KinabukasanPagkagising ni Jessica, napansin niyang wala ang tao sa tabi niya, at malamig na ang kabila ng kama.Tiningnan niya ang oras sa kanyang telepono at nalaman niyang pasado alas-sais pa lang ng umaga. Mabuti na lang at hindi siya nalate ng gising.Pagtayo niya, biglang bumukas ang pinto mula sa labas. Si Carson, nakasuot ng gray na pang-sports, ay pumasok sa silid. Madilim pa ang loob, at ang tanging nakita ni Jessica ay ang mahaba nitong silweta dahil sa liwanag mula sa pasilyo.Napansin ni Carson ang liwanag mula sa cellphone malapit sa kama, kaya alam niyang gising na si Jessica. Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa bintana at binuksan ang mga kurtina.Pumasok ang mahinang sinag ng umaga sa silid, at doon tuluyang nakita ni Jessica ang anyo ni Carson.Namumula ang gwapo nitong mukha, at ang sweatshirt nito sa dibdib ay basang-basa, nakadikit sa katawan. Kitang-kita ang umbok ng mga muscles nito, at sa bawat paghinga niya, ang pawis ay dumikit sa kanyang balat, parang bag
Pagkatapos ng tanghalian, bumalik sina Jessica at Carson sa Golden Horizon. Natatakot silang may mapansin si Alexa na kakaiba sa bahay, kaya’t sinabihan nila ang driver na sunduin ito bukas mula sa lumang bahay, gamit ang dahilan na kailangang mag-empake ng mga gamit.Pagkarating nila sa bahay, inutusan agad ni Jessica si Carson na tulungan siyang maglipat ng gamit. Nang makita niya ang mga kabinet na puno ng damit, sapatos, bag, at mga accessories, napaismid siya, at nanghihinang sinabi, "Carson!""Hmm?" sagot ni Carson habang binubuksan ang drawer ng accessories."Ang laki ng ginastos mo, ah.""Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Carson, Bahagya nalilito, at tumigil sa ginagawa."Ang dami mong binili para sa akin. Ngayon, problema kung paano natin i-eempake lahat ng 'to.""Sulit naman ang gastos para kay Mrs. Santos," sagot ni Carson, may bahid ng biro.Si Jessica: "......"Sa huli, hindi nila natapos mag-empake ng mga damit nang sila lang, kaya’t tumawag sila ng dalawang tagapag-ay
Nagulat si Jessica na kaya pa nitong kumain. "Hindi ka ba natatakot na sumabog ang tiyan mo?""Relax lang, hindi ko naman papatayin ang sarili ko. Kahit matakaw ako, alam ko ang limitasyon ko." Bumalik ang pagka-elegante ni Andres bilang isang dalagang mayaman habang pinupunasan ang bibig gamit ang tissue.Pero agad din itong binali, at may ngiting pilya pang sinabi: "Baby! Na-miss mo ba ako? Na-miss kita doon sa abroad. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko, kakaisip sa'yo."Noong una silang magkakilala, palabiro na si Andres, at kahit nag-aral na ito sa abroad, wala pa ring nagbago sa ugali nito.Sanay na si Jessica sa ganitong paraan ng pagsasalita ng kaibigan at madali na itong tanggapin. "Hindi mo ako mami-miss kung hindi ka pupunta rito. Hindi kaya gusto mo lang na magluto ako para sa'yo?"Pagkauwi nito, hindi man lang ito nagbigay ng balita at dumiretso agad sa bahay niya. Siguradong pinupuntirya nito ang pagkain.Makapal ang mukha ni Andres, kaya hindi ito nahiya nang mabukin
Golden Horizon StudyAng langit sa labas ng bintana ay naging madilim na, ang mga bituin ay kumikislap sa mataas na kalangitan, at ang malamlam na liwanag ng buwan ay pumasok sa mga bintanang salamin, habang ang malamig na sahig ay kumikislap ng isang malamig na liwanag.Ang liwanag mula sa screen ng computer ay nagbigay liwanag sa matalim na mukha ng lalaki, ang kanyang mukha ay walang emosyon at malamig, nakatutok sa nilalaman ng mga dokumento sa screen.Ang biglang tunog ng ringtone ng cellphone ay bumasag sa katahimikan ng kwarto. Binlink ni Carson ang pagod niyang mga mata, at ang mga ugat sa kanyang mga mata ay puno ng pula.Basta na lang niyang kinuha ang cellphone sa tabi niya, tiningnan ang tumawag, at pagkatapos ay sinagot ang tawag."Hello!"Ang boses ng lalaki ay medyo hoarse matapos ang matagal na hindi pag-usap, parang nagsasalsal sa ibabaw ng sandpaper."Vincent! Gusto mo bang lumabas?" Narinig ni Carson ang boses ni Raymond, kasunod ang ingay ng rock music.Bumagsak si
Isang biglang boses ang pumasok sa eksena, at dahil sa kalasingan ni Jessica, hindi agad siya nakapag-react. Sa halip, sumagot siya ayon sa takbo ng tanong, "Pulang suspenders—"Bago pa niya matapos ang sinasabi, bigla niyang napagtanto na may mali. Itinaas niya ang malabo niyang mga mata, at nakita ang pamilyar na mukhang sobrang seryoso at malamig, at ang mga mata nitong puno ng emosyon ay nakatitig sa kanya.Nanginginig ang katawan ni Jessica nang hindi niya namamalayan, biglang luminaw ang magulo niyang isipan, at ang nakakaakit niyang mga mata ay nanlaki, tinitingnan si Carson nang may takot.Patay na! Bakit siya nandito?Humina ang kanyang paghinga.Narinig ni Andres ang biglang pagbabago sa kilos ni Jessica. Tumingin siya sa gulat, at ang malamig na mukha ni Carson ang sumalubong sa kanya. “Bagong modelo ba ito? Bakit parang ang seryoso ng mukha? Aba, bigyan mo kami ng ngiti, malaki naman ang tip na ibibigay namin sa'yo.”Ang mapang-asar na boses ni Andres ay nagpalubha sa hiya
Mabilis na bumalik si Raymond sa hall mula sa banyo, ngunit napansin niyang wala na ang mga tao sa booth.Agad siyang tumawag ng isang bartender na lalaki, itinuro ang posisyon ng nililinis na booth, at nagtanong, "Nasaan na ang mga bisita na nakaupo diyan? Dalawang babae at apat na male models."Tiningnan ng bartender ang tinutukoy, "Mr. Raymond, ang mga babae sa booth ay sinundo na ni Mr. Carson at Mr. Jairus. Sinabi ni Mr. Carson na ang lahat ng gastos ay ilalagay sa account mo."Ang lugar na iyon ay pagmamay-ari ni Raymond, at madalas gamitin ng kanilang magkakaibigan ang mga private box sa itaas para sa mga pagtitipon. Kilala sila ng mga empleyado sa establisimyento.Nakapamewang si Raymond, ang demonyong anyo ng kanyang mukha ay mas lalong kumunot ang noo sa inis."Napakatagal kong naghintay para makita ang palabas, pero wala pala akong nakita, tapos ako pa ang nagbayad?!"Habang lahat ay may kasamang mga babae, siya naman ay mag-isang naiwan.Sa unang pagkakataon, natanong niya
Nagbanlaw si Jessica, nagpalit ng sanitary napkin, at lumabas, ngunit hindi niya nakita si Carson sa kwarto. Inisip niya na siguro ay pumunta ito sa ibang kwarto upang maligo at magpahangin, kaya't hindi na siya nag-alala.Dahil sa sobrang pag-inom at uhaw, binasa niya ang kanyang buhok, bumaba siya sa elevator, at naglakad patungo sa kusina upang kumuha ng isang basong maligamgam na tubig. Ngunit nang maramdaman ang pananakit sa kanyang ibabang tiyan, napansin niyang bahagyang nagka-gipit ang kanyang mukha.Sanay na siya sa matagal nang problemang ito, kaya mahirap para sa kanya na makatulog ng maayos ngayong gabi.Ang ilaw mula sa kisame sa sala ay maliwanag, at ang bukas na kusina ay makikita nang malinaw. Saglit siyang tumigil sa paglalakad.Ang matangkad na lalaki sa harap niya ay halatang bagong ligo. Ang itim na seda niyang pajama ay sumasakop sa kanyang malapad na likod, at ang kanyang makitid na baywang ay tinakpan ng isang abuhing apron. Ang kanyang mga balikat ay malapad at
Ang mga bituin ay bihira sa kalangitan, at ang malamig na liwanag ng buwan ay pumasok sa pamamagitan ng floor-to-ceiling window. Ang malabong liwanag ay tumama sa tahimik na mukha ni Jessica. Nakahiga siyang gising, hindi makatulog, habang ang kirot sa kanyang puson ay nagdudulot ng hindi komportableng pakiramdam, at ang usapan nila ni Carson ilang oras ang nakalipas ay patuloy na naglalaro sa kanyang isip.Biglang narinig niya ang bahagyang tunog ng pagbukas ng door lock. Napagtanto niyang bumalik na si Carson mula sa study. Dali-dali niyang ipinikit ang mga mata at sinubukang makinig sa bawat kilos niya.Ang yabag ng lalaki ay mabagal, parang sinasadya, halos hindi marinig. Hindi niya matukoy kung saan papunta si Carson.Ilang sandali pa, narinig niya ang kaunting ingay mula sa mga kurtina—isang tunog na napakalinaw sa tahimik na kwarto. Tila huminto si Carson sa harap ng kanyang kama sandali, at pagkatapos ay nahiga sa kanang bahagi ng kama.Ramdam ni Jessica ang pagpasok ni Carson
"Gusto ko lang talagang maging mabuting baby." Hindi na pinaglalaruan ni Carson si Jessica at ipinaliwanag na, "Ipakita ko ulit sa iyo ang plano, at ipapasa ko ito sa isang propesyonal na tao para suriin upang matiyak na hindi malulugi si Carmela."Bilang pinuno ng Carson Group, sanay si Carson sa negosyo at hindi mahirap para sa kanya ang mag-evaluate ng isang proposal. Ngunit para sa seguridad, kailangan pa rin ng isang propesyonal na team na mag-analyze at mag-evaluate.Nod si Jessica, at nang makita niyang halos madilim na, napansin niyang si Carson ay nagmadaling bumalik sa China, marahil hindi siya nakapagpahinga ng maayos. Kaya't nagmungkahi siya, "Uwi na tayo!" Nakita ko na medyo pagod ka na, umuwi ka na muna at magpahinga, at ipapagawa ko kay Mercedes na magluto ng sopas para sa'yo."Walang rush para magpahinga." Bahagyang kumurap si Carson, at may mga madilim na bilog sa ilalim ng kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang kinuha ang natirang kape ni Jessica at tinikman ito.Medyo
Kumisot nang bahagya ang makurbang kilay ni Jessica at lumingon siya sa bintana. Doon niya nakita ang isang pamilyar at marangyang Red Flag na nakaparada sa gilid ng kalsada. May isang lalaki sa itim na business coat na nakasandal sa pinto ng sasakyan, isang kamay sa bulsa, habang bahagyang nakabend ang isang mahahabang binti niyang balot sa pantalon. Ang kanyang tindig ay tamad ngunit may dating.Paisa-isang bumabagsak ang maliliit na snowflakes sa malamig na hangin, natutunaw sa kanyang madilim na amerikana. Ang maamong ngunit matikas na mukha niya ay kapansin-pansin, sapat upang mapalingon ang mga dumadaang tao.Nang mapansin niyang nakatingin si Jessica, tamad na iniangat ni Carson ang kanyang maputing talukap, at sa kabila ng bahagyang pagod na mga mata, puno ng lambing ang kanyang mga ngiti. Sa kabila ng salamin, si Jessica lang ang nasa isipan niya.Bahagyang kumurba ang mapupungay na mata ni Jessica, at isang munting sorpresa ang nagningning sa kanyang mala-kristal na paningin
Pabigat nang pabigat ang talukap ng mata ni Jessica, unti-unting nagiging magulo ang kanyang isipan, at napabulong siya nang walang malay, "Sa tingin ko, oo."Napansin niya na habang tumatagal, nagiging mas parang bata si Carson. Wala na ang dati nitong malamig at matigas na personalidad—parang isang clingy na aso, na hindi titigil hangga’t hindi nakakakuha ng gustong sagot.Nang maisip niya ito, bahagyang luminaw ang kanyang ulirat. Gumalaw siya nang kaunti sa loob ng kumot, bumaligtad ng posisyon, at hinarap ang cellphone.Nang marinig ito ni Carson, isang kontentong ngiti ang lumitaw sa kanyang labi. Ang kanyang mga mata ay puno ng lambing, at ang mababa niyang boses ay tila may pang-akit na nakakapagpahina ng loob."Kung gano’n, pwede bang sabihin ni Carmela kay Mr. Carson kung ano ang gusto niyang gawin niya?"Sa tahimik na gabi, biglang dumilat si Jessica. Bahagyang bumigat ang kanyang paghinga, at agad siyang napangiwi. "Carson! Kung magsasalita ka pa ng kung ano-ano, ibababa k
Pagsapit ng gabi, unti-unting tumahimik ang maingay na lungsod. Sa loob ng study room sa Golden Horizon Bay, nagniningning ang kristal na chandelier, at ang malambot na liwanag nito ay dumampi sa isang tahimik na mukha.Suot ng babae ang isang aprikot na knitted dress, at ang kanyang kulot na light brown na buhok ay malayang bumagsak sa kanyang dibdib habang siya ay nakayuko, natatakpan ang kalahati ng kanyang mukha. Mayroon itong tamang timpla ng tamad at kaswal na dating.Sa pagitan ng liwanag at anino, bahagyang gumalaw ang kanyang mahahabang pilikmata, at ang malabong anino nito ay bumagsak sa kanyang mga talukap. May kaunting lalim ang kanyang mata, manipis ang talukap, at may seryosong tingin—isang itsurang hindi mo gugustuhing gambalain.Biglang pumailanlang ang tunog ng isang ringtone, binasag ang katahimikan sa silid. Ang malumanay na tunog ng awitin ay umalingawngaw sa kisame. Saglit na huminto ang kamay ni Jessica sa pagsusulat, kinuha ang cellphone sa tabi, at sinagot ang
Pagkatapos ng trabaho, dumiretso si Jessica sa ospital. Ilang araw nang umuulan ng niyebe, at dahil natatakot ang kanyang ina na madulas siya sa madulas na kalsada, pinagbawalan siya nitong pumunta.Ngayon na tumigil na ang snow, wala na siyang alinlangan at nagmamadali siyang nagmaneho patungong ospital.Gumastos pa si Carson upang kumuha ng espesyalistang doktor mula sa ibang bansa, pero hindi na talaga magagamot ang sakit ng kanyang ina. Isa pa, nasa huling yugto na ito, at napakaliit ng pag-asang humaba pa ang buhay nito.Alam niyang unti-unti nang nauubos ang pagkakataon nilang magkasama bilang mag-ina. Bawat sandali nilang magkasama ay isang regalo, kaya labis niya itong pinahahalagahan.Pagdating niya sa silid ng ospital, tinanong siya ni Aunt Wan, "Dito ka ba kakain ngayon? Kung oo, bibili ako ng pagkain sa kantina sa ibaba.""Oo, salamat sa'yo," sagot ni Jessica habang nakangiti. Umupo siya sa tabi ng kama at hinawakan ang matanda nang kamay ni Berna—kulubot na at wala nang b
Hinipan niya ang mamula-mulang tenga nito, hindi binibigyan ng pagkakataong makasagot, saka niya pinasadahan ng halik ang kanyang mga labi, tinutukso ang natutulog nitong pagnanasa.Dahan-dahang lumabo ang paningin ni Jessica, nakatitig lamang sa madilim na langit sa labas ng salamin. Ang kanyang kamay, na nakayakap sa bewang ni Carson, ay lalong humigpit—parang gusto niyang iukit ang sarili sa mga buto nito.Ang pagnanasa ay nag-aalab, ang mga snowflake ay natutunaw sa init.KinabukasanNagising si Jessica sa tunog ng alarm clock. Inabot niya ang cellphone at in-off ang ringtone habang pupungas-pungas pa. Napapikit siya muli ngunit bigla niyang inabot ang tabi niya—malamig ang kama.Ang bahagyang lamig sa kanyang palad ang nagbalik sa kanyang ulirat. Unti-unting bumalik ang mga alaala ng nagdaang gabi.Minsan silang napadpad sa conservatory kagabi. Kung hindi siya nagreklamo nang mahina, baka hindi siya makabangon ngayon. At kung hindi lang aalis si Carson ngayong umaga para sa isang
Malamig at maputi ang bakuran dahil sa niyebe, kaya hindi sila maaaring magtagal doon. Matapos nilang kumuha ng mga litrato, umakyat sila sa glass conservatory sa tuktok ng villa.Ang glass-enclosed conservatory ay isang lugar ng pahingahan, kung saan kitang-kita ang niyebe na bumabagsak mula sa langit, pati na rin ang mga kumikislap na bituin. May mga halaman at bulaklak sa sulok, na nagbibigay ng mainit at maaliwalas na ambiance.Pareho silang hindi masyadong gutom, kaya pagkatapos ng isang round ng barbecue, si Jessica ay kumportable nang nakaupo sa kalahating saradong rattan chair habang dahan-dahang iniinom ang kanyang orange juice.Ang rattan chair ay pang-dalawahan, kaya matapos patayin ni Carson ang uling sa barbecue grill, umupo siya sa tabi ni Jessica dala ang isang plato ng cherries at inilapag ito sa maliit na mesa sa tabi nila.Pinulot niya ang isang mapulang cherry gamit ang kanyang mahahabang daliri, may ilang patak ng tubig sa ibabaw nito, at walang kahirap-hirap niyan
Ang natitirang sinag ng araw ay unti-unting naglaho, ang nag-aapoy na pulang kalangitan ay napalitan ng gabi. Sa loob ng villa, maliwanag ang mga ilaw, ngunit pagpasok ni Carson sa Golden Horizon Bay, wala siyang nakitang kahit isang tao sa loob ng sala.Papasok na sana siya sa elevator nang may mapansin siya mula sa malinaw na salamin—sa may backyard, isang anino ang naaaninag sa ilalim ng malambot at mainit na liwanag. Isang matangkad na pigura, nakasuot ng puting down jacket na hindi masyadong makapal, nakatalikod sa salamin habang abalang gumagawa ng snowman.Ang liwanag mula sa paligid ay bumalot sa kanyang katawan. Ang kayumangging kulot niyang buhok ay nakalugay sa kanyang likuran, at ang nakayukong pigura niya ay bahagyang natatakpan ang halos isang metrong taas na snowman. Kahit sa kanyang likuran lamang siya tinitingnan, ramdam na ramdam ni Carson ang saya niya sa mga sandaling iyon.Patuloy niyang kinukuha ang malalambot na snowflakes mula sa tabi, maingat na iniipon ito up
Dahil sa kagandahang-asal, inutusan ni Carson ang driver na ihatid si Lelia pauwi, habang siya naman ay sumakay sa sasakyan ni Georgina. Tahimik ang mag-ina habang bumabyahe patungo sa isa pang villa sa Angeles City.Bihira lang umuwi ang pamilya sa kanilang lumang bahay kapag may libreng oras. Marami silang pag-aari, kaya’t hindi sila sanay na magsama-sama sa iisang tahanan para magkaroon ng sariling espasyo.Pinili ni Carson na manirahan sa Golden Horizon Bay dahil malapit ito sa kumpanya, habang mas inuuna naman nina Georgina at ng kanyang asawa ang ginhawa ng kanilang tirahan.Malalayo ang bawat villa sa isa’t isa, pinaghiwalay ng mga puno para sa pribadong espasyo. Dahan-dahang umandar ang Rolls-Royce sa may bakuran, dinurog ng mga gulong ang mga natipong snowflakes, nag-iiwan ng bakas sa puting kalsada.Pagpasok ng sasakyan sa tarangkahan ng villa, bumaba si Georgina nang walang imik, tila ba hindi iniinda ang presensya ni Carson.Ang anak niyang ito, parang butas na jacket—wala