Pagbalik nila mula sa paglalakad, tahimik na ang buong bahay, at lahat ng tao ay bumalik na sa kani-kanilang mga kwarto.Walang dahilan para bumalik pa sila sa siyudad sa kalagitnaan ng gabi, kaya’t wala silang ibang magawa kundi manatili sa kwarto ni Carson, na nangangahulugan na kailangang matulog ang dalawa sa iisang kwarto.Pagpasok nila sa silid, napansin ni Jessica ang monotonyang itim, puti, at abong kulay ng kwarto. Malayo ito sa istilo ng iba pang bahagi ng bahay—modernong moderno ito. Unti-unti na rin niyang nasanay ang sarili sa ganitong istilo.Matapos ang mahabang paglalakad, naramdaman niya ang lagkit sa kanyang likod dahil sa pawis, at hindi siya komportable."Parang wala akong ekstrang damit na maisusuot," sabi ni Jessica sabay lingon kay Carson.Hindi pa siya nakakapunta sa lumang bahay, kaya't wala siyang kahit na pinaka-basic na panloob na damit na pwedeng palitan.medyo itinaas ni Carson ang makakapal niyang kilay, itinuro ang kanyang baba patungo sa closet, at may
Magkalapit ang dalawa, at magkahalo ang kanilang mga hininga. Bahagya iniwas ni Jessica ang kanyang ulo upang hindi maramdaman ang mainit na hininga ni Carson. Pinilit niyang gamitin ang lakas ng kanyang pulso upang kumawala mula sa pagkakahawak nito, ngunit napagtanto niyang napakalakas ng kapit ng lalaki—halos hindi siya makagalaw.“Sino bang nag-imbita sa'yo? Huwag kang mag-ilusyon!” ani Jessica, habang lumingon siya upang magpaliwanag. “Nagkamali lang ako ng nakuha na pajama.”Bahagya niyang ibinaba ang tingin, at ang kanyang makapal na pilikmata ay marahang kumikislap, nag-iiwan ng maliliit na anino sa ilalim ng kanyang mata na parang pamaypay. Hindi niya magawang tumingin nang diretso sa mga matang puno ng alab, natatakot na baka tuluyang masunog sa init ng mga titig nito.Sa bawat kisap ng kanyang pilikmata, lalong nagiging malalim ang pagnanasa sa mga mata ni Carson."Talaga ba?" ani Carson, binagal ang tono at dinugtungan ng tamad na banat ang salita, tila nanunukso.Alam niy
Matapos ang mahabang malamig na paliligo ni Carson, nakita niyang natuyo na ni Jessica ang kanyang buhok at abala itong naghalungkat sa mga kabinet sa loob ng cloakroom."Ano ang hinahanap mo?" Tanong ni Carson habang pinupunasan ang kanyang basang buhok gamit ang tuwalya sa isang kamay. Tila nagtataka siya habang nakatingin sa bukas na pintuan ng kabinet.Ang lalaki ay bumalik na sa kanyang dati—kalmado at kontrolado—parang hindi siya ang halos mawalan ng sarili kanina sa silid-tulugan.Tumuwid ng tayo si Jessica, at ang kanyang makitid na baywang na tila kay lambot tingnan ay mas lalong naging kapansin-pansin habang hinahawakan niya ito. Ang kanyang mahubog na katawan ay bahagyang lumitaw mula sa manipis na strap na nightdress na gawa sa puting seda."Mayroon ka bang sobrang kumot?"Naghalungkat siya sa paligid ngunit walang makitang kumot sa loob ng cloakroom, kahit man lang isang blanket.Bahagyang tumigil si Carson sa pagpupunas ng tubig sa buhok. "Mrs. Santos, balak mo bang matu
KinabukasanPagkagising ni Jessica, napansin niyang wala ang tao sa tabi niya, at malamig na ang kabila ng kama.Tiningnan niya ang oras sa kanyang telepono at nalaman niyang pasado alas-sais pa lang ng umaga. Mabuti na lang at hindi siya nalate ng gising.Pagtayo niya, biglang bumukas ang pinto mula sa labas. Si Carson, nakasuot ng gray na pang-sports, ay pumasok sa silid. Madilim pa ang loob, at ang tanging nakita ni Jessica ay ang mahaba nitong silweta dahil sa liwanag mula sa pasilyo.Napansin ni Carson ang liwanag mula sa cellphone malapit sa kama, kaya alam niyang gising na si Jessica. Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa bintana at binuksan ang mga kurtina.Pumasok ang mahinang sinag ng umaga sa silid, at doon tuluyang nakita ni Jessica ang anyo ni Carson.Namumula ang gwapo nitong mukha, at ang sweatshirt nito sa dibdib ay basang-basa, nakadikit sa katawan. Kitang-kita ang umbok ng mga muscles nito, at sa bawat paghinga niya, ang pawis ay dumikit sa kanyang balat, parang bag
Pagkatapos ng tanghalian, bumalik sina Jessica at Carson sa Golden Horizon. Natatakot silang may mapansin si Alexa na kakaiba sa bahay, kaya’t sinabihan nila ang driver na sunduin ito bukas mula sa lumang bahay, gamit ang dahilan na kailangang mag-empake ng mga gamit.Pagkarating nila sa bahay, inutusan agad ni Jessica si Carson na tulungan siyang maglipat ng gamit. Nang makita niya ang mga kabinet na puno ng damit, sapatos, bag, at mga accessories, napaismid siya, at nanghihinang sinabi, "Carson!""Hmm?" sagot ni Carson habang binubuksan ang drawer ng accessories."Ang laki ng ginastos mo, ah.""Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Carson, Bahagya nalilito, at tumigil sa ginagawa."Ang dami mong binili para sa akin. Ngayon, problema kung paano natin i-eempake lahat ng 'to.""Sulit naman ang gastos para kay Mrs. Santos," sagot ni Carson, may bahid ng biro.Si Jessica: "......"Sa huli, hindi nila natapos mag-empake ng mga damit nang sila lang, kaya’t tumawag sila ng dalawang tagapag-ay
Nagulat si Jessica na kaya pa nitong kumain. "Hindi ka ba natatakot na sumabog ang tiyan mo?""Relax lang, hindi ko naman papatayin ang sarili ko. Kahit matakaw ako, alam ko ang limitasyon ko." Bumalik ang pagka-elegante ni Andres bilang isang dalagang mayaman habang pinupunasan ang bibig gamit ang tissue.Pero agad din itong binali, at may ngiting pilya pang sinabi: "Baby! Na-miss mo ba ako? Na-miss kita doon sa abroad. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko, kakaisip sa'yo."Noong una silang magkakilala, palabiro na si Andres, at kahit nag-aral na ito sa abroad, wala pa ring nagbago sa ugali nito.Sanay na si Jessica sa ganitong paraan ng pagsasalita ng kaibigan at madali na itong tanggapin. "Hindi mo ako mami-miss kung hindi ka pupunta rito. Hindi kaya gusto mo lang na magluto ako para sa'yo?"Pagkauwi nito, hindi man lang ito nagbigay ng balita at dumiretso agad sa bahay niya. Siguradong pinupuntirya nito ang pagkain.Makapal ang mukha ni Andres, kaya hindi ito nahiya nang mabukin
Golden Horizon StudyAng langit sa labas ng bintana ay naging madilim na, ang mga bituin ay kumikislap sa mataas na kalangitan, at ang malamlam na liwanag ng buwan ay pumasok sa mga bintanang salamin, habang ang malamig na sahig ay kumikislap ng isang malamig na liwanag.Ang liwanag mula sa screen ng computer ay nagbigay liwanag sa matalim na mukha ng lalaki, ang kanyang mukha ay walang emosyon at malamig, nakatutok sa nilalaman ng mga dokumento sa screen.Ang biglang tunog ng ringtone ng cellphone ay bumasag sa katahimikan ng kwarto. Binlink ni Carson ang pagod niyang mga mata, at ang mga ugat sa kanyang mga mata ay puno ng pula.Basta na lang niyang kinuha ang cellphone sa tabi niya, tiningnan ang tumawag, at pagkatapos ay sinagot ang tawag."Hello!"Ang boses ng lalaki ay medyo hoarse matapos ang matagal na hindi pag-usap, parang nagsasalsal sa ibabaw ng sandpaper."Vincent! Gusto mo bang lumabas?" Narinig ni Carson ang boses ni Raymond, kasunod ang ingay ng rock music.Bumagsak si
Isang biglang boses ang pumasok sa eksena, at dahil sa kalasingan ni Jessica, hindi agad siya nakapag-react. Sa halip, sumagot siya ayon sa takbo ng tanong, "Pulang suspenders—"Bago pa niya matapos ang sinasabi, bigla niyang napagtanto na may mali. Itinaas niya ang malabo niyang mga mata, at nakita ang pamilyar na mukhang sobrang seryoso at malamig, at ang mga mata nitong puno ng emosyon ay nakatitig sa kanya.Nanginginig ang katawan ni Jessica nang hindi niya namamalayan, biglang luminaw ang magulo niyang isipan, at ang nakakaakit niyang mga mata ay nanlaki, tinitingnan si Carson nang may takot.Patay na! Bakit siya nandito?Humina ang kanyang paghinga.Narinig ni Andres ang biglang pagbabago sa kilos ni Jessica. Tumingin siya sa gulat, at ang malamig na mukha ni Carson ang sumalubong sa kanya. “Bagong modelo ba ito? Bakit parang ang seryoso ng mukha? Aba, bigyan mo kami ng ngiti, malaki naman ang tip na ibibigay namin sa'yo.”Ang mapang-asar na boses ni Andres ay nagpalubha sa hiya
Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya
Ang tinig ng lalaki ay kalmado, mababa, at may halong lambing at pagkunsinti, kasabay ng isang hindi maipaliwanag na kahulugan.Ang kanyang malabong sagot ay nagpagulo sa isip ni Jessica. Para bang nakukulam siya, at tuliro niyang nasabi, "Maliwanag..."Ngunit sa mapanuksong tingin ni Carson, bigla siyang natauhan.Agad niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong nang may pag-aalala,"Anong ibig mong sabihin diyan?""Ano'ng ibig mong sabihin sa 'dahil ako ang nandoon noong gabing iyon'?""Magkakilala ba tayo dati?"Sa pagkakaalala niya, hindi niya kailanman nakita si Carson sa totoong buhay.Bukod sa larawan ng ID nito sa opisyal na website ng kumpanya, sigurado siyang wala siyang anumang alaala tungkol sa kanya.Sa halip na sumagot, isang lihim na ngiti ang lumitaw sa mata ni Carson.Isang aninong misteryoso ang dumaan sa kanyang madilim na mga mata bago siya tumigil at itinuro ang isang tindahan sa kaliwa."Nakarating na tayo.""Ha?!"Bago pa siya makapagtanong nang malinaw, hinila
Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind
Napansin ni Carson na lumilipad ang isip niya at hindi siya masyadong nakikinig sa pinag-uusapan nila. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa gilid, tila may ibang inaabala ang isip niya.Gayunpaman, hindi siya nag-panic. Kalma niyang iniwas ang tingin kay Jessica at muling binalik ang atensyon sa screen. Ang dati niyang malamig na ekspresyon ay hindi namalayang naging mas banayad.Sa malalim at makinis niyang boses, dumulas mula sa kanyang lalamunan ang perpektong bigkas ng Ingles, dahilan para gumalaw ang kanyang Adam’s apple nang kaakit-akit."Tinitingnan ko ang tanawin ko."Ang nasa kabilang linya ay hindi agad naintindihan ang ibig niyang sabihin at muntik pang magtanong, pero bago pa iyon mangyari, itinuloy na ni Carson ang usapan sa mas mahahalagang detalye ng kanilang kasunduan.Hindi niya namalayan kung gaano katagal siyang nanood ng variety show, pero lalo siyang naaliw dito—halos malimutan na niya ang bukas niyang pakete ng snacks. Lubos siyang natuon sa panonood at hindi man lan
Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h
“Hindi ko pa nakikitang may kasamang babae si Mr. Santos sa kahit anong event!”“Hindi mo pa ba alam? May asawa na si Mr. Santos.”“Ang babaeng kasama niya ngayon, malamang siya si Mrs. Santos.”“Bigla siyang nagpakasal? Wala naman akong narinig na balita tungkol doon. Ni hindi nga inanunsyo ng pamilya Santos ang tungkol sa kanila, at nasaan ang kasal?”“Hindi ko rin alam. Ang sigurado lang, si Mr. Santos mismo ang umamin na may asawa na siya.”“Alam mo ba kung taga-alin’g pamilya si Mrs. Santos?”“Mahigpit ang bibig ni Carson. Wala pang lumalabas na impormasyon tungkol sa kanya.”“Pero parang hindi siya ang tunay na Mrs. Santos! Napansin niyo ba? Parang may layo o distansya sila sa isa’t isa.”Ang tinatawag na exchange meeting ay isa lamang banquet na nagpapakita ng kayabangan at pagpapakitang-gilas. Bilang ulo ng Santos Group, may malaking impluwensya si Carson, kaya’t nang pumasok sila sa bulwagan, agad silang napansin ng karamihan. Ang atensyon ng lahat ay agad na napunta sa kanila
Habang nagsasalita, diretsong binuhat ni Carson si Jessica sa kanyang hita, saka tumayo, bahagyang itinuwid ang paa, at naglakad papunta sa lounge.Napapahawak si Jessica sa matigas nitong dibdib, bahagyang nagpumiglas. "Hindi pwede, hindi ko kayang ipagkanulo ang asawa ko. Gusto mo bang maging isang kabit, Ginoong Santos?"May bakas ng pagkabalisa sa kanyang boses, na para bang mas iniisip pa niya ang reputasyon ni Carson kaysa sa sarili niyang sitwasyon."Hindi ba huli na para magsisi ka, Secretary Jessica? Ikaw naman ang nagsimula nito." Hindi huminto ang paglakad ni Carson at tumawa siya nang may pagmamataas. "Dahil pareho naman nating niloloko ang asawa mo, bakit hindi na natin itodo?"Hindi niya inakalang seryoso si Carson sa ganitong laro."Ako ang may hawak ng desisyon. Kapag sinabi kong tapos na, tapos na." May bahagyang inis sa boses ni Jessica nang paluin niya ang dibdib ni Carson, ngunit sa lakas nito, siya pa ang nasaktan.Sinara ni Carson ang pinto ng lounge gamit ang ka
Hindi nagpakita ng kahit anong emosyon si Carson, nanatiling kalmado ang kanyang mga mata."Kung gusto lang naman ni Secretary Jessica ang aking kagwapuhan, puwede mo namang sabihin nang diretso. Bakit kailangan pang paliguy-ligoy?"Nakatingin siya kay Jessica na may ngiti sa labi, isang titig na tila nagsasabing siya ang bahalang pumili.Ang kapal ng mukha!Sigaw ni Jessica sa kanyang isip, pero hindi niya ipinahalata. Sa halip, isang mapang-akit na ngiti ang lumitaw sa kanyang magandang mukha. Ang kanyang maamong mga mata ay nagniningning, at ang kanyang mapulang labi ay dahan-dahang bumuka."Dahil ayaw palang maglaro ni Mr. Santos, hindi ko na ipipilit ang sarili ko."Kasabay ng kanyang pagsasalita, sinubukan niyang bumangon mula sa kandungan ni Carson, ang malambot niyang palad ay nakapatong sa matipunong braso ng lalaki, at handa na siyang tumayo.Ngunit sa sumunod na segundo, isang mainit at malakas na kamay ang dumapo sa kanyang baywang. Sa isang iglap, ang kanyang puwitan, na
Abala si Jessica sa trabaho kaya hindi niya agad nabasa ang mga mensahe sa kanyang cellphone. Nang magkaroon siya ng oras para silipin ang mga ito, napansin niyang may isa pang mensahe sa chat box na ipinadala limang minuto ang nakalipas.Hindi tulad ng malambing at pabirong tono ng naunang usapan nila, ang mensaheng ito ay may halong bahid ng paninisi—parang isang guro na naghahanap ng paliwanag mula sa isang estudyanteng nagkasala.Boss: [Pakiusap, maaaring ipaliwanag ni Ginang Santos kung bakit ang mga bulaklak at lipstick na ibinigay ko ay ipinahagis mo sa security guard, pero ang tsokolate mula sa ibang lalaki ay tinanggap mo?]Bahagyang nanginig ang mahabang pilikmata ni Jessica, saka niya marahang hinawakan ang kanyang noo. Alam na niyang hindi matatapos nang ganun lang ang sitwasyong ito.Napasulyap siya sa hindi pa nabubuksang kahon ng lipstick na nasa tabi niya at agad naisip ang paraan para lambingin si Carson. Tahimik niyang kinuha ang isang hindi mahalagang dokumento at b