Kabanata 2

KABANATA 2

Pinapasok ko si Siara sa loob ng apartment ko. Mabuti na lamang at medyo in tucked na ang mga gamit ko di gaya nung unang mga taon.

Si Mitchie ang palaging nagrereklamo kung gaano kakalat at kadumi ang bahay ko. Hindi pa kase ako masyadong marunong maglinis noon.

"Tea? Water? Juice?" tanong ko matapos imuwestra sa kanya ang nag-iisang sofa.

Wala kaseng laman ang apartment kung hindi kama, dalawang maliit na kabinet— ang isa ay nasa kuwarto ang isa ay nasa kusina, lamesa na may apat na upuan. Ang ref ko nga ay luma pero gumagana pa naman sa kabutihang palad

Speaking of ref. Pipi akong nagdasal nang maalala na ubos na nga pala ang stock ko ng tea. Wala din akong juice o kape.

"Water please," aniya habang tumitingin-tingin sa paligid.

Nakahinga ako nang maluwag.

Mabuti na lang.

Naglabas ako ng isang pitsel na may malamig na tubig at dalawang baso kahit wala naman akong balak na makipag-usap ng matagal. 

Alas syete ang simula ng aking trabaho sa cafe, baka mapagalitan na naman ako ni Ms. Fae.

"Here's your water," sambit ko matapos maipatong ang mga dala sa kahoy na center table.

Nagsalin ako ng dalawang basong tubig para sa aming dalawa at saka naupo sa kanyang tabi.

Tinanguhan niya ako pero hindi pinansin ang inumin.

Nagpakawala siya nang isang malalim na buntong hinga at tiningnan ako.

Nag-iwas ako kaagad ng tingin.

"B-Bakit?"

"Kamukhang-kamukha mo sya…"

Umawang agad ang labi ko kasabay nang malakas na pagkalabog ng aking dibdib.

"K-Kamukha sino?"

"Si Kelly…"

Sampung taon. Ganon katagal ko na palang tinatakasan ang nakaraan. Sampung taon na pala akong namumuhay na mag-isa dito sa Florida.

"What about Kelly?"

"You mean your sister?"

Napatda ako sa kinauupuan.

How did she know? Kaunti lamang ang may alam nang existence ko.

"Nakapagtataka hindi ba? Adrina Cordovez, the infamous heiress of C Builders living in Miami away from her family."

"H-Hindi ko alam ang sinasabi mo…"

"Hindi mo alam? Come on Adri, oras na para umuwi ka sa—"

"Makakaalis ka na, Miss," tumayo ako at humalukipkip sa kanyang harapan.

Bumuntong hininga siya pero nanatiling pormal.

"Bakit ayaw mong umuwi?"

"May trabaho ako, sampung minuto mula sa oras na ito late na ako."

Tumaas ang gilid ng kanyang labi at ikiniling ang ulo sa gawi ko. Hindi natinag sa kinauupuan.

"It's still six in the morning, may isang oras ka pa."

Now I'm too stunned to speak.

"Alam ko ang lahat sayo, Adri. Your past, your present."

"P-Paano…"

"You're untraceable. Ginawa nila ang lahat para maging ligtas ka rito habang ang kapatid mo ay nasa Pilipinas. Now she's dead, you have to—"

"No! What are you talking about? Who's dead?"

"H-Hindi mo alam?"

Now she's the one who's shocked.

"Alam ang ano? Pwede ba miss? Lubayan mo na ako! Hindi ako uuwi—"

"Kahit pa sabihin kong para sa kakambal mo?"

"I-Is Kelly…"

Hindi ko maituloy ang sasabihin dahil parang may bikig na biglang humarang sa lalamunan ko.

"She's gone, Adri and the investigation is still going on. We can't find any possible suspects so they concluded  that it's a suicide—"

"Kelly won't do that!"

"Yes, alam ko kaya—"

"Kelly won't kill herself! She's not dead! This is just dad's trick para mapauwi ako—"

"What do you mean your dad? Carlo Cordovez died the same year you and your mom left the country—"

"Stop this! Kahit ano pang sabihin mo hindi ako maniniwalang…. p-patay na sila!"

Kay hirap sabihin ng mga salitang iyon.

"Ganyan ka na ba katigas ngayon? Hindi mo man lamang mabigyan ng simpatya ang pamilya mo—"

"Umalis ka na, Siara."

"Wala ka na bang pakealam? Kahit para lang kay Kelly—"

"My sister is not dead!"

"She is! Ganon din ang tatay mo! Ama mo pa rin sya at—"

"Wala kang karapatan na sumbatan ako! Oo! Oo nagalit ako! Oo wala akong simpatya kay Papa! Alam mo kung bakit? Sya ang may kasalanan kaya ako inilayo ni Mama! Kaya napilitan kaming maghiwalay ni Kelly! Kasalan ni Papa lahat! Nambabae sya kaya dinala ako ni Mama sa New York! Babalikan namin si Kelly… Si Kelly…"

Dahan-dahan akong napalugmok sa sahig.

Kelly is dead?

No she's not! She can't be dead! Nangako syang susunod sa New York. Nangako siyang magkakasama ulit kami…

"She can't be dead… No… She's alive! My twin is alive!"

Hapong-hapo ako habang humahagulgol sa sahig.

Si Siara ay nasa sofa ngunit marahang hinahagod-hagod ang aking likod.

"Water Adri… Crying is not good for you…"

"Siara, my sister's not dead…"

"She is Adrina, tahan na—"

"No she's not! Hindi pa sya patay! She's too young… And… She promised…"

I remember my sister as someone brave. Sa aming dalawa, siya ang mas matapang at mas matibay. 

Magkasama kaming lumaki pero hindi rin madalas na magkasama. Siya ay nasa Maynila para mag-aral, kasama si Papa. Ako naman ay kasama si Mama sa probinsya.

Mahina ang katawan ko at palagi akong sinusumpong ng hika. At seven, kinailangan kong sumailalim sa isang bypass operation para maayos ang problema sa aking puso. Nagtagumpay ang operasyon ngunit kidney ko ang sunod na bumigay. Kinailangan ni Kelly na magdonate ng kidney sa akin dahil siya ang tangi kong match donor.

My sister is my savior.

Isang beses ay ginusto niyang hindi mag-aral para lamang mabantayan ako. We ended up both crying as always dahil ayaw naming maghiwalay pero kailangan.

I can't stay in Manila dahil sariwang hangin ang kailangan ko. My body can't handle too much heat and pollution outside. Si Kelly naman ay kailangang mag-aral sa magandang paaralan, nang sa gayon ay maayos niyang mapalakad ang aming negosyo sa hinaharap.

"So tell me, sino ka ba talaga Sia," panimula ko habang magkaharap kaming nakaupo sa cafe.

Nandito ako hindi para magtrabaho kundi para kausapin siya. Naguguluhan pa din ako sa lahat ng mga nalaman. Lalo na sa kung bakit at paano nawala ang kakambal ko.

"Siara Del Prado is my name. Ring a bell?"

Of course! Who would forget that surname?

"Hindi kita naabutan sa St. John pero kilala kita. You're quite popular among your batch." dagdag ni Siara.

Tinangka kong buksan ang aking bibig para sana magsalita ngunit walang lumabas na boses doon. Probably strained from crying.

"Apat na taon ka lang doon hindi ba? Grade six pa lang ako noon," patuloy niya.

Nung junior highschool ay medyo umayos ang kalusugan ko. Bihira akong sumpungin ng hika kaya ipinasok ako sa School of St. John kung saan nag-aaral si Kelly. Bago ang pasukan ng senior highschool ay nangyari na ang New York incident kaya hindi na ako nakabalik. O baka mas tamang hindi na ako bumalik.

"Paano mo…" tumikhim ako para alisin ang bara sa aking lalamunan, "Paano mo ako nakilala?"

"Well…"

Nabitin ang kanyang sasabihin nang dumating si Mitchie bitbit ang inorder namin ni Siara.

Sa kabila nang singkit niyang mata, hindi nakaligtas sa akin ang nag-aalala niyang tingin bago iyon lumipat kay Siara.

I bet she can feel my off mood today, plus my eyes are both swollen from a long exhausting cry. Siguradong pansin niya iyon lalo pa at hindi ako naglagay kahit face powder.

Umalis din agad si Mitch pero tinikman muna ni Siara ang kanyang Cappuccino habang ako ay kataka-takang walang gana kahit pa halos langhap ko na ang aroma ng paborito kong green tea.

"Siara…"

Bumuntong hininga siya.

"Hinanap kitang sadya Adrina. Hindi lang para ipaalam sayo na wala na si Kelly kundi para din sabihin na hindi ako maniniwalang… n-nag…" tumikhim siyang gaya ko ay nahihirapan ding bigkasin ang mga salitang iyon, "Nagpakamatay… Hindi ako naniniwala sa mga police reports."

"Yun lang ba?"

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy, Adrina. Kailangan kita. Wala pang nakakaalam sa nangyari. Ikaw, ako, si Tamarine at Fredo pa lamang. Hinala namin, may kinalaman ang sindikato dito kaya delikadong malaman nilang wala na si Kelly. They want her dead and we can't let them rejoice.Siguradong magpapakita sila ulit kung lilitaw ka bilang si Kelly."

"What will I get in exchange?"

"Ang buhay na nakasanayan mo."

Buhay na nakasanayan ko? Ano nga ba ang buhay na nakasanayan ko dahil sa huling pagkakatanda ko, dito ako hinubog ng buhay sa Florida. 

"Is Kelly's body in the Philippines?"

"Yes. We got it cremated. Nagsagawa na ng autopsy pero walang nakuha, which lead us the the conclusion that yhe result is tapped, reversed or something. Kahit ano pa yun, we have to find out."

"Anong maitutulong ko?"

"Magpanggap ka bilang si Kelly."

Natigalgal ako sa kinauupuan.

My mind is screaming but I kept my mouth shut.

"Adrina?"

Umiling-iling ako. 

Hindi ako naniniwalang magagawa ni Kelly na kitilin ang kanyang buhay pero ang magpanggap na sya? 

"B-Bakit kailangan pa yun? I can be me and solve my sister's—"

"That's impossible, Adrina. Walang batas sa Pilipinas. Sila ang batas, ang mga taong may kapit sa gobyerno—"

"Hindi ako si Kelly… Mahirap maging sya."

"Pero kailangan namin ang tulong mo. We need you, Kelly needs you."

Bumuntong hininga ako at tumayo na.

"Pag-iisipan ko."

"In case na gustuhin mo, here's my calling card."

Nagising ako kinabukasan dahil sa pagkatok sa pintuan ng aking one bedroom apartment. Manipis ang mga dingding at dahil mababaw lamang ang aking tulog ay mabilis akong nagising.

Napasulyap ako sa wall clock na nakasabit sa bandang paanan ng kama.

Three o'clock in the morning. Sinong kakatok ng ganitong oras?

Isinuot ko ang aking tsinelas at pupunggas-punggas na naglakad palabas sa kuwarto.

Malamig ang hangin kaya ang kama ay animong nag-iimbita.

"Hi baby…" mahina kong bati kay Meow na active na active sa sala habang nilalaro ang binili kong chew toy para sa kanya.

Binuksan ko ang pintuan.

Nanlaki ang aking mga mata dahil ilang saglit kong inakala na nanalamin ako.

"K-Kelly? Ate…"

Natulos ako sa kinatatayuan lalo pa nang matitigan ang walang kupas niyang ganda.

Magkamukhang-magkamukha kaming dalawa. Mas pino lamang siyang kumilos at mas mahihin na magdala ng kasuotan.

"Adrina…"

Nanindig ang balahibo ko nang biglang magbago ang kanyang maamong mukha. Naging mabangis iyon at napuno ng dugo ang kanyang kasuotan.

Napaatras ako habang nagsisigaw lalo pa at nakita ko ang nakatarak na patalim sa kanyang tiyan.

"Adrina tulungan mo ako… Tulungan mo ako kapatid ko…"

"Kelly…"

"Help me… I need you… Please…"

Napabalikwas ako nang bangon sa kama, sapo ang aking dibdib habang hinahabol ang paghinga.

Agad na nanubig ang aking mata dahil sa pinaghalong relief at lungkot nang mapagtantong panaginip lamang pala iyon.

Napasulyap ako sa orasang nasa dingding.

Three o'clock.

Hinagilap ko ang aking backpack kung nasaan ang aking cellphone at ang calling card na ibinigay ni Siara Del Prado.

"Hi? This is Sia—"

"Yes, Siara. I'm willing to pretend as my twin."

"Great! Pero bakit naman kailangan madaling araw? Wala ka bang sense of time? Halos kakapikit ko pa lang Adrina—"

"Kelan tayo magsisimula?"

"Ngayon mismo."