LOGINShare
Chapter 2
Last Updated:
2021-09-26 16:29:45Leana’s POV
Pagpasok ko sa classroom ay agad akong napangiti dahil sinalubong ako ng malamig na paligid dahil sa bukas na aircon.
Inilibot ko ang paningin ko at tanging isang tao lang ang narito bukod sa akin. Hindi ko alam kung anong pangalan niya eh. Hindi siya transferee. Nakikita ko na siya dati pa rito sa loob ng school. Isang buwan pa lang naman nagsimula ang klase kaya siguro ay nahihiya pa siyang makipag kaibigan kaya madalas ay tahimik lang siya at nag-iisa.
Napatingin siya sa akin at nanigas ako mula sa kinatatayuan ko dahil sa tila naiinip na mga mata niya. At dahil makapal ang mukha ko, ngumiti ako ng malapad at kumaway.
“Hello!” masiglang pagbati ko at wala akong nakuhang tugon kundi isang tipid na ngiti bago siya tumungo ulit sa Ipad niya.
Mahiyain talaga…
Umupo ako sa pwesto kong sobrang layo mula sa kanya at nilabas mula sa skirt ko ang isang mini pocket note at ballpen para isulat ang ideya na naisip ko kanina.
At dahil pagod ang utak ko dahil sa pagsusulat kanina, wala akong ibang magawa. Ayoko namang mag cellphone.
Sinundan ko na lang ng tingin ang lalaking kasama ko at pinanood ang galaw niya para sakaling maaliw ako.
Ang kalma naman niyang kumilos…
Tumingin siya sa kawalan at hindi ko maiwasang mamangha dahil ang kalma niyang gumalaw pero ramdam ko na medyo cold ang awra niya.
Ganyan ba talaga kapag mahiyain? Hindi kasi ako mahiyain kaya hindi ko alam.
Sa hindi ko malamang dahilan ay pumasok sa isip ko ang isang character mula sa novel na sinusulat ko. Parang nakikita ko tuloy yung character ko sa classmate kong ‘to. Grabe! Kuhang-kuha niya yung paraan ng pag-kilos nung karakter ko.
Naaliw ako sa panonood sa kanya hanggang sa nainip na ako dahil sa nakakabinging katahimikan.
Tumayo ako at naglakad papunta sa kanya. Nakita ko pa ang pagsunod ng mga mata niya sa akin at kitang-kita ko ang pagtataka roon. Ngumiti ako ng tipid bago umupo sa bakanteng upuan sa tabi niya.
“Hi!” isang malapad na ngiti ang binigay ko sa kanya.
Natigilan pa siya at tinitigan ako sa mukha na para bang sinisigurado kung siya ba ang kausap ko.
Tumingin pa siya ng bahagya kaliwa’t kanan kahit obvious naman na kaming dalawa lang ang nandito.
“Ikaw ang kausap ko.” Natatawang saad ko at wala naman akong nakitang ibang reaksyon sa mukha niya kundi pagkainip.
“Anong ginagawa mo kanina?”
Feeling close talaga ako.
“Nothing. Nag Ipad lang,” tugon niya.
Bahagya pa akong napanguso.
Ganitong-ganito talaga yung character ko sa libro ko eh!
“Ang boring 'no?”
“Hindi naman.”
Ay? Grabe ah.
“Bored ako eh. By the way, I’m Leana.”
Ngumiti siya ng tipid.
“Ang dami mong sinabi bago pakilala ah?”
Nanlaki ang mga mata ko.
“Ay, sorry.”
“I’m just kidding. I’m Nico.”
“Marunong ka pa lang magbiro? Akala ko hindi eh.”
Suminghal siya ngunit napangiti rin kalaunan.
Hindi ko maiwasang maaliw dahil sa ngiti niya.
“Alam mo, feeling close ako pero wala akong pakialam. Kakausapin pa rin kita.”
“Sure.” Tumango siya.
Napangiti ako ng malapad.
“Sure ka?” Paninigurado ko pa.
“Oo.”
“Sure?” Pangungulit ko.
“Oo nga.”
“Weh?”
Naging blangko na ang ekspresyon niya kaya natawa ako.
“Joke lang. Ganito lang ako kapag may bagong kakilala.”
Hindi siya nagsalita pabalik.
“Bakit nga pala mag isa ka?”
“Gusto ko lang.”
“So mahiyain ka?” walang hiyang tanong ko.
“Hindi. I’m just quiet.”
“Halata nga.”
Tumango tango ako.
“Hindi ka ba maiinis sakin? You see, madaldal ako. Baka ayaw mo sa mga madadaldal.”
“Sabi mo kahit feeling close ka ay kakausapin mo pa rin ako. Ano pang silbi ng tinanong mo?”
“Ano ba! Ang prangka mo!”
Napakamot ako sa ulo.
“Nico, I bet ayaw mo sa mga small talks.”
“Oo, ayaw ko.”
Dahil naturingan akong madaldal at feeling close, nakipag-usap na ako sa kanya ng tuloy tuloy. Ganito ako sa mga tao kaya marami akong nakakasundo. Hindi talaga ako mahiyain dahil sinanay ako nina mama at papa noong elementary na makihalubilo sa mga tao para raw hindi ako mahirapan pagtungtong ng highschool.
Ako lang naman ang maraming daldal. Sumasagot naman itong kasama ko pero napaikili. Hindi pa siya nakakaabot sa three sentences! Dahil tahimik siya at kaming dalawa lang ang nandito, tanging ang boses ko lang ang naririnig naming dalawa.
“Hindi kita classmate last year. Anong section mo?”
“Section 2,” sagot niya.
“What are your hobbies, Nico?”
Napahinga ako ng malalim. Ako lang talaga ang nagbubuhat sa usapan naming ito.
“I have a lot.”
Naantig ang interes ko.
“Really? Like what?”
Ngumiwi siya at halatang nahihiyang sabihin kaya naman ay nagsalita na ako.
“Nahihiya ka eh. Huwag mo na lang sabihin kapag ayaw mo. Ang daldal ko ‘no? Magsalita ka rin kasi baka mapanis laway mo.”
“Ang bilis mong mag iba ng topic. Pino-proseso pa lang ng utak ko ‘yang sinabi mo, may bago na naman.”
“Ganon?”
Tumango siya.
“It’s because I’m having fun talking to you.”
“Huh? I don’t even talk that much.”
“You see, prangka ka at honest,” saad ko na ikinatigil niya sa paglalaro sa I.D niya.
“Fun 'yun para sa 'yo?”
“Oo!”
Nagkibit balikat siya at sumandal sa upuan niya.
“Then talk. I don’t mind listening.”
“Listen lang?”
“Nakakapagod magsalita.”
Parang 'yung character ko…
“Share ko lang ah? Para may topic naman tayo.”
Tumango siya habang sinulyapan pa ako ng kaunti.
“Alam mo ba yung librong I am a hero? Ang gandang libro ‘nun.”
“Nabasa ko na 'yun.”
“Talaga?!” Napakalakas na bulalas ko dahilan para mapaiwas siya.
“Yes. Maganda yung librong 'yun,” aniya.
“Totoo. Nakakainis lang kasi 'yung villain.”
“I don’t think so.”
Naantig ang interes ko.
“Villain ‘yun eh. Pinahirapan 'yung hero kaya bakit?” nagtatakang tanong ko.
“The villain in that book is just mistreated, that's why she became like that. She’s not a villain. She’s an anti-hero.”
Nakinig akong mabuti sa kanya dahil naantig ang interes ko dahil sa sinabi niya.
“I love villains more than heroes. They are the most relatable ones.”
“Oo nga naman 'no?” napaisip tuloy ako dahil sa sinabi niya.
“Villains make good points. If villains are evil, why do people have the same traumas as them? Why do people hurt just like them? If they’re bad because of it, then does it mean that the people who also had those kinds of traumas and those who experienced the same pain are considered evil too?”
Woah.
“Villains are just misunderstood.”
“Na-speechless ako. Wait lang bro.”
Narinig ko ang mahinang tawa niya.
The way he speaks his thoughts… It's so interesting.
“Pero naisip ko lang ‘no. If it weren’t for villains, heroes would be nothing,” aniya.
“And if it weren’t for heroes, villains would win,” sabat ko.
“Do you think all villains are evil?” tanong niya.
“Hindi. For me, villains and heroes are both trying to make the world a better place from their own perspectives. I don’t know. ‘Yun ang naisip ko.” Nagkibit balikat ako.
At napunta na kami sa usapang villains at heroes. Ewan ko ba at nagkasundo kami sa topic na 'yun. I guess he prefers deep talks huh?
“As a kid, I looked up to the heroes and wanted to be like them. And as a teenager, I understood the villains.”
He’s really interesting…
Magkaibang-magkaiba rin kami ng ugali at paraan ng pag-iisip. Iyan ang napansin ko habang pinag-uusapan namin 'yung tungkol sa villains kanina.
“Napansin ko, marami ka ng nabasang mga libro. Mahilig ka magbasa 'no?” tanong ko dahil halos lahat ng mga paborito kong libro ay nabasa na niya rin.
“Nagbabasa naman ako minsan. Mas gusto ko ang panonood,” sagot niya.
Marami na kaming napag-usapan pero ramdam ko pa rin ng pagka-ilag niya. Inaasahan ko na iyon dahil ngayon lang niya ako nakilala.
“Talaga? Anime?”
Bumilog ang bibig ko dahil sa pagtango niya.
So this guy watches anime.
“How about you? Do you watch anime too?”
May nakita akong kuryosidad sa mga mata niya at mayroong konting kislap dito. Excited ba siya?
“Hindi eh. Mas gusto ko k-dramas.”
“Oh.”
Nawala na yung excitement sa mga mata niya.
Sa loob ng ilang taon ay ngayon na lang ulit ako na curious sa mga tao sa paligid ko. Ngayon na lang ulit na gusto kong makilala ng lubos ang isang tao. Noon kasi ay wala akong pakialam sa iba. Hindi ako nag-aabalang kilalanin sila ng husto pero ngayon, itong si Nico ay curious na curious ako sa pagkatao niya.
Ang tahimik niya at cold pero sa tingin ko ay interesting siya.
“Alam mo, ang ganda mong kausap. Kukulitin ulit kita ha?”
Tinabingi ko ang ulo ko at nginitian siya.
Kumurap pa siya bago umayos ng upo.
“I’m not fun to be with.”
“Anong hindi? Oo kaya! Sa tingin mo magtatagal ako kapag hindi ko gusto yung pinag-uusapan natin?”
“Ikaw lang naman ang panay salita sa ating dalawa.”
“Nakakarami ka na talaga Nico!” Bulyaw ko at natatawa naman siyang inilapit ang mukha niya sa akin.
“Feeling close ka diba?” Ngumisi siya at umirap naman ako.
“Oo na! Ugali ko ‘to eh! Anong magagawa ko diba?!”
“You’re so loud.” Bulong niya.
“Narinig ko 'yun!”
“Malamang. Sinadya ko eh.”
“Grabe to oh! Ang sama mo!”
“Malayo ba ako para kailangan mong sumigaw?” supladong aniya.
“Napaka suplado mo ‘no?”
Sininghalan niya lang ako at tumingin sa kawalan.
Totoo nga ang sinabi niya. Hindi siya mahiyain. Tahimik lang talaga siya.
“Mapang-asar ka rin pala,” saad ko.
“Hindi ako ganito sa lahat ng oras.”
“Ano 'yun? Nauubos iyang social battery mo?”
Tumango siya.
“Introvert ka.”
Parang siguradong sigurado na saad ko.
“Yes, I am. And I prefer being alone.”
“Aalis na ba ako?” pagbibiro ko at napatingin naman siya sa akin.
Natawa ako dahil sa guilt na nakikita ko sa mukha niya.
“Huwag kang ma guilty dyan. Hindi naman ako na offend. Tsaka, hindi kita titigilan /no.”
Tumaas ang kilay niya.
“Kasi simula ngayon, guguluhin ko ang payapang buhay mo.”
Related chapters
Loving the Opposite Chapter 3
Nico’s POV Leana and I never talked before and I am really not expecting that she would talk to me as if we were even close. I know her because she’s popular at school but I didn’t bother talking to her. She seemed out of reach back then. Or maybe not. Maybe it’s just me that is so aloof with people. Kitang-kita ko ang confidence na nag-uumapaw sa pagkatao niya kahit pa nakikita ko lang siya sa hallway, events o kaya sa classroom. At napakadaldal niya. Hindi ko inaasahang lalapitan niya ang tulad kong tahimik. Sabi niya masaya raw akong kausap eh halos hindi nga ako nagsasalita. She’s really annoying dahil tila hindi siya napapagod kakasalita pero hinayaan ko lang siyang magsalita sa harapan ko dahil naantig ng personalidad niya ang interes ko. Ibang-iba rin ang paraan niya ng pag-iisip kaysa sa akin kaya gusto kong malaman kung ano ang pananaw niya sa mga bagay bagay. “Hello? Nico?” Nabalik ako sa realidad dahil sa boses ni Leana. Napatingin ako sa kanya at winawagayway niya an
Last Updated : 2021-09-26Loving the Opposite Chapter 4
Leana’s POV “What are you doing?” Napalingon ako kay Nico na abala sa panonood sa mga kilos ko. Nginitian ko siya at tumaas naman ang magkabilang kilay niya. “Hinahanap ko lang 'yung character chart na para sa isang character ko.” Tumango siya at bumalik sa pagpipindot sa Ipad niya. Nasa canteen kami at dapat ay mag-isa lang siya pero nagkataong nakita ko siyang nakaupo sa isang table mag-isa kaya nilapitan ko na. Sumandal ako sa upuan at inilibot ang paningin at natigilan dahil sa nanunuksong tingin ng mga kaklase ko mula sa ibang table. Pinanlakihan ko sila ng mga mata pero hindi natigil ang panunukso nila. Akala nila siguro ay may gusto ako rito kay Nico pero ang totoo ay hindi. Gusto kong maging malapit sa kanya para mas makita at malaman pa ang personalidad niya. Parehas kasi sila ng ugali ng isa sa mga characters ko at dahil hindi naman ako introvert, mahirap isulat. Hindi ako kontento sa imahinasyon ko at sa tingin ko ay parang may kulang pa rin kaya nilapitan ko ‘tong
Last Updated : 2021-09-27Loving the Opposite Chapter 5
Leana’s POV “Huy, ate. Sigurado ka ba sa gagawin mo?” nag-aalangan na tanong sa akin ni Chance. “Oo. Bakit?” “Gagamitin mo 'yung tao para lang realistic ang maisulat mo sa novel mo?” kunot na kunot ang noong aniya. “Anong masama roon?” “Aray!” Napasigaw ako dahil sa biglaan niyang pagbatok sa akin. “Tanga ka, ate. Paano kapag na attach sa 'yo 'yung tao tapos bigla kang lalayo? Ang gagawin mo?” “Kung mangyayari 'yun, makaka-move on din 'yun panigurado.” Nakita ko ang hindi pagsang-ayon sa mukha ng kapatid ko. “Alam mo naman siguro 'yung pakiramdam ng nagagamit diba ate? Naranasan mo 'yun ng paulit ulit kaya alam mo kung gaano kasakit. Tapos gagawin mo 'yung kinaayawan mo sa ibang tao?” Natigilan ako dahil tama ang sinabi niya. “Mas malala naman 'yung ginawa nila sa akin,” nag-iiwas ng tingin na sagot ko. “Oo, mas malala pero ate naman… Inuulit mo lang 'yung ginawa sa 'yo nung mga dating naging kaibigan mo. Anong ginawa nila? Diba nakipag-kaibigan sila sayo tapos nung nakuha
Last Updated : 2021-09-28Loving the Opposite Chapter 6
Nico’s POV I wish I could go back to the times when everything was equal when it comes to me and my siblings. I wish I could go back to the times when I was still not aware of everything. Now that I grew up, I saw the toxicity of my family. It was full of competition. It’s not just the pressure that it gives me but it also makes me question my worth in this family. I want to be a kid again. Tahimik lang akong kumakain kasama ang pamilya ko at tulad ng nakasanayan, nagku-kwento ang mga kapatid ko sa parents namin tungkol sa mga achievements nila. Ang dami nilang achievements samantalang ako, wala man lang akong maipagmamayabang. “Ikaw, Nico. How’s school?” Napalingon ako kay mommy na nagsalita. “School is fine, ma. I’m doing great.” “Are you sure kuya?” Agad na kumunot ang noo ko dahil sa komento ng nakababatang kapatid ko. He’s a year younger than me. Nilingon ko siya at nandon na naman ang mga tingin niyang tila ba sinasabihan ako na walang silbi. Hindi ko siya sinagot at na
Last Updated : 2021-09-29Loving the Opposite Chapter 7
Leana’s POV Nagkatinginan kami ng kapatid ko at sabay ding umasim ang mukha dahil sa mga magulang namin. Paano ba kasi? Napaka PDA. Alam ko naman na mahal na mahal nila ang isa't-isa pero…. Hindi ako komportable sa nakikita ko! Ang awkward kaya! Respeto sa mga single! “Ate, tara na,” yaya niya sa akin. “Teka lang. Magpaalam pa tayo.” Pinadyak niya ang paa niya hudyat na naiinis na siya. “Huwag na! Eh paano ba ‘yan, para silang gagawa ng panibagong kapatid!” Nanlaki ang mga mata ko hinampas siya. “Gago, ang lakas ng boses mo.” Tumawa siya at napangiti naman ako habang nagpipigil ng tawa. Naiiling kong kinuha ang cellphone ko at nag-text kay mama na mauuna na kami. “Tara na ate… nandidiri ako!” Pabulong na sigaw niya. Binatukan ko siya at hinatak na siya para hindi na siya magreklamo. “Ma! Pa! Una na kami!” Sigaw ko at naglakad kami palabas ng bahay para sumakay ng tricycle. Habang nasa tricycle kami ay palihim kong tinignan si Chance. Nagpigil ako ng tawa dahil sa itsura n
Last Updated : 2021-11-22Loving the Opposite Chapter 8
Nico’s POV “Nicolo!” She’s using that damn nickname again! I hate it. I said, my name is Nico! Just Nico! "What?” inis na tanong ko. Ayaw ko namang pagtaasan siya ng boses dahil baka masaktan ko ang loob niya. Mukha pa naman siyang masaya. “Wala akong activity sa club namin ngayon. Gusto mong tumambay?” Uuwi na ako eh pero gusto ko rin namang tumambay muna kasama ‘tong maingay na stupid na ‘to. “Where?” “Sa field. Gusto mo?” “Ang layo.” “What? Hindi ‘yan. Ang tamad mong maglakad ah. Halika na! Ano ‘yan, mag-isa ka rito sa classroom? Ang lonely nun.” “Why can’t we just stay here?” angal ko. “Alam mo, hindi ka pa ba pagod kakaupo buong maghapon sa chair mo? Tara na!” Hinatak niya ako patayo. Why am I letting her do this to me in the first place? I can just shove her away! Stupid me. What if I get attached to this girl? “Mainit doon Leana.” “Upo tayo sa ilalim ng puno.” Ang dami niyang naiisip na paraan. Wala akong nagawa kundi tumayo at isukbit ang bag ko sa likuran k
Last Updated : 2021-11-22Loving the Opposite Chapter 9
Leana’s POV Please, someone, come comfort me. Napayakap ako sa sarili ko habang pinipigilan ang sarili ko mula sa paghikbi. Narito ako sa medyo madilim na parte ng eskinita para walang makakita sa pag-iyak ko. Pakiramdam ko ay napakawalang silbi kong anak. Pakiramdam ko ay panganay nga ako pero wala naman akong maitulong kina mama. Kanina lang ay pinanood ko na naman kung paano mag-usap sina mama at papa at pera na naman ang problema. Hindi ko kayang makita ang mga reaksyon nila. Nasasaktan ako ng sobra. Gustong-gusto kong sumigaw pero anong magagawa ng pagsigaw ko? May lalabas bang pera mula sa malakas na sigaw ko? Wala. Mauubos lang ang boses ko. Pagod ako mula sa pagtu-tutor at galing sa eskwelahan tapos ‘yun ang madadatnan ko sa bahay. Grabe naman ang realidad. Masyado kang mapanakit. Ano bang gagawin ko para may maitulong man lang ako? Maghahanap ba ako ng trabaho? Pero ano naman? Paano ko sasabihin kina mama na gusto ko silang tulungan? Gusto kong magmadali. Gusto kong mak
Last Updated : 2021-11-22Loving the Opposite Chapter 10
Leana’s POV “Leana, wala akong balak makipagkaibigan sa 'yo okay?” Ang bugnutin niya talaga simula pa kaninang umaga. “Mukha kang stressed kaya nilapitan kita. I’m just trying to cheer you up.” Nalukot ang mukha niya at padabog na sumandal sa upuan niya. Muli ay kaming dalawa lang ang nandito dahil ayaw niyang bumaba para mag-recess. Hindi naman ako gutom kaya nanatili na rin ako rito. “Hindi ako natutuwa,” saad niya. “Should I give up?” Aasarin ko lang sana siya mula sa sinabi kong iyon pero natigilan ako dahil sa lungkot at inis na nakita ko sa mukha niya. “Yes, you should.” Hala! Hindi ko sinasadya! Nang-aasar lang ako! Bakit ang lungkot bigla ng boses niya? “Nagbibiro lang ako eh.” Ngumiti ako ng tipid. “I don’t have the time for that kind of joke.” “Ang seryoso mo talaga ‘no? Nagbibiro lang ako! Ngumiti ka na ha? Ano ba kasi ang problema mo?” Umiling lang siya at nilabas ang cellphone niya. Hinigit ko iyon mula sa kamay niya at nanlalaki naman ang mga mata niya na ti
Last Updated : 2021-11-22
Latest chapter
Loving the Opposite Epilogue
Nico’s POV If there’s one thing that I learned throughout the years that have gone by, that is time will lessen the pain. Back then, I thought I couldn’t escape the darkness that I was trapped in when she died. I was wrong. No matter how much pain I experienced throughout those years of attempting to heal, I eventually did. I moved on. I didn’t even notice it. I just knew that as many years passed, the pain I would feel every time I woke up in the morning felt weaker and weaker. The voices in my head that consumed me for a long time faded like bubbles. I didn’t know I would be able to move on. My family was correct when they said that what happened is not the end of the world. It’s not the end for me as long as I’m alive. As long as I wake up because every day has something new to offer. I felt like I was going to be trapped for the rest of my life but I found the escape. Being in pain makes you think that you’re hopeless. It makes you think that the world is against you. Being
Loving the Opposite Chapter 74
Nico’s POV “Nico.” I groaned as I felt my brother’s hands on my shoulders. He’s trying his best to wake me up. “What?” “Today is the funeral, Nico. You need to get up and get ready.” Today is the funeral? That was fast. I was just fighting with my father in the hospital to give me ten more minutes before they take Leana away from me and today is now the funeral? This is unbelievable. And for the first time after a while, I hated how time flies fast. Before this entire thing happened, I used to wish every single night for time to fly fast because I wanted to spend another day with Leana. “Do I have to go?” I opened my eyes and shoved him away from me. I sat and my back felt like it was going to break anytime soon. “Of course, you have to go. Don’t you want to say goodbye?” “It’s not like she’s going to hear me.” “Nico, please. You haven’t gone at the wake for once. You’re her best friend. You should be there.” I hated that my breathing started to get heavy again. “But…” “B
Loving the Opposite Chapter 73
Michael’s POV Naalimpungatan ako dahil sa isang malakas na pag-iyak. Agad kong nahimigan na boses ni iyon ni Rose kaya itinalukbong ko na lamang ang blanket sa buong katawan ko. It looks like she just had another bad dream. I can’t blame her for that. I mean, she’s a kid. At dahil alam ko sa sarili kong maikli pa lang ang tulog ko, agad na nanakit ang ulo ko sa ingay ng pag-iyak niya. Napakatinis ng boses niya na akala mo ay tinutusok ang tenga mo dahil doon. Sinubukan kong bumalik sa pagtulog sa pag-aakalang titigil din siya ngunit hindi iyon nangyari. Padabog akong bumangon at naglakad papunta sa kwarto niya. “Rose, people are sleeping…” I tried my best to remain calm. Kumunot ang noo ko nang may marinig akong mga boses sa loob kaya naman ay binuksan ko iyon at bumungad sa paningin ko sina tita at dad. “What’s going on?” I asked as I approached them. “Bigla na lang siyang gumising at umiyak.” Tinitigan ko si Rose at napangiwi sa itsura niya. Namumula ang mukha niya at sa tin
Loving the Opposite Chapter 72
Nico's POV “Where do you want us to go this time?” I asked her while she was busy staring at nothingness, probably thinking where to go. “Baka gusto mo na huwag na tayo lumabas. Sure ka na okay lang sa ‘yo?” I nodded as she stared at me with doubt. “It’s okay.” “Hindi ka pa nawawalan ng gana?” “Why would I?” I smiled at her to assure her that it doesn’t matter. I have to assure her that I really am enjoying this. “If you’re worried that I might be forcing myself when I really don’t want to go out, you’re wrong. I recharge my energy every night, Leana.” “Sure?” “Yes.” Nagkibit balikat siya ngunit napangiti lang din ng malapad sa huli. “Gusto kong pumunta sa garden- huwag na pala. Ihuli na lang natin ‘yun.” “We have a few more days before our classes resume. Take your time.” Leana had been going out a lot these days. She barely settles in their house now, especially in the afternoon. For the past few days, I’ve been going out with her just to go to the places we once went
Loving the Opposite Chapter 71
Leana's POV Bigla akong nagising kaya naman ay agad kong kinapa ang cellphone ko para tignan kung anong oras na. Alas dose pa lang ng madaling araw at ramdam ko ang pananakit ng ulo ko. Nakakaramdam ako ng mga pagpitik sa ulo ko at napakasakit nun. Senyales na hindi pa matagal simula nung nakatulog ako. Bahagya ko pang sinabunutan ang sarili ko nang pumasok na naman sa isip ko ang nakita ko sa mall nung araw na iyon. Nandon muli 'yung kakaibang sakit na tulad ng naramdaman ko sa araw din na iyon. Parang nadadaganan ang dibdib ko sa sobrang bigat nito at tila mahirap din tuloy huminga. Umupo ako sa kama at kumunot ang noo dahil sa dami ng sakit na naramdaman ko sa katawan. Sakit sa ulo dahil wala na naman akong ginawa kundi ang umiyak, sakit sa likuran dahil sa buong oras na nakahiga ako ay yakap yakap lang ang sarili, hapdi sa mga mata dahil sa sobrang pag-iyak. Ni hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Basta ang alam ko ay nasaktan ako sa nakita ko nung araw na iyon. Hindi ko maint
Loving the Opposite Chapter 70
Leana’s POV “Anong gagawin mo sa loob ng two weeks na walang pasok Nico?” Nakangiting tanong ko. Hindi na kaya pang itago ang excitement na nararamdaman. “You look so happy.” “Sino bang hindi sasaya sa sem break?” Nakangiti niyang isinara ang notebook na binabasa niya at sumandal sa upuan niya. “I’ll focus on working on our song. I want you to listen to it as soon as possible.” “Hihintayin ko ‘yan!” “I know you’ll not be going anywhere but… wait for it or else-” “Or else what?” hamon ko. “I’ll get upset.” Napabulalas ako ng tawa at agad namang nalukot ang mukha niya. “I’m serious.” “Oo na. Tsaka saan naman ako pupunta diba?” “I don’t know. I just want to tell you.” “Huwag kang mag-alala dahil kahit nasa binggit na ako ng kamatayan, hihintayin ko ‘yan.” Ngumiti ako ng tipid. Natigilan siya at napatitig sa akin na para bang inoobserba kung seryoso ba ako o hindi. “I thought you were scared of that word.” “I saw death with my own eyes, Nico.” Naitikom niya ang bibig niya
Loving the Opposite Chapter 69
Leana’s POV “Rose dali! Pumwesto ka na!” Napailing na lang kami dahil sa malakas na sigaw na iyon ni Michael sa kapatid niya. “Teka lang kuya!” Nilingon ako ni Michael at binigyan ng nagpapaumanhin na tingin kaya nginitian ko siya at tinanguan. Okay lang naman sa akin na magtagal dito sa kinatatayuan ko habang hinihintay si Rose. “Hindi ka nangangalay dyan ate?” “Bakit naman ako mangangalay? Nakatayo lang naman ako tapos may hawak na camera.” Natatawang saad ko. Napalingon ako kay mama at tito na tahimik lang na pinapanood kami mula sa kinatatayuan nila. Nakasuot si mama ng dress at si tito naman ay suot suot pa ang suit niya na ginamit niya mula sa trabaho. Si Michael naman as usual ay nakasukbit na naman sa leeg niya ang headphones niya. Hindi niya ito mabitawan at laging sinasabi na parte raw ng pagkatao niya ‘yun. “I’m done!” Napalingon kaming lahat sa hagdan dahil sa sigaw na iyon ni Rose. Mas lumapad ang ngiti ko nang makita ko siya na naka dress at ang cute cute niya!
Loving the Opposite Chapter 68
Leana’s POV “Leana-” “Papasok na po ako.” Tinalikuran ko si mama at dere-deretsong naglakad palabas ng bahay. Natigilan ako sa paglalakad at hindi ko inaasahang nandon na ang sasakyan at bukas na rin ang pintuan. Bumungad sa paningin ko sina Michael at Rose na prenteng nakaupo sa loob. Muli akong tumingin sa likuran ko at nandon si mama at binibigyan ako ng hindi makapaniwalang tingin. Masama ang loob na pumasok ako sa sasakyan at agad na isinara ang pinto upang sa ganon ay hindi na niya ako makita. “Wala kang naiwan sa loob Leana?” “Wala po tito.” Nakita ko ang pagtango niya bago tuluyang pinaandar ang sasakyan. “Saan kayo pupunta?” tanong ko sa magkapatid. “Wala lang. Gusto lang namin makita school mo.” Nakangiting saad ni Rose. Napangiti ako at tumango na lamang bago sumandal sa upuan at idinapo ang paningin sa labas. Ayoko sanang mag-away na naman kami ni mama. Ngayong nakaraang buwan na nga lang kami hindi nag-aaway tapos ngayon ay hindi ko pa siya pinatapos sa sasabih
Loving the Opposite Chapter 67
Leana’s POV Bakit pakiramdam ko ‘yung mga tao sa paligid ko ay nagpatuloy na sa buhay samantalang ako ay nandito pa rin at hindi alam kung paano makipagsabayan ulit. Pakiramdam ko ay patuloy pa rin ang pag-ikot ng mundo para sa iba ngunit sa akin ay tumigil na. Para sa akin ay tumigil na ang mundo ko simula nung nawala sa amin si Chance. Hindi ko maintindihan kung saan pa ako kumakapit. Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw ko pang tanggapin na wala na talaga siya at kailangan kong magpatuloy sa buhay. Kahit gusto kong itigil na lang ang lahat at huwag nang gumalaw pa, hindi ko magawa dahil buhay pa ako at mayroong nakakakita sa akin. At kapag ginawa ko ang nais ko, mag-aalala sila. Masasaktan ko na naman sila kaya wala akong choice kundi panoorin sila at gayahin kung paano sila umasta. Para na lang akong nagpapaanod sa agos ng buhay. Hindi ko alam kung anong gusto kong gawin. Hindi ko alam kung paano ako makakaahon mula sa pagkakadapang ito. At ayokong idamay ang mga tao sa palig
