Will update later! Sleep lang ako. Happy reading!
"Gusto ko sana ng lugaw." Nangunot ang noo niya at tsaka huminga ng malalim."Sige, magluluto ako." Sagot niya lang at mukhang inaantok na siya dahil bagsak ang balikat niya. Sumunod naman ako sa kusina ngunit naabutan ko na siyang naghihiwa ng ginger, garlic and onion chives."Pork, beef or chicken?" He asked that made me gasped and think."Gusto ko chicken feet." Kagat labi kong sabi dahilan para masamid siya."Ha? Anong kakainin mo doon?" Nagtatakang sabi niya, ngumuso ako."Chicken feet." Huminga siya ng malalim."Wala tayong chicken feet," wika niya."Ayaw mo chicken wings?" Tanong niya kaya umiling ako."Chicken feet," wika ko."Woman, please try to think of other parts." Nauubusang pasensya niyang sabi."I really love chicken feet, wala naman silang kamay." Nakanguso kong sabi, sandali siyang sumandal sa kitchen sink at pinagkrus ang braso habang nakatitig sa akin."Chicken legs?" He suggested but I immediately said no."Baka naman magmukhang paa ng manok yung anak koâ mo." Pil
Isang linggo ay balik kami sa dati, pero tulad ng sinabi niya hindi na ako nagpuyat, hindi ko na rin siya hinintay dahil nagtiwala na lang ako nawala sa isip ko na baka katungkulan ang ginagawa niya. Hindi ako makapaniwalang tumagal kami sa ganitong set up, hanggang madaling araw ay nagising ako sa tunog ng cellphone ko kaya naman sinagot ko ito dahil number ni Zai. "Saan ka? Anong oras naâ" "This is Traise, he's drunk. I'm sorry uminom kasi kami." "O-Oh, susunduin ko ba siya?" Tanong ko. "Nope, but you can open the door for me because he can't put the code. Kanina pa kami nandito." Huminga ako ng malalim bago ibinaba ang tawag at tsaka ko binuksan ang pinto sakto namang nandoon na sila. "Sorry, saan ko siya ilalagay?" Tanong ni Traise kaya naman tinuro ko yung sofa sa sala dahil ayokong may iba na pumapasok sa kwarto namin. "Okay." Sagot niya. Nang mailagay niya si Zai doon ay parang batang ngumuso si Zai at nagmulat kahit parang gustong gusto na niya matulog. "Good nigh
"Always remember missis, huwag ng paabutin na pumunta ng ospital sa mismong due date. Unahan niyo na okay?" Tumango ako na para bang isang masunurin na bata. "Tara na, thanks doc." Anyaya ni Zai kaya tumayo na ako at sumunod kay Zai ngunit siya ang sumabay sa akin dahil baka raw madulas. "After this, ihahatid na kita sa bahay. Okay?" Wika niya kaya tumango ako bilang sagot. "Don't do household chores, you can walk back and forth but be careful, don't carry heavy things, sa bathroom naglagay na ako ng carpet para hindi madulas yung lalakaran mo." Bilin niya kaya napangiti ako ngunit agad kong itinago 'yon ng lingunin niya ako. "Sa kitchen may dadaanan ka na para hindi madulas. Lahat secure sa bahay huwag kang aalis ng walang paalam sa akin, pag may masakit sa'yo call me instant. Pag hindi mo ako matawagan, call Luke, Saji, or Mia." Lumunok ako at tumango bilang sagot. "S-Si Aji ganoon pa rin ba?" Tanong ko. "Walang pagbabago, pero stable siya. Magigising rin siya huwag kan
"Tatlong pang-ibaba ang sinusuot ko dahil pinagnanasahan mo ako, brief, boxer shorts, pants. Nakakahiya naman," asar niya pa lalo kaya padabog akong naupo sa kama. "Kawawa naman yung magiging baby mo, walang milk na maiinom sa'yoâ" "Zai!" Galit na galit kong sabi dahilan para tumawa siya. "Meron akong boobs! Hindi ako flat!" Masungit na sabi ko. "May nipple naman, pwede naâ" "Sabing may boobs ako!" Tumawa siya at sumusukong tumango. "Okay sabi mo eh," ngising sabi niya. Isang linggo ang nakalipas mula ng gabing 'yon ay nanatili lang ako sa bahay dahil sa pamamanas ng paa ko, tamang lakad lakad lang. Hanggang sa isang gabi ay nagising ako dahil sa sunod sunod na pagtunog ng cellphone ko. Wala pa si Zai ah, ala una na ng madaling araw. Inabot ko ang cellphone ko at tinignan ang mga messages, pati emails ko meron kaya naman nagtataka kong binuksan ang mga 'yon. Sino na naman ba 'to? Ngunit nang makita ko ang files at video ay naalala ko ang bilin ni unknown c
Lumipas ang minuto ay hindi pa nila ako dinala sa delivery room dahil kulang pa raw ang lapit ng bata dahilan para sa labor room ako dalhin, panay ako daing dahil sobrang sakit talaga ng tyan ko. "L-Lauren." Nang marinig ang tinig ni Zai ay sinamaan ko siya ng tingin. "U-Umalis ka sa harapan ko." Masama ang loob na sabi ko sa kaniya dahilan para magulat ang ipakita niyang emosyon. He looked so tired, stress, exhausted but I saw how he enjoyed every night he goes home late. I cursed him for that, gumaganti ba siya sa akin? "What's the problem? Sorry hindi ko nasagot yung calâ" "Umalis ka sabi rito sa harapan ko!" Sigaw ko. "S-Simula ngayon h-hindi mo kailangang ipilit yung sarili mo sa akin." Mariing sabi ko ang luha sa mata ko ay derederetsong tumulo na kahit anong galit ko ay iyak pa rin ang mas nangingibabaw dahil nasasaktan ako. "Lauren, I'm sorry." Mahinahon na sabi niya. "Manganganak akong mag-isa, hindi kita kailangan." Malamig na sabi ko. "Nandito na ako, ku
"Bakit hindi mo nasagot ang tawag ko? Busy ka sige ayos lang." Mariing sabi ko. "Lauren ano ba nangyari? Did you fell? Did you slipped?" Ngumisi ako sa tanong niya at masama ang loob kong tinitigan siya habang pinapahid ang luha ko. "I fell." Mariing sabi ko. "I fell for your trap, and I'm hating you more than you did." Ngumisi ako muli ngunit niloko ko ang sarili ko nang sunod na mangyari ay derederetso akong humikbi at walang nagawa kundi humagulgol. Parehas kaming natahimik nang mga sandali na 'yon, at nang sandali rin na kumalma ako ay nagtawag ako ng nurse para dalhin ako sa anak ko. Nasa wheelchair ako habang nakasunod lang si Zai sa likuran namin. Nang makarating sa lagayan ng anak ko ay naluha ako ng makita ko kung gaano karaming apparatus ang nakakabit sa kaniya, gustong gusto ko siyang lapitan pero hindi kami pinayagan. "B-Baby," pagtawag ko rito. "I talked to them, pwede niyong lapitan pero huwag niyong hahawakan." Ate Mia came out of my son's room and helped m
"Kaya kong maglakad, magsama kayo." Pikon na pikon kong sabi at naglakad na nang bumukas ang elevator. "H-Huh?" "Lauren, mabibinat ka maupo ka nga." Sermon ni Zai at isinunod sa akin ang wheel chair kaya ngumiwi ako at patuloy na naglakad not until I felt the loss of my balance because he pushed the wheel chair with full force on the back of my knees. "Zai!" Galit na gitil ko lalo na ng bumagsak ako muli sa wheel chair. "Makinig ka na lang." Nauubusang pasensya niyang sabi. Nang makarating sa room ay ngumiwi ako, ngunit ng maabutan ko ang nurse na pinupunasan ang anak ko ay awtomatiko akong lumapit. "Ma'am hindi po pwede, distansya po dahil mahina ang resistensya ng bata." Mabilis akong umatras ng sabihin 'yon ng nurse. "Oh sorry." Bawi ko agad. "Is he okay?" Tanong ko. "Ma'am sa ngayon po doctor na po muna ang kakausap sa inyo sa lagay ng baby niyo ha," wika nitong nurse halatang kinakabahan. "H-Hindi ko rin po kasi alam dahil taga-alaga lang po ako sa nurse
"Missis sobrang bawas na bawas ang timbang ng baby niyo at tanging supplements through iv lines na lang ang nagbibigay nutrisyon sa kaniya." Napayuko ako dahil hindi ko matanggap ngunit alam ko na nangangayayat nga ang baby ko. Hindi rin siya umiiyak at hindi siya gaano gumagalaw, ngunit magtitiwala na lang ako sa anak ko. Walang nagawa ang doctor dahil panay iyak ako, tahimik lang rin si Zai na nakaupo sa malapit sa kama ko habang nilalaro ang sing sing sa daliri niya. Kahit sobrang pagod ay hindi ko inalis ang mata ko sa baby ko, pinanood ko ang bawat paghinga niya, inilapit ko na nga ang isang upuan sa incubator ng anak ko huwag lang ako malayo sa kaniya. Madaling araw ay bumalik ang doctor niya, bumalik ako sa kama tulad ng inutos nito. Nang buhatin nito ang anak ko ay kusa akong naluha ng ilapit nito ang baby ko sa akin, halos magpigil hikbi ako ng maramdaman ko ang init niya sa dibdib ko dahilan para dahan dahan at maagap ko siyang akapin. "B-Baby.." Lumapit si Zai at d
=ELVIRAâS POINT OF VIEW=âMaupo ka Zian, nasa taas pa kasi si C-ClaynâŠâ mahinahon na sabi ni mama kaya hindi ako mapakali dahil malapit ako sa sofa.âT-Tawagin mo na yung kapatid mo,â bulong na utos ni mama kaya naman napalunok ako at mabilis na umalis doon bago pa man makalapit si Zian sa sofa.Madali kong inakyat yung hagdan kahit pa nakatakong ako. Pagkabukas ko ng kwarto ni Zian ay nagulat siya. âOh?ââI didnât know you were still close wirh Zian! Pinapunta mo pa talaga dito!â bulyaw ko at hahampasin na sana siya but then his eyes widened.âEhh?! Sabi ko sa university niya na ako kitain⊠Hindi ko ba nasabiâŠââSa akin hindi mo sinabi!â sigaw ko.âOh? Naka move on ka na âdi ba?âPinandilatan ko ng mata si Clayn sa nang-aasar na tono niyang sabi. âB-Bumaba ka na lang doon. Bilisan mo!â bulyaw ko at tinalikuran na siya. Narinig ko pa nga ang mahina at nakakaasar niyang tawa.Pagbalik ko sa hagdan, bumagal ang mga hakbang ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nagdalawang-isip bumaba
=ELVIRAâS POINT OF VIEW= [2 Years LaterâŠ] âPa naman! Yung shoes mo kasi!â bulyaw ko kay papa nang bababa na kami ng Van sa bagong bahay na binili ko sa Pinas. Graduating na kasi si Clayn na naisipang magpaiwan sa Pinas. âTsk, sandali kasi anakâŠâ âJusmiyo! Nagkapera naât yumaman balasubas pa rin ang ugali!â bulyaw ni mama at hinampas si papa sa likod kaya napangiti ako. âPapa magagalit na naman si Clayn kapag na-late ka! Sino sasama sa kanyang umakyat!â reklamo ko at nagmamadaling kinuha ang susi sa bantay ng bahay na binili ko dito. âSa car na!â natatarantang sabi ko ngunit bago pa man makasakay ay tumigil ang isang simpleng sasakyan sa harap ng bahay. Nang bumaba ang driver noân ay nanlaki ang mata ko ngunit nangunot ang noo niya. âNagmamadali kayo ate?â âOh! Gagraduate ka di ba?!â gulat na sabi ko. âLuh? Bukas pa oy. Utak mo nasa ibang bansa pa,â singhal niya kaya napahinto ako. âSeryoso ba?â Nakahinga ang lahat ng maluwag kaya naman napakamot ako sa sintido at
Zianâs Point Of View Napamulat ako nang maramdaman ang kakaibang kirot sa binti ko, bahagyang nanlabo ang mata ko ngunit hindi ko makakalimutan ang mukha ni Elle na lumantad sa harapan ko. Tila kanina lang⊠âAh, hmm..â It was even hard for me to speak⊠âZian?â âAnak?!â Sunod kong pagkurap ay lumantad ang mukha ng magulang ko. Napapikit akong muli baka lumantad ang mukha na hinihintay ko. âM-Mom⊠S-Si Elle?â mahinang sabi ko at nahirapang igalaw ang braso ko kahit binti. âSheâs not here, sonâŠâ sagot ni dad, nangunot ang noo ko at pinilit bumangon. âThatâs impossible. I know Iâm not hallucinating when I saw herâŠâ âI just saw her dad, just a whileââ âA while? Youâve been asleep for three daysâŠâ mahinahon na sabi ni dad at tinuro ang paa ko. âYou canât even walk until we remove this cement.â âThree days?â âShe didnât visit me?â pabulong kong tanong. Bahagya pa ngang namaos ang boses ko dahil sa pagkatuyo ng lalamunan. âShe didnâtâŠâ sa sagot nila ay labis akong nas
=ELVIRAâS POINT OF VIEW= Nagmadali kong sinundan ang emergency address ng cellphone niya. Pero papunta na sa ospital ang location ng cellphone niya dahilan para sumunod ako doon. Pagkarating ay napalunok ako nang makita siyang nasa stretcher at duguan. Humabol ako habang hinahapo. Hindi ko maunawaan ang nararamdaman. âHindi ko alam ang gagawin ko kung sakaling mapano man siyaâŠâ Inasikaso siya kaagad ng mga doctor at nang lalapit na sana ako ay mabilis akong hinarang ng mga pulis. âSino sila maâam?â âT-The girlfriend, a-anong nangyari?â kinakabahang sagot ko. Napaghawak ko ang dalawang kamay. âMaâam, hindi pa kami makakapagbigay ng buong detalye. Pero ayon sa initial report, may nangyaring habulan sa may 7th Alley Street at nadamay ang sasakyan ng boyfriend niyo,â paliwanag ng pulis habang sinusulyapan ang dugong nakapahid sa gilid ng braso koâhindi ko man lang namalayan na nagkaroon ako ng dugo ni Zian habang sinusubukan siyang lapitan kanina. Nanlabo ang paningin ko. Par
=Elviraâs Point Of View= Sumunod na araw ay tila gulo ang namagitan sa pamilya ko. Pagkalito, mga kwestyon na hindi masagot ng totoo. âAng tanong ko bakit biglaan ang alis natin? Gumaganda na ang buhay natin dito oh!â gitil ni mama sa harapan ni papa. Para akong isang manekin sa harapan nila, nakatulala lang sa palitan at batuhan nila ng mga salita. âMas gaganda naman ang buhay natin doon, mas tahimikââ âHindi âyon! Bakit biglaan nga ang alis! Hindi mo nasasagot ang tanong ko! Weâre already settling down again! So why leave?â nauubos pasensyang sabi ni mama kaya napapikit ako ng mariin. âItâs because of me, ma.â Sumingit na ako sa pagitan nila para hindi na sila magtalo pa. âElle? Bakit ikaw?â tanong ni mama, naguguluhan. âZian and I broke up,â mahinahon na sabi ko. Napahinto siya at hindi makapaniwalang tumitig sa akin. Hindi siya nakasagot at napasulyap kay papa. âMay pera naman ho ako kung âyon ang problema, mas gaganda rin ang buhay natin sa ibang bansa. Malaki an
=Elviraâs Point Of View= I prepared a resignation letter. I have 5 days left and I donât want to leave my work hanging. Pumunta ako sa opisina upang magpasa ng resignation letter at alam kong makikita ko siya. Pagkapasok sa office at taas noo akong lumapit sa desk niya. Unti-unti na nagsalubong ang kilay niya nang makita ako after two days. Marahan ko namang inilapag sa harapan niya ang resignation letter at doon siya napahinto. âWhatâs this?â malamig niyang sabi. âIâm resigning,â sobrang hina kong sabi. Nang salubungin ko ang mata niya ay napansin ko ang pasimpleng pag-igting ng panga niya. Huminga siya ng malalim. âPati trabaho madadamay? Arenât you being too immature, Elle?â nauubos pasensya niyang sabi kaya umiwas tingin ako. âAng tagal mong pinaghirapan makapagtapos, para makakuha ng ganito ka-stable na trabaho. Pero dahil hiniwalayan mo âko, pati ito iiwan mo?â Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. âAnswer me, Elle. Ano bang nangyayari saâyo? I can understand if youâr
=ZIANâS POINT OF VIEW= Pagkarating namin sa condo, hindi ko na inisip kung may makakakita sa akin habang buhat ko si Elvira. Mas importante siya kaysa sa kahit anong mapapansin ng iba. Binaba ko siya sa kama, pero hindi pa man ako nakakaupo nang lumayo siya sa akin. Niyakap niya ang sarili, nanginginig pa rin. âElviraâŠâ malalim akong huminga, pinipigilan ang sarili ko. âSino? Sino ang kumuha saâyo?â Hindi siya agad sumagot. Nakayuko lang siya, pilit na iniiwasan ang mga mata ko. âElvira,â mas madiin kong tawag, pilit kong kinakalma ang boses ko. âSinong gumawa nito saâyo?â Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano siya bahagyang umatras sa kama na parang natatakot. Pero hindi siya sumagot. âDamn it, Elvira! Sabihin mo sa akin kung sino!â Sigaw ko, hindi na napigilan ang galit at takot ko. âPara mahuli ko, para masuklian ko ang ginawa nila saâyo!â Sa halip na sumagot, napapikit siya at napailing. âStop it,â mahina niyang sabi, halos hindi ko marinig.
=ZIANâS POINT OF VIEW= âELVIRA! ELVIRA!â Paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan niya, pero wala na. Naputol ang linya. Mabilis kong hinagilap ang susi ng sasakyan at halos patakbong lumabas ng condo. Wala akong pakialam kung sino ang mababangga ko. Putangina! May kumukuha sa kanya. At hindi ko alam kung saan sila pupunta. Habang nasa sasakyan, mabilis kong dinial ang isang numero sa phone. Hindi ako pwedeng maghintay lang. Hindi ako pwedeng walang gawin. âTrace a number for me. Now.â âHuh? Boss, anong number?â Binanggit ko ang number ni Elvira. Halos mabali ang daliri ko sa sobrang higpit ng hawak sa manibela. Damn it. Damn it! Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ko. Kung anong ginawa ko sa kanya kanina, ngayon, mas matindi ang takot na nararamdaman ko. Dahil ngayon⊠Baka tuluyan ko na siyang mawala. =ELVIRAâS POINT OF VIEW= Ang bigat ng talukap ng mga mata ko, parang may bumabagsak na bakal sa katawan ko. Malamig ang paligid.
=Elviraâs Point Of View= âNow, tell me everything! What is it? Why did you point your gun at me?â mariing kwestyon ko sa kanya. Inabot niya sa akin ang cellphone at nasapo ang noo. âD-Does your father also borrow Claynâs phone?â seryosong tanong ni Zian sa akin na ikinakunot ng noo ko. âOo, bakit? A-Ano ba kasiââ âThis phone is used by the founder to call someone, from belowâŠâ paliwanag ni Zian kaya umawang ang labi ko. âSo itâs either you, Clayn, or your dadâŠâ Naestatwa ako sa seryoso niyang inasik, tila tumigil ang daloy ng dugo ko. âA-Ano?â nauutal na tanong ko. âH-Hindi ko maintinââ âNaiintindihan mo. Ayaw mo lang intindihin,â mariing sabi niya kaya nanghihina akong napayuko at nasapo ang mukha. âKailan pa?â âK-Kung kaya mo pa matulog sa isang bubong kasama ako, go ahead, but if you canât stay and breathe the same air, leave.â Ang malamig niyang boses ay labis na sinaktan ang puso ko. Pinilit ko tumayo, inabot ko ang bag ko na nasa sahig. âI-I canât,â mahinang