Matapos ang mahabang malamig na paliligo ni Carson, nakita niyang natuyo na ni Jessica ang kanyang buhok at abala itong naghalungkat sa mga kabinet sa loob ng cloakroom."Ano ang hinahanap mo?" Tanong ni Carson habang pinupunasan ang kanyang basang buhok gamit ang tuwalya sa isang kamay. Tila nagtataka siya habang nakatingin sa bukas na pintuan ng kabinet.Ang lalaki ay bumalik na sa kanyang dati—kalmado at kontrolado—parang hindi siya ang halos mawalan ng sarili kanina sa silid-tulugan.Tumuwid ng tayo si Jessica, at ang kanyang makitid na baywang na tila kay lambot tingnan ay mas lalong naging kapansin-pansin habang hinahawakan niya ito. Ang kanyang mahubog na katawan ay bahagyang lumitaw mula sa manipis na strap na nightdress na gawa sa puting seda."Mayroon ka bang sobrang kumot?"Naghalungkat siya sa paligid ngunit walang makitang kumot sa loob ng cloakroom, kahit man lang isang blanket.Bahagyang tumigil si Carson sa pagpupunas ng tubig sa buhok. "Mrs. Santos, balak mo bang matu
KinabukasanPagkagising ni Jessica, napansin niyang wala ang tao sa tabi niya, at malamig na ang kabila ng kama.Tiningnan niya ang oras sa kanyang telepono at nalaman niyang pasado alas-sais pa lang ng umaga. Mabuti na lang at hindi siya nalate ng gising.Pagtayo niya, biglang bumukas ang pinto mula sa labas. Si Carson, nakasuot ng gray na pang-sports, ay pumasok sa silid. Madilim pa ang loob, at ang tanging nakita ni Jessica ay ang mahaba nitong silweta dahil sa liwanag mula sa pasilyo.Napansin ni Carson ang liwanag mula sa cellphone malapit sa kama, kaya alam niyang gising na si Jessica. Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa bintana at binuksan ang mga kurtina.Pumasok ang mahinang sinag ng umaga sa silid, at doon tuluyang nakita ni Jessica ang anyo ni Carson.Namumula ang gwapo nitong mukha, at ang sweatshirt nito sa dibdib ay basang-basa, nakadikit sa katawan. Kitang-kita ang umbok ng mga muscles nito, at sa bawat paghinga niya, ang pawis ay dumikit sa kanyang balat, parang bag
Pagkatapos ng tanghalian, bumalik sina Jessica at Carson sa Golden Horizon. Natatakot silang may mapansin si Alexa na kakaiba sa bahay, kaya’t sinabihan nila ang driver na sunduin ito bukas mula sa lumang bahay, gamit ang dahilan na kailangang mag-empake ng mga gamit.Pagkarating nila sa bahay, inutusan agad ni Jessica si Carson na tulungan siyang maglipat ng gamit. Nang makita niya ang mga kabinet na puno ng damit, sapatos, bag, at mga accessories, napaismid siya, at nanghihinang sinabi, "Carson!""Hmm?" sagot ni Carson habang binubuksan ang drawer ng accessories."Ang laki ng ginastos mo, ah.""Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Carson, Bahagya nalilito, at tumigil sa ginagawa."Ang dami mong binili para sa akin. Ngayon, problema kung paano natin i-eempake lahat ng 'to.""Sulit naman ang gastos para kay Mrs. Santos," sagot ni Carson, may bahid ng biro.Si Jessica: "......"Sa huli, hindi nila natapos mag-empake ng mga damit nang sila lang, kaya’t tumawag sila ng dalawang tagapag-ay
Nagulat si Jessica na kaya pa nitong kumain. "Hindi ka ba natatakot na sumabog ang tiyan mo?""Relax lang, hindi ko naman papatayin ang sarili ko. Kahit matakaw ako, alam ko ang limitasyon ko." Bumalik ang pagka-elegante ni Andres bilang isang dalagang mayaman habang pinupunasan ang bibig gamit ang tissue.Pero agad din itong binali, at may ngiting pilya pang sinabi: "Baby! Na-miss mo ba ako? Na-miss kita doon sa abroad. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko, kakaisip sa'yo."Noong una silang magkakilala, palabiro na si Andres, at kahit nag-aral na ito sa abroad, wala pa ring nagbago sa ugali nito.Sanay na si Jessica sa ganitong paraan ng pagsasalita ng kaibigan at madali na itong tanggapin. "Hindi mo ako mami-miss kung hindi ka pupunta rito. Hindi kaya gusto mo lang na magluto ako para sa'yo?"Pagkauwi nito, hindi man lang ito nagbigay ng balita at dumiretso agad sa bahay niya. Siguradong pinupuntirya nito ang pagkain.Makapal ang mukha ni Andres, kaya hindi ito nahiya nang mabukin
Golden Horizon StudyAng langit sa labas ng bintana ay naging madilim na, ang mga bituin ay kumikislap sa mataas na kalangitan, at ang malamlam na liwanag ng buwan ay pumasok sa mga bintanang salamin, habang ang malamig na sahig ay kumikislap ng isang malamig na liwanag.Ang liwanag mula sa screen ng computer ay nagbigay liwanag sa matalim na mukha ng lalaki, ang kanyang mukha ay walang emosyon at malamig, nakatutok sa nilalaman ng mga dokumento sa screen.Ang biglang tunog ng ringtone ng cellphone ay bumasag sa katahimikan ng kwarto. Binlink ni Carson ang pagod niyang mga mata, at ang mga ugat sa kanyang mga mata ay puno ng pula.Basta na lang niyang kinuha ang cellphone sa tabi niya, tiningnan ang tumawag, at pagkatapos ay sinagot ang tawag."Hello!"Ang boses ng lalaki ay medyo hoarse matapos ang matagal na hindi pag-usap, parang nagsasalsal sa ibabaw ng sandpaper."Vincent! Gusto mo bang lumabas?" Narinig ni Carson ang boses ni Raymond, kasunod ang ingay ng rock music.Bumagsak si
Isang biglang boses ang pumasok sa eksena, at dahil sa kalasingan ni Jessica, hindi agad siya nakapag-react. Sa halip, sumagot siya ayon sa takbo ng tanong, "Pulang suspenders—"Bago pa niya matapos ang sinasabi, bigla niyang napagtanto na may mali. Itinaas niya ang malabo niyang mga mata, at nakita ang pamilyar na mukhang sobrang seryoso at malamig, at ang mga mata nitong puno ng emosyon ay nakatitig sa kanya.Nanginginig ang katawan ni Jessica nang hindi niya namamalayan, biglang luminaw ang magulo niyang isipan, at ang nakakaakit niyang mga mata ay nanlaki, tinitingnan si Carson nang may takot.Patay na! Bakit siya nandito?Humina ang kanyang paghinga.Narinig ni Andres ang biglang pagbabago sa kilos ni Jessica. Tumingin siya sa gulat, at ang malamig na mukha ni Carson ang sumalubong sa kanya. “Bagong modelo ba ito? Bakit parang ang seryoso ng mukha? Aba, bigyan mo kami ng ngiti, malaki naman ang tip na ibibigay namin sa'yo.”Ang mapang-asar na boses ni Andres ay nagpalubha sa hiya
Mabilis na bumalik si Raymond sa hall mula sa banyo, ngunit napansin niyang wala na ang mga tao sa booth.Agad siyang tumawag ng isang bartender na lalaki, itinuro ang posisyon ng nililinis na booth, at nagtanong, "Nasaan na ang mga bisita na nakaupo diyan? Dalawang babae at apat na male models."Tiningnan ng bartender ang tinutukoy, "Mr. Raymond, ang mga babae sa booth ay sinundo na ni Mr. Carson at Mr. Jairus. Sinabi ni Mr. Carson na ang lahat ng gastos ay ilalagay sa account mo."Ang lugar na iyon ay pagmamay-ari ni Raymond, at madalas gamitin ng kanilang magkakaibigan ang mga private box sa itaas para sa mga pagtitipon. Kilala sila ng mga empleyado sa establisimyento.Nakapamewang si Raymond, ang demonyong anyo ng kanyang mukha ay mas lalong kumunot ang noo sa inis."Napakatagal kong naghintay para makita ang palabas, pero wala pala akong nakita, tapos ako pa ang nagbayad?!"Habang lahat ay may kasamang mga babae, siya naman ay mag-isang naiwan.Sa unang pagkakataon, natanong niya
Nagbanlaw si Jessica, nagpalit ng sanitary napkin, at lumabas, ngunit hindi niya nakita si Carson sa kwarto. Inisip niya na siguro ay pumunta ito sa ibang kwarto upang maligo at magpahangin, kaya't hindi na siya nag-alala.Dahil sa sobrang pag-inom at uhaw, binasa niya ang kanyang buhok, bumaba siya sa elevator, at naglakad patungo sa kusina upang kumuha ng isang basong maligamgam na tubig. Ngunit nang maramdaman ang pananakit sa kanyang ibabang tiyan, napansin niyang bahagyang nagka-gipit ang kanyang mukha.Sanay na siya sa matagal nang problemang ito, kaya mahirap para sa kanya na makatulog ng maayos ngayong gabi.Ang ilaw mula sa kisame sa sala ay maliwanag, at ang bukas na kusina ay makikita nang malinaw. Saglit siyang tumigil sa paglalakad.Ang matangkad na lalaki sa harap niya ay halatang bagong ligo. Ang itim na seda niyang pajama ay sumasakop sa kanyang malapad na likod, at ang kanyang makitid na baywang ay tinakpan ng isang abuhing apron. Ang kanyang mga balikat ay malapad at
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno
Carson pinanatili ang kanyang pagiging mahinahon at disente, ayaw niyang gawing masyadong tense ang reunion ng mga kaklase ni Jessica.Ngunit ang mahinahong paraan ng pagsagot ay hindi nagbigay ng babala kay Jiro.Madilim ang ekspresyon nito, puno ng pang-aalipusta ang kanyang boses habang patuloy na nagsasabi ng masasamang salita. "Mukhang hindi mo pa lubos na kilala ang tunay na pagkatao ni Jessica! Dati, ginamit lang niya ang mukha niyang ‘yan para maging girlfriend ni Sheng Anyang, pero hindi rin sila nagtagal—anim na buwan lang at nakipaghiwalay na siya. Malamang, natuklasan ni Sheng Anyang na palpak at mukhang pera siya!""Ang babaeng katulad niya, sobrang galing sa pagpapanggap. Baka niloloko ka lang niya!"Biglang lumamig nang tuluyan ang mga mata ni Carson, at ang kanyang presensya ay tila nagyeyelong hangin sa disyerto ng Arctic.Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Jessica, at sa malamig ngunit matigas na tono, walang pakundangang bumwelta, "Mas kilala ko ang ugali ng asa
Ang lalaking nasa pintuan ay nakasuot ng purong itim na coat, may matangkad na pangangatawan na parang natural na mannequin. Ang kanyang mukha ay bahagyang malambot ngunit may matitigas na linya, at may banayad na ngiti sa mga labi.Ang likas na awtoridad at marangal na aura niya ay nagkakasundo nang maayos, kaya kahit nakatayo lang, hindi mapigilan ng mga tao na mapako ang kanilang tingin sa kanya.Biglang tumahimik ang buong silid, at lahat ng mga mata ay nakatuon kay Carson. Hindi nagbago ang ekspresyon niya ni bahagya, tila sanay na sa ganitong uri ng atensyon.“Sino ka?” tanong ni France, na siyang unang nakabawi mula sa pagkabigla.Bahagyang yumuko si Carson, at naglakbay ang kanyang mga mata sa paligid hanggang sa tumigil ang tingin niya kay Jessica. Ang malamig niyang ngiti ay naging mas mainit habang nakatingin siya sa asawa.“Ako ang asawa ni Jessica, Carson,” wika niya.Pagkatapos niyang magsalita, naglakad siya papunta sa direksyon ni Jessica nang dahan-dahan, hindi pinapa
“Anong ginagawa mo?” seryoso ngunit bakas pa rin ang galit sa tono ni Diana na tanungin niya si Jeremy. Hawak niya pa rin ang palupuspusan ni Jeremy.Saglit na tumingin si Jeremy roon at inalis ang kamay ni Diana. “I’m taking my son to play,” sabi nito na para bang normal na sa kanya.Napatawa nang payak si Diana, para bang isang nakakatawang biro ang narinig niya mula sa bibig ni Jeremy. Tumingin siya kay Justin na nasa tabi na ni Dane, hawak ang kamay. “Sa labas tayo mag-usap,” sabi niya kay Jeremy pero kay Justin nakatingin. Hinawakan niya ang kamay ni Justin at naunang lumabas ng jewelry shop. “What the hell are you doing?” bulong ni Nathan kay Jeremy. Ngunit hindi siya nito pinansin, dumiretso si Jeremy sa pagsunod kay Diana sa labas ng shop.Naiwan naman sa loob sina Dane, Justin at Nathan. Nagkatinginan saglit sina Dane at Nathan at tumingin din si Nathan kay Justin. Doon niya lang napagtanto na kamukha nga ni Jeremy ang bata sa malapitan. “We should follow them, Spongebob.
Tumigil si Carson sa pag-abante, bahagyang nanigas ang kanyang malapad na likuran, at parang may bumara sa kanyang lalamunan. Pinipigilan niya ang sariling lumingon pabalik.Ayaw niyang palaging magpakilala sa harap ng mga tao bilang asawa ni Jessica, lalo na’t noong huli nilang pagkikita ng matalik nitong kaibigan, siya’y diretsong tinanggihan.Kaya nang malaman niyang pupunta ito sa reunion ng kanilang klase, hindi niya tinanong kung maaari siyang isama bilang pamilya. O baka naman hindi niya magawa dahil takot siyang makuha ang parehong sagot.Si Carson, na palaging may tiwala sa sarili at sanay sa tagumpay, ay nawawala ang kanyang tapang pagdating sa pagmamahal. Sa harap ng damdaming hindi niya makontrol, malinaw na siya’y isang duwag.Hindi niya mapigilang umasa, ngunit natatakot din siyang masaktan.Tahimik ang silid, halos marinig ang bawat tunog ng karayom kung mahulog. Nakasarado na ang mga kurtina, at ang snow sa labas ng malinaw na bintana ay marahang nililipad ng hangin.M
Mula sa pananaw ni Jessica, ang mukha ni Carson ay perpektong inukit – maayos ang proporsyon ng kanyang mga kilay at mukha, mataas ang noo, malalim ang mga mata, matangos ang ilong, manipis ang mga labi, at malinaw ang hugis ng kanyang panga.Ngunit sa pagkakataong ito, wala siyang interes na humanga sa kagandahan ng lalaki. Sa halip, siya’y bahagyang umurong sa upuan, kinakabahan at mahigpit na nakahawak sa armrest ng kanyang upuan, halos maputla ang kanyang mga daliri.Bagamat kinakabahan, pinilit ni Jessica na magmukhang kalmado. Sa malamig na tono, sinabi niya, "Sino ba kasi ang nagpatagal-tagal diyan? Namamanhid na nga ang paa ko, ikaw pa ang nagdedemand ng ‘benefits.’ Hindi mo pa ako pinapalabas kanina, paano kung may makakita? Patay tayong dalawa!""Kasalanan mo lahat ito."Kung hindi lang kasi siya pinahirapan ni Carson, hindi sana siya napilitan sa ganoong sitwasyon.Pero hindi maitatanggi na medyo nakakatawa ang itsura ng mga buhok sa binti ng lalaki nang bunutin niya ito ka
Nang makita ito, napabuntong-hininga si Carson, walang magawa. Ang init at pagnanasa sa kanyang mukha ay unti-unting nawala, at bumalik siya sa pagiging malamig at kontroladong Mr. Carson gaya ng dati.Dahan-dahan niyang kinuha ang tissue at pinunasan ang labi, inayos ang bahagyang gusot na damit, habang papalapit ang mga empleyado.Ang espasyo sa ilalim ng mesa ay sapat lamang para kay Jessica, kaya inusog ni Carson ang upuan at inayos ang kanyang postura, bagama’t ang pagkaka-cross ng kanyang mga binti ay medyo hindi natural.Si Jessica naman ay hindi gumalaw kahit kaunti, naka-ipit siya sa ilalim ng mesa, parang isang pugo na nagtatago. Maging ang paglunok niya ng laway ay maingat, takot na makalikha ng kahit anong tunog.Sa tahimik na espasyo, rinig niya nang malinaw ang mga boses ng mga tao mula sa R&D department, at tila binibingi ang kanyang pandinig.Kung sakaling may makakita sa kanya sa ilalim ng mesa ni Carson, kahit anong paliwanag ang gawin niya, hindi ito paniniwalaan.H
Ang sensitibo niyang tainga ay inatake, kaya naman namula agad ang mukha ni Jessica. Ang kanyang mamasa-masang mga mata ay tila napuno ng manipis na ulap, parang asul na lawa sa umaga. Galit ang boses niya, "Carson, hindi ka marunong magpasalamat sa kabutihan!"Akala niya ay nagbago na ang ugali ng lalaki, ngunit tila nagpakitang-tao lang ito nang imbitahan ang lahat sa unang milk tea at dessert ng Aera.Matapos ang lahat, mukhang may kapalit ang mga pinamigay nito.At bakit siya pa ang kailangang magbigay ng regalo, samantalang ang buong kumpanya ay napakain niya?Binitiwan ni Carson ang kanyang tainga, at kahit walang bakas ng kagat, may bahagyang bakas ng tubig ang likod ng kanyang namumulang tainga. "Ang intensyon ko lang naman ay simple, gusto ko lang sanang mapainom si Mrs. Santos ng milk tea at dessert na inihanda ni Mr. Carson," sabi niya, kunwaring inosente.Napabuntong-hininga si Jessica, hindi naniniwala sa sinasabi nito. Kung totoo ngang para sa kanya lang iyon, hindi na k
Nanginig nang bahagya ang kamay ni Jessica habang umiinom ng milk tea sa gilid. Halos mabulunan siya dahil sa narinig.Pati si Carmela ay nalito rin!Binanggit lang niya kay Carson habang nasa ibaba sila na bagay na bagay ang milk tea at si Jessica. Pero hindi niya akalain na ganito kabilis si Carson magpatupad ng idea.At kitang-kita sa milk tea at desserts na isinama ni Carson ang mga paborito ni Jessica. Kamakailan, sobrang nahuhumaling si Jessica sa anumang pagkain na may lasa ng matcha."Posible," pagsang-ayon ni Iza na nasa gilid niya.Si Anthony, na palaging nasa tabi ni Carson, ay tiyak na alam ang lahat. Kaya naman, awtomatikong napunta ang tingin ng lahat sa kanya, at pabulong na nagtanong, "Anthony, alam mo ba ang nangyari?"Bawal talakayin ang personal na buhay ni Carson sa opisina, kaya’t walang naglakas-loob na magtanong nang hayagan. Lahat ay palihim lamang ang usapan.Napatingin si Anthony kay Jessica na tila nagtatago sa likod ng iba. Biglang naging seryoso ang ekspre