******** ANYA POINT OF VIEW Mahigit dalawang linggo na ang nakakalipas pero mabigat pa rin ang dibdib ko. Gusto kong mag kaayos na kami ni Oliver pero hindi ko magawa. Lalo na ay nagkaka problema ang company ni lolo. Gusto ko sana siyang puntahan kong na saan siya ngayon pero baka makagulo lang ako. Hindi ko rin alam kong paano ko sisimulang ayusin ang papalabog na company namin. Marami nang mga investor na nag back-out dahil sa nangyare kay lolo at bumaba din ang rating ng hotel dahil sa pagiging attitude ni tita Rhea. Plus na ang shares ni Raven at ni Tita Rhea ay na punta na sa iba. Ganun nya na lang binalewala ang pinaghirapan lahat ng papa nya. Kinompronta ko na siya kong bakit nya yon ginawa. Ang tanging sinagot nya lang sa akin ay mas mabuti na daw na mapunta sa iba ang company kaysa sa akin. Ganon ka taas ang pride nya pag dating sa akin. Sa ngayon ay ibang tao na ang magiging CEO ng company. Pero hinding-hindi ako papayag na mapunta sa iba ang company nila lo
Alas-tres ng hapon sa matingkad na sikat ng araw, isang batang lalake ang tumatakbo na walang yapak, halata sa katawan nito ang kapayatan, pamumutla at bitak-bitak na labi. Nakikipagsiksikan sa napakaraming tao at 'di alintana ang init ng semento. Palinga-linga ito habang tumatakbo na parang may humahabol sa kanya. Takbo lang ito ng takbo hanggang sa makarating sa isang iskenita at barong-barong na bahay."Kuya," isang batang babae ang tumawag sa kanya na nakahiga sa sapin na karton. Hingal na hingal siyang umupo sa tabi nito."Pasensya kana nahirapan kasi ako makakuha ng gamot." ani nito. Kinuha nya ang gamot na nasa bulsa nya isang pad ito. Kumuha muna ito ng tubig at ipinainom nya sa kanyang kapatid."Ayos na ba ang pakiramdam mo?" marahan naman itong umiling.Isang malakas na kalabog ang nagpagulat sa magkapatid."Pinapatawag ka ni boss," isang matabang lalaki ang bumangad sa kanila na halos 'di na magkasya sa maliit nilang pintuan. Nagkatinginan naman ang dalawa at halata sa mga
Padilim na ang paligid pero namamalimos pa rin kami ni Tessa. Paparusahan kami ng amo namin. Hindi ko rin alam kong bakit namin siya sinusunod. Bigla na lamang nya kaming ginulo at kinukuha ang kinikita namin sa pangangalakal at panglilimos. Kakarampot na nga lang na kita namin kinukuha nya pa."Nakakapagod Anya." umupo si Tessa sa gilid ng daan at tumabi din ako sa kanya.Napatingin ako sa mga batang naglalakad kasabay ng mga magulang nila. Ano kayang pakiramdam ng may magulang? Ano kayang pakiramdam ng inaalagaan? Hindi ko na kasi alam kong anong pakiramdam.Tinignan ko ang kita ko na nakalagay lamang sa lata na napulot ko. Hindi man lang ito umabot ng isang daan. Hindi kami pwedeng umuwi hanggat hindi namin ito naabot ng dalawang daan. Siguradong papagalitan kami ng amo naming si Herbert. Simula ng dumating siya dito 'di na ako nakaka kain ng maayos dahil kinukuha nya iyon. Natatakot rin kaming lumaban sa kanya dahil marami siyang mga tauhan at baka bogbogin lamang kami."Tessa, A
Magkakasama kami ngayong tatlo ulit ni Adrian and Tessa."Gusto nyo ba ng pagkain?" sa unahan kasi may nagbebenta ng mga street foods. Nandoon din si Tan-tan na nag bigay sa akin ng panyo kasama nya yong kapatid nya. Parang four or five years old lamang yong kapatid nya."Kakasya pa ba? Baka makagalitan lamang tayo." paano kasi 'di pa umaabot ng singkwenta ang kita namin ngayon. Tapos ibibili pa namin ng pagkain."Minsan lang naman kulang yong quota natin. Tsaka 'di pa tayo kumakain." sumunod na lang ako kay Tessa and Adrian."Hello." bati ko sa kanila ng kapatid nya ng makalapit kami. Marahan nya lang ako tinignan. Kumakain sila ng fishball ng kapatid nya at may kanin silang pinaghahatian."Oh," binigay sa akin ni Adrian yong limang pirasong fishball. "Saan kayo nakabili ng kanin?" tanong ni Tessa kay Tan-tan. Hindi siya nag salita sa halip tinuro nya lamang kong saan siya bumili."Akin na yong sampung piso nyo." Inabot ko kay Adrian yong sampu ganon din si Tessa. Umupo kami sa tab
"Ano pong gagawin nyo sa amin?!""Maawa po kayo."Napasigaw ako ng tinutok ng lalake sa ulo ko ang baril na hawak nya."Hwag po!" napapikit na lamang ako at tinanggap na hanggang dito na lamang ako."Robert!" napamulat ako ng may dumating na isang lalake. Tinignan ko si Adrian and Tessa na walang mga malay. Buong akala ko ay wala na sila pero buhay sila."Anya!" Nagising ako sa isang sigaw na mukhang kanina pa ako ginigising."Ikaw pala, Sab" halata sa mukha ni Sabrina na nag-aalala siya."Ano ba 'yan kanina pa kita ginigising para namang ang lalim ng tulog mo." Si Sabrina at si Tessa ay iisa. Pinalitan nya yong name nya dahil 'di raw unique yong Tessa at masyado daw maraming memories ang name nya na Tessa."Napuyat kasi ako kakahanap ng information about sa Secret Protection Agency." That agency always interrupt our transaction. "Secret na nga pangalan, eh no clue. Ano ba yan Anya ang bobo mo." Gusto ko siyang sapakin kong 'di ko lang talaga siya bestfriend at kasama ko na siya simu
Maaga akong nagising dahil sa ingay ng cellphone ko. Unknown number ang tumatawag."Hello?""I have a mission for you, dear." babae ang nasa kabilang linya. Napabangon ako kahit antok na antok pa ako dahil sa unknown caller na 'to."Wala akong panahon para makipaglokohan sa'yo," papatayin ko na sana ang tawag ng mapahinto ako sa sumunod na sinabi nya."You don't want to be free?" paano nyang nalaman na gusto ko ng tumiwalag sa grupo at maging malaya."Who the heck are you?"Tanging si Keanu lang ang pinagsabihan ko non through email. Si Adrian ang team leader namin pero kahit kailan wala akong natanggap na response mula sa kanya."You don't need to know. Tatanggapin mo ba ang alok ko bilang kalayaan mo?" Isa lang ang naiisip ko hindi lang basta kong sino ito. Lalo na sa mission na 'to ay kalayaan ko ang nakataya. Imposible naman na papayag sila ng ganito lang."Anong mission?" tanong ko."You can check your own email." pagkatapos non ay pinatay nya na ang tawag.Binuksan ko ang email
Maputik na din ang pantalon ko dahil sa mga dinaraanan kong basakan."Tao po," walang sumasagot kaya napag desisyunan ko ng pumasok sa loob ng bakuran.Kawayan lang ang bakod at ang gate nilang maliit na kawayan din."Sino yan?" matandang lalake ang tumingin mula sa bintana sa taas.Siya na siguro si lolo Ronaldo. Ngumiti ako sa kanya ng bumaba siya sa hagdan. Tinitigan nya ako ng husto na parang kinikilala nya kong sino ako. Nag suot pa siya ng kanyang eyeglasses para lang ma kilala ako. Sana man lang 'di nya ako makilala."Anya apo?" "Opo, lolo" agad ko siyang inalalayan ng makababa siya."Natutuwa akong nandito ka na." Hindi ko na pigilan ang sarili sa bugso ng damdamin ng makita ang matanda. Tuwang tuwa kasi ang reaction nito ng makita siya.Umupo kami sa gawa sa kawayan na upuan. Dito din pala sa baba ang lababo na gawa din sa kawayan."Kamusta ka, apo?""Ayos lang po ako lolo kayo po ba?""Maayos na ako ngayong nandito ka. Matagal kang hinintay ng ama mo." nalungkot ako sa isi
Maagang nagising si Anya at dinama ang napakalamig na simoy ng hangin. Sinadya nya talagang mag paaga ng gising dahil ayaw nyang ang matanda ang gumawa ng gawaing bahay.Tinali nya ang kanyang mahabang buhok at nag suot ng damit na simple. Bumaba siya para hugasan ang mga iniwang pinagkainan kagabi. Madilim pa ang paligid at kitang-kita pa ang buwan sa kalangitan. Naririnig nya rin ang ingay ng mga palakang nasa basakan at tunog ng iba pang kulisap.Umupo si Anya sa kawayang upuan at tinignan ang napaka liwanag na buwan. Napakasaya ng nadarama nya lalo na ay pangarap nya talaga ang mamuhay ng ganitong buhay. "Sa wakas naging tahimik din ang buhay mo Anya." ani nito sa mismong sarili.Alas kwatro pa lang ng madaling araw. Ilang minuto rin siyang na upo bago siya kumilos at kinuha ang balde para umigib ng tubig.Alam nya na kong saan kumukuha ng tubig sa balon na malapit sa kanilang bahay. Hindi lang din pala siya ang nag-iisang gising dahil ng makarating siya sa balon ay may umiigib n