"Miss, have you decided on your order?" Tanong ng pamilyar na boses.
I looked up to him and saw his beautiful smile. Aside from his pretty face, I've noticed his new haircut. May dala rin siyang order slip at ballpen habang nakaipit sa kabilang kili-kili ang bilog na tray. "N-nagpagupit ka?" I stuttered. He leaned closer to me kaya napasandal ako sa inuupuan ko. Naramdaman ko ang pag-init ng aking mga pisngi nang marealize kung gaano kalapit ang mukha niya. Sinuri niya naman ang aking mukha. Nag-iwas ako ng tingin nang hindi ko na siya matagalan pagkatapos ay ngumusong tinuran ang order na nagustuhan, "Cappuccino." Umayos siya sa pagkakatayo at isinulat ang order ko sa papel pagkatapos ay nakangiti niyang tinuran ang "Right away, Miss." bago ako talikuran. Bago pa siya makahakbang ay ipinulupot ko ang kanang kamay ko sa braso niya. Bumalikwas siya para maharap ulit ako. Kunot ang kanyang mga kilay na tila nagtataka sa ginawa kong marahang paghatak sa kan'ya. "May kailangan ka pa ba, Miss?" He asked gently while staring at my hand wrapped in his arms. Binitawan ko siya at napayuko. Umiling ako kaya akala ko ay aalis na siya ngunit nanatili siya roon at nagsalita. "May sasabihin ka?" I lift my head to meet his eyes. Tumango ako at nagsalita na nauutal pa sa kaba. "I j-just want to k-know kung anong oras ka m-matatapos rito." Napangiti siya sa sinabi ko at bahagyang napahawak sa namumulang tainga. Doon ko napagtanto ang pagkakaintindi niya sa sinabi ko. Mabilis akong umiling. "I-I just want to pay for the drinks I spilled last night. Nothing more." Mabilis kong turan. Tumango siya. "Hindi na kailangan, Miss. Ayos lang." He politely said. Alam kong nahihiya lang siya pero mas malaki ang pangangailangan nito. After all, naisip ko rin naman kanina kung ano na ang nangyari sa kan'ya. Kasalanan ko pa rin na natanggal siya sa trabaho at kailangan kong bayaran sa kan'ya ang mga natapon ko. "Ibinigay man lang ba ng bar ang huling sahod mo? If not, then you should take my payment. Di'ba may mga kapatid ka? Baka kailangan nila." Pagpupumilit ko ngunit umiling siya. "Ayos lang talaga, Miss." Sagot nito. "Ihahatid ko na lang yung order mo rito." Dagdag niya pagkatapos ay patuloy nang lumayo. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa ibigay niya na sa nagpapa-cute na barista ang order ko. Humilig siya sa counter habang hinihintay matapos ang inuming ginagawa ng pabebeng babae. Napairap ako sa pwesto nila at pumangalumbaba na lang din habang naghihintay. Maya-maya pa ay naagaw ng mga pumasok na college students ang atensyon ko. Maiingay silang pumasok sa coffee shop. Agad na naagaw ng presensya ni Baste ang atensyon ng mga ito. Naghagikgikan pa sila nang batiin sila ni Baste at ng ilang crew. Napailing ako. What else would they do if they'd taste him? Baka mabaliw lalo sila. Kinurot ko ang sarili ko nang sumagi ulit ang mga halik ni Baste sa utak ko. Pinilit ko na lamang huwag mag-isip at laruin na lamang ang buhok habang nakapangalumbaba roon. After a few minutes, naramdaman ko na ang presensya ni Baste sa gilid ko. Nag-angat ako ng tingin at marahan niyang inilapag sa table ang inorder kong kape. Bumagsak sa tasa ng kape ang mga mata ko. "Can I wait for you? What time will your shift end?" Tanong ko habang hinahalo ang mainit na kape. "10 o'clock pa, Miss. Baka mainip ka." Sabi nito. "Then I'll just come back for you. May bibilhin lang ako sa malapit na mall." I said without looking at him again. "Miss, basta hindi tungkol sa sex, sige ba. Payag akong maghintay ka." Bulong nito na may halong pang-aasar. Mabilis ko siyang nilingon. "Huwag ka ngang bastos! Tsaka, stop talking about it!" Sabi ko na tila naiinis. I rolled my eyes and his smiles became wider. "Magtrabaho ka na nga doon." Pagtaboy ko sa kan'ya. He made a slight bow na tila isa akong prinsesa. Napairap ako sa ginawa niya at nagkunwaring hindi naapektuhan. Alam ko kung gaano kapula ang pisngi ko sa ginawa niya. That's also the reason why I didn't bother to look at him when he served my order. Alam kong madi-distract ako dahil papasok na naman sa isip ko ang hubad niyang katawan. The nerve of that guy! I observed the place while savoring my coffee. Sinusubukan kong ma-distract ako para huwag nang isipin ang presensya ni Baste ngunit grabe naman talaga ang lagkit ng titig ng mga college students sa pogi at matangkad na bagong waiter. Pinagtaasan ko sila ng kilay nang mapunta sa'kin ang atensyon nila. He's not free, children! Nang maubos ko ang kape ay tumayo na ako dala ang aking bag. Ramdam ko ang pagsunod ng tingin sa'kin ni Baste habang palabas ako sa coffee shop. Hindi ko siya tiningnan, basta diretso lang ako sa paglabas na parang hindi naapektuhan.Wala naman talaga akong bibilhin sa malapit na mall. Ayoko lang isipin ni Baste na maiinip ako kahihintay sa kan'ya. Baka ma-distract lang din siya sa trabaho at masisante na naman nang dahil sa'kin. Nakakalungkot rin at nakakapanghinayang na nawalan siya ng trabaho kagabi dahil sa'kin at ayoko nang maulit pa iyon. Mabilis kasi akong ma-guilty at nagi-guilty ulit ako ngayon dahil sinagot-sagot ko yung parents ni Jude. Kailan ba magiging tama ang mga life choices ko? Sa paglalakad ko sa mall, napadpad ako sa department store na puro men's apparel. Ang mga sales lady na naroon ay awtomatikong naglapitan sa'kin para tanungin kung anong hanap ko. "Para sa boyfriend niyo, Ma'am?" One of the saleslady asked. Hilaw akong ngumiti at umiling sa kan'ya. "We have a new perfume collection for men. Baka po gusto niyo, Miss." Tanong naman ng isa. "N-no, thank you." Sagot ko. Nilagpasan ko sila ngunit sinalubong pa ako ng isang sales lady. "Shoes for men, Miss?" Alok nito. I looked at
Pumasok ang taxi sa maliit na kanto. Dikit-dikit ang mga bahay roon at marami pa ring nakatambay sa kalsada. May mga nag-iinuman pa. Maya-maya pa ay pumara na si Baste. Nauna siyang bumaba pagkatapos ay tinulungan naman niya akong makababa. Akala ko ay nasa tapat na niyon ang kanilang bahay ngunit pumasok pa kami sa isang iskinita. Madilim at makipot ang dinaanan namin kaya hawak-hawak ako ni Baste sa palapulsuhan. Para akong bata na inaakay ng magulang pag tatawid sa kalsada. Tatlong minuto rin ang nilakad namin hanggang sa marating namin ang maliit na bahay. Pumasok kami roon at tumambad sa'min ang dalawang dalaga na nanonood ng isang reality show sa maliit na TV. Sabay silang tumayo nang makita si Baste. "Kuya!" Bati nila. Lalapitan sana nila si Baste ngunit natigil sila nang makita ako. Sinuri ako ng mga dalaga kaya hilaw akong ngumiti. "S-sino siya?" Tanong ng mas bata niyang kapatid. "Si Miss..." Natigilan ito dahil hindi ko pa rin pala naipapakilala ang sarili ko sa
Pinag-igib ako ni Baste ng tubig sa gabing iyon para makaligo. Pinahiram rin ako ni Macy ng damit na bihisan. Matapos ko roon ay hinatid na rin ako ni Baste sa kwarto niya. "Pasensya na talaga, Gabriella. Maliit lang ang kwarto ko." Sabi niya habang pinipindot ang switch ng ilaw. His room is tidy. Maliit pero malinis at maayos. Single bed lang din ang naroon na nakapatong sa maliit na papag. Paano siya nagkakasya sa kama na ito? Nakakatulog kaya siya ng mahimbing rito? Naupo ako sa kutson pagkatapos ay nag-angat ng tingin sa kan'ya. Nasa hamba siya ng pintuan, nakasandig at nakahalukipkip. "This is perfect, Baste. Thank you!" Sabi ko. Pagod siyang ngumiti. "Pag may kailangan ka, nasa labas lang ako." He said. Nahiga na ako sa kama at pinatay na niya ang ilaw. Sinara niya ang pintuan nang makaalis siya roon. Nanatili naman akong dilat sa kabila ng madilim na paligid. Pinilit kong makatulog subalit hindi ako dinalaw ng antok. Ilang beses na akong bumalikwas sa higaa
Warning: This chapter contains mature content. Please read at your risk. *** Hindi na namin namalayan ang oras dahil mahaba na ang napag-usapan namin. Nakahilig na rin pala ako sa balikat niya nang hindi namamalayan. "Hindi mo ba naisipang hanapin ang tatay mo?" I asked. "Hindi na. Okay na ako." Sagot nito. "Hindi ka ba na-curious man lang kung bakit hindi siya nagpakilala sa'yo?" Tanong ko. "Noong bata ako, oo, palagi. Naiisip ko pa rin naman minsan pero wala namang mababago kung mahanap ko siya ngayon." He explained, tumango naman ako. "Isa pa, bakit pa natin hahanapin yung mga taong iniwanan na nga tayo?" Dugtong niya. We stayed quiet there, sa gitna ng madilim at maliit na sala hanggang sa basagin ko ulit ang katahimikan. "Buti nakahanap ka kaagad ng trabaho. Paano mo nagawa iyon?" I asked curiously. "Napadaan lang ako roon noong iniwan kita sa condo mo ng umaga. Magsasabit sana sila ng karatulang 'now hiring' e inunahan ko na agad. Mabuti na lang may ext
Nagising ako sa katok sa kwarto. Mabilis akong bumangon roon at ni-check ang orasan na nakasabit sa maliit na kwartong iyon. Alas -nuwebe na ng umaga! Late na ako sa trabaho! I combed my hair with my fingers and then immediately went out of the room. Bumungad sa'kin si Baste na nakabihis na at mukhang nakahanda nang umalis. "Breakfast is served, Miss." Bungad niya at itinuro ang mga pagkaing nasa coffee table sa sala. "Nasaan sina Macy?" I asked. "Pumasok na sa school." Tipid na sabi nito pagkatapos ay nilapitan ang mga pagkaing inihanda niya. "Aalis ka?" Tanong ko. "Ah oo. Dahil part time job lang naman ang kayang i-offer ng coffee shop at gabi lang naman ang shift ko, maghahanap pa rin ako ng full time job na pang-umaga." Paliwanag niya. "Ikaw? Wala ka bang pupuntahan?" He asked. "Uhm, I don't feel like going to the office. Sigurado akong hahanapin ako doon nina Mom. Can you meet up with my friends after you submit your applications? They're working at the same c
A knock on Baste's house interrupted me from checking Macy's essay. Mabilis akong tumayo mula sa wooden sofa dahil sa pag-aakalang si Baste iyon na dumating na mula sa initial interview na pinuntahan. "Tapos na agad yung in-" Hindi ko na natapos ang sasabihin nang tamambad sa'kin si Jude. His eyes are full of rage. Napaatras ako sa gulat. "Hiding in this rat hole?" Malamig niyang sabi. "Why do you care? Na-miss mo na ba ako?" Nagtaas ako ng kilay sa kan'ya upang hindi niya mahalata na naaapektuhan ako ng presensya niya. Umirap siya sa sinabi ko. "I'll get you home." He said seriously. His eyes are like darts. "And do what? Clean your fuckin' mess? No, thank you! I didn't sign up for that." Natatawa kong sabi. "Why? Cause you've found someone else to screw? Is that it?" Sabi niya na nagpangitngit sa'kin. It's like I'm speaking with a devil. Hindi siya ang Jude na minahal ko. He's more dangerous now. I know he'd dragged me out of this hole no matter what cause I've just
I wore a white satin dress and paired it with a beige stiletto for the press con. Nagmaneho ako papunta sa eksklusibong hotel kung saan gaganapin ang nasabing press con. Hindi naman ako artista para gawin ito pero sinakyan ko na lang. A valet took my car to the parking lot matapos akong salubungin ng mga body guard ni Daddy. Pinunan namin ang elevator hanggang sa marating namin ang tamang floor kung saan gaganapin iyon. Tumambad sa'kin ang isang malaking event hall na puno ng bigating tao sa business industry. Ang ilan sa kanila ay personal kong kakilala dahil sa mga koneksyon ni Daddy. Sa bukana ng hall ay sinalubong ako ni Jude. He's beaming with elegance. Bagong gupit rin siya. Inilahad niya ang kamay niya sa'kin suot ang seryosong ekspresyon. Tinanggap ko iyon at nakihalubilo kami sa mga tao. This is not just a mere press con. This is a fucking party! Tahimik ako sa tabi ni Jude habang binabati kami ng mga tao. Pilit na ngiti lamang ang kaya kong ibigay sa kanila. Matapos iy
Humupa rin ang issue sa social media. Pero dahil mainit na ang mata ng publiko sa'min ni Jude, napilitan siyang ihatid-sundo ako sa trabaho. "Kung ayaw mong gawin ito, hindi mo na dapat ginagawa." Sabi ko nang makasakay sa front seat ng magara niyang sasakyan. Hindi siya kumibo at nagpatuloy lang sa pagmamaneho. Nang makarating kami sa basement ng Harrison Morris ay mabilis na akong bumaba. Sumunod si Jude para ihatid ako sa loob ng opisina ko. Hindi siya kumikibo at suot niya lang ang seryosong ekspresyon. Halos magkasalubong na ang kanyang mga kilay at busangot ang mukha nang sumakay kami sa elevator. "Hindi ka ba napapagod magpapangit? Lagi kang nakabusangot. Kung ayaw mo akong makita, bakit mo pa ito ginagawa?" I asked. "Would you please stop talking?" Naiirita niyang sagot. Balak ko pa sana siyang sagutin ngunit tumunog na ang elevator at sumakay ang ilang mga tao. Binati ako ng mga iyon kaya hilaw akong ngumiti. When we reached my office, naupo muna sa couch si Jude. "Anon
Sumakay si Baste sa driver's seat habang suot ang seryosong ekspresyon. Tahimik niyang pinaandar ang sasakyan habang naka-igting ang panga at mahigpit na nakahawak sa steering wheel. Nag-iwas ako ng tingin sa kan'ya nang balingan niya ako. Hindi siya nagsalita pero ramdam ko ang pag-sulyap niya sa'kin nang paulit-ulit habang nasa biyahe kami. On the other hand, parang kakawala na sa dibdib ko ang kumakabog kong puso. It's hard to breathe when he's around like this. Para akong timang na paulit-ulit kinukurot ang sarili kong kamay upang kalmahin ang sarili. Itinuon ko rin ang pansin ko sa labas ng bintana upang hindi ko masyadong maisip ang presensya niya. Iniliko niya ang sasakyan sa parking space ng isang sikat na botika. Bumalikwas ako upang lingunin siya ngunit mabilis na siyang bumaba ng sasakyan nang huminto iyon. Sinundan ng mga mata ko kung saan siya pupunta. Malalaki ang kan'yang hakbang papasok sa loob ng botika. Hindi ko na rin nakita pa kung anong ginawa niya sa loob
That Monday, dumaan si Ate Caroline sa tower namin. Naabutan niya kami ng mga anak ko sa pool. Iniahon ko ang mga anak ko sa pool para mapunasan na sila ni Manang Lydia. Binalot ko sa robe ang aking sarili pagkatapos ay nilapitan si Ate Caroline na nasa malapit na sun lounger. Malapad ang ngiti nito nang makalapit ako. "Ano? Tuloy tayo later?" Tanong nito matapos akong i-beso. "Sure, Ate." Sagot ko. "We'll be at their pre-dinner too. And my friend is very excited to meet you." Paliwanag niya sa excited na boses. "By the way, why don't you enroll my nephews to a swimming lesson? My son and my daughter are both taking swimming lessons twice a week. Pwede namin silang samahan ni Mark if you are too busy to do so." She offered. "I'll think about it, Ate." Sagot ko. Hindi na rin nagtagal pa si Ate dahil magpupunta pa siya sa grocery. Umakyat na rin naman kami ng mga bata sa unit matapos iyon. A dip in a swimming pool was all we needed. Lagi lang kasing nasa loob ang mga b
Hindi ko na tinapos ang party. Pagkababa ko sa stage ay pinatanggal ko na kay Mom ang suot kong kwintas. "Do you know that he would be here?" Tanong ko kay Mom habang tinatanggal niya ang kwintas sa leeg ko. Napalakas na ang boses ko dahil sa frustrations mula sa power tripping na nasaksihan kanina. Hindi kumibo si Mom. "Mom?! Him and Mr. Silvester are abviously the most anticipated people here. How come you didn't tell me?!" "Anak, they keep these charity programs running. Sa tingin mo, hihindi ang daddy mo?" Tanong ni Mom sa kalmadong boses. "Yeah! And you shouldn't let me come here. I barely held myself together just to survive this night." Reklamo ko. "Well, we're very sorry. Sasabihin ko sa daddy mo." Sabi nito habang inilalagay na sa magarang kahon ang kwintas."I'm going home." Utas ko. Hindi naman na ako pinigilan ni Mom kaya nagmadali na akong puntahan si Kurt para magpahatid. "Why? May ilang speech pa." Tanong ng nagtatakang si Kurt. "Kurt, I just want to go home." B
I excuse myself after a few greetings from other visitors. Kailangan kong kalmahin ang sarili ko dahil pakiramdam ko ay sasabog ako from that single encounter with him. Nagpunta ako sa restroom pagkatapos ay nag-retouch ng makeup. Huminga ako ng malalim pagkatapos ay tinawagan si Manang Lydia. Kinumusta ko ang mga anak ko at ayon sa kan'ya ay mahimbing na ang tulog ng mga ito. I put on my confident facade. I just need to fake it until this night ends. Naupo ako sa tabi ni Mom pagkatapos ay nakinig na sa programa. Iniwasan ko ang sarili ko sa paglingon sa paligid at itinuon na lamang ang atensyon sa pakikinig. "Tulog na ba ang kambal?" Bulong ni Mom. Tumango ako sa kan'ya ngunit nagtagal pa ang titig ni Mom. "When will you tell him?" Nag-aalalang bulong nito. "I still don't know, Mom. He deserves to know but I think this is not the right time either." Bulong ko pabalik. After a few speeches from Dad's business partners, nagsimula na ang dinner. It's a bit late but dinner
"Mom, where's Dad?" Biglang tanong ni Gabriel noong gabing umuwi kami pagkatapos ng family dinner. Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa aking narinig. I didn't expect that one of them would ask me this question sooner. They're too young to ask me this! Natuyuan ako ng lalamunan. How can I explain this to them? And I'm not prepared for this. Nagkatinginan kami ni Manang Lydia kaya tumikhim ako. "Uhm, h-he's working somewhere f-far." I stuttered. Natataranta ako habang pilit na nag-iiwas ng tingin kay Gabriel. "Gavin has a Dad." Gabriel commented again. Halos mapakamot ako sa aking batok dahil sa lumalabas sa bibig ni Gabriel. "Y-yes. And you too have a dad. H-he just have to work somewhere far." Sagot ko sa kan'ya. Kinalabit naman ako ni Josiah. "When he coming home?" Tanong naman ni Josiah na nakikinig pala sa pinag-uusapan namin ng kakambal niya."Soon. We'll see him soon." Sagot ko at binalewala ang usapan. "Did you enjoy our visit to grandma and grandpa?" Tanong ko
"We're going to grandma's house." Sabi ko sa kambal habang binibihisan namin sila ni Manang Lydia. "Why?" Josiah asked curiously. "She misses you." Sagot ko na ngayon ay sinasapatusan na ito. I received a call from mom that morning. We will be having a dinner as family. Hindi pa ako makapaniwala noong una pero kagustuhan daw talaga ni Dad na makarating kami ng mga anak ko. Nang matapos kami ni Manang Lydia na bihisan ang mga bata ay saktong dumating na si Kurt. Siya ang maghahatid sa'min papunta sa mansion ng mga magulang ko. Binuhat agad ni Kurt si Josiah upang huwag magtatakbo sa hallway na patungo sa elevator. Buhat-buhat ko naman ang tahimik na si Gabriel. Habang nakasunod sa'min si Manang Lydia na buhat din ang mga gamit ng kambal. Mabilis lamang ang naging biyahe namin. Nang makababa kami sa driveway ay nagpaalam na rin si Kurt dahil may pupuntahan pa sila ni Ken. Salamat naman at nagkabati rin sila. Nagpasalamat ako sa kan'ya pagkatapos ay inakay na ang mga bata papasok
Nagpaalam ako kaagad sa boss kong si Miss Brenda. She's very generous about giving me a lot of time for what she called a vacation. Dalawang buwan ang binigay niya sa'kin kaya pumayag na rin ako. Naisip ko rin kasi si Manang Lydia na halos ilang taon ring nawalay sa mga kapamilya para samahan ako rito sa US. Napakarami nang okasyon sa kanilang pamilya ang napalampas niya dahil sa pag-aalaga niya samin ng mga anak ko. Dalawang linggo bago ang kasal ni Amy ay nakatakda na kaming lumipad patungong Pilipinas. Nais rin kasi nitong naroon ako sa kan'yang bridal shower. Bilang mabuting kaibigan, hindi ko pwedeng palampasin iyon kahit pa sobrang overwhelmed pa rin ako sa ideyang uuwi kami ng mga anak ko sa Pilipinas. Hindi ko alam kung ano ang pwedeng mangyari sa loob ng dalawang buwan naming pananatili roon. Ngunit kung mangyari man ang kinatatakutan ko, haharapin ko ito ng buong loob kahit pa ngayon pa lamang ay naduduwag na ako. Kurt offered me his spare condo unit. Kahit hindi ko sa
Pregnancy is not easy especially when I have to attend every check up alone. Mothers would eye me because I don't have a husband with me during checkups. Halos hilingin kong lamunin ako ng lupa dahil sa mga judging stares mula sa kanila. Thank God, my OB was heaven sent! Though, the worst part of it all is the morning sickness. I would throw my guts out every morning. I just thank God that I don't have any weird cravings or that I never turned out to be a picky eater. Kasi dahil kapag nangyari iyon, isusumpa talaga ako ni Manang Lydia dahil madalas itong naliligaw kapag lumalabas para bumili ng kung ano. Kinailangan ko pa siyang i-enroll sa driving school para hindi na siya namamasahe at nang mas matuto siya sa kalakaran dito sa US. Sadness is still there. I am still missing someone I shouldn't be dealing with. Damn! I would still cry myself every night. Pero dahil may nabasa ako na pregnancy pamphlet tungkol sa epekto ng pag-iyak sa mga baby ay pinilit kong huwag nang mag-isip ng
The next thing I knew, I rode a taxi while wailing. Para akong namatayan. It's true, though. My heart died the moment Sebastian decided to part ways with me. Panay sulyap naman ang driver sa'kin na tila nagtataka kung bakit humahagulgol ako habang nakasuot ng magarang traje de boda. "M-ma'am, mukhang sinusundan po tayo." Nag-aalinlangang sabi ng taxi driver habang palingon-lingon sa rear view mirror ng sasakyan. Natigilan ako at napabalikwas upang silipin ang mga sasakyang nakasunod sa'min. Sasakyan ni Jude ang una kong natanaw. "T-tuloy po tayo sa a-address na binigay ko, Manong." Mando ko sa kan'ya sa nanginginig na boses. Tumango lamang ito at patuloy na nagmaneho hanggang sa marating namin ang street nina Baste. Mabilis akong lumabas sa taxi at tinahak ang masikip na daan patungo sa bahay ng pakay ko. Kitang-kita ko ang paglabas ng mga kapit-bahay nila na tila nang-uusisa kung ano ang nangyayari. I want to hear from his mouth that he didn't really choose me and that he acc