Kabanata 5

KABANATA 5

Gustuhin man namin ni Siara na tumutol ay wala kaming nagawa. Nagkatinginan na lamang kami at saglit na nakapuslit para makapag-usap nang kausapin ni Emir ang mga lalaki sa SUV para ilipat sa kotse niya na idinadrive ni Lando ang mga gamit ko.

It turns out na si Lando pala ay hindi tauhan ni Siara kundi kay Emir.

"Sorry… Nakalimutan kong sabihin yung tungkol sa kasal. Alam ko namang mas mahihirapan ako kumbinsihin ka eh…" pabulong na sambit ni Siara.

Guilt is evident not only in her eyes, it is also all over her face.

"Wala yun Sia. Nagulat lang ako," sabi ko na lamang kahit ang totoo ay medyo sang-ayon ako sa sinabi niya.

Mas mabuti pang hanapin ko mag-isa ang sagot sa pagkamatay ng kapatid ko kesa maging 'asawa' si Emir Del Prado. Hinding-hindi ako papayag kahit pa anong suhol ang ialok sa akin. Pero ngayong napasubo na ay wala naman akong choice kundi makisabay sa agos.

"Kumbinsihin ko kaya si Kuya na—"

"Ayos lang, Sia. We don't want anyone to suspect us diba?"

"Pero…"

I gave her a reassuring smile. The one Kelly used to give me every time I'm losing hope.

At least I know something that my twin usually does.

Bumuntong hininga siya at nagbeso sa akin.

"So paano Kelly? Maghihiwalay na tayo. Ingat ka ah…" medyo OA sa lakas ang kanyang boses.

Kung hindi lang mataas ang mga pader na nakapalibot sa bahay, iisipin kong marami siyang kaaway dahil kahit madaling araw ay nangingibabaw ang kanyang boses.

"Ready?" tanong ni Emir nang balikan kami ni Sia.

"Yeah," bumaling ako kay Sia at palihim siyang kinindatan. "Mami-miss kita… Dalawin mo ako ah…"

She laughed a bit.

"Of course, sis. I'll do that for sure. Baka nga maging dorm ko na ang bahay nyo eh."

Hindi ako nakangiti sa biro niya dahil nakaramdam ako nang matinding sipa ng antok. 

I yawned.

"Sia, mauna na kami," ani Emir at tinapik-tapik ang balikat ng kapatid.

Yumakap naman saglit si Sia sa akin bago kami nagtungo sa sasakyan.

Pinagbuksan ako ni Emir ng pintuan at bago tuluyang pumasok ay kumakaway pa sa akin si Sia.

She mouthed something about textng and phone call. Hindi ko naintindihan masyado dahil aligaga ako sa presensya ni Emir.

Tahimik kami sa buong oras ng byahe. 

Sa kabilang subdivision lamang ang pinuntahan namin, malapit sa bahay ni Siara.

"We're here," anunsyo ni Emir.

Dahil sa di mapigilang pagod ay naging mabagal ang pagkakalag ko sa seatbelt na hindi ko mabuksan-buksan, tuloy si Lando ang nagbukas ng pintuan para sa akin.

Halos umirap pa ako nang makitang nasa front door na si Emir, hawak ang door knob ay naghihintay sa paglapit ko.

"Uh… S-Salamat…" usal ko nang maunang makapasok sa loob.

Kabaligtaran sa maliit at medyo luma kong tinitirhan sa Florida, ang living area nang mansion ni Emir ay halos kasinlaki na nang buong bahay ko kasama ang kabilang apartment. 

"This will be your new home," ani Emir at hinayaan akong magsawa sa mga nakikita.

I guess hindi siya nagtataka sa aking pagkamangha dahil alam niyang mayroon akong amnesia.

Sina Siara at Tamarine ang nag plot ng lahat. Papalabasin namin na mayroon akong selective amnesia bilang si Kelly at ang nakalimutan ko ay ang mga nangyari sa nakalipas na limang taon. Inaral kong mabuti ang mga detalye tungkol kay Kelly ultimo ang freckles niya sa bandang dibdib kung pwede ng ipa-tatoo ay ginawa ko siguro.

Seryoso ako sa gagawing paglutas sa misteryosong pagkamatay ng kakambal ko. Hindi ko lang alam kung aling parte ng plano ang nagbago dahil nalaman kong kasal pala ang kapatid ko sa lalaking noon ay halos isumpa ko.

"Are you okay, Kelly?" 

Nang sulyapan ko si Emir ay nakatitig siya sa akin kaya agad akong nag-iwas ng tingin.

"Oo naman," I laughed awkwardly.

Wrong move dahil wala namang nakakatawa.

"G-Gusto ko nang magpahinga," agad kong segunda nang makabawi.

Iminuwestra niya ang hagdan.

"Bukas mo na lamang siguro libutin para maging pamilyar ka dito…" aniya habang paakyat kami sa hagdan.

Akala ko ay titigil kami sa ikalawang palapag ngunit nagkamali ako dahil kaunting lakad lamang ay tumambad sa akin ang isa pang hagdan.

"Nasa third floor nag master's bedroom," aniya.

Tumango-tango ako kahit ang totoo'y lumilipad ang utak ko sa kung saan.

Paano ang set up namin? Magkasama ba kami sa kuwarto? Magkatabi ba kaming matutulog? Paano kaya kung ipagtapat kong hindi ako si Kelly? 

Para akong nahihilo sa mga naiiisip ko.

"Habang hindi pa bumabalik ang memorya mo, magkahiwalay muna tayo ng kuwarto dahil baka…" tumuikhim siya. "Hindi ka komportable."

Noon ko lamang napansin na nakatulala na pala ako sa kanya at hindi ko napansin ang pintuang binuksan niya para sa akin.

Agad kong hinamig ang sarili at diretsong naglakad papasok gamit ang lakad na itinuro ni Sia. The demure walk of alta girls.

Nagkunwari akong hindi apektado kahit ang totoo ay hindi ako makapag focus sa interior design ng silid, mas nakatuon yata ang pansin ko sa bawat pagkibot ng kanyang suot na powder blue long sleeves kung saan panay ang pagflex ng triceps at biceps niya, effortlessly.

"Ah… Labas ka na, kailangan ko nang magpahinga."

Kumunot ang noo niya pero sa huli ay sumuko din. 

"Kung may kailangan ka, nasa baba ako. Sa pinakaunang guest room mula dito sa ikatlong palapag."

Nang makaalis si Emir ay saka ko lamang naisip ng ginawang pagpapaalis sa kanya sa sarili niyang pamamahay. Hindi naman literal na dito sa bahay kundi dito sa master's bedroom na dapat sana ay sa kanila ni Kelly.

Speaking of, can my sister do that? Tingin ko ay masyadong mabait si Kelly para magpalayas ng tao basta-basta. She's very caring and emphatic, two things that I seems to lack of.

Ano nga ba ang aasahan mo sa isang Adrina na namuhay ng sampung taon malayo sa pamilya?

I shrugged my thoughts away.

Nagkusa na akong pakealaman ang mga nasa walk in closet at in fairness maraming gamit pambabae sa loob. Hula ko ay kay Kelly.

Parang hindi na kailangan ang mga gamit ko dito.

Marahan kong hinaplos ang kulay light pink na bestida.

Mula pa noon paborito ni Kelly ang pink at lahat ng kulay na magaan. Para sa kanya iyon ay kalinisan at kapayapaan. I can clearly recall how she always tell me that if ever we have a party for our birthda, she wants her gowm to be white and light pink.

She loves those colors so much.

"Kelly…"

Napahikbi ako.

Dahil yata sa pagod at pangungulila.

Napadako ang mata ko sa isnag sling bag na nakahanay sa mga mamahaling bag at tuluyan nang bumuhos ang luha ko.

"You kept it…" bulong ko habang nilalapitan ang kinalalagyan noon.

Kahit malabo ang mga mata dahil sa namintanang mga luha ay maayos ko pa ring nakikita iyon.

"Happy birthday kambal!" 

May isang maliit na braso ang yumakap sa akin at hindi ko na kailangang tingnan kung sino ang may-ari nang malambing na tinig na iyon.

"Kelly! You're here!" masigla kong sambit sa kabila ng dextrose na nakakabit sa akin.

Katatanggal lamang ng aking oxygen mask kanina dahil kakabawi lamang ng katawan ko mula sa malalang atake ng hika.

"Syempre noh! Di ko makakalimutan ang birthday natin!" inilabas niya ang maliit na kahita sa dalang backpack. "Happy 7th birthday sa pinakamamahal kong kapatid!"

"Iisa lang naman ako eh!"

Nagbungingisan kaming dalawa.

"I have…" ipinakita niya ang laman ng kahita. "Charan!"

Namilog ang mata ko habang pinagmamasdan ang white gold bracelet na nandoon.

"See? K.C. Ako yan, Kelly Cordovez. Tapos A.C. Ikaw yan Adrina Cordovez. Twin bracelet daw ito! Ang ganda diba?!"

Marahan akong tumango-tango.

Gusto kong sabihin na alam ko ang sinisimbolo ng mga initials na iyon pero tinikom ko na lamang ang bibig at nginitian siya habang si Kelly ay pagkakabit ng bracelet sa braso ko.

Mababaw lamang namn ng kaligayahan ng aking kapatid pero kahit ganon ay mabilis siyang malungkot. Alam kong pinaghahandan niya ang ireregalo sa tuwing birthday namin. Nung isang taon nga ay nahimatay siya sa school dahil imbis na kumain ay inipon niya ang baong pera para bilhin ang rollerskates na gustong-gusto ko.

Para pa rin akong lantang gulay dahil ilang araw na ako dito sa ospital, gaya ng dati. Hospitals makes me sick pero kung mananatili sa bahay ay baka mas lumala pa daw ako.

"May regalo din ako…" nakangisi kong saad at itinuro ang paper bag na nasa side table.

"Wow! Pinayagan ka ng doctor na lumabas?"

"Hindi, pinabili ko kay Mommy…"

Imbis na disappointment ay kinakitaan ko ng kakaibang kislap ang mata niya.

"Eh Kelly… Hindi ko alam kung anong laman eh… Sabi ko lang kay Mommy bag ang gusto mo—"

"Shh… Adri, syempre bigay mo. Magugustuhan ko to."

Suminghot-singjot ako dahil hindi na makahinga ng maayos.

"Nagustuhan mo pala talaga noh? Ilang taon na, buhay pa oh…" sambit ko habang hinahaplos ang kulay itim na leather sling bag.

Sa bawat kibot ay tumutunog ang silver chain na handle niyon.

The nostalgic feeling of hope. Pag-asa na isang tao lamang ang nagdadala.

"Makakaasa ka na aalamin ko kung ano ang nangyari sayo, Kelly…"