Si Jessica ay bahagyang natigilan, at ang ngiti sa kanyang mga labi ay nawala nang bahagya, alam niyang muling bubuksan ng lalaking aso ang napag-usapan ng ina nito kanina."Hindi ko naman talaga gustong makipaghiwalay, ginagawa ko lang ito para mapasaya ang mama mo."Ang kanyang boses ay may halong paglalambing, at ang kanyang mga mata ay puno ng pakiusap na huwag siyang pahirapan."Talaga? Eh ngayon, hindi naman ako masaya, kaya dapat mo akong suyuin.”Bahagyang lumiyad ang manipis na labi ni Carson, at isang emosyon ang dumaan sa kanyang malalim at misteryosong mga mata habang nakatitig kay Jessica.Napanganga si Jessica, lumaki ang kanyang mga mata na parang may bagong nadiskubre. Si Mr. Santos na kilalang seryoso at hindi palangiti—ngayon ay naglalambing sa kanya?Sa ilalim ng nakakapanghinang titig ni Carson, hindi siya agad nakasagot.Sa huli, mahina niyang sinabi, "Ano ba ang gusto mo?""Ikaw ang bahala diyan, asawa ko. Ikaw na ang mag-isip."Sadyang binigyang-diin ni Carson an
Narinig ni Carson ang paggalaw ng pagbuklat ng cellphone at bahagyang natigilan, tila hindi inaasahan na si Jessica mismo ang mag-aaya sa kanya na manood ng movie.Napako sa kanya ang tingin ng lalaki, dahilan para siya ay medyo mailang.Mahinang umubo si Jessica bago nagsalita, "Manood tayo ng horror movie, mas maganda ang atmosphere kapag dalawa."Sa totoo lang, mahilig siya sa horror movies kahit matatakutin siya. Noon, ang kanyang mga kaibigang nasa ibang bansa ang kasama niyang manood, pero nang siya naman ang lumipat sa ibang bansa, wala na siyang kasamang manuod, kaya hindi na rin siya nakapanood.Ngayon na may kasama na siyang pwedeng hilahin, sayang naman kung hindi niya ito mapakinabangan.May bahagyang ngiti sa labi ni Carson nang marinig ito, agad niyang naintindihan ang ibig niyang sabihin. Sa kabila ng kanyang pilit na pangangatwiran, pinili niyang hindi ito kontrahin, baka magtampo na naman si Jessica."Sige, maghahanda lang ako ng prutas."Tumayo siya at nagtungo sa kus
Sinipa ni Carson ang pintuan ng kwarto ni Jessica. Madilim ang silid, at ang malamig na liwanag ng buwan ay tumatagos sa malalaking bintana, nagbibigay ng Kaunting liwanag sa maputing sahig.Ang buwan ang naging tanging ilaw sa kwarto. Agad na natunton ni Carson ang kama, at maingat niyang ibinaba si Jessica sa malambot na kumot.Napakalambot ng kama; halos lumubog si Jessica sa mga kumot. Nakatayo si Carson nang nakatalikod sa maliwanag na liwanag ng buwan. Hindi malinaw ang kanyang ekspresyon, tanging balangkas ng kanyang mukha ang nakikita."A-anong balak mong gawin?" tanong ni Jessica habang mahigpit na hinahawakan ang kumot. Hinila niya ito papalapit sa kanya at umatras hanggang sumandal ang kanyang likod sa malamig na headboard ng kama.Hindi itinuwid ni Carson ang kanyang katawan. Sa dilim ng gabi, yumuko siya palapit, ang mga buto ng kanyang kamay ay nakapatong sa magkabilang gilid ng katawan ni Jessica, na para bang hinaharangan siya sa lahat ng direksyon, hindi binibigyan ng
"Hindi bagay suotin ito sa kumpanya," sabi ni Jessica habang nakatingin sa black velvet box, puno ng kaba ang kanyang mga mata.Kapag nagsuot sila ng wedding rings sa kumpanya, para na rin nilang ipinahayag sa lahat na mag-asawa sila.Pinindot ni Carson ang takip ng kahon gamit ang kanyang mga daliri. Nang marinig niya ang sinabi ni Jessica, tumingin siya sa kanya na tila nagtataka, ngunit bigla rin itong napalitan ng isang malamlam na ekspresyon."Hindi ba bagay? Sa tingin ko, bagay naman."Habang sinasabi ito, nilibot niya ang mesa at unti-unting lumapit kay Jessica. Sa ilalim ng nag-aalalang tingin ng babae, dahan-dahan siyang napaatras hanggang sa mapapikit siya sa sulok ng opisina.Naka-sandal na si Jessica sa transparent na glass wall, habang nakatingala sa lalaking tahimik na nakatitig sa kanya. Hindi mapigilan ni Jessica na lunukin ang kanyang kaba.Ayaw niyang magkaroon ng dagdag na titulong "kasal" sa kumpanya, lalo na’t gusto pa niyang makipag-usap tungkol sa mga gwapong la
Pagsapit ng gabi, maikli ang gabi ng huling bahagi ng taglagas. Bumaba ang araw, at tinakpan ng madilim na kalangitan ang buong kalsada. Ang mga makinang na poste ng ilaw ay nagningning, at abala ang trapiko sa paligid.Inangat ni Jessica ang tingin mula sa kanyang cellphone at pinanood ang kotse habang unti-unting umaalis mula sa gitna ng lungsod. Alam niyang ang lokasyon ng lumang bahay ay nasa tahimik na bahagi ng kanayunan."Gaano pa katagal?" tanong niya.Sa gitna ng rush hour sa gabi, pakiramdam niya’y nasa biyahe na sila nang mahigit kalahating oras."Mga dalawampung minuto pa," sagot ni Carson nang walang imik habang nakahinto ang sasakyan sa stoplight. Ang isang kamay niya ay nakapatong sa manibela.Napansin ni Jessica ang kakaiba sa likod ng kanyang kamay—isang silver na singsing na napaka-liwanag sa ilalim ng ilaw. Nang tingnan niya nang mabuti, napansin niyang ito ay isang singsing na simple ngunit elegante, may maliit na puting diyamante na naka-engrave dito.Napansin ni
Pagkasabi ng mga salitang iyon, napuno ng pagkabigla ang mga mata ng lahat ng naroroon, at parang mahuhulog ang kanilang mga eyeballs sa sobrang gulat, lalo na si Georgina. Hindi niya maisip na ang kanyang kagalang-galang na anak ay magpapakumbaba upang habulin ang isang babaeng tinawag niyang mapanlinlang.Ang mga daliri ni Jessica medyo nakababa ay medyo nanginig, halos hindi niya nakontrol ang kanyang ekspresyon, at medyo tumigas ang kanyang mukha.Pag-ibig sa unang tingin?Ang totoo, mas malapit ito sa nakakita ng kagandahan at naakit.Halos hindi niya mapigilan ang sarili sa pagsasabi ng mga salitang iyon. Sa isip niya, isang malaking sayang na hindi pumasok si Mr. Santos sa industriya ng telebisyon bilang aktor.Ang itsurang iyon, ang tindig, at ang talento sa pag-arte—tiyak na makakakuha siya ng titulong pinakamahusay na aktor.“Hay nako, sigurado ako gusto mo lang magsalita at naiinggit dahil napakaganda niya!” biro ni Camilla habang sinasaway si Carson. Halatang ganito talag
Ang pamilya Santos ay tanyag at respetado sa Sea Market, at kung ang pinuno nito ay magpapakasal, maiisip mong magiging engrande ang kasalan. Bukod pa rito, ang mga kaibigan nila sa mataas na lipunan at mga opisyal ng kumpanya ay tiyak na dadalo.Ang pagdaraos ng kasal ay katumbas na rin ng paglalantad ng relasyon nila sa publiko, hindi ba?At paano kung mauwi ito sa hiwalayan? Ang kahihiyan ay hindi masukat.Sa hindi inaasahang pagkakataon, napatingin si Jessica kay Carson, at nakita ito ni Camilla. Ang tingin nito ay parang takot at pakiramdam niya ay kailangang sumangguni ni Jessica kay Carson bago magdesisyon. Agad na nagsalita si Camilla, “Envy, huwag mo na siyang tingnan, wala siyang boses dito!”Ang galaw na iyon ay nagpaalala kay Camilla na sa ilang aspeto, hindi pantay ang posisyon nina Carson at Jessica. Inakala niya na kailangang laging sumunod si Jessica sa gusto ni Carson.“Anong klase ng kasal ang gusto mo? Forest style? Fairy tale style?” Nagsimula si Camilla magbanggit
Pagbalik nila mula sa paglalakad, tahimik na ang buong bahay, at lahat ng tao ay bumalik na sa kani-kanilang mga kwarto.Walang dahilan para bumalik pa sila sa siyudad sa kalagitnaan ng gabi, kaya’t wala silang ibang magawa kundi manatili sa kwarto ni Carson, na nangangahulugan na kailangang matulog ang dalawa sa iisang kwarto.Pagpasok nila sa silid, napansin ni Jessica ang monotonyang itim, puti, at abong kulay ng kwarto. Malayo ito sa istilo ng iba pang bahagi ng bahay—modernong moderno ito. Unti-unti na rin niyang nasanay ang sarili sa ganitong istilo.Matapos ang mahabang paglalakad, naramdaman niya ang lagkit sa kanyang likod dahil sa pawis, at hindi siya komportable."Parang wala akong ekstrang damit na maisusuot," sabi ni Jessica sabay lingon kay Carson.Hindi pa siya nakakapunta sa lumang bahay, kaya't wala siyang kahit na pinaka-basic na panloob na damit na pwedeng palitan.medyo itinaas ni Carson ang makakapal niyang kilay, itinuro ang kanyang baba patungo sa closet, at may
Carson ay hindi nagdalawang-isip nang marinig niya ito at diretsong sumagot, "Ang kumpanya ay pag-aari ng pamilya Santos, at ang relasyon natin bilang mag-asawa ay hindi sakop ng patakarang ito. Kaya, hindi kailangang baguhin ang patakaran para lang patahimikin ang ibang tao."Matalas ang kanyang isipan, at sa sandaling iyon, lumitaw ang pagiging tuso niya bilang negosyante—walang anumang palamuti sa kanyang salita, malinaw at direkta sa punto.Napakamot sa ulo si Jessica, naiinis sa sarili sa itinatanong niya. Ano ba naman ‘tong tanong ko?Parang nabasa ni Carson ang nasa isip niya, kaya bahagyang lumabas ang ngiti sa kanyang manipis na labi. Pagkatapos, dahan-dahan niyang sinabi ang isa pang posibilidad."Kung ikaw at ako ay parehong empleyado lang ng pamilya Santos, pareho ang magiging sagot ko kay Orly.""Kahit gaano kaganda at maliwanag ang hinaharap ng trabaho ko, mas mahalaga sa akin si Mrs. Santos."Maitim na parang tinta ang kanyang mga mata, malalim ang titig niya kay Jessic
Ibinaba ni Carson ang kanyang chopsticks, lumalim ang ngiti sa dulo ng kanyang mga mata, at may malamig na tono nang sabihin niya, "Tuloy mo."Ibinaba rin ni Jessica ang kanyang chopsticks, uminom ng kaunting sopas upang mabasa ang kanyang lalamunan, saka seryosong nag-isip bago magsalita: "Matagal mo nang balak ipadala si Manager Orly sa branch bilang general manager, at ngayong dumating ang tamang pagkakataon, sinakyan mo na lang ang agos para magbigay ng pabor.""Ang damdamin ng tao ay nagtatagal, at sa ganitong paraan, hindi mo nasisira ang panuntunan ng kumpanya tungkol sa pagbabawal ng relasyon sa opisina. Madali mong naisara ang isyu ng kanilang relasyon, habang ipinaramdam mo kay Manager Orly na pinahahalagahan mo siya. Dahil dito, tiyak na matatandaan niya ang pabor na ibinigay mo sa kanya.""Pagdating niya sa branch, bilang bagong pinuno roon, magiging mas determinado siyang suklian ang kabutihang ipinakita mo sa kanya. Mas magpapakahirap siya sa trabaho at magdadala ng mas
Si Mercedes ay nagdala ng isang tasa ng sopas na isda sa restaurant at pinutol ang pagtatalo ng dalawa, "Ginoo, Ma’am, maaari nang magsimulang kumain."Ang puting marble na countertop ay puno ng makukulay at mababangong putahe, nagbibigay ng nakakatakam na amoy na agad sumasalubong sa ilong."Sige." Inilapag ni Carson nang basta-basta ang kanyang coat sa sofa at hinawakan si Jessica upang pumunta sa banyo para maghugas ng kamay.Ang mabula at mabangong sabon ay dumaloy sa kanilang mga daliri, dumidikit sa makinis at malambot na balat. Marahang hinaplos ng malalaking kamay ni Carson ang maliit at maputing kamay ni Jessica—banayad at maingat.Sa ilalim ng ilaw ng salamin sa banyo, ang liwanag ng incandescent lamp ay nagbigay ng banayad na sinag sa kanilang makikinis at mapuputing pisngi. Sa salamin, parehong nakayuko ang dalawa, nakatutok sa paghuhugas ng kanilang mga kamay.Sa malambot na liwanag, kitang-kita ang maliliit na balahibo sa kanilang mukha, at ang matangos nilang ilong ay t
Ang istilo ng dekorasyon ng Filipino restaurant ay may temang tropikal—mainit na hangin, alon ng dagat, at bughaw na kalangitan. Ang mga dingding ng pasilyo ay punong-puno ng mga mural ng dalampasigan.Pero sa sandaling ito, walang may gana upang pahalagahan ang tanawin.Jessica agad na napatingin sa lalaki at babaeng nasa harapan nila—magkahawak-kamay, tila hindi alintana ang paligid. Sa gulat at inis, mabilis niyang pinakawalan ang kamay ni Carson mula sa kanyang bewang, dahilan para mapaatras ito ng bahagya habang nakangisi nang may halong helplessness.Isang malutong na tunog ang pumailanlang nang bahagyang mapalakas ang hampas ni Jessica sa kamay ni Carson.Ang tunog ng hampas ang siyang nagbalik sa ulirat ng lahat.Agad na bumitaw ang magkasintahan sa kanilang pagkakahawak-kamay, para bang iniwasan nila ang isang nakahahawang sakit. Isang hakbang ang inilayo nila sa isa’t isa, saka mabilis na bumalik sa seryoso at propesyonal na postura—tulad ng pagkakasalungat nila sa loob ng k
Napakalapit ng kanilang mga mukha, halos isang kamao na lang ang pagitan, halos magkadikit na ang balat sa balat.Ang bahagyang magulong paghinga ay nagsalimbayan, at malinaw nilang nakikita ang isa’t isa—mula sa maliliit na detalye ng mukha hanggang sa matatalim na matang parang agila na tila nakatingin sa kanyang biktima, nakakatakot at nakakakaba.Mahigpit na hinawakan ni Jessica ang laylayan ng kanyang palda, nag-iwan ng bahagyang gusot habang pilit na pinapanatili ang kanyang kalmado. Kumurap ang kanyang mapanuksong mata, saka sinabi nang walang bahid ng emosyon, "Ayokong malaman."Alam niya kung paano dumiskarte sa sitwasyon, at sa ngayon, ang tensyon sa loob ng sasakyan ay hindi niya gugustuhing palalain pa.Ang kanyang mahahabang pilikmata ay bahagyang nanginig habang minamasdan siya ni Carson nang may interes. Kitang-kita niya ang bawat maliit na pagbabago sa kanyang ekspresyon—hindi siya kailanman makakapagtago ng emosyon sa harap nito.Sa katahimikan, walang ingay at walang
Sa opisina ng presidente, naka-krus ang mahahabang binti ni Carson, ang kanyang itim na pantalon ay mahigpit na bumalot sa matitikas niyang muscles. Ang kanyang kaliwang hintuturo ay walang patid na kumakatok sa armrest ng kanyang upuan, habang ang isa niyang kamay ay hawak ang cellphone, ang mapuputi at mahahaba niyang daliri ay litaw na litaw.Nang makita niya ang mensaheng lumabas sa screen, bahagyang umangat ang sulok ng kanyang labi.Sandali siyang nag-isip, pagkatapos ay dahan-dahang tinipa ang sagot.[Ginoo Santos ay nais imbitahan si Ginang Santos sa tanghalian, maaari kayang tanggapin ni Ginang Santos ang paanyaya?]Natawa si Jessica nang mabasa ito.[Legal at ayon sa patakaran, pasado si Ginoo Santos.]Minsan, mahilig silang magbiruan sa ganitong paraan, isang larong nagpapagaan ng kanilang araw.Matapos ipangako na magtatanghalian sila nang magkasama, ibinaba ni Jessica ang kanyang cellphone at muling nagtrabaho, sinisikap tapusin ang lahat bago mag-out, para hindi na siya
Nanlaki ang mga mata ni Camilla, hindi makapaniwala sa narinig. Marami siyang naisip na posibilidad, pero hindi niya inasahan ang ganitong sagot. Nabubulol pa siyang nagsalita, "Ha? Hindi… Imposible."Kahit pa sinabi niya iyon, sa loob-loob niya, unti-unti na siyang naniniwala sa pinakamalayong posibilidad na iyon.Hindi niya maisip na may balak si Lelia na maging kabit at sumira ng isang masayang pagsasama.Sa kanyang alaala, si Lelia ay laging tila isang simpleng at mahinahong babae—parang mabait na kapitbahay na ate. Kailan pa siya nagkaroon ng ganitong kahiya-hiyang hangarin?Totoo nga ang kasabihang, "Madaling makilala ang mukha, pero hindi ang puso!"Ganap na natulala si Camilla sa narinig. Marami sa kanilang sosyal na mundo ang sumusubok umangat sa buhay sa pamamagitan ng pagpasok sa makapangyarihang pamilya, at hindi naman niya ito hinuhusgahan. Pero isang bagay ang hindi niya kayang palampasin—ang pagsuway sa moralidad.Dahil dito, hindi na niya kayang ituring si Lelia bilang
Mabilis na inayos ni Lelia ang kanyang emosyon, itinago ang hinanakit at lungkot sa kanyang mga mata, at naglakad papunta sa golf course.Pagdating niya roon, nakita niyang naglalaro ng golf ang lahat sa paligid ni Jessica. Samantala, si Carson, na nakatayo sa tabi nito, ay may maamong tingin at puno ng pagmamahal—si Jessica lang ang nasa kanyang mga mata.Napahinto si Lelia sa paglalakad, nanigas sa kinatatayuan, at mahigpit na isinara ang kanyang mga kamao habang nakatitig kay Jessica.Alam niyang lumaki si Jessica sa mas maayos na pamilya kumpara sa karaniwang tao, pero hindi sapat ang estado nito noon para matutong maglaro ng golf.Ang golf ay isang larong pang-maharlika, at tulad nila, sinanay na sila rito mula pagkabata. Dito makikita ang malaking agwat sa pagitan niya at ni Jessica.Umaasa siyang mapapahiya si Jessica.Ngunit sa sumunod na segundo, hawak ang golf club sa ilalim ng mapusyaw na sikat ng araw, tumayo si Jessica sa tamang posisyon, iwinasiwas ang pilak na golf club
Hinawakan ni Jessica ang matigas na braso ni Carson at itinaas ang kanyang kilay nang may interes. Hindi niya maintindihan kung bakit sobrang gigil ni Lelia sa walang kwentang paanyayang ito.Sa halip na diretsong sumagot, iniwan niya ang desisyon kay Carson. Ngumiti siya at sinabing, "Mahal, ano sa tingin mo?" Ang kanyang boses ay may halong panunuya, banayad ngunit may matalim na tinig.Walang nakapansin kung paano siya bahagyang pumisil sa matitigas na muscles ng braso ng lalaki.Nakatitig si Lelia kay Carson, puno ng pag-asa at may ningning ang mga mata, parang malinaw na tubig sa isang lawa.Ngunit malamig ang naging sagot ni Carson. "Kung anong gusto ng asawa ko, yun ang masusunod." Ang dating malambing niyang titig ay naging malamig, at sa ilalim ng kanyang dilim na mga mata, may bahid ng pag-ayaw.Ayaw niya ng mga taong paulit-ulit na sumosobra. Ang patuloy na panghihimasok ni Lelia sa buhay nilang mag-asawa ay nagsisimula nang mainis siya.Dahil alam niyang hindi interesado s