Nang marinig ko ang tinig ni Zai ay mariin akong napapikit at tsaka ko itinulak si Traise tapos tumayo ako ng maayos. "Hindi pa
=Elviraâs Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. âMmm,â rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko âyon at dahil doon ay napamulat siya. âDamn, I forgot,â pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. âBrush lang ako hon, letâs continue the kiss after. Conscious ka
Zianâs Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. âDad, I need you to check something,â bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. âAnak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo âyon.â âDad, this isnât about emotions. This is about survival,â sagot ko, matigas ang boses. âHindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.â Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elviraâs Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zianâs Point of View âKung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,â sabi ng lider. âLumuhod ka at aminin mong natalo ka.â Napangiti ako nang bahagya. âI donât think so.â Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. âPutang ina! Barilin siya!â sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. âPlease! Donât kill me!â sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. âPakawalan mo siya,â utos ko, ang baril koây nakatutok sa kanya. âPakiusapââ Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elviraâs Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. â
Elviraâs Point of View Tahimik kami sa biyahe. Hindi ko alam kung paano haharapin ang sitwasyon na ito. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang ginagawa koâna hihingi ako ng tulong kay Zian para pumatay ng tao. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong wala akong ibang mapagkakatiwalaan ngayon. Napatingin ako kay Zian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela, ang mga mata niyaây nakatuon sa daan, ngunit ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya. Hindi siya nagsasalita, pero alam kong iniisip niya ang plano. âElle,â basag niya sa katahimikan. âAno bang eksaktong sinabi nila? Gaano karaming tao ang kailangan nating harapin?â Huminga ako nang malalim, sinubukang alalahanin ang boses ng lalaking tumawag. âWala silang binanggit kung ilan sila. Sinabi lang nila na pumunta ako mag-isa⌠at kung hindi, may mangyayari kay Clayn.â Napamura siya nang mahina. âTypical tactics. Theyâre expecting you to come alone and unarmed. Thatâs their leverage.â âZian⌠natatakot ako,â bulong ko, hindi
=Elviraâs Point Of View=Makalipas ang isang linggo, habang nakaupo ako sa sala kasama si Zian ay may ibinalita sa telibisyon.Ngunit napahinto ako nang makita ang mukha ng lalake na sinasabi nilang namatay dahil nabaril sa sariling bahay.âYung nasa litrato na sinend sa akin ng account na walang pangalan⌠Yung binaril ni ZianâŚâNagitla ako at mapakurap. Nilingon ko si Zian ngunit parang wala siyang pakialam.Umiwas tingin ako bago pa niya mapansin at mariing pumikit. âCalm down, Elle. H-Hindi sigurado ang lahatâŚââSino kaya ang pumatay doon?â mahinang tanong ko. Tumikhim si Zian.âI donât know hon. Maybe, kaaway? Since that man is politically involved,â mahinahon niyang sagot sa akin.âAhh,â tango ko na lang.***Makalipas ang isa pang linggo ay nagsimula akong mag-ipon para sa business ni papa noon, at para sa mga utang ko kay Zian.Habang nagtatrabaho ako ay nakatanggap ako ng tawag galing kay Clayn. Ngunit nang sagutin ko âyon ay hindi boses ni Clayn.âGlad you answered, Elvira M
Elviraâs Point Of View Kinaumagahan ay naalimpungatan ako sa gising ni Clayn sa akin. âOh?â nagmamaktol na sabi ko at nagtakip ng mukha. âAte! Si Kuya Zian mahiya ka naman!â ani niya at hinampas ang paa ko dahilan para matigilan ako at dahan-dahan na sumilip sa unan. âAko na bahala Clayn, salamatâŚâ rinig kong sabi niya kaya lumunok ako. âNandito na siyaâŚâ âHonâŚâ malumanay niyang tawag sa akin dahilan para pumikit ako ng mariin. âMmm?â tugon ko habang may takip sa mukha. Naramdaman ko ang pagbigat ng kama at alam kong naupo siya hindi malayo sa akin. âBakit nandito ka hon? Hindi ka sa condo?â mahinang tanong niya kaya bumangon ako at handa na sanang sumbatan siya ngunit nakita ko ang sobrang gwapong mukha niya ngayong umaga. âAh, nagluto si mama kagabi. Kaya hapon pa lang pumunta na ako dito,â pagsisinungaling ko. Napahinto siya at tumango. âOkay hon, wala kang work today?â inosente niyang tanong kaya matagal akong tumitig sa mukha niya. âPaano yung natuklasan ko kag
=Elviraâs Point Of View= âHon, whatever happens. Please trust me?â mahinang bulong ni Zian habang nakayakap sa akin. Ngumiti naman ako at tumango. âMm, just donât keep things from meâŚâ Hindi na siya tumugon pa sa akin kaya naman nag-enjoy na lang kami sa day off naming dalawa. A few days later⌠Nagtataka ako nang hindi pa siya nakakauwi. Itâs 10 PM and I got worried kaya sinubukan ko siyang tawagan. Pero out of reach ang kanyang cellphone. Habang inaantay siya ay napahinto ako nang may ma-receive akong text message from a random number. From Unknown Number: Gusto mong malaman kung nasaan ang pinakamamahal mong si Ian Zachary? 10:05 PM. Napalunok ako at napatitig doon, bago ako gumawa ng reply sa kanya. To Unknown Number: Nasaan siya? 10:07 PM. From Unknown Number: Ave. Street. Zone 4. Youâre on this. Go and find out, or sleep weary. 10:09 PM. Huminga ako ng malalim at kinuha kaagad ang wallet at ang jacket ko. Lumabas ako mg condo wearing a light
Elviraâs Point Of ViewNaging okay naman ang relasyon namin ni Zian. Pakiramdam ko ay mas naging showy kami sa pagmamahal namin sa isaât isa.A few months later⌠Hindi ko inaasahan na magtatagal kami ng ganito katagal. Itâs been a year since tinanong niya ako to be his girlfriend. Mas stable na ang work ko bilang engineer at live-in na rin kaming dalawa. Masaya nga ako at sa iisang bubong kami nakatira.Hindi ko akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko sa piling ni Zian. Sa totoo lang, marami akong pangarap noon, pero hindi ko inisip na kasama siya sa mga iyon. Pero ngayon, parang hindi ko na kaya pang mag-isip ng buhay na wala siya.Sa isang taong magkasintahan kami, marami na kaming pinagdaanan. May mga tampuhan, selosan, at mga araw na hindi kami magkasundo, pero sa dulo, palaging siya pa rin ang gusto kong kausapin, yakapin, at kasamang humarap sa lahat ng hamon.âHon, are you done na sa designs?â tanong ni Zian habang naglalakad papasok sa maliit naming home office. Naka-s
=Elviraâs Point Of View= Nang makapagbihis ng presentable at dumeretso kaagad kami ni Zian. âHon, calm down⌠Relax,â natatawang sabi niya habang nagmamaneho at inabot ang kamay ko para hawakan. Lumabi ako at sinulyapan si Zian. âSyempre noon fake relationship. Eh ngayon totoo na âto,â pabulong kong pagdadahilan na mahina niyang ikinatawa. âWhatâs the difference?â âNgayon ayoko na ma-disappoint sila kasi gusto kita, paano kung bigla akong abutan ng 10 million para layuan ka?â pagbibiro ko. Natawa siya. âIâll double it so you wonât have to leave meââ âHoy! Hindi ko naman tatanggapin âyon!â gulantang kong sabi dahilan para malakas siyang humakhak. âAy hindi ba, sorry ate ha, sorry hahahhaa!â halakhak pa niya kaya lumabi ako. Nang makarating sa kanila ay ninerbyos ako ng husto. Nakagat ko ang ibabang labi. âGood evening po,â bati ko at mabilis na lumapit upang magmano sa parents at grandparents nila. âMabuti naman at nakadalo ka, pasok ka taraâŚâ anyaya ng mommy ni Zian ka