"Hindi bagay suotin ito sa kumpanya," sabi ni Jessica habang nakatingin sa black velvet box, puno ng kaba ang kanyang mga mata.Kapag nagsuot sila ng wedding rings sa kumpanya, para na rin nilang ipinahayag sa lahat na mag-asawa sila.Pinindot ni Carson ang takip ng kahon gamit ang kanyang mga daliri. Nang marinig niya ang sinabi ni Jessica, tumingin siya sa kanya na tila nagtataka, ngunit bigla rin itong napalitan ng isang malamlam na ekspresyon."Hindi ba bagay? Sa tingin ko, bagay naman."Habang sinasabi ito, nilibot niya ang mesa at unti-unting lumapit kay Jessica. Sa ilalim ng nag-aalalang tingin ng babae, dahan-dahan siyang napaatras hanggang sa mapapikit siya sa sulok ng opisina.Naka-sandal na si Jessica sa transparent na glass wall, habang nakatingala sa lalaking tahimik na nakatitig sa kanya. Hindi mapigilan ni Jessica na lunukin ang kanyang kaba.Ayaw niyang magkaroon ng dagdag na titulong "kasal" sa kumpanya, lalo na’t gusto pa niyang makipag-usap tungkol sa mga gwapong la
Pagsapit ng gabi, maikli ang gabi ng huling bahagi ng taglagas. Bumaba ang araw, at tinakpan ng madilim na kalangitan ang buong kalsada. Ang mga makinang na poste ng ilaw ay nagningning, at abala ang trapiko sa paligid.Inangat ni Jessica ang tingin mula sa kanyang cellphone at pinanood ang kotse habang unti-unting umaalis mula sa gitna ng lungsod. Alam niyang ang lokasyon ng lumang bahay ay nasa tahimik na bahagi ng kanayunan."Gaano pa katagal?" tanong niya.Sa gitna ng rush hour sa gabi, pakiramdam niya’y nasa biyahe na sila nang mahigit kalahating oras."Mga dalawampung minuto pa," sagot ni Carson nang walang imik habang nakahinto ang sasakyan sa stoplight. Ang isang kamay niya ay nakapatong sa manibela.Napansin ni Jessica ang kakaiba sa likod ng kanyang kamay—isang silver na singsing na napaka-liwanag sa ilalim ng ilaw. Nang tingnan niya nang mabuti, napansin niyang ito ay isang singsing na simple ngunit elegante, may maliit na puting diyamante na naka-engrave dito.Napansin ni
Pagkasabi ng mga salitang iyon, napuno ng pagkabigla ang mga mata ng lahat ng naroroon, at parang mahuhulog ang kanilang mga eyeballs sa sobrang gulat, lalo na si Georgina. Hindi niya maisip na ang kanyang kagalang-galang na anak ay magpapakumbaba upang habulin ang isang babaeng tinawag niyang mapanlinlang.Ang mga daliri ni Jessica medyo nakababa ay medyo nanginig, halos hindi niya nakontrol ang kanyang ekspresyon, at medyo tumigas ang kanyang mukha.Pag-ibig sa unang tingin?Ang totoo, mas malapit ito sa nakakita ng kagandahan at naakit.Halos hindi niya mapigilan ang sarili sa pagsasabi ng mga salitang iyon. Sa isip niya, isang malaking sayang na hindi pumasok si Mr. Santos sa industriya ng telebisyon bilang aktor.Ang itsurang iyon, ang tindig, at ang talento sa pag-arte—tiyak na makakakuha siya ng titulong pinakamahusay na aktor.“Hay nako, sigurado ako gusto mo lang magsalita at naiinggit dahil napakaganda niya!” biro ni Camilla habang sinasaway si Carson. Halatang ganito talag
Ang pamilya Santos ay tanyag at respetado sa Sea Market, at kung ang pinuno nito ay magpapakasal, maiisip mong magiging engrande ang kasalan. Bukod pa rito, ang mga kaibigan nila sa mataas na lipunan at mga opisyal ng kumpanya ay tiyak na dadalo.Ang pagdaraos ng kasal ay katumbas na rin ng paglalantad ng relasyon nila sa publiko, hindi ba?At paano kung mauwi ito sa hiwalayan? Ang kahihiyan ay hindi masukat.Sa hindi inaasahang pagkakataon, napatingin si Jessica kay Carson, at nakita ito ni Camilla. Ang tingin nito ay parang takot at pakiramdam niya ay kailangang sumangguni ni Jessica kay Carson bago magdesisyon. Agad na nagsalita si Camilla, “Envy, huwag mo na siyang tingnan, wala siyang boses dito!”Ang galaw na iyon ay nagpaalala kay Camilla na sa ilang aspeto, hindi pantay ang posisyon nina Carson at Jessica. Inakala niya na kailangang laging sumunod si Jessica sa gusto ni Carson.“Anong klase ng kasal ang gusto mo? Forest style? Fairy tale style?” Nagsimula si Camilla magbanggit
Pagbalik nila mula sa paglalakad, tahimik na ang buong bahay, at lahat ng tao ay bumalik na sa kani-kanilang mga kwarto.Walang dahilan para bumalik pa sila sa siyudad sa kalagitnaan ng gabi, kaya’t wala silang ibang magawa kundi manatili sa kwarto ni Carson, na nangangahulugan na kailangang matulog ang dalawa sa iisang kwarto.Pagpasok nila sa silid, napansin ni Jessica ang monotonyang itim, puti, at abong kulay ng kwarto. Malayo ito sa istilo ng iba pang bahagi ng bahay—modernong moderno ito. Unti-unti na rin niyang nasanay ang sarili sa ganitong istilo.Matapos ang mahabang paglalakad, naramdaman niya ang lagkit sa kanyang likod dahil sa pawis, at hindi siya komportable."Parang wala akong ekstrang damit na maisusuot," sabi ni Jessica sabay lingon kay Carson.Hindi pa siya nakakapunta sa lumang bahay, kaya't wala siyang kahit na pinaka-basic na panloob na damit na pwedeng palitan.medyo itinaas ni Carson ang makakapal niyang kilay, itinuro ang kanyang baba patungo sa closet, at may
Magkalapit ang dalawa, at magkahalo ang kanilang mga hininga. Bahagya iniwas ni Jessica ang kanyang ulo upang hindi maramdaman ang mainit na hininga ni Carson. Pinilit niyang gamitin ang lakas ng kanyang pulso upang kumawala mula sa pagkakahawak nito, ngunit napagtanto niyang napakalakas ng kapit ng lalaki—halos hindi siya makagalaw.“Sino bang nag-imbita sa'yo? Huwag kang mag-ilusyon!” ani Jessica, habang lumingon siya upang magpaliwanag. “Nagkamali lang ako ng nakuha na pajama.”Bahagya niyang ibinaba ang tingin, at ang kanyang makapal na pilikmata ay marahang kumikislap, nag-iiwan ng maliliit na anino sa ilalim ng kanyang mata na parang pamaypay. Hindi niya magawang tumingin nang diretso sa mga matang puno ng alab, natatakot na baka tuluyang masunog sa init ng mga titig nito.Sa bawat kisap ng kanyang pilikmata, lalong nagiging malalim ang pagnanasa sa mga mata ni Carson."Talaga ba?" ani Carson, binagal ang tono at dinugtungan ng tamad na banat ang salita, tila nanunukso.Alam niy
Matapos ang mahabang malamig na paliligo ni Carson, nakita niyang natuyo na ni Jessica ang kanyang buhok at abala itong naghalungkat sa mga kabinet sa loob ng cloakroom."Ano ang hinahanap mo?" Tanong ni Carson habang pinupunasan ang kanyang basang buhok gamit ang tuwalya sa isang kamay. Tila nagtataka siya habang nakatingin sa bukas na pintuan ng kabinet.Ang lalaki ay bumalik na sa kanyang dati—kalmado at kontrolado—parang hindi siya ang halos mawalan ng sarili kanina sa silid-tulugan.Tumuwid ng tayo si Jessica, at ang kanyang makitid na baywang na tila kay lambot tingnan ay mas lalong naging kapansin-pansin habang hinahawakan niya ito. Ang kanyang mahubog na katawan ay bahagyang lumitaw mula sa manipis na strap na nightdress na gawa sa puting seda."Mayroon ka bang sobrang kumot?"Naghalungkat siya sa paligid ngunit walang makitang kumot sa loob ng cloakroom, kahit man lang isang blanket.Bahagyang tumigil si Carson sa pagpupunas ng tubig sa buhok. "Mrs. Santos, balak mo bang matu
KinabukasanPagkagising ni Jessica, napansin niyang wala ang tao sa tabi niya, at malamig na ang kabila ng kama.Tiningnan niya ang oras sa kanyang telepono at nalaman niyang pasado alas-sais pa lang ng umaga. Mabuti na lang at hindi siya nalate ng gising.Pagtayo niya, biglang bumukas ang pinto mula sa labas. Si Carson, nakasuot ng gray na pang-sports, ay pumasok sa silid. Madilim pa ang loob, at ang tanging nakita ni Jessica ay ang mahaba nitong silweta dahil sa liwanag mula sa pasilyo.Napansin ni Carson ang liwanag mula sa cellphone malapit sa kama, kaya alam niyang gising na si Jessica. Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa bintana at binuksan ang mga kurtina.Pumasok ang mahinang sinag ng umaga sa silid, at doon tuluyang nakita ni Jessica ang anyo ni Carson.Namumula ang gwapo nitong mukha, at ang sweatshirt nito sa dibdib ay basang-basa, nakadikit sa katawan. Kitang-kita ang umbok ng mga muscles nito, at sa bawat paghinga niya, ang pawis ay dumikit sa kanyang balat, parang bag
Hinipan niya ang mamula-mulang tenga nito, hindi binibigyan ng pagkakataong makasagot, saka niya pinasadahan ng halik ang kanyang mga labi, tinutukso ang natutulog nitong pagnanasa.Dahan-dahang lumabo ang paningin ni Jessica, nakatitig lamang sa madilim na langit sa labas ng salamin. Ang kanyang kamay, na nakayakap sa bewang ni Carson, ay lalong humigpit—parang gusto niyang iukit ang sarili sa mga buto nito.Ang pagnanasa ay nag-aalab, ang mga snowflake ay natutunaw sa init.KinabukasanNagising si Jessica sa tunog ng alarm clock. Inabot niya ang cellphone at in-off ang ringtone habang pupungas-pungas pa. Napapikit siya muli ngunit bigla niyang inabot ang tabi niya—malamig ang kama.Ang bahagyang lamig sa kanyang palad ang nagbalik sa kanyang ulirat. Unti-unting bumalik ang mga alaala ng nagdaang gabi.Minsan silang napadpad sa conservatory kagabi. Kung hindi siya nagreklamo nang mahina, baka hindi siya makabangon ngayon. At kung hindi lang aalis si Carson ngayong umaga para sa isang
Malamig at maputi ang bakuran dahil sa niyebe, kaya hindi sila maaaring magtagal doon. Matapos nilang kumuha ng mga litrato, umakyat sila sa glass conservatory sa tuktok ng villa.Ang glass-enclosed conservatory ay isang lugar ng pahingahan, kung saan kitang-kita ang niyebe na bumabagsak mula sa langit, pati na rin ang mga kumikislap na bituin. May mga halaman at bulaklak sa sulok, na nagbibigay ng mainit at maaliwalas na ambiance.Pareho silang hindi masyadong gutom, kaya pagkatapos ng isang round ng barbecue, si Jessica ay kumportable nang nakaupo sa kalahating saradong rattan chair habang dahan-dahang iniinom ang kanyang orange juice.Ang rattan chair ay pang-dalawahan, kaya matapos patayin ni Carson ang uling sa barbecue grill, umupo siya sa tabi ni Jessica dala ang isang plato ng cherries at inilapag ito sa maliit na mesa sa tabi nila.Pinulot niya ang isang mapulang cherry gamit ang kanyang mahahabang daliri, may ilang patak ng tubig sa ibabaw nito, at walang kahirap-hirap niyan
Ang natitirang sinag ng araw ay unti-unting naglaho, ang nag-aapoy na pulang kalangitan ay napalitan ng gabi. Sa loob ng villa, maliwanag ang mga ilaw, ngunit pagpasok ni Carson sa Golden Horizon Bay, wala siyang nakitang kahit isang tao sa loob ng sala.Papasok na sana siya sa elevator nang may mapansin siya mula sa malinaw na salamin—sa may backyard, isang anino ang naaaninag sa ilalim ng malambot at mainit na liwanag. Isang matangkad na pigura, nakasuot ng puting down jacket na hindi masyadong makapal, nakatalikod sa salamin habang abalang gumagawa ng snowman.Ang liwanag mula sa paligid ay bumalot sa kanyang katawan. Ang kayumangging kulot niyang buhok ay nakalugay sa kanyang likuran, at ang nakayukong pigura niya ay bahagyang natatakpan ang halos isang metrong taas na snowman. Kahit sa kanyang likuran lamang siya tinitingnan, ramdam na ramdam ni Carson ang saya niya sa mga sandaling iyon.Patuloy niyang kinukuha ang malalambot na snowflakes mula sa tabi, maingat na iniipon ito up
Dahil sa kagandahang-asal, inutusan ni Carson ang driver na ihatid si Lelia pauwi, habang siya naman ay sumakay sa sasakyan ni Georgina. Tahimik ang mag-ina habang bumabyahe patungo sa isa pang villa sa Angeles City.Bihira lang umuwi ang pamilya sa kanilang lumang bahay kapag may libreng oras. Marami silang pag-aari, kaya’t hindi sila sanay na magsama-sama sa iisang tahanan para magkaroon ng sariling espasyo.Pinili ni Carson na manirahan sa Golden Horizon Bay dahil malapit ito sa kumpanya, habang mas inuuna naman nina Georgina at ng kanyang asawa ang ginhawa ng kanilang tirahan.Malalayo ang bawat villa sa isa’t isa, pinaghiwalay ng mga puno para sa pribadong espasyo. Dahan-dahang umandar ang Rolls-Royce sa may bakuran, dinurog ng mga gulong ang mga natipong snowflakes, nag-iiwan ng bakas sa puting kalsada.Pagpasok ng sasakyan sa tarangkahan ng villa, bumaba si Georgina nang walang imik, tila ba hindi iniinda ang presensya ni Carson.Ang anak niyang ito, parang butas na jacket—wala
Makalipas ang ilang sandali, napigil ni Lelia ang kanyang hininga at pilit na ngumiti, "Bente singko na ako ngayong taon, ipinanganak ako noong Enero. Ilang taon na si Miss Jessica?"Alam naman talaga niya ang edad at kaarawan ni Jessica, pero kailangan pa rin niyang magkunwari.Nang marinig ito, bahagyang tumaas ang kilay ni Jessica, at isang pilyong ngiti ang gumuhit sa kanyang mapulang labi. Sa malambing na boses, sumagot siya, "Ibig sabihin, ilang buwan lang ang tanda mo sa akin, Lelia. Pero ayos lang, hindi naman ako takot na malugi. Huwag mong isipin na dahil tinatawag mo akong ‘Ate,’ nagmumukha na akong matanda.""Mas mabuti pang sundan na lang natin ang tamang tawagan base sa nakagisnan."Lelia: "......"Sa unang dinig, parang banayad at mahinahon ang boses ni Jessica, pero sa totoo lang, tinatamaan ito ng husto.Hindi ba't parang sinasabi niyang matanda na si Lelia?Napakapit nang mahigpit si Lelia sa kanyang sariling mga palad, halos maputol ang kanyang magagandang kuko. Bag
Nang marinig ni Georgina ang mapagkunwaring tono ni Jessica, hindi lang siya ang nairita—lalo pang nag-apoy sa selos si Lelia, halos mabali ang mga daliri niya sa higpit ng pagkuyom ng kanyang mga palad para pigilan ang sarili na magpakita ng galit.Namumula na sa inis ang mukha ni Georgina, at kitang-kita ang nagbabagang galit sa kanyang mga mata. Ngunit kahit gusto niyang kumontra, hindi niya magawang sisihin ang sariling anak.Dahil hindi na ito nagsalita, napilitan si Lelia na punan ang katahimikan at pilit na ngumiti. “Nakakabagot naman kung palaging nasa bahay! Ngayon, ang mga babae sa bagong henerasyon ay pinahahalagahan ang pagiging independent. Dapat may sariling career para makuha ang respeto ng lahat.”“Hindi pwedeng umasa lang sa lalaki. Kailangan nating ipakita ang ating sariling halaga.”Ang hindi niya diretsahang sinabi ay ang paniniwalang wala namang sariling ambisyon si Jessica—parang isang simpleng sekretarya lang na umasa sa asawa, kaya hindi ito igagalang ng ibang
Sa IbabaNasa sofa sina Georgina at Lelia habang umiinom ng tsaa, tahimik na sinusuri ang paligid ng sala.Bihira lang bumisita si Georgina sa Golden Horizon, pero naaalala pa rin niya nang malinaw ang itsura ng sala. Puro malamig na kulay—itim, puti, at abo—na nagbibigay ng seryosong pakiramdam sa lugar. Wala itong init o personalidad.Ngunit ngayon, sa bawat sulok ng sala ay may mga gamit na kulay pink at pastel—mga stuffed toy na strawberry bear, magkaparehang tasa ng tubig, magagandang bulaklak, at halaman. Para bang pilit na isiniksik ang mga ito sa isang lugar na hindi bagay sa ganitong istilo, kaya naman nagmukha itong magulo at hindi tugma sa dati nitong disenyo.Habang nakatitig sa mga bagay na ito, hindi maiwasan ni Georgina na magbago ang kanyang pakiramdam.Dati, inisip niyang ang kanyang anak ay masyadong malamig at laging nag-iisa, kaya pinili niyang ipakasal ito sa isang babaeng may maayos na pamilya upang magkaroon naman ito ng bahagyang init sa buhay. Pero ngayon, til
KinabukasanDahan-dahang iminulat ni Jessica ang kanyang mga mata, tila tuliro at nananaginip pa. Napakunot-noo siya, pakiramdam niya ay parang nasagasaan ng trak ang buong katawan niya. Nang bahagya siyang gumalaw, sumakit ang kanyang likod kaya napilitan siyang manatiling nakatitig lang sa kisame.Sa loob ng walk-in closet, narinig ni Carson ang kanyang paggalaw. Lumabas ito habang inaayos ang kanyang necktie, at nang makita niyang gising na si Jessica, agad siyang lumapit, yumuko, at may bahagyang ngiti sa labi."Mahal, masakit pa ba?"Napataas ang kilay ni Jessica at inirapan siya. "Ano sa tingin mo?"Malaking sinungaling itong si Carson. Sinabi niya kagabi na isang beses lang, pero hindi ito nasiyahan at inulit nang inulit.Ayaw na nga niya, pero tinali pa nito ang kanyang mga kamay gamit ang necktie!Napatitig si Jessica sa bow tie na kalahating nakatali sa leeg ng lalaki, at sa sobrang inis, napakagat siya sa kanyang labi.Napansin ni Carson ang tingin niya, at tila naalala rin
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno