"Ang asawa ni Mr. Santos ay inilipat sa opisina ng mga sekretarya dalawang buwan na ang nakalipas. Sa umaga ng kanyang paglipat, nagkaroon ng alitan si Mrs. Santos at si Chloe, at dalawang beses sinampal ni Mrs. Santos si Chloe. Hindi lumaban si Chloe. Sa kasalukuyan, magkasintahan sina Manager Santos at Chloe," ulat ni Anthony kay Carson matapos makalap ang impormasyon.Matapos magsalita, tahimik lang na nakaupo si Carson sa kanyang leather na upuan, hindi nagsalita, ngunit Kaunti umiikot ang kanyang mga daliri sa lamesa.Pagkaraan ng ilang sandali, narinig ni Anthony ang sagot ni Carson: "Tingnan mo kung may ginawa ang dalawa, humanap ng dahilan para tanggalin sila. Mas mabuti kung maipakulong sila, at kung hindi man, bigyan sila ng leksyon. Kasabay nito, imbestigahan ang mga kliyenteng nakatrabaho ni Chloe noong gabing bago ako umalis papuntang abroad, at bigyan din sila ng pinakamalaking leksyon.""Walang palalampasin." Itinaas ni Carson ang kanyang mga mata na puno ng lamlam at m
Noong nakaraang linggo, nasa ibang bansa si Georgina nang malaman niyang biglaang nagpakasal ang anak niyang si Carson. Tumawag siya kay Carson, ngunit ang sagot ng anak niya ay puro paliguy-ligoy, hindi man lang binanggit ang impormasyon tungkol sa babae, ni hindi niya natanong ang pangalan nito.Kahapon, bumalik siya sa China at aksidenteng nalaman mula sa matandang babae na may pamilya na ang asawa ni Carson ay ang kanyang sekretarya. Bilang isang tao na nagbibigay ng halaga sa reputasyon ng pamilya, hindi niya matanggap ang ganitong klaseng manugang na walang maipagmamalaki ng background.Sekretarya at presidente? Kahit hindi gamitin ang utak, alam na niya na niloko ang anak niya ng babaeng nasa harapan niya. Tiyak na nabighani si Carson at nagdesisyon ng padalos-dalos.Kagabi, kumuha siya ng pribadong detektib para magsiyasat tungkol kay Jessica. Napag-alaman niyang ang pamilya nito ay wala nang kaya—isang malaking pasanin. Patay na ang ama, at may sakit ang ina. Malamang, kapos
Medyo nanigas ang mukha ni Jessica, at ang ngiti sa kanyang mga labi ay nawala. Alam niyang babalikan siya ng lalaking ito sa kanilang pinag-usapan dati."Ayoko namang mag-divorce, gusto ko lang naman mapasaya si Auntie!"Ang boses niya ay may halong paglalambing, at ang mga mata niya ay nagsusumamo, parang humihiling na patawarin na siya."Talaga? Eh hindi naman ako masaya ngayon. Kaya ikaw ang bahalang magpaamo sa akin." Ang manipis na labi ni Carson ay Medyo ngumiti, at sa ilalim ng kanyang malalim na titig ay may halong biro.Nanlaki ang mga mata ni Jessica, at Medyo bumuka ang kanyang bibig, para bang may nadiskubre siyang bago. Si Mr. Santos, na laging seryoso, ngayon ay naglalambing sa kanya?Sa ilalim ng mapanupil na titig ni Carson, parang napipi si Jessica at hindi makapagsalita.Sa huli, naitanong niya, "Ano ang gusto mong gawin ko?""Ikaw na ang bahala, asawa ko, pag-isipan mong mabuti," sagot ni Carson, na sinadyang bigyang-diin ang salitang "asawa" sa kanyang malambing a
Medyo natigilan si Carson nang marinig ang sinabi ni Jessica habang nagbabasa sa kanyang telepono, tila hindi niya inaasahan na inimbitahan siya nito na manood ng pelikula.Ang mga mata niyang puno ng misteryo ay nakatitig kay Jessica, dahilan upang makaramdam siya ng kaunting pagkapahiya.Medyo umubo si Jessica at sinabing, "Manood tayo ng horror movie, mas maganda ang atmosphere kapag dalawa lang ang nanonood."Sa totoo lang, mahilig si Jessica sa mga horror movie kahit na matatakutin siya. Noong dati, ang kanyang mga kaibigang nasa malalayong bansa ang laging sumasama sa kanya para manood ng mga ganitong pelikula. Pero mula nang mag-abroad siya at nag-iisa, hindi na siya nakapanood ng mga horror movies.Ngayon na may kasama siya, naisip niyang sayang naman kung hindi niya samantalahin ang pagkakataon.Ang Medyo pagngiti sa mga mata ni Carson ay nagsabi ng lahat. Naiintindihan niya ang ibig sabihin ni Jessica, at kahit na alam niyang pilit lang ang rason nito, hindi na niya ito sina
Sinipa ni Carson ang pintuan ng kwarto ni Jessica. Madilim ang silid, at ang malamig na liwanag ng buwan ay tumatagos sa malalaking bintana, nagbibigay ng Kaunting liwanag sa maputing sahig.Ang buwan ang naging tanging ilaw sa kwarto. Agad na natunton ni Carson ang kama, at maingat niyang ibinaba si Jessica sa malambot na kumot.Napakalambot ng kama; halos lumubog si Jessica sa mga kumot. Nakatayo si Carson nang nakatalikod sa maliwanag na liwanag ng buwan. Hindi malinaw ang kanyang ekspresyon, tanging balangkas ng kanyang mukha ang nakikita."A-anong balak mong gawin?" tanong ni Jessica habang mahigpit na hinahawakan ang kumot. Hinila niya ito papalapit sa kanya at umatras hanggang sumandal ang kanyang likod sa malamig na headboard ng kama.Hindi itinuwid ni Carson ang kanyang katawan. Sa dilim ng gabi, yumuko siya palapit, ang mga buto ng kanyang kamay ay nakapatong sa magkabilang gilid ng katawan ni Jessica, na para bang hinaharangan siya sa lahat ng direksyon, hindi binibigyan ng
"Hindi bagay suotin ito sa kumpanya," sabi ni Jessica habang nakatingin sa black velvet box, puno ng kaba ang kanyang mga mata.Kapag nagsuot sila ng wedding rings sa kumpanya, para na rin nilang ipinahayag sa lahat na mag-asawa sila.Pinindot ni Carson ang takip ng kahon gamit ang kanyang mga daliri. Nang marinig niya ang sinabi ni Jessica, tumingin siya sa kanya na tila nagtataka, ngunit bigla rin itong napalitan ng isang malamlam na ekspresyon."Hindi ba bagay? Sa tingin ko, bagay naman."Habang sinasabi ito, nilibot niya ang mesa at unti-unting lumapit kay Jessica. Sa ilalim ng nag-aalalang tingin ng babae, dahan-dahan siyang napaatras hanggang sa mapapikit siya sa sulok ng opisina.Naka-sandal na si Jessica sa transparent na glass wall, habang nakatingala sa lalaking tahimik na nakatitig sa kanya. Hindi mapigilan ni Jessica na lunukin ang kanyang kaba.Ayaw niyang magkaroon ng dagdag na titulong "kasal" sa kumpanya, lalo na’t gusto pa niyang makipag-usap tungkol sa mga gwapong la
Pagsapit ng gabi, maikli ang gabi ng huling bahagi ng taglagas. Bumaba ang araw, at tinakpan ng madilim na kalangitan ang buong kalsada. Ang mga makinang na poste ng ilaw ay nagningning, at abala ang trapiko sa paligid.Inangat ni Jessica ang tingin mula sa kanyang cellphone at pinanood ang kotse habang unti-unting umaalis mula sa gitna ng lungsod. Alam niyang ang lokasyon ng lumang bahay ay nasa tahimik na bahagi ng kanayunan."Gaano pa katagal?" tanong niya.Sa gitna ng rush hour sa gabi, pakiramdam niya’y nasa biyahe na sila nang mahigit kalahating oras."Mga dalawampung minuto pa," sagot ni Carson nang walang imik habang nakahinto ang sasakyan sa stoplight. Ang isang kamay niya ay nakapatong sa manibela.Napansin ni Jessica ang kakaiba sa likod ng kanyang kamay—isang silver na singsing na napaka-liwanag sa ilalim ng ilaw. Nang tingnan niya nang mabuti, napansin niyang ito ay isang singsing na simple ngunit elegante, may maliit na puting diyamante na naka-engrave dito.Napansin ni
Pagkasabi ng mga salitang iyon, napuno ng pagkabigla ang mga mata ng lahat ng naroroon, at parang mahuhulog ang kanilang mga eyeballs sa sobrang gulat, lalo na si Georgina. Hindi niya maisip na ang kanyang kagalang-galang na anak ay magpapakumbaba upang habulin ang isang babaeng tinawag niyang mapanlinlang.Ang mga daliri ni Jessica medyo nakababa ay medyo nanginig, halos hindi niya nakontrol ang kanyang ekspresyon, at medyo tumigas ang kanyang mukha.Pag-ibig sa unang tingin?Ang totoo, mas malapit ito sa nakakita ng kagandahan at naakit.Halos hindi niya mapigilan ang sarili sa pagsasabi ng mga salitang iyon. Sa isip niya, isang malaking sayang na hindi pumasok si Mr. Santos sa industriya ng telebisyon bilang aktor.Ang itsurang iyon, ang tindig, at ang talento sa pag-arte—tiyak na makakakuha siya ng titulong pinakamahusay na aktor.“Hay nako, sigurado ako gusto mo lang magsalita at naiinggit dahil napakaganda niya!” biro ni Camilla habang sinasaway si Carson. Halatang ganito talag
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno
Carson pinanatili ang kanyang pagiging mahinahon at disente, ayaw niyang gawing masyadong tense ang reunion ng mga kaklase ni Jessica.Ngunit ang mahinahong paraan ng pagsagot ay hindi nagbigay ng babala kay Jiro.Madilim ang ekspresyon nito, puno ng pang-aalipusta ang kanyang boses habang patuloy na nagsasabi ng masasamang salita. "Mukhang hindi mo pa lubos na kilala ang tunay na pagkatao ni Jessica! Dati, ginamit lang niya ang mukha niyang ‘yan para maging girlfriend ni Sheng Anyang, pero hindi rin sila nagtagal—anim na buwan lang at nakipaghiwalay na siya. Malamang, natuklasan ni Sheng Anyang na palpak at mukhang pera siya!""Ang babaeng katulad niya, sobrang galing sa pagpapanggap. Baka niloloko ka lang niya!"Biglang lumamig nang tuluyan ang mga mata ni Carson, at ang kanyang presensya ay tila nagyeyelong hangin sa disyerto ng Arctic.Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Jessica, at sa malamig ngunit matigas na tono, walang pakundangang bumwelta, "Mas kilala ko ang ugali ng asa
Ang lalaking nasa pintuan ay nakasuot ng purong itim na coat, may matangkad na pangangatawan na parang natural na mannequin. Ang kanyang mukha ay bahagyang malambot ngunit may matitigas na linya, at may banayad na ngiti sa mga labi.Ang likas na awtoridad at marangal na aura niya ay nagkakasundo nang maayos, kaya kahit nakatayo lang, hindi mapigilan ng mga tao na mapako ang kanilang tingin sa kanya.Biglang tumahimik ang buong silid, at lahat ng mga mata ay nakatuon kay Carson. Hindi nagbago ang ekspresyon niya ni bahagya, tila sanay na sa ganitong uri ng atensyon.“Sino ka?” tanong ni France, na siyang unang nakabawi mula sa pagkabigla.Bahagyang yumuko si Carson, at naglakbay ang kanyang mga mata sa paligid hanggang sa tumigil ang tingin niya kay Jessica. Ang malamig niyang ngiti ay naging mas mainit habang nakatingin siya sa asawa.“Ako ang asawa ni Jessica, Carson,” wika niya.Pagkatapos niyang magsalita, naglakad siya papunta sa direksyon ni Jessica nang dahan-dahan, hindi pinapa
“Anong ginagawa mo?” seryoso ngunit bakas pa rin ang galit sa tono ni Diana na tanungin niya si Jeremy. Hawak niya pa rin ang palupuspusan ni Jeremy.Saglit na tumingin si Jeremy roon at inalis ang kamay ni Diana. “I’m taking my son to play,” sabi nito na para bang normal na sa kanya.Napatawa nang payak si Diana, para bang isang nakakatawang biro ang narinig niya mula sa bibig ni Jeremy. Tumingin siya kay Justin na nasa tabi na ni Dane, hawak ang kamay. “Sa labas tayo mag-usap,” sabi niya kay Jeremy pero kay Justin nakatingin. Hinawakan niya ang kamay ni Justin at naunang lumabas ng jewelry shop. “What the hell are you doing?” bulong ni Nathan kay Jeremy. Ngunit hindi siya nito pinansin, dumiretso si Jeremy sa pagsunod kay Diana sa labas ng shop.Naiwan naman sa loob sina Dane, Justin at Nathan. Nagkatinginan saglit sina Dane at Nathan at tumingin din si Nathan kay Justin. Doon niya lang napagtanto na kamukha nga ni Jeremy ang bata sa malapitan. “We should follow them, Spongebob.
Tumigil si Carson sa pag-abante, bahagyang nanigas ang kanyang malapad na likuran, at parang may bumara sa kanyang lalamunan. Pinipigilan niya ang sariling lumingon pabalik.Ayaw niyang palaging magpakilala sa harap ng mga tao bilang asawa ni Jessica, lalo na’t noong huli nilang pagkikita ng matalik nitong kaibigan, siya’y diretsong tinanggihan.Kaya nang malaman niyang pupunta ito sa reunion ng kanilang klase, hindi niya tinanong kung maaari siyang isama bilang pamilya. O baka naman hindi niya magawa dahil takot siyang makuha ang parehong sagot.Si Carson, na palaging may tiwala sa sarili at sanay sa tagumpay, ay nawawala ang kanyang tapang pagdating sa pagmamahal. Sa harap ng damdaming hindi niya makontrol, malinaw na siya’y isang duwag.Hindi niya mapigilang umasa, ngunit natatakot din siyang masaktan.Tahimik ang silid, halos marinig ang bawat tunog ng karayom kung mahulog. Nakasarado na ang mga kurtina, at ang snow sa labas ng malinaw na bintana ay marahang nililipad ng hangin.M
Mula sa pananaw ni Jessica, ang mukha ni Carson ay perpektong inukit – maayos ang proporsyon ng kanyang mga kilay at mukha, mataas ang noo, malalim ang mga mata, matangos ang ilong, manipis ang mga labi, at malinaw ang hugis ng kanyang panga.Ngunit sa pagkakataong ito, wala siyang interes na humanga sa kagandahan ng lalaki. Sa halip, siya’y bahagyang umurong sa upuan, kinakabahan at mahigpit na nakahawak sa armrest ng kanyang upuan, halos maputla ang kanyang mga daliri.Bagamat kinakabahan, pinilit ni Jessica na magmukhang kalmado. Sa malamig na tono, sinabi niya, "Sino ba kasi ang nagpatagal-tagal diyan? Namamanhid na nga ang paa ko, ikaw pa ang nagdedemand ng ‘benefits.’ Hindi mo pa ako pinapalabas kanina, paano kung may makakita? Patay tayong dalawa!""Kasalanan mo lahat ito."Kung hindi lang kasi siya pinahirapan ni Carson, hindi sana siya napilitan sa ganoong sitwasyon.Pero hindi maitatanggi na medyo nakakatawa ang itsura ng mga buhok sa binti ng lalaki nang bunutin niya ito ka
Nang makita ito, napabuntong-hininga si Carson, walang magawa. Ang init at pagnanasa sa kanyang mukha ay unti-unting nawala, at bumalik siya sa pagiging malamig at kontroladong Mr. Carson gaya ng dati.Dahan-dahan niyang kinuha ang tissue at pinunasan ang labi, inayos ang bahagyang gusot na damit, habang papalapit ang mga empleyado.Ang espasyo sa ilalim ng mesa ay sapat lamang para kay Jessica, kaya inusog ni Carson ang upuan at inayos ang kanyang postura, bagama’t ang pagkaka-cross ng kanyang mga binti ay medyo hindi natural.Si Jessica naman ay hindi gumalaw kahit kaunti, naka-ipit siya sa ilalim ng mesa, parang isang pugo na nagtatago. Maging ang paglunok niya ng laway ay maingat, takot na makalikha ng kahit anong tunog.Sa tahimik na espasyo, rinig niya nang malinaw ang mga boses ng mga tao mula sa R&D department, at tila binibingi ang kanyang pandinig.Kung sakaling may makakita sa kanya sa ilalim ng mesa ni Carson, kahit anong paliwanag ang gawin niya, hindi ito paniniwalaan.H
Ang sensitibo niyang tainga ay inatake, kaya naman namula agad ang mukha ni Jessica. Ang kanyang mamasa-masang mga mata ay tila napuno ng manipis na ulap, parang asul na lawa sa umaga. Galit ang boses niya, "Carson, hindi ka marunong magpasalamat sa kabutihan!"Akala niya ay nagbago na ang ugali ng lalaki, ngunit tila nagpakitang-tao lang ito nang imbitahan ang lahat sa unang milk tea at dessert ng Aera.Matapos ang lahat, mukhang may kapalit ang mga pinamigay nito.At bakit siya pa ang kailangang magbigay ng regalo, samantalang ang buong kumpanya ay napakain niya?Binitiwan ni Carson ang kanyang tainga, at kahit walang bakas ng kagat, may bahagyang bakas ng tubig ang likod ng kanyang namumulang tainga. "Ang intensyon ko lang naman ay simple, gusto ko lang sanang mapainom si Mrs. Santos ng milk tea at dessert na inihanda ni Mr. Carson," sabi niya, kunwaring inosente.Napabuntong-hininga si Jessica, hindi naniniwala sa sinasabi nito. Kung totoo ngang para sa kanya lang iyon, hindi na k
Nanginig nang bahagya ang kamay ni Jessica habang umiinom ng milk tea sa gilid. Halos mabulunan siya dahil sa narinig.Pati si Carmela ay nalito rin!Binanggit lang niya kay Carson habang nasa ibaba sila na bagay na bagay ang milk tea at si Jessica. Pero hindi niya akalain na ganito kabilis si Carson magpatupad ng idea.At kitang-kita sa milk tea at desserts na isinama ni Carson ang mga paborito ni Jessica. Kamakailan, sobrang nahuhumaling si Jessica sa anumang pagkain na may lasa ng matcha."Posible," pagsang-ayon ni Iza na nasa gilid niya.Si Anthony, na palaging nasa tabi ni Carson, ay tiyak na alam ang lahat. Kaya naman, awtomatikong napunta ang tingin ng lahat sa kanya, at pabulong na nagtanong, "Anthony, alam mo ba ang nangyari?"Bawal talakayin ang personal na buhay ni Carson sa opisina, kaya’t walang naglakas-loob na magtanong nang hayagan. Lahat ay palihim lamang ang usapan.Napatingin si Anthony kay Jessica na tila nagtatago sa likod ng iba. Biglang naging seryoso ang ekspre