Mag-log inShare
Chapter 7
Huling Na-update:
2021-11-22 18:07:48Leana’s POV
Nagkatinginan kami ng kapatid ko at sabay ding umasim ang mukha dahil sa mga magulang namin. Paano ba kasi? Napaka PDA. Alam ko naman na mahal na mahal nila ang isa't-isa pero…. Hindi ako komportable sa nakikita ko! Ang awkward kaya!
Respeto sa mga single!
“Ate, tara na,” yaya niya sa akin.
“Teka lang. Magpaalam pa tayo.”
Pinadyak niya ang paa niya hudyat na naiinis na siya.
“Huwag na! Eh paano ba ‘yan, para silang gagawa ng panibagong kapatid!”
Nanlaki ang mga mata ko hinampas siya.
“Gago, ang lakas ng boses mo.”
Tumawa siya at napangiti naman ako habang nagpipigil ng tawa. Naiiling kong kinuha ang cellphone ko at nag-text kay mama na mauuna na kami.
“Tara na ate… nandidiri ako!” Pabulong na sigaw niya.
Binatukan ko siya at hinatak na siya para hindi na siya magreklamo.
“Ma! Pa! Una na kami!” Sigaw ko at naglakad kami palabas ng bahay para sumakay ng tricycle.
Habang nasa tricycle kami ay palihim kong tinignan si Chance. Nagpigil ako ng tawa dahil sa itsura niya. Pinuno niya ng hangin ang bibig niya kaya naging bilog ang magkabilang pisngi niya.
Nakakunot din ang noo niya at sigurado akong nagbibilang na naman 'to ng hanggang sampu sa utak niya.
Nandiri talaga siya? Well, ako rin naman ay medyo nag-cringe.
“Ha! Ano ba namang klaseng panimula ng araw ‘to,” reklamo niya at sinuklay niya ang buhok niya gamit ang mga daliri.
“Hayaan mo na kasi!”
Nagkibit balikat lang siya at niyakap ang bag niya.
Bumaba na kami mula sa tricycle at kinuha ko naman ang wallet ko para magbayad. Pinigilan ko ang kapatid ko na busy sa pagkakalkal sa bag niya.
“Ako na magbabayad,” sabi ko at kunot noo naman niya akong hinarap.
“Bakit?”
“Eh sa gusto ko nga ako ang magbayad! Problema mo? Ayaw mo?”
Agad siyang napangiti ng malapad.
“Wow naman ate.”
Ngumisi ako at pinalipad ang buhok.
Gusto kong gumanda ang mood niya eh kaya… why not?
“Hoy! Mauna ka nang umuwi mamaya ah? Matatagalan ako ng uwi. Mga isang oras siguro.”
“Bakit?”
“May project kami. Basta, hindi ako magpapagabi.”
Nalilito siyang tumango.
“Sige. Update mo na lang ako ‘no? Para walang mag-alala kapag naabutan ka ng gabi.”
“Oo.”
Kumaway siya kaya kumaway ako pabalik.
Habang naglalakad ay iniisip ko kung paano ako makakapagsulat mamaya. Para kasing hindi kasya sa schedule ko. May itu-tutor pa ako. Hindi iyon alam ng pamilya ko. Nilihim ko lang kasi alam kong ipapatigil nila kapag nalaman nila.
Ayoko namang maghitay na lang ng pera pang-allowance mula sa pera ng parents ko. Kung kaya kong kumita ng pera, edi kahit papaano ay bawas aalahanin na nila. Iipunin ko na lang ‘yung ibibigay nina mama para kapag kailangan namin, may ibibigay ako.
Ang dami kong gagawin… Pero okay lang ‘yan, wala naman akong kaibigan. Tsaka, pera ang usapan. Kailangan ko ng pera.
Pagka-upo ko sa upuan ko ay agad kong nilabas ang notebook ko at nag outline para sa next chapter. Para kapag may time na ako, pagta-type na lang ang gagawin ko.
Ang aga pa… ako pa lang mag-isa ang nandito. Kung bakit kasi napaka PDA nina mama eh. Mahal na mahal ang isa’t-isa?!
Inis akong napakamot sa ulo dahil hindi ko talaga magawa ng tama ‘tong isang character ko.
Pumasok sa isip ko si Nico kaya na excite ako bigla. Sana maaga rin siyang pumasok para makulit ko siya.
Napalingon ako sa pintong bumukas at agad akong napangiti dahil si Nico ang bumungad.
“Good morning!” Nakangiting bati ko.
Tumango siya.
“Morning.”
Ilang linggo na pero ilag pa rin siya. Meron yung mga araw na hindi siya masyadong cold at mukhang naaaliw sa usapan namin pero kadalasan talaga ay binabara lang niya ako at parang yelo.
Mukhang wala siya sa mood dahil nakakunot ang noo niya kaya hindi ko na lang siya lalapitan. Madalas siyang wala sa mood nitong mga nakaraang araw. Ewan ko ba kung bakit palagi siyang badtrip. Only child ba siya at lonely sa bahay kaya ganon? O kung hindi, nag-away silang magkapatid kung meron man? Ay, ewan.
Unti-unti ng nagsisidatingan ang mga ka-klase ko kaya umayos na ako dahil siguradong makikipag-kwentuhan sa akin yung katabi ko.
“Leana, tapos mo na 'yung assignment sa math?” tanong niya.
Hihingi 'to ng answer for sure.
“Oo.” Ngumiti ako.
“Baka naman.”
See?
“Sure. Eto oh.” Inabot ko sa kanya ang notebook ko at tila nabuhayan naman siya.
“Thank you talaga! Ang bait mo.”
Nginitian ko na lang siya at nilabas ang cellphone ko para aliwin ang sarili ko.
Halata naman sa kanya na nakikipag-usap lang siya sa akin para sa school works. Saka lang niya ako ka close kapag may kailangan siya.
Sige lang, gamitin mo lang ako para naman magamit din kita kapag may kailangan ako.
Dumapo ang paningin ko kay Nico at natigilan pa ako dahil tila pinapanood niya ako. Binigyan ko siya ng nagtatanong na tingin pero umiling lang siya at bumalik sa ginagawa niya.
Ang napansin ko sa kanya, observant siyang tao kaya kailangan ay hindi dapat niya mapansin na lumalapit lang ako sa kanya dahil may kailangan ako.
“Tapos ko na. Thank you ulit.” Abot niya sa akin sa notebook ko.
“Wala ba tayong first subject? Ang tagal ng teacher natin,” tanong ko.
“Hindi ko alam eh. Teka, tanungin ko lang si President.”
Tatayo pa lang sana siya pero sakto namang dumating na ang teacher namin kaya umayos na kaming lahat ng upo.
Habang nagdi-discuss siya ay nakinig akong mabuti dahil baka magpa-recite siya. Sayang ‘yung points kapag hindi ako nag-recite.
“Ms.Trisha?”
Napatingin ako sa math teacher namin. Ayan na, magpapa-recite na siya.
“Yes sir?”
“Can you solve this in front?”
Natigilan siya at halatang kinabahan.
“Sir, hindi ko po alam,” mahinang pagkakasambit niya.
Ngumiti ang teacher sa harapan.
“It’s okay. You may now take your seat.”
Buti na lang talaga ay mabait 'tong teacher namin.
Nagtawag pa siya ng iba pero hindi ko talaga maintindihan kung bakit hindi nila ma-solve.
“Bakit walang nakakaalam? Hindi kayo nakinig?” Nameywang siya.
“Ganito na lang. May dalawang problem akong ibibigay. Dalawang student ang magso-solve sa board. Ang makasagot, exempted na sa assignment.”
Wow naman, ako na.
Tinaas ko ang kamay ko at hindi ko inaasahang magsasabay kami ni Nico.
Napangiti ng malapad ang teacher.
“Okay, sa ‘yo ‘yung number one, Leana. Number two ‘yung sa ‘yo Nico.”
Tumayo ako naglakad papunta sa whiteboard at napatingin ako kay Nico na napakaseryoso na naman.
Nagsimula akong mag solve at hindi pinansin ang katabi ko. Ganon din naman siya.
“Both of you are correct. Very good.”
Nakatanggap kaming dalawa ng mga palakpakan at natuwa naman ako dahil wala na akong gagawing assignment.
Nag-ring na ang bell kaya iniligpit ko na ang mga gamit ko. Nagmadali ako dahil baka mauna si Nico papunta sa canteen. Hindi pa naman siya mahilig mag invite para samahan siya.
Nagtaka ako dahil hindi siya tumayo mula sa upuan niya at tila walang balak bumaba. Kaya naman ay nilapitan ko siya. Agad siyang napatingin sa akin at gusto kong ngumuso dahil sa talim ng tingin niya.
“Hindi ka magre-recess?”
“Magre-recess ako.”
“Eh bakit hindi ka pa tumatayo?”
Umirap siya at tinatamad na tumayo.
“Ang tagal mo eh.”
Natigilan ako.
“Ano?” hindi makapaniwalang tanong ko.
“Tss.”
“So it means hinihintay mo ko?” Nangingiting tanong ko.
Nauna na siyang maglakad kaya patakbo akong humabol sa kanya.
“Bakit mo ko hinintay?” pang-aasar ko.
“Gusto ko lang.”
Napatili ako ng mahina.
“Hindi ka na magiging ilag sakin? Hindi ka na magiging cold?” excited na tanong ko.
“Asa ka, Leana.”
Hindi ko maitago ang excitement ko at nagpunta pa sa harapan niya. Napatigil siya sa paglalakad at kunot noo akong tinignan.
“Are we friends now?” umaasang tanong ko.
“No.”
“Yes! Hinintay mo na ako eh!” pamimilit ko.
“Huwag kang assuming.”
“Eh bakit mo ‘ko hinintay? Inaasahan mong sa ‘yo ako sasama ‘no?”
“Shut up, stupid. Kaya kita hinintay dahil kapag hindi, magbubunganga ka naman.”
“Ay. Grabe ‘to.”
Pagdating namin sa canteen ay ngiting-ngiti ako hanggang sa pag-upo.
“You look stupid,” inis na aniya.
“What? Stupid na ba ang pagiging masaya ha? Hindi ka ba happy?”
Inirapan niya lang ako at kumagat sa kinakain niya.
“You’re happy just because I waited for you?”
Tumango ako.
“Ang babaw mo.”
“Tse! Alam mo, ang saya kaya kapag lagi kang nakangiti. Nakakawala ng stress.”
Nagkibit balikat lang siya.
“Hindi ka ata masaya eh. Gusto mo ng flower? Gusto mo ng chocolate? Gusto mo-”
“Leana, you’re so loud,” nanlulumong aniya at natawa naman ako.
“Sorry na.”
Ang init ng ulo nito.
“Ate Leana.”
Napalingon ako sa tumawag sa akin at nagulat ako dahil siya yung nagpapa-tutor sa akin.
“Oh. Ikaw pala. Bakit?”
Tanong ko sa babaeng may maamong mukha. Grade 9 siya. Classmate ata ‘to ni Chance.
“Ate, sa cafe na malapit dito tayo mag-aral. Okay lang sa ‘yo?”
“Sure. Mage-extend ba tayo ng time kaya hindi sa library?” tanong ko at tumango siya.
“Dalawang oras po sana. Mahirap kasi ‘yung subject.”
“Okay lang. Text mo na lang ako ha? Kasi mas maaga ang dismissal niyo.”
“Sige ate.”
Nakangiti kong pinagmasdan si Mich na naglalakad palayo. Ang swerte ko at mabait 'yung tinuturuan ko.
Bumalik ako sa pagkain.
“I didn’t know you’re a tutor.”
“Hindi ko nasabi sa ‘yo eh. Nagsimula lang ako last week.”
Tahimik kaming kumain nang bigla na lang siyang tumayo.
“Babalik ka na?!”
“Yes.”
“Ang aga pa ah.”
“I know. Mauuna na ako kasi tahimik pa sa classroom.”
Hindi pa ako tapos kumain eh.
“Mauna ka na,” saad ko.
“You’re not coming with me?”
Gusto kong ngumisi. Is he finally letting his guard down?
“Eh sabi mo gusto mo sa tahimik. Hindi ako tahimik. Dadaldalan lang kita.”
“Just come with me,” inis na aniya at napapangiti naman akong tumayo at tumabi sa kanya.
“I don’t like you okay? Baka kung anong isipin mo.”
Natawa ako sa sinabi niya.
“Hindi ko naman ‘yun naisip ‘no.”
Pagdating namin sa classroom ay agad akong umupo sa tabi niya. Balak na naman ata niyang makinig sa music kaya pinigilan ko siya sa pagsalpak niya ng earphones sa tenga niya.
“Ano?”
“Anong klase ng music ang pinapakinggan mo?”
“I don’t have a specific music taste.”
"Kahit ano na lang ang magustuhan mo ganon?” tanong ko at tumango siya.
Sinilip ko ang cellphone niya at kadalasan ay mga music galing sa mga anime na pinapanood niya. Alam ko ang mga yun dahil sa kapatid ko.
“What about you?” tanong niya.
“K-pop.”
“Gusto mo ng sample?” pang-aasar ko.
“No, thanks. Baka mabasag ang eardrums ko.”
“Wow ah! Magaling akong kumanta Nicolo! Huwag ka!”
Napangiti siya at halatang nagpipigil ng tawa.
“Sabi mo eh.”
Ngumuso lang ako at sumandal mula sa kinauupuan ko.
Never pa talaga siyang gumawa ng topic para sa usapan namin. Isang tanong isang sagot ‘to eh. Grabe, hindi ako sanay.
“Ay! Oo nga pala, anong club mo?”
“Wala,” sagot niya.
“Huh? Why?”
“Because I don’t want to.”
“Ganon? Ang daming clubs dito sa school. Kahit isa wala kang nagustuhan?”
“Meron naman.”“Alam mo, kung may talent ka, gamitin mo.”
Nakita ko ang kaunting pagsimangot niya.
“I just wanna ask, do you feel happy when you do anything related to your talent?” tanong niya.
Napaisip naman ako.
“Oo naman. Bakit? Ikaw hindi?”
"I have a lot of capabilities. Hindi ko lang talaga nae-enjoy.”
Oh.
“Hindi ka passionate sa mga talents mo?”
Tumango siya.
“Then, it’s fine! Alam mo, darating din ‘yung araw na magiging passionate ka sa isang bagay. Huwag kang magmadali. Magkakaroon ng time na ‘yung dating ginagawa mo na sa tingin mo ay hobby lang pero unti-unti kang ma-addict doon hanggang sa ma-realize mo na ‘yun talaga ang gusto mong gawin. You know, masaya ka kapag ginagawa mo ang isang bagay. Tapos kapag iniisip mo ang tungkol sa bagay na ‘yun, parang may apoy kang mararamdaman sa loob loob mo na parang nagliyab. Gets mo?”
Tumango siya.
“Halata ba na hindi ko pa nahahanap yung passion ko?” natatawang tanong niya.
“Wala namang masama ron. Dumaan din ako sa ganyan.” Kinindatan ko siya.
Nasabi ko na sa kanya ‘to noon pero uulitin ko na naman. Mahirap kaya ‘yung feeling na hindi mo pa nahanap ‘yung mga bagay na ikasasaya mo. Hindi pwedeng malungkot ang kalmadong Nico na ‘to.
“Noon, inis na inis ako sa mga first day of classes kasi may mga teachers na magtatanong kung anong talent mo. Inis na inis ako sa tanong na ‘yun kasi wala akong masagot,” mapait na saad ko.
“I experienced that too.”
Napaharap ako sa kanya.
“Diba? Ang frustrating ‘no?”
Tumango siya.
“Kaya okay lang ‘yan. Mahahanap mo rin ‘yan for sure.”
Ngumiti siya ng tipid.
"Thank you. That comforted me,” mahinang saad niya.
Nginitian ko siya ng malapad.
Nang tumingin siya sa kawalan ay hindi ko maiwasang makaramdam ng guilt at takot.
Tama ba talaga ang desisyon ko na gamitin lang siya tapos iiwasan ko na kapag nakuha ko na ‘yung gusto ko? He’s cold on the outside but he’s nice.
Bakit ako nagui-guilty? Malay mo makalimutan ko ‘yung plano ko at kaibiganin ko talaga siya diba?
Hay naku. Kailangan ko itong panindigan. Nasimulan ko na. Ilag pa rin siya pero minsan ay parang nagiging komportable na siya sa akin.
Kaugnay na kabanata
Loving the Opposite Chapter 8
Nico’s POV “Nicolo!” She’s using that damn nickname again! I hate it. I said, my name is Nico! Just Nico! "What?” inis na tanong ko. Ayaw ko namang pagtaasan siya ng boses dahil baka masaktan ko ang loob niya. Mukha pa naman siyang masaya. “Wala akong activity sa club namin ngayon. Gusto mong tumambay?” Uuwi na ako eh pero gusto ko rin namang tumambay muna kasama ‘tong maingay na stupid na ‘to. “Where?” “Sa field. Gusto mo?” “Ang layo.” “What? Hindi ‘yan. Ang tamad mong maglakad ah. Halika na! Ano ‘yan, mag-isa ka rito sa classroom? Ang lonely nun.” “Why can’t we just stay here?” angal ko. “Alam mo, hindi ka pa ba pagod kakaupo buong maghapon sa chair mo? Tara na!” Hinatak niya ako patayo. Why am I letting her do this to me in the first place? I can just shove her away! Stupid me. What if I get attached to this girl? “Mainit doon Leana.” “Upo tayo sa ilalim ng puno.” Ang dami niyang naiisip na paraan. Wala akong nagawa kundi tumayo at isukbit ang bag ko sa likuran k
Huling Na-update : 2021-11-22Loving the Opposite Chapter 9
Leana’s POV Please, someone, come comfort me. Napayakap ako sa sarili ko habang pinipigilan ang sarili ko mula sa paghikbi. Narito ako sa medyo madilim na parte ng eskinita para walang makakita sa pag-iyak ko. Pakiramdam ko ay napakawalang silbi kong anak. Pakiramdam ko ay panganay nga ako pero wala naman akong maitulong kina mama. Kanina lang ay pinanood ko na naman kung paano mag-usap sina mama at papa at pera na naman ang problema. Hindi ko kayang makita ang mga reaksyon nila. Nasasaktan ako ng sobra. Gustong-gusto kong sumigaw pero anong magagawa ng pagsigaw ko? May lalabas bang pera mula sa malakas na sigaw ko? Wala. Mauubos lang ang boses ko. Pagod ako mula sa pagtu-tutor at galing sa eskwelahan tapos ‘yun ang madadatnan ko sa bahay. Grabe naman ang realidad. Masyado kang mapanakit. Ano bang gagawin ko para may maitulong man lang ako? Maghahanap ba ako ng trabaho? Pero ano naman? Paano ko sasabihin kina mama na gusto ko silang tulungan? Gusto kong magmadali. Gusto kong mak
Huling Na-update : 2021-11-22Loving the Opposite Chapter 10
Leana’s POV “Leana, wala akong balak makipagkaibigan sa 'yo okay?” Ang bugnutin niya talaga simula pa kaninang umaga. “Mukha kang stressed kaya nilapitan kita. I’m just trying to cheer you up.” Nalukot ang mukha niya at padabog na sumandal sa upuan niya. Muli ay kaming dalawa lang ang nandito dahil ayaw niyang bumaba para mag-recess. Hindi naman ako gutom kaya nanatili na rin ako rito. “Hindi ako natutuwa,” saad niya. “Should I give up?” Aasarin ko lang sana siya mula sa sinabi kong iyon pero natigilan ako dahil sa lungkot at inis na nakita ko sa mukha niya. “Yes, you should.” Hala! Hindi ko sinasadya! Nang-aasar lang ako! Bakit ang lungkot bigla ng boses niya? “Nagbibiro lang ako eh.” Ngumiti ako ng tipid. “I don’t have the time for that kind of joke.” “Ang seryoso mo talaga ‘no? Nagbibiro lang ako! Ngumiti ka na ha? Ano ba kasi ang problema mo?” Umiling lang siya at nilabas ang cellphone niya. Hinigit ko iyon mula sa kamay niya at nanlalaki naman ang mga mata niya na ti
Huling Na-update : 2021-11-22Loving the Opposite Chapter 11
Leana’s POV Habang nakaupo sa isang bench kasama si Nico, hindi ko na mapigilan ang sayang nararamdaman ko pagkatapos kong sabihin kung paano ko nakikita ang paligid. Ang ganda lang kasi na lahat ng nakikita ko ay parang napakakulay. Napakaganda. Ganon din ba si Nico? Naiintidihan niya kaya ang ibig kong sabihin? “Is that why you’re always happy? Because you see the world as a happy place?” Napalingon ako dahil sa tanong niya. “Hindi naman sa ganon. Meron ‘yung mga times na parang walang kulay ang paligid lalo na kapag may mga problema ako o malungkot. Noon, oo tinuturing ko talaga na happy place ang mundo pero unti-unti kong nakikita ang realidad eh. Alam mo ‘yun? ‘Yung parang mas lumalaki ka tapos nakikita mo na hindi pala kasing saya at payapa ng tulad ng iniisip mo noong bata ka pa.” Tumango siya. “Noon, para talagang kumikinang lahat sa paningin ko. Ngayon naman, hindi na masyado. Ewan ko ba. Hindi na tulad ng dati pero makulay pa rin sa paningin ko ang paligid. Nagpapasal
Huling Na-update : 2021-11-23Loving the Opposite Chapter 12
Nico’s POV “She’s really something.” Bulong ko sa sarili ko habang pinapanood si Leana na pinapagtanggol ang sarili niya mula sa dalawang lalaking bullies. Hindi ko na siya kailangang tulungan. Kaya na niya ‘yan. Kahit sa malayo ay kitang-kita ko ang galit sa mukha niya at parang gusto niyang manakit. Maganda na hindi niya hinahayaan ang sarili niya na maapi ng kahit na sino. Mabait siya eh pero hindi siya ‘yung klase ng tao na magagamit dahil sa kabaitan na taglay niya. Her personality screams toughness and independence. Sumandal ako sa pader at pinanood lang sila kahit pa wala akong naririnig. Dito na lang muna ako dahil baka may mangyari pa sa kanya lalo pa at mukhang pikon na pikon na ang mga dalawang bullies na nasa harapan niya. Napatingin ako sa kamay ng isa sa kanila at nakakuyom na iyon kaya naglakad na ako palapit sa kanila. Don’t you dare hit her! “Bakit? Anong mali sa ginagawa kong pagtu-tutor? Atleast hindi ako palamunin na tulad niyo!” Eto talaga, walang inaatra
Huling Na-update : 2021-11-24Loving the Opposite Chapter 13
Leana’s POV “Ate, hindi ka pa matutulog?” Napalingon ako dahil sa tanong ni Chance. Umiling ako at umupo mula sa pagkakahiga. “Hindi ko ba lalayuan si Nico? Sa tingin mo?” Agad na kumunot ang noo niya dahil sa sinabi ko. “Close na ba kayo?” Napaisip naman ako dahil sa sinabi niya. “Ewan ko eh. Cold kasi siya kaya hindi ko masabi.” “Alam mo ate, hindi mo alam kung ano ba talaga ang nararamdaman niya. Malay mo na-attach na ‘yun sa 'yo,” saad niya na naging dahilan upang mapasinghal ako. “Imposible ‘yan! Ang sungit sungit kaya nun.” “Kung gusto mo siyang kaibiganin edi gawin mo. Anong masama ‘ron?” Napanguso ako. “Ano? Nakuha mo na ba ‘yung kailangan mo sa kanya? Lalayo ka na?” Natigilan ako dahil sa sinabi niya. Hindi ko maipagkakaila na malaking tulong ang paglapit ko sa kanya. “Oo.” Agad siyang suminghal. “Lalayo ka na ‘no? Ang bastos mo ate.” Pinanlakihan ko siya ng mga mata. “Grabe ka! Nag-iisip nga ako kung kakaibiganin ko siya o hindi.” “Tanungin mo kasi ‘yang sa
Huling Na-update : 2021-11-25Loving the Opposite Chapter 14
Nico’s POV “Don’t go anywhere!” Napapikit ako sa inis dahil sa sigaw ni mommy galing sa loob ng bahay. Sakto namang nakababa na si daddy mula sa sasakyan niya kaya agad niya akong nilapitan. “What happened?” tanong niya agad. “Kuya made a mistake.” “About what?” “He cheated on his girlfriend.” That guy is really fucked up. It’s embarrassing to be his brother. “What?!”“And mom is venting her anger to me.” “Go out for a while,” utos niya. Iyon nga ang gagawin ko eh. Tumango ako at nilagpasan siya. Mayayari si kuya sigurado ako. My parents hate cheaters because both of their parents cheated on their partners. He did something that will make my parents mad. After this, will he still be mom’s favorite? After this, will I receive the same affection my mom gives to kuya? Will I not be envious ever again? Will I be someone’s favorite? Why am I so pathetic? Nagpunta ako sa garden na madalas naming puntahan ni Leana dahil lagi niya akong sinasama. She would continue writing her n
Huling Na-update : 2021-11-26Loving the Opposite Chapter 15
Leana’s POV “Bakit hindi na kayo nag-uusap ni Lara?” tanong ng katabi ko. Gusto kong umirap. Hindi ko naman sila kaibigan in the first place. I can drop them anytime I want. At isa pa, wala naman akong panggagamitan kay Lara. Hindi kami close. Casual lang. “I’m gonna be honest. She pissed me off, that's why.” Kumunot ang noo niya at halatang-halata ang gulat sa mukha niya. “Bakit?” nautal pa siya ng kaunti. Hindi niya ata maiproseso ang sinabi ko. Kaya ayokong magpaka honest minsan eh. Mabibigla talaga sila. Kailangan ko pa bang i-sugar coat lahat ng sasabihin ko? “Diba gusto kong maging kaibigan si Nico?” saad ko at tumango naman siya. “She’s so bitter about that. She always says that I must give up because our personalities are the opposite of each other. At hindi niya maintindihan na hindi ko nga siya gusto. Hindi ba pwedeng maging magkaibigan ang isang babae at lalaki?” inis na saad ko. Umawang ng kaunti ang labi niya at napatingin pa sa kawalan. “Bitter?” “Lagi siyang n
Huling Na-update : 2021-11-27
Pinakabagong kabanata
Loving the Opposite Epilogue
Nico’s POV If there’s one thing that I learned throughout the years that have gone by, that is time will lessen the pain. Back then, I thought I couldn’t escape the darkness that I was trapped in when she died. I was wrong. No matter how much pain I experienced throughout those years of attempting to heal, I eventually did. I moved on. I didn’t even notice it. I just knew that as many years passed, the pain I would feel every time I woke up in the morning felt weaker and weaker. The voices in my head that consumed me for a long time faded like bubbles. I didn’t know I would be able to move on. My family was correct when they said that what happened is not the end of the world. It’s not the end for me as long as I’m alive. As long as I wake up because every day has something new to offer. I felt like I was going to be trapped for the rest of my life but I found the escape. Being in pain makes you think that you’re hopeless. It makes you think that the world is against you. Being
Loving the Opposite Chapter 74
Nico’s POV “Nico.” I groaned as I felt my brother’s hands on my shoulders. He’s trying his best to wake me up. “What?” “Today is the funeral, Nico. You need to get up and get ready.” Today is the funeral? That was fast. I was just fighting with my father in the hospital to give me ten more minutes before they take Leana away from me and today is now the funeral? This is unbelievable. And for the first time after a while, I hated how time flies fast. Before this entire thing happened, I used to wish every single night for time to fly fast because I wanted to spend another day with Leana. “Do I have to go?” I opened my eyes and shoved him away from me. I sat and my back felt like it was going to break anytime soon. “Of course, you have to go. Don’t you want to say goodbye?” “It’s not like she’s going to hear me.” “Nico, please. You haven’t gone at the wake for once. You’re her best friend. You should be there.” I hated that my breathing started to get heavy again. “But…” “B
Loving the Opposite Chapter 73
Michael’s POV Naalimpungatan ako dahil sa isang malakas na pag-iyak. Agad kong nahimigan na boses ni iyon ni Rose kaya itinalukbong ko na lamang ang blanket sa buong katawan ko. It looks like she just had another bad dream. I can’t blame her for that. I mean, she’s a kid. At dahil alam ko sa sarili kong maikli pa lang ang tulog ko, agad na nanakit ang ulo ko sa ingay ng pag-iyak niya. Napakatinis ng boses niya na akala mo ay tinutusok ang tenga mo dahil doon. Sinubukan kong bumalik sa pagtulog sa pag-aakalang titigil din siya ngunit hindi iyon nangyari. Padabog akong bumangon at naglakad papunta sa kwarto niya. “Rose, people are sleeping…” I tried my best to remain calm. Kumunot ang noo ko nang may marinig akong mga boses sa loob kaya naman ay binuksan ko iyon at bumungad sa paningin ko sina tita at dad. “What’s going on?” I asked as I approached them. “Bigla na lang siyang gumising at umiyak.” Tinitigan ko si Rose at napangiwi sa itsura niya. Namumula ang mukha niya at sa tin
Loving the Opposite Chapter 72
Nico's POV “Where do you want us to go this time?” I asked her while she was busy staring at nothingness, probably thinking where to go. “Baka gusto mo na huwag na tayo lumabas. Sure ka na okay lang sa ‘yo?” I nodded as she stared at me with doubt. “It’s okay.” “Hindi ka pa nawawalan ng gana?” “Why would I?” I smiled at her to assure her that it doesn’t matter. I have to assure her that I really am enjoying this. “If you’re worried that I might be forcing myself when I really don’t want to go out, you’re wrong. I recharge my energy every night, Leana.” “Sure?” “Yes.” Nagkibit balikat siya ngunit napangiti lang din ng malapad sa huli. “Gusto kong pumunta sa garden- huwag na pala. Ihuli na lang natin ‘yun.” “We have a few more days before our classes resume. Take your time.” Leana had been going out a lot these days. She barely settles in their house now, especially in the afternoon. For the past few days, I’ve been going out with her just to go to the places we once went
Loving the Opposite Chapter 71
Leana's POV Bigla akong nagising kaya naman ay agad kong kinapa ang cellphone ko para tignan kung anong oras na. Alas dose pa lang ng madaling araw at ramdam ko ang pananakit ng ulo ko. Nakakaramdam ako ng mga pagpitik sa ulo ko at napakasakit nun. Senyales na hindi pa matagal simula nung nakatulog ako. Bahagya ko pang sinabunutan ang sarili ko nang pumasok na naman sa isip ko ang nakita ko sa mall nung araw na iyon. Nandon muli 'yung kakaibang sakit na tulad ng naramdaman ko sa araw din na iyon. Parang nadadaganan ang dibdib ko sa sobrang bigat nito at tila mahirap din tuloy huminga. Umupo ako sa kama at kumunot ang noo dahil sa dami ng sakit na naramdaman ko sa katawan. Sakit sa ulo dahil wala na naman akong ginawa kundi ang umiyak, sakit sa likuran dahil sa buong oras na nakahiga ako ay yakap yakap lang ang sarili, hapdi sa mga mata dahil sa sobrang pag-iyak. Ni hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Basta ang alam ko ay nasaktan ako sa nakita ko nung araw na iyon. Hindi ko maint
Loving the Opposite Chapter 70
Leana’s POV “Anong gagawin mo sa loob ng two weeks na walang pasok Nico?” Nakangiting tanong ko. Hindi na kaya pang itago ang excitement na nararamdaman. “You look so happy.” “Sino bang hindi sasaya sa sem break?” Nakangiti niyang isinara ang notebook na binabasa niya at sumandal sa upuan niya. “I’ll focus on working on our song. I want you to listen to it as soon as possible.” “Hihintayin ko ‘yan!” “I know you’ll not be going anywhere but… wait for it or else-” “Or else what?” hamon ko. “I’ll get upset.” Napabulalas ako ng tawa at agad namang nalukot ang mukha niya. “I’m serious.” “Oo na. Tsaka saan naman ako pupunta diba?” “I don’t know. I just want to tell you.” “Huwag kang mag-alala dahil kahit nasa binggit na ako ng kamatayan, hihintayin ko ‘yan.” Ngumiti ako ng tipid. Natigilan siya at napatitig sa akin na para bang inoobserba kung seryoso ba ako o hindi. “I thought you were scared of that word.” “I saw death with my own eyes, Nico.” Naitikom niya ang bibig niya
Loving the Opposite Chapter 69
Leana’s POV “Rose dali! Pumwesto ka na!” Napailing na lang kami dahil sa malakas na sigaw na iyon ni Michael sa kapatid niya. “Teka lang kuya!” Nilingon ako ni Michael at binigyan ng nagpapaumanhin na tingin kaya nginitian ko siya at tinanguan. Okay lang naman sa akin na magtagal dito sa kinatatayuan ko habang hinihintay si Rose. “Hindi ka nangangalay dyan ate?” “Bakit naman ako mangangalay? Nakatayo lang naman ako tapos may hawak na camera.” Natatawang saad ko. Napalingon ako kay mama at tito na tahimik lang na pinapanood kami mula sa kinatatayuan nila. Nakasuot si mama ng dress at si tito naman ay suot suot pa ang suit niya na ginamit niya mula sa trabaho. Si Michael naman as usual ay nakasukbit na naman sa leeg niya ang headphones niya. Hindi niya ito mabitawan at laging sinasabi na parte raw ng pagkatao niya ‘yun. “I’m done!” Napalingon kaming lahat sa hagdan dahil sa sigaw na iyon ni Rose. Mas lumapad ang ngiti ko nang makita ko siya na naka dress at ang cute cute niya!
Loving the Opposite Chapter 68
Leana’s POV “Leana-” “Papasok na po ako.” Tinalikuran ko si mama at dere-deretsong naglakad palabas ng bahay. Natigilan ako sa paglalakad at hindi ko inaasahang nandon na ang sasakyan at bukas na rin ang pintuan. Bumungad sa paningin ko sina Michael at Rose na prenteng nakaupo sa loob. Muli akong tumingin sa likuran ko at nandon si mama at binibigyan ako ng hindi makapaniwalang tingin. Masama ang loob na pumasok ako sa sasakyan at agad na isinara ang pinto upang sa ganon ay hindi na niya ako makita. “Wala kang naiwan sa loob Leana?” “Wala po tito.” Nakita ko ang pagtango niya bago tuluyang pinaandar ang sasakyan. “Saan kayo pupunta?” tanong ko sa magkapatid. “Wala lang. Gusto lang namin makita school mo.” Nakangiting saad ni Rose. Napangiti ako at tumango na lamang bago sumandal sa upuan at idinapo ang paningin sa labas. Ayoko sanang mag-away na naman kami ni mama. Ngayong nakaraang buwan na nga lang kami hindi nag-aaway tapos ngayon ay hindi ko pa siya pinatapos sa sasabih
Loving the Opposite Chapter 67
Leana’s POV Bakit pakiramdam ko ‘yung mga tao sa paligid ko ay nagpatuloy na sa buhay samantalang ako ay nandito pa rin at hindi alam kung paano makipagsabayan ulit. Pakiramdam ko ay patuloy pa rin ang pag-ikot ng mundo para sa iba ngunit sa akin ay tumigil na. Para sa akin ay tumigil na ang mundo ko simula nung nawala sa amin si Chance. Hindi ko maintindihan kung saan pa ako kumakapit. Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw ko pang tanggapin na wala na talaga siya at kailangan kong magpatuloy sa buhay. Kahit gusto kong itigil na lang ang lahat at huwag nang gumalaw pa, hindi ko magawa dahil buhay pa ako at mayroong nakakakita sa akin. At kapag ginawa ko ang nais ko, mag-aalala sila. Masasaktan ko na naman sila kaya wala akong choice kundi panoorin sila at gayahin kung paano sila umasta. Para na lang akong nagpapaanod sa agos ng buhay. Hindi ko alam kung anong gusto kong gawin. Hindi ko alam kung paano ako makakaahon mula sa pagkakadapang ito. At ayokong idamay ang mga tao sa palig
![The Four Kings and The Ace [SERIES 1]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
