Chapter 133

Lumipas ang minuto ay hindi pa nila ako dinala sa delivery room dahil kulang pa raw ang lapit ng bata dahilan para sa labor room ako dalhin, panay ako daing dahil sobrang sakit talaga ng tyan ko. "L-Lauren." Nang marinig ang tinig ni Zai ay sinamaan ko siya ng tingin.

"U-Umalis ka sa harapan ko." Masama ang loob na sabi ko sa kaniya dahilan para magulat ang ipakita niyang emosyon.

He looked so tired, stress, exhausted but I saw how he enjoyed every night he goes home late. I cursed him for that, gumaganti ba siya sa akin? "What's the problem? Sorry hindi ko nasagot yung cal—"

"Umalis ka sabi rito sa harapan ko!" Sigaw ko.

"S-Simula ngayon h-hindi mo kailangang ipilit yung sarili mo sa akin." Mariing sabi ko ang luha sa mata ko ay derederetsong tumulo na kahit anong galit ko ay iyak pa rin ang mas nangingibabaw dahil nasasaktan ako.

"Lauren, I'm sorry." Mahinahon na sabi niya.

"Manganganak akong mag-isa, hindi kita kailangan." Malamig na sabi ko.

"Nandito na ako, ku