Kabanata 2
Life
Exactly 5 years ago at this place when I left everything. I cutted everything off, start anew and promised to myself that this time, it will never be fuck-up like before. When I gave birth to Zick…oh, my Eizickiel, he completes me. Again. As if he builds a new version of me. That everytime I remembers something from the past, I wanted to go back and just fucking punch my face for being such an idiot and impulsive. The young version of me just ruined everything in me but gave me an important lesson, and I can’t believe that I am actually doing some kind of decision like this.
“Be careful, baby, you’d fall for that,” I reminded him dahil pinilit niyang buhatin ang bag ko sa kagustuhang tumulong.
As if I didn’t know that he’s just showing off some skills to Calix.
“I got this, mum,” he said then chuckled.
Napailing na lang ako nang lakad-takbo siyang tumungo kay Calix na kasalukuyang hatak-hatak ang maleta namin at hinihintay na lamang kami sa harap ng sasakyan. Mabagal kasi ako maglakad.
“He wanted to show off to you,” natatawa kong salubong kay Calix saka inabot kay Kuya Dave ang bag na dala ko.
Calix let me in first at sumunod siya. Zick is now reading something beside the window of the van. Nabaling ang tingin ko kay Calix nang hulihin niya ang kamay ko at marahang hinalikan iyon.
“I’m glad you’re finally back,” bulong niya sa’kin kaya napangiti na lamang ako while holding his hands tightly.
Yeah, I though so.
Mahigit isang oras lang ang naging byahe namin bago kami makarating sa bahay. Walang sumalubong sa’min maliban sa maids dahil bukas pa uuwi sina kuya at mom. Tito Raul’s call did leave me no choice but to make a decision right away. Kinabukasan ay nag book kaagad si Calix ng ticket para sa’min while Lynne and the others are still in States para sulitin ang bakasyon nila.
Calix brought Zick to our room dahil nakatulog na ito sa byahe and we don’t want to wake him up dahil pagod na pagod siya. When I entered our house, walang masyadong nagbago except the atmosphere of it. It was so quiet in here na halos ikabingi ko na iyon.
Inilibot ko ang paningin ko sa buong bahay and that made me remembers everything that happened. I closed my eyes and sat down in the living room for a moment.
“You okay?”
I snap when someone called me. I raised a brow and saw Calix walked towards me at may dala siyang tubig. Inabot niya sa’kin ‘yon kaya agad kong kinuha.
“Jetlag?” he asked.
I just nodded at him then lean towards him. “I have to go to work tomorrow already. Ikaw?”
Ramdam ko ang saglit na paghalik niya sa tuktok ng ulo ko. “I have an important client. I’ll pick you up tomorrow lunch. What do you want to do today?”
“Who’s that important client?” I asked him, not minding his last question.
Narinig ko ang pagngisi niya kaya nilingon ko agad siya. Napakunot ang noo ko when I saw him widens his smile.
“What?” I asked him, still looking at him.
Ginagap niya ang kamay ko habang panay pa rin ang ngisi. “We’ve been together for how many years, ngayon ko lang narinig sa’yo ‘yan,” naloloko niyang sinabi sa’kin kaya mas lalo akong nagtaka.
“What are you talking about? Nagtatanong lang ako because I’m curious, Mr. Laxamana.”
Nang sabihin ko iyon ay humalakhak na ang lintik na Calix kaya sinapak ko na ang braso niya. “Stop laughing!”
“I’m not. I just find it awesome. Please do that more often. I like it,” he mockingly said to me and he fucking wink at me na lalo kong ikinairita.
“Gago,” I whisper. “Sino nga?” dagdag ko pa and he finally loses it.
“It’s Mr. Enrique Lim, one of our regular clients,” seryoso na niyang sabi kaya bumalik na ako sa ayos ng upo ko.
I suddenly remembers something when I heard what he said. Iyon ang sinabi ni Tito Raul na pangalan ng may pinakamalaking shares sa A&S that wanted to take over our company. Tama ba ako?
“Is he related to The Lim Incorporated?” I asked Calix and started to scroll on my phone, finding something when a message pop-up.
Uncle Raul
Did you get home safely? Let me know so I can go there. I really need to talk to you.
Agad akong nagtipa ng reply para sa kanya.
To Uncle
We’re home.
“He’s the President and CEO. Why?” I heard Calix said kaya nabaling ang tingin ko sa kanya saglit saka binalik ang atensyon sa phone ko to search him.
“They are our problem,” I simply said to him kasabay ng paglabas ng result ng sinearch ko.
The Lim Incorporated
Enrique Lim celebrated their 7th year anniversary as one of the most successful companies in Gun Industry…
“I honestly don’t know what they are planning but they wanted to take over A&S. Ilang taon na silang pinagkakatiwalaan ng pamilya namin, and suddenly a news came up that they are planning something in our company. I don’t know the whole story but according to Levi, The Lims are illegal,” wala sa sarili kong sabi kay Calix habang patuloy pa rin sa pagbabasa tungkol sa kanila.
Tito Raul really has this absurd idea that I can deal with something like this. Like, what do I know? I studied law and psychology and yeah, I’m good when it comes to a business but a Gun Industry? That’s why I’m not involving myself in our company before dahil ito nga iyon! Ganito ‘yon.
“Well, Lex told me that they have many cases and it’s fully confidential. I don’t know what is it dahil ngayon lang din pinaalam sakin ng lalaking ‘yon ang tungkol do’n,” Calix said to me at dumungaw sa phone ko.
I heave a sigh and looked at him. Seeing him like this is making me feel so nervous. Hindi niya alam ‘yon…na kaya ayokong tinitingnan niya ako nang matagal dahil kinakabahan pa rin ako. I don’t know why but I’m fucking nervous everytime I see him like this…like, adoring me so much. Like loving me so much. Kitang-kita ‘yon sa mga mata niya.
“Stop staring. I have problems to deal with and I don’t have a time to flirt with you,” I told him as I pushed his face away from me.
“Then stop being so beautiful,” he uttered that makes my heart beats faster.
I bit my lower lip and looked away from him. “Stop it, Calix,” I almost whisper.
Dinig ko ang tawa niya kay mas lalo akong nahiya. “Do you think I can do this?” pag-iiba ko ng usapan.
I lift my face and look at him. He’s now staring at me, like he is staring at my soul. Tagos na tagos iyon sa kaluluwa ko. This is what I like him the most. The way he looks at me. Soul to soul. The sincerity in his soul is killing me big time! Ikaw na lang ang mahihiya at iiwas ng tingin pag naghamon ka ng titigan sa kanya.
“You can do that. You can do everything, Acel. I believe in you,” he stated that made me smile.
Lumapit ako sa kanya at binaon ang mukha ko sa dibdib niya. Napapikit ako nang maamoy ko ang bango niya. His manly scent that makes me want to cry everytime I smell him. Sobrang sarap sa pang-amoy. I can’t get used to it.
“Thank you for always believing in me,” I told him habang ganoon pa rin ang posisyon ko.
I felt his arms around my waist and kisses the top of my head. “I love you and I will always do. You’re doing better than ever, love,” he whispered to me.
We ate our lunch together while Zick is still sleeping. Nang matapos kami ay saka dumating si Tito Raul at nagulat pa ako nang kasama nitong dumating si Levi. Muntik ko pang hindi makilala ito dahil naging brusko at hot itong tingnan. Mas lalo itong naging mukhang babaero. Nagsisimula na akong bumilib sa genes na mayroon kami dahil sa nakikita ko. Gano’n na ba katagal kong hindi ito nakita at maraming nagbago sa gagong ‘to?
“Looking good than before. That’s nice,” bati niya sa’kin when I gave him a peck of kiss. Mas matangkad pa rin talaga siya kaysa sa’kin.
“Mas nagmukha kang babaero,” pang-aasar ko sa kanya.
“Shut up. Where’s Zick?” he asked saka nilapitan si Calix at nag fist bump silang dalawa. “Welcome home, bro,” bati niya rito saka bumaling sa’kin.
“Tulog pa rin. Where’s Maxim?” I asked him at nilapitan si Tito Raul na kakapasok lamang after he took someone’s call.
“Tito…I missed you,” bati ko rito saka ako ginawaran ng mahigpit na yakap. I can feel his stress.
“I’m glad you came. Where’s Zick? I want to see him,” he said to me saka tumango lamang kay Calix.
We all sat down. “He’s still sleeping, tito. Pagod na pagod, mamaya ay gigising na iyon,” I told him at hinayaan na siyang magbukas ng topic tungkol sa mga Lim.
May mga dala itong papeles kanina nang dumating sila at isa-isa niya iyong nilatag sa table. Nakatingin lang ako roon habang hinihintay siyang magsalita. Maya-maya pa ay sinimulan na niyang ipaliwanag ang lahat mula umpisa hanggang sa huli at ang tanging naintindihan ko lamang ay ang totoong plano ng mga Lim sa kompanya namin at kung bakit bigla na lamang silang nagkainteres sa’min.
“Do you think there is someone behind all of these? O baka naman natatakot na sila dahil ilang taon nang nangunguna ang A&S sa market?” basag ko sa mahabang katahimikan na bumalot sa’min matapos sabihin ni Tito Raul lahat.
“I don’t know. Your tito Saldy told me that after the incident five years ago, bigla na lamang bumagsak ang Lim Incorporated sa market. Maybe, because of your dad,” Tito Raul said to me saka isa-isa nang nililigpit ang mga papeles na iyon na naglalaman ng market share ng kompanya.
“But do you know his daughter Mari Eleanor?” Levi asked to me kaya nabaling ang tingin ko sa kanya.
Mari Eleanor. Ngayon ko lamang narinig ang pangalang iyon. Hindi ko naman personally kilala ang pamilyang Lim at wala akong balak kilalanin sila. Kahit noon ko pa ito naririnig kay dad ay hindi ko na iyon pinagtuunan ng pansin dahil wala pa naman akong interes sa kanila. But who is she?
I shrugged my shoulder, “I don’t know their family so, hindi ko kilala. Why?” I asked to Levi.
“Mommy!”
Hindi ko na napansin ang sagot ni Levi dahil sa pag-alingawngaw ng sigaw ni Zick sa buong bahay. Lahat kami ay nabaling ang tingin sa kanya. Napangiti ako nang mabilis itong tumakbo patungo sa’kin saka ibinaon ang mukha sa dibdib ko.
“How was your sleep? Are you hungry?” tanong ko sa kanya.
Hindi siya sumagot, sa halip ay humarap kina tito Raul at Levi. Kita ko ang pagkunot nila ng noo saglit bago lumawak ang mga ngiti.
“There you are, little kid,” Tito Raul said at mabilis na nilapitan ang anak ko.
“Lolo!” tuwang-tuwa nitong sigaw saka yumakap kay tito Raul.
Buti na lamang ay natatandaan niya halos lahat ng mga malalapit sa’kin, dahil nang huling umuwi ang mga ito sa States ay two years old pa lang si Zick.
“Ang laki-laki mo na. Ang guwapo guwapo,” I heard Tito Raul said kaya mas lumawak ang ngiti ko.
“Hindi mo kamukha,” I heard Levi said kaya tiningna ko siya nang masama.
That’s a fact, though. Walang nakuha sa itsura sa’kin ang batang ito at lahat ay sa ama niya. Hindi maipagkakailang mag-ama sila dahil kamukhang-kamukha niya ito.
Ramdam ko ang paghawak ni Calix sa kamay ko kaya tiningala ko siya. Nakatingin din ito kay Zick na parang proud na proud siya rito. I don’t know what he’s thingking towards my Eizickiel and sometimes, I wanna ask him pero wala pa akong sapat na lakas ng loob na tanungin siya tungkol sa bagay na iyon. I can feel his love towards my son. Everything in Calix is so genuine lalo na ang pagmamahal niya sa’ming mag-ina. Ano pa ba ang hihilingin ko?
After Tito Raul set the meeting with me tomorrow ay umalis na ito kasama si Levi. We decided to have our dinner outside dahil nag request si Zick ng chicken and pasta. He loves pasta and I hate it.
Nang makarating kami sa restaurant ay saglit lamang kaming kumain at umuwi na rin dahil pakiramdam ko ay may nagmamasid sa’kin. I didn’t bother to tell it to Calix dahil alam kong OA ang reaction niya lalo na’t narito kami sa Pilipinas. Baka OA lang din ako at masyadong paranoid.
After an hour, we arrived at our house nang kausap ko pa rin si Lynne na ngayo’y naghahanda na pauwi.
“So, how was your flight? Any news about your company?” tanong niyang muli sa’kin kaya napairap na ako sa hangin.
“We landed here safely at bukas na agad ang board meeting with the directors. Do you know Mari Eleanor?” tanong ko sa kanya at pinaunan nang papasukin ang dalawa sa loob ng bahay.
“Mari Eleanor…parang narinig ko na ‘yan somewhere, wait,” I heard she said at may pinagtanungan siyang kung sino sa background saka mabilis na bumalik sa linya.
“She’s the successor of Lim’s Incorporated, right? Caleb told me that they know her, na-meet daw nila before sa Australia. What about her?”
A…they are related to her? What a small world, Acel.
“I have a meeting with her tomorrow. I was just asking dahil baka kilala mo,” I told her behind the line.
I sat down outside the house, not minding the cold wind and the noisy background sa kung nasaan man si Lynne ngayon.
“Are you now living there for good? Handa ka na ba talaga? You can just ask Tito Raul to give the authority to Kuya Roy kung hindi ka pa ready, Acel,” I heard Lynne said.
Napailing ako. “I should be ready, Lynne. Ate Jamilah doesn’t want kuya to take over dahil may sarili na silang business.”
“I’m just concerned about you and Zick. What if he sees you? Your son? Anong gagawin mo after five years of hiding Zick to him tapos biglang magkita kayo?”
I don’t know. Really. Besides, nakalabas na ba siya? Imposible.
Kabanata 3Hide“Mommy will be home before five, baby. Tita Maxim will take care of you for the mean time, okay? You should behave,” paalam ko kay Zick nang humabol ito sa’kin bago ako umalis.Mabuti na lamang ay maagang dumating si Maxim sa bahay para bantayan muna si Zick habang wala ako. Kagabi ko pa ito sinabi sa kanya and she told me that she’s happy to be a babysitter of Zick. Akala ko ay hindi na siya magbabago pero nagulat ako nang makita ko ulit siya after a year.She’s now continuing her passion which is dancing and I’m happy for her. Dati kasi ay takot siyang ipaalam kina Tito at Tita ang ginagawa niya dahil ang nasa isip niya ay hindi siya nito susuportahan.“I know, mum. I will miss you. Please, be home agad…”Muntik na akong matawa
Kabanata 4InvitedIt was a week ago nang mangyari ang bagay na ‘yon sa Java Records at hanggang ngayon ay wala pa ring alam si Calix. Tanging si Lynne lang ang nakakaalam dahil siya lang naman ang walking diary ko mula noon hanggang ngayon. Since that day also, my paranoia just kept on haunting me kaya hangga’t maaari ay pagkagaling ko sa office ay diretso agad ang uwi ko kahit panay ang yaya sa’kin ni Calix kumain sa labas. Kahit sa trabaho ay hindi ako lumalabas ng building lalo na kapag hindi naman importante. It’s just a waste of time.“You have a 3PM meeting with Mr. Lim, Miss Acel,” dinig kong sabi ng sekretarya ko nang tanungin ko siya kung anong huling schedule ko, kaya napatango na lamang ako.Hinintay ko muna siyang lumabas bago bumaling kay Zick na kasalukuyang tahimik na nagsusulat sa har
Kabanata 5Stat“Are you free tomorrow or do you still need to go to work on Sundays?” Calix asked to me while we were having breakfast one morning.Bumaling ako ng tingin sa kanya matapos kong painumin si Zick na abala na ngayon sa panonood.“Why? Do you have something in mind? I’m off tomorrow,” I told him.Nakita ko ang saglit na pag ngiti niya. “Lex is inviting us on his engagement party,” tipid niyang sagot sa’kin habang umiiling.Napamulagat ako dahil sa sinabi niya. “What? Akala ko ay bago pa lang sila ni Anastacia?” gulat kong tanong sa kanya.Dinig ko ang paghalakhak niya kaya nangunot ang noo ko.“He’s a private person. They’ve been together for a long time, anim na t
Kabanata 6LostWhenever I think of the possibilities that Zick would someday search for the answers to all of his questions about his father, hindi ko makita ang sarili kong tututulan siyang makilala ito. Before I gave birth to him, I still wanted him to meet his dad after everything that happened dahil kalmado pa ang utak ko noon. Hindi ko naisip na ipagkait sa kanya ‘yong tama at malaman niya kung anong mali, because they both deserves to meet each other soon enough. But while I am thinking of it again and again, hindi ko na kayang makita na mangyayari ‘yon just because I don’t want my son to get hurt. Behind those questions in his mind na alam kong nagsisimula nang maipon ngayon pa lang, alam kong masasaktan siya sa mga sagot nito.Sinundan ko siya ng tingin habang tahimik na nagsusulat ng itinuro ko sa kanyang mga tagalog words and sentences. Madal
Kabanata 7GrandThere are really times that I think of the possibilities in which Zick would meet anyone related to his dad, especially his dad, of course. Bago ko pa ipanganak si Eizickiel ay talagang nakikita ko silang dalawa sa isip ko na magkakilala na sila. Na dadating ‘yong araw na makikita nila sa isa’t isa ang napakaraming pagkakapareho, pero ngayon ay hindi na kayang tanggapin iyon ng utak ko. I am no saint, yes, pero hindi ko kayang malaman ni Zick na isang kriminal ang ama niya.Marahas akong nagpakawala ng buntong-hininga habang nakatitig sa labas ng bintana ng office ko. Thinking of what happened that day when I met Tita Liza after a long year. Halos sumuko ako nang makita ko ang kalagayan niya. She can barely survive base on what I saw that day. Bakas na bakas ang katandaan, ngunit nananatiling malambot pa rin ang itsura nito. Kasama niya si Jack no’ng araw na ‘yon
Kabanata 8RemorseI want to be Lynne sometimes. Bilib na bilib ako sa kaniya dahil sobrang galing niyang magtago ng totoong nararamdaman niya sa ibang tao. Samantalang ako ay hindi. Kaunting hawak lang ay bibigay na ako.“Nakakamatay ba ang cervical cancer?” Wala sa sarili kong tanong kay Lynne habang tulalang nakatingin sa laptop sa harap ko.Hindi pa rin maalis sa isip ko ang lahat ng sinabi ni Jack nang araw na ‘yon. Nang makauwi kami ni Calix ay nag aksaya pa ako ng oras para lang mag search online tungkol roon at kahit isa naman ay wala akong naintindihan.“Bakit? May cancer ka?” Gulat na tanong sa’kin ni Lynne kaya
Kabanata 9Request“I can’t just do that. Paano kung nando’n ang lalaking ‘yon?” I frustratedly said to her at tamad na umupo sa sofa.Kagabi pa ang tawag na iyon mula kay Tita Liza pero hindi pa rin maalis-alis sa utak ko. Her trembling voice while begging me to come over with Zick. Hindi ko alam pero bigla akong natakot nang sabihin niya na kahit saglit lang ay gusto niya kaming makasama. Is she dying? Totoo nga kaya ang sinabi ni Jack noon?“Caleb told me that he’s staying right now at his house,” Lynne uttered, pertaining to that guy.Tiningnan ko siya. Seryoso ang mukha nito habang nakatutok ang tingin sa TV. Pinapunta ko siya rito dahil hindi naman natuloy ang lakad namin. I decided to just stay here at our house dahil hindi pa rin magaling si Zick. Mahina pa rin ito at matamlay. Napauwi nga nang
Kabanata 10UnansweredThat was the first time we talk about marriage. We’ve been together for years now and this is the first time I felt something strange about that topic. I don’t know what was that feeling. Ang alam ko lang ay ginawa ko ang lahat upang itanggi iyon kahit na sa sarili ko.“So, what’s the real score here? Abswelto na sila?” I asked Alexander one gloomy day.Sinadya kong pumunta sa law firm niya para pag-usapan ang dismissal ng kaso ng dalawa. I don’t understand every words have Tito Raul said to me yesterday. May alam ako sa batas dahil dati akong lawyer pero ang hindi ko maintindihan ay ang biglang pagbabago ng statement ng mga ito. Bakit?“Dahil sa statement ni Benjamin ay binigyan sila ng parole ng korte. Non-bailable ang parehong kaso nila pero binaba iyon sa limamp
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d