Kabanata 3

KABANATA 3

"Bye baby! Pakabait ka kay Auntie Mitch…"

Niyakap ko ang maliit na alaga bago ito iabot kay Mitchie.

"Adri… This is so sudden. I mean…"

"I'll tell everything once I'm back Mitch. Please look after my baby, for me…"

Hindi ko na pinatagal ang paalaman dahil emosyonal ako. 

Sa huling pagkakataon ay kumaway ako kay Mitchie na karga sa kanyang bisig ang umiingit na si Meow, mistulang umiiyak.

Tumalikod ako at pinigilan ang muling paglingon.

Leaving the people you love and cherrish was indeed hard. Even though Meow is not a human, I treated her as one.

I got her at my third year here in Miami. Nag-ipon ako ng pera para mabili lamang siya. I was so bored at kahit nakakasama ko si Mitch, sometimes when I'm alone at night I overthink and cry.

Ilang gutom ang pinalipas ko dahil kailangan ko ding i-budget ang pera ko sa aking tuition fee, renta sa apartment, pagkain at iba pang pangangailangan. Everybody said it's not practical but what is more important than a companion?

Meow and Mitchie helped me cope up with anxiety and depression. At the darkest times, they became my light. And now, I have to leave them both to comeback where I left my soul.

"Handa ka na?"

Hindi ko sinagot si Siara. Ikinabit ko ang aking seatbelt dahil ayaw kong maulit ang kanina. Napakabilis niyang magmaneho at muntik na akong tumilapon nang mag preno siya.

Hindi siya nagbiro nang sabihin niyang ngayong araw kami mismo magsisimula. Bandang alas syete ay sinundo na niya ako para makapag resign sa aking trabaho.

Ms. Fae was shocked but she assured me na kung babalik ako ay maari akong bumalik sa pagwa-waitress sa cafe niya. Sunod naming tinapos ang problema kay Meow.

Kelly was not asthmatic but she's allergic to anything with fur. Kahit nga coats at feathers. Namumula ang buong katawan niya kaya hindi ako maaring umuwi sa Pilipinas dala si Meow.

"Ang dami mong dala ah, baka may nakalimutan ka pa?" tunog sarkastiko si Adrina.

Hindi ko sita sinagot dahil hahaba lamang ang usapan, bagkus ay sinulyapan ang mga gamit ko sa backseat.

Dalawang back pack iyon bukod pa ang tatlong maleta sa compartment. Hindi lang kase iyon mga damit. Nandoon din ang aking mga sapatos at iba pang gamit.

"Bakit hindi ka na lamang mag shopping sa Pilipinas?"

Nagkibit-balikat ako.

Nakarating kami sa isang five story building sa Orlando matapos ang halos apat na oras na byahe.

Nakakalula ang taas niyon pero parang wala lamang na bumaba si Siara matapos kaming salubungin nang isang lalaki at babae.

"Tamarine, Fredo," bati niya sa dalawang dumating matapos kaming bumaba sa kotse.

Imbis na pansinin si Siara ay sa akin dumiretso ang tingin ng dalawa sa akin.

Umawang agad ang bibig ng babaeng tinawag ni Siara na Tamarine.

"They are indeed look alike," ani Fredo na tumikhim matapis mahulig ang panga. "I can't spot any difference except for the hair and aura. Her face is like a replica."

"Bobo, identical twin nga eh. Malamang magkamukha," ani Tamarine nang makabawi sa pagkagulat.

Hilaw akong napangisi.

"Guys, this is Adrina Cordovez. Our new Kelly."

"Your sister and I used to be best friends. I'm Tamarine."

"Fredo. Actually I'm the real best friend of— Ouch brat!"

"How dare you nerd! Nandito ka sa teritoryo ko!" agad na sikmat ni Siara matapos niyang sapakin ang kawawang si Fredo.

"Lahat naman teritoryo mo. Tss…"

Inirapan siya ni Siara at nagpatuloy sila sa pagtatalo habang iginigiya ako ni Tamarine papasok sa loob ng building.

Hindi ako makaangal na ang mga gamit ko ay naiwan sa kotse ni Siara dahil naiilang ako sa kanyang titig sa akin.

"This will be your temporary shelter," aniya nang makapasok kami sa isang silid sa ikalimang palapag.

Halos wala iyong laman. Isang pinto lamang ang nakita ko at maliban sa isang sofa set ay bakante na ang buong lugar.

"Pasensya na dito, tambayan namin ito kapag nandito sa Orlando kaya ganito ang itsura. Dito ka muna pansamantala."

"Salamat Tamarine," sambit ko.

"This is nothing compared to what you are about to do."

Muli ay sumiklab na naman ang kaba sa kaloob-looban ko dahil hindi ko alam kung handa na ba akong umuwi at harapin ang buhay na iniwan ko noon.

"Oo nga pala, Adrina…"

"Ano yun?"

"Wag mong pansinin sina Sia at Fred gusto lang nilang magmahalan kaya—"

"Excuse me! Hindi yan totoo!" rinig kong angal ni Siara mula sa labas, malayo sa amin.

May kama sa nag-iisang silid doon pero hindi ko nagawang magpahinga kahit pa sinabi ni Tamarine na matagal pa bago matapos ang pagtatalo nina Fredo at Siara. Nanatili lamang akong nakatitig sa salamin nang tumunog ang cellphone na nasa bulsa nga pala ng suot kong jeans.

"Mitch?" salubong ko nang masagot ang tawag.

"Oh my goodness, dear… Are you okay? How are you? You resigned? What the—"

"Mitchie calm down! I didn't tell you about my resignation because I know you'll overreact."

"Ang now you're telling me I'm overreacting? How dare you Adrina Cordovez! I'm worried sick specially you left Meow here. If you'll commit suicide, take me with you—"

"I won't kill myself Mitchie! What the heck?"

"Ah?"

"Silly girl, why would I commit a sin?"

"I-I… I don't know. Maybe you're sad and you don't wanna tell me."

"I'm perfectly fine, Mitch. " Or maybe not.

Tinapos ko na agad ang tawag dahil kapag humaba iyon ay alam kong madudulas ako kay Mitch sa tunay na dahilan nang biglana kong pag-alis.

"Adrina?" I heard knocks from the door. "Lunch na, sabay ka sa amin…" boses ni Tamarine.

Binitbit ko ang cellphone at saka lumabas sa kuwarto.

"Sina Siara?"

"Nasa restaurant na, hinihintay tayo."

Matapos ang lunch sa VIP room ng restaurant ay napag-alaman kong abogado si Fredo. Siya ang nagdiscuss ng kontrata bago namin ito pirmahan.

"Ayos na ang ten million Siara," agap ko dahil gusto ni Siara na 20 million ang ibigay sa akin kung mahahanap namin ang pumatay kay Kelly. "Actually kahit nga wala dahil para ito sa kapatid ko—"

"You want a flower shop diba? Para saan ang Entrepreneurship mo kung walang pondo?"

Nanahimik ako dahil sa naging sagot ni Siara. 

Alam nya kahit ang pangarap kong flower shop? Anong klaseng kapangyarihan ba ang meron siya?

"At Adri, tutulungan ka din namin na mahanap ang mama mo. Diba gusto mo syang makita kaya ka nag-iipon ng pera?" si Tamarine.

Tumango-tango ako.

"So wala nang pwedeng mag back out ha?"

"Oo naman," I croaked. "Para kay Kelly."

"Para kay Kelly!" the three exclamed in unison.

Halos mapatadyak na ako sa sahig dahil ilang sa ilang ulit na pagkadapa. Paano ba naman kase ilang taon na akong hindi nagsusuot ng mamahaling sapatos.Napakataas pa nang ibinigay ni Tamarine.

"Tumayo ka riyan Adrina!"

Mas lalo lamang akong nagrebelde nang marinig ko ang estriktang si Siara.

She maybe four years young but she's one hella tough lady. 

Ilang araw na kami dito at kung hindi galos ay pagod ang inaabot ko. They are training me to be Kelly pero hindi ko naman alam na literal palang killer ang heels na isusuot ko. 

Sa kabutihang palad spacious ang pinagsasanyan ko dahil kung hindi, hindi ko alam kung saan tatama ang mukha at pwet ko.

Tumayo ako kahit gustong-gusto ko nang magmaktol.

Nakailang dapa at tapilok na ako dahil sa mataas na sapatos na ito idagdag pa ang pressure sa pagba-balance ng libro na nasa ulo ko.

It's two in the afternoon, wala pa akong almusal at tanghalian. We are rushing my transformation but if there's a thing I am not good at, it is pretending to be someone else.

"So how's the food?" tanong ni Fredo.

Sabay-sabay kaming kumakain ng hapunan sa parehong VIP room na palagi naming kinakainan.

Halos simangutan ko ang mga kulay berdeng damo sa aking plato.

Hindi naman ako kabayo bakit ganito? 

"Masarap," pilit kong sagot, muntik pang mapangiwi.

"No, Adrina!" sabat ni Tamarine. "If there's one thing unique about Kelly, yun ay magaling siyang magpasaya ng ibang tao. Lahat ng bagay ay puring-puri niya."

"Sabi ko naman ah, masarap," katwiran ko.

"Whatever, Miss-not-so-nice-Cordovez."

Pinagpatuloy namin ang pagkain at kahit gustong-gusto kong isuka ang aking kinakain, tiniis ko lamang dahil tiyak na tatalakan ako ni Siara.

"I can't be Kelly!" naiiyak kong sambit habang naghahabol nang hininga.

"Oh my good, Fredo call an ambulance! Get an inhaler!"

"What the hell don't pannick, Sia!"

"What do you mean don't pannick, she's having an anaphylaxis! Oh my God call Tamarine!"

Mas lalo lamang akong naiyak nang mas sumikip ang aking dibdib, tanda na mas lumalala ang reaksyon ng katawan ko sa peanut butter.

Paborito kase iyon ni Kelly. At mukhang iyon ang ikakamatay ko.

Lumipas ang paninikip ng dibdib ko bago pa dumating si Tamarine at ang ambulansya kaya tumanggi na akong magpadala sa ospital. However the doctor advised na imonitor ang possibleng epekto ng allegic reaction sa katawan ko pero bukod sa hindi ako makahinga ay wala na.

"Sorry Adrina, napahamak ka tuloy."

Guilty na guilty si Siara dahil siya ang nagbigay sa akin ng peanut butter na iyon.

She offered a whole day rest, which I refused. Ayoko namang dahil lang sa pesteng peanut ay tumigil ang mga mundo namin.

Sabi nga nila, the show must go on.

"It's fine… Hindi mo naman alam…"

"Kahit na! Dapat tinanong kita—"

"Hindi mo kasalanan, Siara. I had an allegic reaction once kaya never ko nang sinubukan ulit na kumain ng kahit anong nasa family of nuts. Sinubukan ko lang at hindi ko din alam na ganito kalala ang—"

"Stop it girls, tama na…" ani Tamarine na sumulpot sa aking gilid.

Inakbayan niya ako.

"Ready ka na ba sa huling step bago tayo umuwi sa Pilipinas?"